Και όχι παραμύθια και φούμαρα για περιδεείς ψηφοφόρους.
Ιστορίες.
Οπως αυτή, η πικρή, του αποσυνάγωγου -Ούτις τ' όνομά του, Κανένας- που κοιμόταν σε κάδο σκουπιδιών και βρέθηκε στην κοιλιά τού απορριμματοφόρου κήτους, όπου τον δοκήθηκαν οι εργάτες του Δήμου και τον μετέφεραν στο νοσοκομείο όπου κατέληξε.
Ιστορίες.
Και όχι δηλώσεις, καταγγελίες, διαψεύσεις, εκβιασμοί, υποσχέσεις και ακατάσχετη φλυαρία -όλο αυτό το προεκλογικό βουητό, οι γελοίες παραστάσεις, το απωθητικό ίζημα...
Ιστορίες για ανθρώπινα κουρέλια που παλεύουν να επιβιώσουν στα ερείπια της «Κολούμπια».
Ιστορίες, λοιπόν.
Για ραγισμένες ζωές και άνεργες μέρες.
Για εφιαλτικά χρέη και πνιχτούς, ανεπίδοτους λυγμούς.
Για έρημες προθήκες και απελπισμένα βλέμματα.
Και όχι για τις σκάστρες που είχαν στόχο... τον Σαρκοζί (...Κανείς δεν δικαιούται να υποτιμά τα αφασικά πιστόλια τής δήθεν επανάστασης ούτε τα μυστηριώδη δέματα της Υεμένης.
Οπως αυτή, η πικρή, του αποσυνάγωγου -Ούτις τ' όνομά του, Κανένας- που κοιμόταν σε κάδο σκουπιδιών και βρέθηκε στην κοιλιά τού απορριμματοφόρου κήτους, όπου τον δοκήθηκαν οι εργάτες του Δήμου και τον μετέφεραν στο νοσοκομείο όπου κατέληξε.
Ιστορίες.
Και όχι δηλώσεις, καταγγελίες, διαψεύσεις, εκβιασμοί, υποσχέσεις και ακατάσχετη φλυαρία -όλο αυτό το προεκλογικό βουητό, οι γελοίες παραστάσεις, το απωθητικό ίζημα...
Ιστορίες για ανθρώπινα κουρέλια που παλεύουν να επιβιώσουν στα ερείπια της «Κολούμπια».
Ιστορίες, λοιπόν.
Για ραγισμένες ζωές και άνεργες μέρες.
Για εφιαλτικά χρέη και πνιχτούς, ανεπίδοτους λυγμούς.
Για έρημες προθήκες και απελπισμένα βλέμματα.
Και όχι για τις σκάστρες που είχαν στόχο... τον Σαρκοζί (...Κανείς δεν δικαιούται να υποτιμά τα αφασικά πιστόλια τής δήθεν επανάστασης ούτε τα μυστηριώδη δέματα της Υεμένης.
Αλλά ο τρόμος είναι αλλού. Στην αιμάσσουσα Βαγδάτη και στην πληγωμένη Πόλη.
Και βέβαια, στις κάννες των spreads και στον κυνισμό των αγορών.
Στους δήθεν σωτήριους Μηχανισμούς και στις χυδαίες μηχανές του κέρδους, που θεωρούν τους ανθρώπους στοιχεία της στατιστικής και μυγάκια στο παρμπρίζ της ανατριχιαστικής λογικής τους.
Και βέβαια, στις κάννες των spreads και στον κυνισμό των αγορών.
Στους δήθεν σωτήριους Μηχανισμούς και στις χυδαίες μηχανές του κέρδους, που θεωρούν τους ανθρώπους στοιχεία της στατιστικής και μυγάκια στο παρμπρίζ της ανατριχιαστικής λογικής τους.
Γιάννης Τριάντης
Ιστορίες λοιπόν πολιτικάντη μου.
Εκτός από τις εκλογές υπάρχουν κι αυτές οι Ιστορίες.
Εσένα το λέω.
Εσένα που το στόμα σου "γεμίζει" φύκια και μεταξωτές κορδέλες, υπό το φόβο της 7ης Νοεμβρίου, η οποία πλησιάζει!
Εσένα με τη γλειώδη επικοινωνιακή πολιτική σου για να με πείσεις.
Λες κι εσύ θα φέρεις την άνοιξη σ' αυτόν τον τόπο...
Εσένα που κάνεις σουλάτσο στην αγορά για να μοιράσεις ιδρωμένες χειραψίες, ψεύτικα χαμόγελα μαζί με τα ιλουστρασιόν σου φυλλάδια και κάνεις πως δεν βλέπεις τους καινούργιους Αϊ-Γιάννηδες.
"Θα ‘πρεπε οι άνθρωποι να ξέρουν την ημερομηνία του θανάτου τους, όπως έχουνε στην ταυτότητά τους τη χρονολογία της γέννησής τους. Αυτό θα τους έκανε ηθικότερους, πιο ανθρώπινους." έλεγε ο συγγραφέας.
Θα'πρεπε πολιτευτή...Τότε θα έβλεπες πως υπάρχουν ιστορίες με λυγμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου