Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

΄Οσο ένα ζευγάρι υπουργικά μανικετόκουμπα…

To  δημοσίευμα απίστευτο. Τόσο που με έκανε να ψάξω σε όλες τις έγκριτες εφημερίδες, πιστεύοντας ότι ήταν υπερβολή.
Λαϊκισμός, όπως αρέσκονται πολλοί να λένε την περιγραφή και αποτύπωση της πραγματικότητας . Και η πραγματικότητα αποτυπώθηκε τις προηγούμενες ημέρες σε συνέντευξη που δόθηκε με αφορμή το 23ο πανελλήνιο συνέδριο για το AIDS, παρουσία του υπουργού Υγείας κ. Λοβέρδου , και δια στόματος του οποίου ακούσαμε την ανησυχητική αύξηση του AIDS.
Και συνέχιζε το δημοσίευμα:  «Όπως αποκάλυψε ο λοιμωξιολόγος, Μάριος Λαζανάς, υπάρχουν αρκετοί τοξικομανείς στην Ελλάδα που επιδιώκουν να κολλήσουν τον ιό του AIDS προκειμένου να εισπράττουν το μηνιαίο επίδομα των 700 ευρώ που δικαιούνται οι οροθετικοί».
Σοκ και δέος… Για να είμαι ειλικρινής δεν γνώριζα για την ύπαρξη αυτού του επιδόματος και τις προϋποθέσεις που χρειάζεται κάποιος οροθετικός για να το εισπράξει.
Και ξεπερνούσε τα όρια της φαντασίας μου η πιθανότητα κάποιος άνθρωπος να υπογράφει οικειοθελώς συμβόλαιο συνύπαρξης με μια ανίατη, προς το παρόν, νόσο για οποιοδήποτε χρηματικό ποσό.
Σε ποιον να το πεις; Για ποιον να κλάψεις πρώτα; Για τον ναρκομανή, για τον υπουργό ή για μένα που ακόμη κάθομαι και γράφω αντί να είμαι με τις πέτρες στο χέρι;
Για μένα κλαίω και ντρέπομαι περισσότερο.
Γιατί πια όλα τελειώνουν. Ξεπεράστηκαν και οι κόκκινες γραμμές της αξιοπρέπειας και τα κόκκινα αυλάκια…
Και ήταν εκεί μπροστά ο υπουργός Υγείας αυτής της  χώρας και προφανώς θα προβληματιζόταν σχετικά με το «πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος για 700 ευρώ…», όσο ένα υπουργικό ζευγάρι μανικετόκουμπα δηλαδή ή μια επώνυμη γραβάτα να δένει στο λευκό κολάρο.

Θυμήθηκα τον υπουργό, ο οποίος πριν από ένα μήνα περίπου, έλεγε: «Αν τα πράγματα είναι όπως σήμερα δείχνουν,  τον Νοέμβριο δεν θα υπάρχει η λίστα της ντροπής και κανείς εξαρτημένος δεν θα κάνει περισσότερο από 15 μέρες για να μπει στα προγράμματα (μεθαδόνης)»
O ίδιος υπουργός, στην συνέντευξη μετά την αποκάλυψη αυτή, μοίραζε…σύριγγες  «το επόμενο διάστημα θα μοιραστούν 100.000 σύριγγες, αλλά και προφυλακτικά ώστε να περιοριστεί η μετάδοση της νόσου», ενώ ταύτοχρονα κλείνουν ένα ένα κέντρα του ΟΚΑΝΑ, η μόνη ελάχιστη ελπίδα να σωθεί κάποιος δυστυχισμένος.
Είχαμε ξαναπεί από αυτή εδώ τη στήλη, ότι η μεθαδόνη δεν είναι η λύση, αλλά η συντήρηση μέχρι τον θάνατο…
 Η απελπισία είναι πλέον πολύ μεγάλη.  Ειδικά σε μια κοινωνία που αγωνιά κι αυτή για τη δική της δόση, την 6η σήμερα, αύριο την επόμενη.
Ο Φάουστ πούλησε την ψυχή του στο διάβολο. Εμείς την πουλήσαμε στην πρώτη δόση, στην τρίτη δόση, στην έκτη δόση για μια νεκρική ησυχία. Για την αταραξία των ευρώ στη χιλιομπαλωμένη τσέπη μας.
Μια κοινωνία που μετά το πρώτο σοκ, προσπερνά ειδήσεις όπως αυτή για να τις ξαναθυμηθεί ίσως στην επόμενη Παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS. Και μετά να τις λησμονήσει πάλι…

" Η Δημοκρατική της Ρόδου"

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Πολιτικός πολιτισμός στα τάρταρα

Οι βαριές κουβέντες που ανταλλάσσονται και εκπορεύονται από τοπικούς παράγοντες τις τελευταίες ημέρες, αποτελούν μια ακόμη υπενθύμιση του πόσο βαθιά έχει ριζώσει ο πολιτικός πολιτισμός της «μαγκιάς». Εκφράσεις και λέξεις που παραπέμπουν σε οτιδήποτε άλλο, παρά σε ανθρώπους οι οποίοι επιχειρηματολογούν, στηρίζουν τις απόψεις τους  με σοβαρότητα και κυρίως με σεβασμό σε  όσους απευθύνονται. Και σίγουρα απευθύνονται  στους πολίτες.  Δεν ξέρω πόσο θα ενημερωθεί ή θα πεισθεί ο πολίτης  όταν αποκαλεί ο ένας τον άλλον  «συμμορία» ή «βομβιστή» και  με… «πυροβολισμούς» να πέφτουν τριγύρω. Το πιθανότερο να κρυφτεί να μην τον βρει καμιά αδέσποτη.
Φαινόμενο που έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας, από όλες τις πλευρές. Κάποιοι μάλιστα προσπαθούν να ξεπεράσουν σε γραφικότητα περιπτώσεις του κοινοβουλίου. Θλιβερή η παρουσία προχθές σε τοπικό κανάλι, υποψηφίου για το Επιμελητήριο, ο οποίος χρησιμοποιούσε το εκπληκτικό πολιτικό επιχείρημα κατά των αντιπάλων του, χαρακτηρίζοντάς τους «κλώσες». Πως έγινε τόσο λούμπεν ,ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτικού κόσμου;
 Τι χρειαζόταν κάποιος για να γίνει πολιτικός κυρίως από εποχής μεταπολίτευσης και μετά; Να έχει επιβιώσει στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα του φτηνού συνδικαλισμού, να έχει γίνει «κολλητός» με μερικούς παράγοντες - δημοσιογράφους, να βγαίνει σε κανένα παράθυρο και να «τα χώνει» και να μαζεύει σταυρούς. Φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα γιατί το πολιτικομιντιακό σύστημα δόξασε και ανέδειξε σε πρότυπο τέτοιους πολιτικούς. Το «κολλητιλίκι» δούλευε όσο οι πολιτικοί ήταν «εντάξει» στις υποχρεώσεις τους. Τώρα το σύστημα χρεοκόπησε, αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς τρομάζει και ανησυχεί και τον πλέον ανυποψίαστο και όλο και περισσότεροι πολίτες απορρίπτουν τη «μαγκιά» και τις συμπεριφορές κερκίδας  και αναζητούν τον συνδυασμό - ή τέλος πάντων καιρός να τον αναζητήσουν- επάρκεια και ευπρέπεια.
Υ.Γ. Μιας και ανέφερα υποψηφίους για τις εκλογές του Επιμελητηρίου. Ατυχής η προσπάθεια πολλών να πείσουν, ότι δεν καπελώνονται από κανένα κόμμα.  Τα οποία βέβαια, υπογείως και… ησύχως δουλεύουν, με δεδομένο ότι δεν έχουν και την καλύτερη έξωθεν μαρτυρία… Στο σημείο που βρισκόμαστε, το μοναδικό μέλημα όλων, θα ήταν, ενωμένοι  να βρουν κοινό τόπο. Στις τοπικές κοινωνίες  δεν χωρούν χρώματα, παρά μόνο το πώς όλοι μαζί θα παλέψουν για την οικονομία του τόπου ΤΟΥΣ.

" H Δημοκρατική της Ρόδου"

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Ακούει κανείς;

Η  Ευρωπαϊκή Εταιρεία Καρδιολογίας - European Society of Cardiology-, που έχει επιλέξει την Αθήνα για τη διεξαγωγή των ετήσιων συνεδρίων της για τα  επόμενα τρία χρόνια έχει αποφασίσει στην περικοπή κάθε συνεδριακής δραστηριότητας στην Ελλάδα. 
Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι 20.000 σύνεδροι που θα μετείχαν, αλλά και το  τι επικαλείται για την απόφασή της αυτή : «Λόγους πολιτικής και οικονομικής αστάθειας»….
Οι τουριστικοί φορείς ανησυχούν,  ότι μπορεί το παράδειγμα της να το ακολουθήσουν και άλλες εταιρείες, που διοργανώνουν συνέδρια στην Ελλάδα, με δεδομένο ότι ότι κάθε χρόνο διοργανώνονται στην Ελλάδα περί τα 120 διεθνή συνέδρια σε διάφορες πόλεις  .
Σε κάθε συνέδριο από αυτά , σύμφωνα με στοιχεία, συμμετέχουν 450-500 σύνεδροι. Που σημαίνει περίπου 60.000 άτομα. Ο αριθμός σχεδόν υπερ-διπλασιάζεται αφού συνήθως οι σύνεδροι συνοδεύονται και από μέλη της οικογένειας τους ή προγραμματίζουν στης συνέχεια να μείνουν στην Ελλάδα για διακοπές.
Ανησυχία στον κόσμο του τουρισμού, με ορατό τον κίνδυνο η απόφαση αυτή, να σηματοδοτήσει μία γενικευμένη πρακτική ανάλογης επιχειρηματολογίας, που θα φέρει σε δυσχερέστατη θέση την εγχώρια συνεδριακή αγορά, σε οποιονδήποτε προορισμό της χώρας μας.
Η Τουρκία, η Κροατία και η Ιταλία είναι οι τρεις χώρες, οι οποίες καλούνται να φιλοξενήσουν τα συνέδρια που ανακαλούνται από τους διοργανωτές, ενώ όσα δεν μπορούν πλέον να ακυρωθούν, συρρικνώνονται σε διάρκεια, προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν τόσο το κόστος όσο και την πιθανότητα ύπαρξης απρόβλεπτων γεγονότων που μπορούν να διαταράξουν τη διεξαγωγή τους.
Ρωτήσαμε τον Πρόεδρο της ΄Ενωσης Ξενοδόχων Ρόδου κ. Α. Καμπουράκη για το θέμα και εάν διαβλέπει κίνδυνο από αυτή την εξέλιξη. Η απάντησή του σοκαριστική :
« ΄ Εχουμε τραγικό κίνδυνο! Ο οποίος ξεκίνησε από τη χρονιά του 2011 και ενισχύθηκε το 2012. Και εάν το κράτος δεν φροντίσει να ανακατασκευάσει την τραγική εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό, νιώθω ότι όλοι θα είμαστε υπεύθυνοι της τραγικής αποτυχίας διεθνώς. Αντίθετα με τον τουρισμό, στον συνεδριακό τουρισμό, ουδείς σώφρων θα αποφάσιζε διοργάνωση συνεδρίων, σε μια χώρα που ούτε  οι ασφάλειες δεν ασφαλίζουν, ούτε οι χώρες συστήνουν  με ταξιδιωτικές οδηγίες ( βλέπε Αυστραλία).
Ο συνεδριακός τουρισμός είναι ευαίσθητο προϊόν, γιατί στην λήψη της απόφασης των decesions makers, διαπρέπουν οι αρετές της σωφροσύνης και του ασφαλούς και εκεί έχουμε να επιδείξουμε τραγικά κατορθώματα.
Ζητάμε την βοήθεια της πολιτείας και των τοπικών αρχών και ως προς την προώθηση μιας χώρας που προτείνεται για συνέδρια, αλλά και στην συγκράτηση της φορολογικών χαρατσιών, τα οποία αλόγιστα επιβάλλονται, στερώντας από τους ιδιώτες το δικαίωμα να αντιδράσουν, στη μαύρη εικόνα του συνεδριακού τουρισμού στην Ελλάδα»
Σοκαριστική και η απάντηση του κ.Καμπουράκη, όταν ρωτήθηκε, εάν υπάρχουν προγραμματισμένα συνέδρια στην Ρόδο. Η απάντηση ήταν  « Όχι »…
"Η Δημοκρατική της Ρόδου"

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

"Νέα Αρχιτεκτονική ..."

«Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης...»
Σύμφωνα μ’ αυτή, παιδικοί σταθμοί υπολειτουργούν, σε κάποιους τα παιδάκια κοιμούνται στο πάτωμα και ταυτόχρονα, αυξάνονται τα τροφεία, ζητώντας από γονείς με μισούς ή και καθόλου μισθούς, αναδρομικά την συμμετοχή τους.
Κάνουν επίσχεση εργασίας απλήρωτοι μήνες εργαζόμενοι σε κοινωνικές δομές του Δήμου. Αρμόδιοι, κάνουν εκθέσεις για έλλειψη σωστής διατροφής των παιδιών και για ελλείψεις σωστών συνθηκών σε χώρους που φιλοξενούνται γέροντες.
Πολλά σχολεία μένουν χωρίς πετρέλαιο, σε κάποια γίνεται έρανος μεταξύ γονιών και καθηγητών, σε άλλα μαθητές και καθηγητές ενημερώνονται ότι πρέπει να φορούν ζεστά ρούχα.
Οι δημότες σε κάθε ευκαιρία ενημερώνονται ότι λόγω της γενικότερης οικονομικής κρίσης αλλά και λόγω των άθλιων οικονομικών του Δήμου, αδυνατεί να προβεί σε δράσεις παρεμβάσεις και ότι είχε υποσχεθεί που θα κάνουν καλύτερη την ζωή των δημοτών.
Στην απόσταση από τα Φανάρια του Ροδινιού έως την διασταύρωση με την Κ. Υδραίου, μετρά κάποιος οκτώ (8) ενοικιαστήρια σε χώρους που ήταν πριν λίγο καιρό επιχειρήσεις. Ελάχιστο και  ενδεικτικό το παράδειγμα.
Ο χρόνος μοιάζει παγωμένος σαν τις παγωμένες ουρές στον ΟΑΕΔ, στη ΔΕΗ, στα συσσίτια.
Ο χρόνος κυλάει απρόσκοπτα, ανεβαίνοντας τις σκάλες του Δημαρχιακού Μεγάρου.  Όλα τριγύρω αλλάζουν, αλλά εκεί όλα τα ίδια μένουν . Οι αιρετοί όπως κάθε τέτοια εποχή , φτιάχνουν προϋπολογισμό. Και προϋπολογίζουν αυξήσεις στα μεροκάματά τους. Διότι πως θα σωθεί ο τόπος, η χώρα ολόκληρη αν πεθάνουν στην ψάθα οι αιρετοί;
Από χθες που είδε το φως της δημοσιότητας το πόνημα της «Νέας Αρχιτεκτονικής της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης», έχουμε γίνει «Νεφελοκοκκυγία». Πέφτουν διάφοροι από τα σύννεφα. Δεν αντιλαμβάνομαι τον λόγο. Δεν έφτασαν  τόσα χρόνια για να αντιληφθούν ότι η Τ.Α. είναι μια μικρογραφία του κεντρικού κράτους;
Μια προέκτασή του, χρωματισμένη αναλόγων χρωμάτων της κεντρικής διοίκησης. Με χρωματιστούς αιρετούς που υποδεικνύονται,  ενίοτε και επιβάλλονται… Και οι πολίτες, χρόνια τώρα να ψηφίζουν και να εκλέγουν αρεστούς και όχι κατ’ ανάγκην άξιους, στις περισσότερες των περιπτώσεων… Κακώς πέφτουν απ’ τα σύννεφα. ΄ Εκαναν αυτό που κάνει ένας ασχολούμενος με την πολιτική και σέβεται τον εαυτό του 30τόσα χρόνια τώρα. Ασχολούνται με το ίδιον και κομματικό συμφέρον. Εν προκειμένω, αυτό που έκαναν και οι βουλευτές στον δικό τους προϋπολογισμό. Ο κόσμος δίπλα τους καταρρέει –και όχι μεταφορικά πλέον αλλά από ένδεια και πείνα- και αυτοί στην κοσμάρα των ανέγγιχτων προνομίων τους και μισθών τους.
Υ.Γ.1 Αχ… αυτοί οι κωδικοί που πάντα πάνε και μπερδεύονται, μόλις σηκωθούν μέχρι και οι πέτρες από την πρόκληση και την αφασία.
Υ.Γ.2 Και, τέλος πάντων, έχω βαρεθεί να ακούω όσους ασχολούνται με αυτό που λέγεται πολιτική, να δηλώνουν ότι δεν τους ενδιαφέρουν θέσεις, τιμές,  αξιώματα, χρήματα και απλώς αναλαμβάνουν «ευθύνες», αφήνουν την οικογένειά τους, τη δουλειά τους για όλους εμάς. Τόση ανάγκη προσφοράς είναι αβάσταχτη. Νιώθω ένοχη που τους έχω φορτώσει τόσα προβλήματα παρά τη θέλησή τους. . ΄Ισως αυτό να είναι και το πρόβλημα του πολιτικού συστήματος: ότι όλοι,  έχουν γίνει πολιτικοί χωρίς να το θέλουν…΄ Ετσι εξηγούνται και η ποιότητα διακυβέρνησης της χώρας και κάθε τόπου και η ποιότητα της αντιπολίτευσης και η κατάσταση μας.

" Η Δημοκρατική της Ρόδου"

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Τι ειν' η πατρίδα μας;


Πολύ θυμωμένοι είναι όλοι τελευταία. Και μιλώ για τους πολιτικούς. Ναι αλλά με ποιους; Ποιους μαλώνουν ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής και κουνώντας το δάχτυλο; ΄Ακουγα τον κ.Νικητιάδη να μιλά  στους εκπροσώπους των τοπικών φορέων και προσπαθούσα να καταλάβω ποιους μαλώνει και για τι πράγμα ακριβώς.
Από ποιους ζητά πρωτοβουλίες και δράσεις;
Από όλους αυτούς που σέρνει το κομματικό κράτος στο άρμα του χρόνια τώρα και διαχειρίζονται την τύχη του τόπου ;
Από τους αρεστούς και όχι πάντα τους άξιους ;
Από εκείνους που μπλόκαραν και απαξίωναν κάθε καλή ιδέα γιατί απλά προερχόταν από το άλλο κόμμα;
Από εκείνους που προ κρίσεως ήταν οι γραφικοί του χωριού, για τις ιδέες τους ή  τις πρωτοβουλίες τους, με αποτέλεσμα ηθελημένα ή αθέλητα να αποχωρήσουν των κοινών και να αντικατασταθούν με το κενό των μυαλών των κομματικών φελλών που επέπλεαν;  
Μήπως από  Καλλικράτη που μένει στα χαρτιά και δεν κουνιέται φύλλο χωρίς τις σφραγίδες και τις βούλες του κεντρικού κράτους;
Που ήταν ο κ. Νικητιάδης χρόνια ολόκληρα σαν τοπικός παράγοντας και αργότερα αναβαθμισμένος σε βουλευτικά και υπουργικά αξιώματα για όλα αυτά που είναι η Ρόδος και που σαν άλλος Πολέμης περιέγραφε;   Τι είν’ η πατρίδα μας; Μην είναι τα άπαρτα ψηλά βουνά; Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι; Μην είναι τα ελάφια; Μην είναι οι Πεταλούδες; Μην είναι ο ΄ Εμπωνας; Μην είναι τα κρασιά της;
Όλα η πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα…
Και η ιστορία της και ο πολιτισμός της  που χάνεται μέσα από τα κτίρια που καταρρέουν ( αυτά τα ξέχασε ο κ. Νικητιάδης μαζί με πολλά άλλα της πολιτιστικής, πολιτισμικής ταυτότητας που θάφτηκαν από φιέστες κάθε λογής άσχετων που… «έπαιρναν» τον πολιτισμό για να διαχειρισθούν).  
Τι είν’ η πατρίδα μας;
Μην είναι και οι πολιτικοί της δυστυχώς που τελευταία έχουν αναδειχθεί σε εκπληκτικούς ρεπόρτερς, καταγράφοντας προβλήματα.;  Σε εκπληκτικούς αφηγητές καταστάσεων.  Παθογένειες και στρεβλώσεις ετών τις ονομάζουν. Λένε και ένα « βέβαια και η πολιτεία φταίει»  και με την ονομασία και την καταγραφή απαλλάσσονται των εγκλημάτων που διαχρονικά έγιναν σε τούτη τη χώρα και σε τούτο τον τόπο.
Και βέβαια,  όταν οι πολιτικοί λένε «η πολιτεία φταίει»,  εννοούν τους προηγούμενους , από τους οποίους μονίμως παραλαμβάνουν χάος. Κι έτσι,  έχουμε πάντα ένα χάος που εναλλάσσεται ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ…
Μόνο που οι πολιτικοί είναι για να χαράσσουν πολιτικές και κατευθύνσεις. Και να μην γίνονται απλά έξαλλοι με την « Πινακοθήκη που κάθεται». Τώρα κάθισε ξαφνικά; Και ποιος ξενοδοχοϋπάλληλος θα ενημερώσει τον τουρίστα για τους πίνακες που θα δει στην Πινακοθήκη; Αυτόν που με τις υποβαθμισμένες και κλειστές σχολές μήνα Δεκέμβρη, κινδυνεύει να μην μάθει ούτε  τα βασικά του επαγγέλματός του ή μήπως οι Σέρβοι και Ρουμάνοι που κατακλύζουν τα ξενοδοχεία το καλοκαίρι και που η πολιτεία κάνει τα στραβά μάτια;
Τελικά, η ομιλία του κ.Νικητιάδη τι σκοπό είχε; Για να απαντήσουν οι παρευρισκόμενοι στα χιλιάδες ερωτήματα που έθεσε ; Για να μας  πει εκνευρισμένος,  ότι δεν δέχεται η Ρόδος να μην έχει τρία γκόλφ,  προσέγγιση τουλάχιστον  χιλίων κρουαζιερόπλοιων, δική της πολιτική για τις μεταφορές ή μελέτες υποδομών για να μην χτυπήσουν μπιέλες οι υφιστάμενες;
Να ευχηθούμε στον κ. Νικητιάδη καλή επιτυχία στην καινούργια του θέση. Αυτή του υφυπουργού τουρισμού.
Αλήθεια δύο χρόνια τώρα ποιος είπαμε ότι ήταν υφυπουργός;

" Η Δημοκρατική της Ρόδου"

Προσεχώς…

Πέρασε στα… ψιλά της επικαιρότητας (για την ακρίβεια, δεν καταγράφηκε παρά σε μερικά μονόστηλα) ότι από τα πρώτα πράγματα που απαίτησε ο Αρβανιτόπουλος στο υπουργείο Παιδείας ήταν η επαναφορά ως υποχρεωτικού του μαθήματος των Θρησκευτικών. «Συζητάμε για όλα αλλά πρώτα θα επανέλθουν τα Θρησκευτικά» ανέφερε ο αναπληρωτής υπουργός.
Παράλληλα, βρίσκεται σε συζητήσεις με πρυτάνεις και μέλη της Ακαδημίας Αθηνών ώστε από τώρα να ξεκινήσει η συγγραφή των νέων σχολικών βιβλίων με σημεία αναφοράς στην κλασική ελληνική λογοτεχνία και ποίηση καθώς και στην Ιστορία.
Θυμίζουμε ότι αυτό αποτελεί δέσμευση του κ. Σαμαρά στην ΔΕΘ ότι θα πρέπει να αποκατασταθεί πλήρως η ελληνική παιδεία ώστε οι μαθητές να μάθουν για την Ελλάδα , την Ιστορία της και τον πολιτισμό της και όχι να συμπεριφέρονται ως … «μαθητευόμενοι διεθνιστές»…

Προσεχώς λοιπόν:
 Κατηχητικό. Υποχρεωτικός εκκλησιασμός. Πρωινή προσευχή, έπαρση σημαίας.
Αγόρια κουρεμένα γλόμποι με πηλίκιο. Κορίτσια με σεμνές ποδιές και κορδέλες.
Βιβλία ιστορίας που από τις σελίδες τους ρέει αίμα.
Σχολικές παραστάσεις ύμνοι στην πολεμική αρετή των Ελλήνων.
Σε αίθουσες που είχαν τοίχους με στεφάνια δάφνης για τη μέρα, ενώ χάρτινες γαλανόλευκες ζάρωναν στα χέρια αδημονούντων γονιών, που περίμεναν με αγωνία και καμάρι τα βλαστάρια τους, να τα δουν να υποδύονται τους αγωνιστές του 21, έχοντας ψεύτικα μουστάκια και πλαστικά πιστόλια, με τα οποία κατατρόπωναν τους κιοτήδες τούρκους. Αυτούς που από μπαμπεσιά της μοίρας και παραξενιά της ιστορίας και παρά του θέλημα του ελληνόφιλου θεού, σκλάβωσαν αυτόν τον ασκλάβωτο λαό. 
Και σε δέκα  χρόνια « με τη βοήθεια της Παναγίας» θα μας πάει ο χρόνος στο 2021. Και τότε «θα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από το 1821 του Έθνους και της καρδιάς μας. Το ’21 που τότε ύψωσε την μικρή Ελλάδα  σε άπιαστα επίπεδα δόξας και παγκόσμιου θαυμασμού».
Μεγαλοφυές. Ολοταχώς στη δεκαετία του '60

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Ακραία παραδείγματα

Ένα e-mail που έλαβε ο κ. Βενιζέλος από μια μητέρα 16 παιδιών στάθηκε, μεταξύ άλλων, η αφορμή να επανεξετάσει το υπουργείο Οικονομικών το ενδεχόμενο να μην κόβεται το ρεύμα σε οικογένειες που αδυνατούν να πληρώσουν το χαράτσι για τα ακίνητα.  Αμέσως μετά ο κ. Βενιζέλος, σύμφωνα πάντα με όσα είπε ο ίδιος, επικοινώνησε με τη διοίκηση της ΔΕΗ και ζήτησε: «όχι απλώς να μην εισπραχτεί το τέλος, αλλά και το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος να είναι πάγια χορηγία της ΔΕΗ σε μια τέτοια οικογένεια. Και φυσικά θα την απαλλάξουμε και από το ειδικό τέλος και πρέπει να δούμε και τι άλλα μέτρα θα πάρουμε», πρόσθεσε. Καλά όλα αυτά, μέχρι που χαρακτήρισε
 « ακραίο » το παράδειγμα.

Καιρό έχει να βγει στον πραγματικό κόσμο ο κ. Βενιζέλος. Ένα σύνηθες φαινόμενο είναι, που όσο περνούν οι ημέρες γίνεται μέρος της καθημερινότητας μας.  Και μάλιστα αφορά ανθρώπους που δεν έχουν 16 παιδιά αλλά ένα, δύο ή και κανένα.  
΄Οχι, σίγουρα κ. ευαίσθητε κ. Βενιζέλο, δεν φτάσαμε  όλοι  -τουλάχιστον όχι ακόμη- στο χείλος της αβύσσου.
Δεν φτάσαμε ακόμη στο επίπεδο της Λετονίας, όπου αυτοκίνητα των Δήμων μαζεύουν κοκαλωμένους ανθρώπους από τα παγκάκια.
Προφανώς γι’ αυτό δεν αντιλαμβάνεσθε το σύνηθες.
Μας βλέπετε ακόμη όρθιους να περπατάμε και νομίζετε ότι ζούμε σαν εσάς. Με τη σιγουριά των 8.000-10.000 ευρώ ( το λιγότερο), με τα σπίτια μας ( πληθυντικός αριθμός) με τους «υδατοσυλλέκτες» μας, με τα παιδιά μας στο εξωτερικό να σπουδάζουν, με τα αυτοκινητά μας ( πληθυντικός αριθμός) με τη δεξαμενή γεμάτη πετρέλαιο, με τις Φιλιππινέζες να γεμίζουν καλάθια με του πουλιού το γάλα, με τις καβάντζες της αποταμίευσης χρόνων σκληρής πολιτικής καριέρας ( και όχι μόνον…).

Είναι αδιανόητο  και σε σας και στους περισσότερους συναδέλφους σας, να αντιληφθείτε, ότι πολλοί  έχουν περάσει από τη σχετικά άνετη διαβίωση ( για την οποία μας εγκαλείτε και μας τιμωρείτε)  στη στέρηση, από τη συμμαζεμένη και μετρημένη  ζωή στη φτώχεια, από την ένδεια στην εξαθλίωση, με πολλές οικογένειες να μην  έχουν ούτε αυτόν τον έναν εργαζόμενο που ήταν το όραμα του προέδρου σας για την «νέα Ελλάδα»  και το φαινόμενο της προσφυγής σε συσσίτια, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ψυχολογική και υλική στήριξη, είναι περισσότερο από φανερό.



Βλέπετε πολλούς ακόμη μέσα από τα τζάμια του ακριβοπληρωμένου θωρακισμένου υπουργικού σας αυτοκινήτου, να πηγαινοερχόμαστε όρθιοι, αλλά με τα τζάμια κλειστά που να αντιληφθείτε ότι «Μέσα  στο  φόβο  και  στες  υποψίες,με  ταραγμένο  νου  και  τρομαγμένα  μάτια,  λυώνουμε  και  σχεδιάζουμε  το  πως  να  κάνουμε  για  ν'  αποφύγουμε  τον  βέβαιο τον  κίνδυνο  που  έτσι  φρικτά  μας  απειλεί.» (Κ.Π.Καβάφης)
΄Οτι  η φτώχεια, μας αναγκάζει  να αποδυθούμε  σε ένα νυχτοήμερο σισύφειο αγώνα για τα ζωτικώς αναγκαία και δεν μας αφήνει το περιθώριο να προβληματιστούμε για τον εκούσιο πολιτικό αποκλεισμό μας, που μας μετατρέπει από πολίτες σε υπηκόους.
Μόνο καλό είναι να έχετε κατά νου, ότι όταν δεν σέβεσθε τον πολίτη, να φοβάστε τον όχλο…

"Η Δημοκρατική της Ρόδου"


"

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

No pasarán

«Δεν υπάρχει περίπτωση να καταργηθούν οι μειωμένοι συντελεστές του ΦΠΑ. Αν αυτό συμβεί, θα νεκρώσω το Αιγαίο, από την Μυτιλήνη μέχρι το Καστελόριζο. Θα κλείσουν τα πάντα μέχρι να δεσμευθεί η κυβέρνηση ότι θα διατηρήσει τους μειωμένους συντελεστές του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας». Διεμήνυσε ο Περιφερειάρχης.
Να μην μπούμε στην συλλογιστική ότι το Αιγαίο μια χαρά νεκρωμένο είναι απ’ άκρη σ’ άκρη με την συνταγματική νησιωτική πολιτική κουρέλια χρόνια τώρα.
Να μην μπούμε στην συλλογιστική, ότι από εποχής Καλλικράτη, ο κ. Μαχαιρίδης κάνει διαπιστώσεις και έχει αναδειχθεί σε πολύ καλό ρεπόρτερ, καταγράφοντας όλα αυτά που προεκλογικά με θέρμη υποστήριζε αλλά που έχουν μείνει στα χαρτιά.
Να μην μπούμε στην συλλογιστική γιατί δεν κουνήθηκε φύλλο για όλα αυτά και για την σταδιακή αποψίλωση του νησιού και κατ’ επέκταση της υποβάθμισης ενός Νομού ολόκληρου. Ας μείνουμε στην απειλή επανάστασης στο Αιγαίο.
Πως έχω την εντύπωση ότι ο τρόπος που επελέγη να ξεκινήσει η «επανάσταση», βάζει τους φαντάρους μπροστά και ακολουθεί ο αξιωματικός;
Πως έχω την εντύπωση ότι δεν θα σκάσουν και πολύ ο κ. Οικονόμου και ο προϊσταμενός του υπουργός εάν κλείσει ή δεν κλείσει τον φούρνο της η κυρία Μαριγώ και δεν πάει σχολείο ο Γιωργάκης;
Πως έχω την εντύπωση ότι το Αιγαίο νεκρώνει αυτομάτως χωρίς πολλά λόγια, ο κ. Οικονόμου και λοιποί αρχίζουν και ψάχνονται, εάν η Περιφέρεια και οι Δήμοι βάλουν λουκέτο, αφού προηγουμένως έχουν φύγει με fax οι ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ όλων με πρώτες και καλύτερες αυτές του  Περιφερειάρχη, Δημάρχων και ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ του Νομού;
΄Ετσι νεκρώνει το Αιγαίο. Εδώ που φτάσαμε έτσι. Τόσους εκβιασμούς υπέστησαν ( κυρίως οι βουλευτές) ας κάνουν κι αυτοί έναν.
 Όλα τα άλλα είναι να’ χουμε να λέμε τις κρύες νύχτες του χειμώνα δίπλα στο τζάκι :« κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη δωσ’ της κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν’ αρχινήσει…»
Υ.Γ.1 «Θα πρέπει να διαμηνύσουμε σε όλους, ότι αυτό δεν είναι απλώς αιτία πολέμου αλλά αφορμή να φύγουμε, από όλα τα όργανα της ελληνικής επικράτειας στα οποία μετέχουμε σε περίπτωση που δεν μας υποστηρίξουν να κρατήσουμε κάτι που έχουμε»  διεμήνυσε ο κ. Καμπουράκης. Θα φύγει από παντού ο κ.Καμπουράκης… Εμ…δεν είναι πολιτικός ο κ. Καμπουράκης  για να κάνει απλά φασαρία…
Υ.Γ.2 Και μόνο η κοροϊδία  θα φτάνει για να θέσουν τις παραιτήσεις τους στην διάθεση του πρωθυπουργού. Ένα χρόνο τώρα, μόνο ο φρούραρχος της Βουλής δεν τους έχει δώσει διαβεβαίωση, ότι δεν θα αγγιχθούν οι μειωμένοι συντελεστές. Νομίζω ότι θα είναι πλέον και θέμα αξιοπρέπειας…

" Η Δημοκρατική της Ρόδου"

