Με μαθητικές αναμνήσεις να αναβλύζουν από τις σελίδες των αναγνωστικών ο Θανάσης Δρίτσας, καρδιολόγος στο «Ωνάσειο» και μουσικός, καλωσορίζει τα πρωτάκια και θυμάται:
" Σήμερα, που αρχίζουν τα σχολεία, με ξαναχτύπησε η ασθένεια της νοσταλγίας και ανέσυρα από το πατάρι το παλαιό μου αλφαβητάρι της πρώτης τάξης του Δημοτικού (δεκαετία '60), το περίφημο έργο των Γιαννέλη-Σακκά, σε μαγική εικονογράφηση Κ. Γραμματόπουλου.
...
Οι άνθρωποι σπρώχτηκαν σήμερα σε τσιμεντένια τερατουργήματα, έχασαν την επαφή με την αληθινή φύση και έτσι απέκτησαν άγχος και κατάθλιψη. Ο κυρ Ζήσης ο μανάβης δεν γυρίζει πια με το ζώο τις γειτονιές και σταμάτησε να πουλάει μήλα, ρόδια, λάχανα και πατάτες, διότι η Αννα ψωνίζει φρούτα και λαχανικά εισαγωγής στο σουπερμάρκετ. Η οικογένεια δεν κάθεται πια στο κοινό τραπέζι, αφού ο μπαμπάς και η μαμά (αν δεν έχουν χωρίσει, που είναι και το πιθανότερο) δουλεύουν σκληρά, για λίγα ψίχουλα, διαφορετικές ώρες. Και βέβαια, ο παππούς μετά τον θάνατο της γιαγιάς παίρνει συστηματικά Βιάγκρα και φλερτάρει τη Ρωσίδα υπηρέτρια. Ο Μίμης, που τώρα νόμιμα τον φωνάζουν Τζίμη, δεν παίζει πια με την Αννα, τη Λόλα και την Ελλη το αφελές «Λύκε-Λύκε είσαι εδώ;», αλλά αντί για μπαστούνι κρατάει τηλεχειριστήριο κάνοντας ζάπινγκ στα κανάλια, μπροστά σε μια πλάσμα οθόνη 40 ιντσών. Κάθε φορά που ανοίγω το βιβλίο αυτό με πιάνει μια αγωνία για το μέλλον των παιδιών μας. Μακάρι να κάνω λάθος. Τι είχαμε, τι χάσαμε, νομίζω το βλέπουμε ήδη: την αθωότητά μας."
Οι αναμνήσεις του κ.Δρίτσα από το http://www.enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου