Την ώρα που διαβάζουμε για την γιορτή που
πραγματοποιήθηκε στο πάρκο του Ροδινιού, παρουσία και του Δημάρχου, την ίδια
ώρα, διαβάζουμε και το ρεπορτάζ της «δ» για τις καταγγελίες θανάτωσης ζώων που
βρίσκονται στο Ροδίνι.
Πάπιες, χήνες, παγώνια που «εξαφανίζονται» για να γίνουν
τροφή ανθρώπων που την στερούνται (;) Και θα ακουγόταν εντελώς απίστευτο εάν
δεν υπήρχαν καταγγελίες στην αστυνομία, ομολογία ηλικιωμένης γυναίκας η οποία
βρέθηκε με μια χήνα στο χέρι, ακόμη και η απάντηση σε επερώτηση του κ. Δένδια
για το θέμα θανάτωσης κατοικίδιων ζώων μέσα και από αυλές.
Θλιβερή και
ανατριχιαστική είδηση για ανθρώπους και ζώα…
Δεν θέλω να φαντάζομαι τι θα γίνει
εάν τελειώσουν οι χήνες οι πάπιες και τα παγώνια ( τα οποία ήδη είναι
ψιλοεξαφανισμένα. Κάνουν βόλτες στην Ανάληψη αναζητώντας τροφή…)
Ψάχνοντας
κάποιοι ίσως μπορεί να βρουν λίγο πιο πάνω και τα ελάφια που βρίσκονται εκεί (
εάν είναι ακόμη ζωντανά και δεν έχουν πεθάνει υποσιτιζόμενα).
Καλά τα λόγια, καλές
οι φιέστες, καλές οι μελέτες αλλά δυστυχώς μιλάμε πάλι για τα αυτονόητα. ‘ Ένα
πάρκο εγκαταλελειμμένο χρόνια που ποτέ δεν προσέχθηκε ούτε η ιστορική του αξία,
ούτε η πολιτιστική ούτε η περιβαλλοντική.
Ένα πάρκο που θα μπορούσε να είναι χρόνια τουριστικός πόρος αλλά και ένα
διαμάντι να το χαίρονται οι ιθαγενείς.
Διάβαζα, πως ο Δήμαρχος είπε στην γιορτή
του Ροδινιού πως η Δημοτική Αρχή στηρίζει ανάλογες δράσεις
πιστεύοντας ότι η σύμπραξη Δήμου
και ενεργών πολιτών μπορεί να δώσει επιτυχή αποτελέσματα σε μια συγκυρία που οι συνεργασίες αποτελούν
τη μόνη διέξοδο.
Κανονικά δεν έπρεπε να έχει φτάσει στο σημείο αυτό το πάρκο
εγκατάλειψης. Για χρόνια «λεφτά υπήρχαν». Και τώρα στην δύσκολη συγκυρία, η
βοήθεια των πολιτών θα έπρεπε να είναι επικουρική και όχι να φτιάξουν από την
αρχή ότι έπρεπε ήδη να έχει γίνει.
Εκτός αυτού, εδώ και μήνες ομάδα πολιτών
θέλησε να ασχοληθεί με τα ελάφια του πάρκου του Ροδινιού μετά από καταγγελίες ( εκ
των έσω) που έλεγαν πως υποσιτίζονται, οργανώθηκαν, βρήκαν , τροφή φάρμακα, αλλά
κυρίως μόνιμη λύση εξεύρεσης τροφής, με την ανιδιοτελή προσφορά απλών πολιτών (
διάθεση αγροτεμαχίων στην Νότια Ρόδο από αγρότες και πολίτες που δεν τα
χρησιμοποιούσαν, για την καλλιέργεια της απαραίτητης τροφής, με την ανιδιοτελή
βοήθεια-συμβουλή νέων παιδιών γεωπόνων κάτω από τις συμβουλές κτηνιάτρων
ειδικών για αυτά τα ζώα), τρόπους για την εξεύρεση χρημάτων με σκοπό την αγορά
απαραίτητων φαρμάκων), αλλά «έφαγαν πόρτα» από τον Δήμαρχο, όταν εκπρόσωπός
τους τον επισκέφθηκε να του τα παρουσιάσει όλα αυτά, λέγοντάς του ότι δεν
υπάρχει κανένα πρόβλημα και μια χαρά είναι.
Δεν πέρασε μια εβδομάδα και ( εκ
των έσω) πήραν τηλέφωνο και ζητούσαν βοήθεια γιατί τα ελάφια δεν είχαν τροφή…
Μέχρι τώρα, μετά από ένα 6μηνο περίπου, ακόμη χτυπά το τηλέφωνο και ζητούν ( εκ
των έσω) τροφή για τα ελάφια…
Ισως, οι ενεργοί πολίτες πρέπει να έχουν
«ταμπέλα» για να είναι ενεργοί τελικά. Να μην στοχεύουν στην ανιδιοτέλεια,
ανωνυμία , σε πόρους εκ των ενόντων και όχι σε προγράμματα κοινοτικά και
επιδοτήσεις.
Μερικές φορές δεν τους αδικώ. Χρόνια έχουν/ουμε μάθει σε τέτοιες
πρακτικές και φαντάζει επιστημονική φαντασία πως πολίτες μπορούν και μόνοι τους
χωρίς «ομπρέλες» να καταφέρουν πολλά.
Δεν αδικώ και τους πολίτες που με κάτι
τέτοιες «χυλόπιτες» και την άρνηση να «καπελωθούν» συστημικά, ξαναγυρνούν στους αναπαυτικούς καναπέδες
τους.
Η Δημοκρατική της Ρόδου 6/6/2013
Η Δημοκρατική της Ρόδου 6/6/2013