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Shoeing tossing

Δύο έγιναν τα ζευγάρια παπουτσιών στα καλώδια στο τέλος της Παπαλουκά.Από το πρωϊνό της 18/11, απέκτησε παρέα το ένα ζευγάρι που έμενε εκεί κρεμασμένο μήνες. 
Κάποιοι το έκαναν για πλάκα; Μπορεί…
Εκτός από την πλάκα όμως, ενδιαφέρον είχε ένα ρεπορτάζ στον ΣΚΑΪ , για παπούτσια κρεμασμένα σε καλώδια ηλεκτρικού ή τηλεφώνου, μια πρακτική που είναι γνωστή σαν «Shoeing tossing» και με μια παράλληλη βόλτα στο διαδίκτυο,  μαθαίνουμε  εκτός από τα ανώδυνα όπως: πετούν τα παπούτσια τους όσοι τελειώνουν το στρατό ή μαθητές στο τέλος του σχολικού έτους, κάποιοι που πρόκειται να παντρευτούν ή στην Σκωτία όσοι άντρες έχουν για πρώτη φορά σεξουαλική επαφή, ότι :  
1.Παπούτσια που κρέμονται από τα καλώδια, σηματοδοτούν ότι στην περιοχή υπάρχει και πωλείται κράκ, τα παπούτσια είναι του τένις, εξ ου και η παρουσία των παπουτσιών χαρακτηρίζεται ως  "Tennies Crack".
2. Μπορεί επίσης να σχετίζεται με ένα μέρος όπου πωλείται  ηρωίνη , με συμβολισμό «δεν μπορείς ποτέ να το αφήσεις», αναφορά στην εθιστική φύση της ουσίας.
3. ΄Οτι τα παπούτσια, ρίχνονται σε  ανάμνηση μιας συμμορίας που σχετίζονται με τη δολοφονία ή το θάνατο ενός μέλους της, είτε ως τρόπος σήμανσης του χώρου δράσης μιας συμμορίας. Ενδιαφέρον είχε και η μαρτυρία του δημάρχου του Λος  Αντζελες «αυτά τα παπούτσια δείχνουν τοποθεσίες στις οποίες πωλούνται ναρκωτικά  και δρούν συμμορίες».
Ελπίζω ότι κάτι ανώδυνο γιορτάζανε όπως…Αμερική  όσοι το έκαναν.  Και με δεδομένο ότι δεν έχουμε λήξη σχολικού έτους, το πρόσφατο ζευγάρι που βρίσκεται στα καλώδια, να ήταν από κάποιον που τέλειωσε το στρατό ή που παντρεύεται...

Σκέφτομαι και γράφω



Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δωσ' της κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν' αρχινήσει...
Κάποτε, κάποιοι καλοί άνθρωποι μαζεύτηκαν και έφτιαξαν έναν κατάλογο για να κάνουν ευτυχισμένα τα παιδιά όλου του κόσμου.
Από τότε κάθε χρόνο αυτό το γιορτάζουμε.
Οι καλοί αυτοί άνθρωποι μιλάνε αυτή την ημέρα.
Αυτή την ημέρα έχω καταλάβει, ότι  δεν υπάρχουν παιδιά που πεινάνε, που σκοτώνονται που κοιμούνται σε χαρτόκουτα, που δεν πάνε σχολείο, που τα δέρνουν, που πεθαίνουν και γίνονται όλα όσα λέει ο κατάλογος
' Ολα, περιμένουν να ακούσουν αυτούς τους καλούς ανθρώπους που λένε πάρα πολύ ωραία πράγματα για τα παιδιά, και είναι όλοι πολύ συγκινημένοι.
Μόλις χτυπήσει το ρολόϊ μεσάνυχτα, κάποια μάγισσα ( μπορεί να είναι η νονά της Σταχτοπούτας) χτυπάει με το ραβδάκι την ημέρα της γιορτής και γίνεται κολοκύθα.
' Ετσι, τα παιδιά εξακολουθούν να διψάνε, να πεινάνε, να μην πηγαίνουν σχολείο ( μερικά πάνε, αλλά δεν έχουν βιβλία και κρυώνουν γιατί δεν έχουν πετρέλαιο σε κάτι σχολεία σαν φυλακές), να κοιμούνται σε χαρτόκουτα, να ζητιανεύουν στα φανάρια και κάποια, έλεγε ένας κύριος στην τηλεόραση, οι γονείς τους να τα "δίνουν" στα παιδικά χωριά SOS γιατί δεν έχουν χρήματα να τους αγοράσουν φαγητό οι γονείς τους.
Εμένα δεν μου αρέσει καθόλου όμως αυτό το παραμύθι.
Δεν είναι σαν της Σταχτοπούτας που ξαναφόρεσε κουρέλια και έγινε η άμαξα κολοκύθα μόλις χτύπησε μεσάνυχτα, αλλά την έσωσε ο καλός Πρίγκηπας και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
' Ισως να έχει δίκιο η μαμά μου που μου λέει ότι δεν υπάρχουν Πρίγκηπες.
Και ο μπαμπάς μου μου είπε, πως καλύτερα να ακούσω παιδικά τραγούδια σήμερα αντί για παραμύθια.
Εμένα πάντως μου αρέσουν οι Κατσιμιχαίοι.

