Λύκε, λύκε μου είσαι εδώ;

Είναι δώδεκα η ώρα, είναι η ώρα των τρελών

στα κελιά τους οι άνθρωποι, ύπνο κάνουν ελαφρό
είναι ελεύθεροι οι δρόμοι για κυνηγητό...
Περπατώ... Περπατώ...εις το δάσος.

Λύκε, λύκε μου, καλέ μου
λύκε, λύκε μου είσαι εδώ...

Κι ο λύκος.

Όταν κάθομαι να ξεκουραστώ, έρχεται κοντά κι ακουμπά το κεφάλι του στα γόνατά μου.
Τότε τα βλέμματά μας σμίγουν.

Κι οι δυό νιώθουμε πως κάτι έχουμε κερδίσει.
Δεν ξέρουμε τι ακριβώς. Κι ούτε αναλύω ότι μ' αρέσει.
Μπορεί να'ναι μια "μάχη". Μπορεί κάποιον απ' αυτούς τους "κρυμμένους θησαυρούς" τους ξεχασμένους...

Λύκε, λύκε μου, καλέ μου
λύκε, λύκε μου είσαι εκεί
είναι η άγρια πλευρά σου που με συγκινεί

Περπατώ... Περπατώ... Μόνη στο δάσος.
Κι ο λύκος μ' ακολουθεί

Ποιός είπε πως φοβήθηκα ποτέ το λύκο;

Μα εγώ τον κυνηγό φοβάμαι.
Από κείνον κρύβομαι...

Λύκε, λύκε μου είσαι εδώ

είσαι η μόνη μου ελπίδα και σ ακολουθώ...Είναι δώδεκα η ώρα, είναι η ώρα των τρελών
κάπου θα σε συναντήσω, κάπου θα σε βρω...