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Αρνητικά και θετικά

 
΄Ενας αγαπημένος των τραπεζών λοιπόν στο τιμόνι της χώρας, ερήμην του λαού, αλλά και με πολλούς να δείχνουν  ότι τον εμπιστεύονται σ’ αυτή τη δύσκολη περίοδο και μετά από ότι ζήσαμε.
Θα μου επιτραπεί να μην πανηγυρίσω, να είμαι πολύ επιφυλακτική και ταυτόχρονα να εξακολουθώ να είμαι αντίθετη με αυτό το σχήμα που διαμορφώνεται για να κυβερνήσει την χώρα. ΄ Εστω και για το διάστημα που θα χρειαστεί μέχρι να πάμε στις εκλογές. Δεν θεωρώ, ότι μπορεί κάποιος να πάει παρακάτω εδώ που φτάσαμε, χωρίς την άποψη μας  και να υπογράψει δεσμεύσεις ετών για εμάς, χωρίς εμάς.
Ο Λουκάς Παπαδήμος δεν είναι απλά κάποιος με ένα πολύ καλό βιογραφικό.
Είναι ο πιο διακεκριμένος Έλληνας στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια, με ευρεία αποδοχή στις Βρυξέλλες  και στο παγκόσμιο οικονονομικό λόμπι.
Εκτός από τα γνωστά του βιογραφικού του, θα δούμε σε πολλά δημοσιεύματα να αναφέρεται ως μέλος της: Trilateral Commission (Τριμερής Επιτροπή http://www.trilateral.org/ ). 
Πρόκειται για οργανισμό που έφτιαξαν στη δεκαετία του ’70 εκπρόσωποι πολυεθνικών εταιρειών από  ΗΠΑ, Δ. Ευρώπη, Ιαπωνία.
Ο ιδρυτής και επίτιμος πρόεδρος της Τριμερούς Επιτροπής David Rockfeller εξήγησε το σκοπό ύπαρξής της, λέγοντας ότι «πρέπει να μειωθεί ο ρόλος της κυβέρνησης. Κάποιος πρέπει να αναλάβει αυτά που έκανε η κυβέρνηση και οι εταιρείες φαίνονται να είναι οι οντότητες που είναι πιο λογικό να το κάνουν αυτό».
Στις 7 Νοεμβρίου 2011, οι Financial Times έγραψαν: «...πρωτοκλασάτοι πολιτικοί, επιχειρηματίες και λομπίστες διενεργούν εντατικές συζητήσεις για να εντοπίσουν υποψηφίους για υπουργικές θέσεις στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας».
Επίσης,  άξιο προβληματισμού είναι ότι στην Ιταλία ένας από τους πιθανούς πρωθυπουργούς αντικαταστάτης του Μπερλουσκόνι, ο Μάριο Μόντι, είναι ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού σκέλους της Τριμερούς επιτροπής.
Το μόνο που ελπίζω είναι ότι θα φτάσουμε σε εκλογές όσο το δυνατόν συντομότερα με τις όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες και πως ακόμη συντομότερα θα κάνει ανασχηματισμό στο ασκέρι αυτό που ονομάζουν κυβέρνηση.

«Μια τόσο δα ελπίδα» μου έλεγε ένας φίλος,  με αφορμή συζήτηση για τον καινούργιο πρωθυπουργό και την επιφυλακτικότητά μου για το καινούργιο εγχείρημα . «Δείξε μια τόσο δα ελπίδα και αισιοδοξία. Δες και τα θετικά».
Να δω λοιπόν τα θετικά:
To πρώτο και καλύτερο είναι, ότι κατάλαβα από την αρχή μέχρι το τέλος, ότι έλεγε ο κ.Παπαδήμος! Μιλώντας από στήθους σωστά ελληνικά, λέγοντας αυτό που ήθελε να πει και χωρίς να χρειάζεται να ερμηνεύσω χρησμούς. Σύντομος λόγος και χωρίς  τις γνωστές πολιτικές φιοριτούρες. 

Μου έκανε καλή εντύπωση, το ότι κινείται και ζει  διακριτικά και χωρίς φανφάρες.
Διάβασα, αλλά και άκουσα από όσους τον ξέρουν,  ότι όταν είναι στην Αθήνα μένει σε ένα διαμέρισμα στο Παλιό Ψυχικό. Σε μια διακριτική πολυκατοικία και σε ένα χαμηλών τόνων διαμέρισμα για τα μέτρα της περιοχής και χωρίς… «υδατοσυλλέκτη».
Το διάστημα που ήταν αντιπρόεδρος της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας, ένα περιπολικό ήταν μόνιμα παρκαρισμένο έξω από το σπίτι του τα βράδια. Σε αντίθεση με διαφόρους …τοπικούς παράγοντες  που διαμένουν στην περιοχή ο κ.  Παπαδήμος δεν είχε μόνιμη εγκατεστημένη σκοπιά έξω από το σπίτι του.

Γενικότερα αν τον χαρακτηρίζει κάτι -όπως σημειώνουν όλοι οι φίλοι του -είναι ότι είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων.
Η αμερικανοολλανδέζα σύζυγος του, είναι ερασιτέχνης ζωγράφος  και έχει κάνει κατά καιρούς διάφορες εκθέσεις σε γκαλερί στην Πλάκα και σε άλλες περιοχές της Αθήνας. Στις εκδηλώσεις αυτές ουδέποτε προσεκλήθη η κοσμική Αθήνα , σπάνια διέρρεαν κάποιες φωτογραφίες στον τύπο, αλλά ακόμη και τότε δεν παρουσίαζαν ενδιαφέρον για τους δημοσιογράφους καθώς  δεν απεικόνιζαν διάσημους αλλά τους φίλους του ζευγαριού.

Γνωστοί που εργάζονται στην Τράπεζα της Ελλάδος εδώ στη Ρόδο, έχουν να πουν καλά λόγια για τον κ.Παπαδήμο την εποχή που ήταν Διοικητής της τράπεζας, κάνοντας λόγο για έναν ευγενή και χαμηλών τόνων άνθρωπο, αλλά όχι μαλθακό και που δεν καταλαβαίνει από πιέσεις.  Επιβεβαιώνοντας μέχρι κεραίας, τα όσα λέει γι’ αυτόν ένα παλιός κοντινός συνεργάτης του  «΄ Εχει  τρόπους. Θα μιλήσει ευγενικά, αλλά μπορεί να είναι πολύ σκληρός. Το κάνει όμως με έναν τρόπο   που δεν ταπεινώνει αυτόν που δέχεται τη ψυχρολουσία. Καθιστά  απολύτως σαφές τι σφάλμα έγινε, ποιός έχει ευθύνες για αυτό, αλλά δεν γονατίζει τον συνομιλητή του. ΄ Οταν επιπλήττει κάποιον πιστέψτε με, αυτός που δέχεταιτην επίπληξη  δεν νοιώθει άνετα. Ειναι διπλωμάτης, δεν συγκρούεται, αλλά μπορεί να είναι σκληρός.»

Οι παλιοί του συνεργάτες,  προσθέτουν ακόμη,  ότι είναι ήσυχος άνθρωπος χωρίς εξάρσεις, πολύ σοβαρός  και ιδιαίτερα ικανός διαπραγματευτής.

Φαίνεται λοιπόν,  να είναι ένας σοβαρός άνθρωπος, αξιοπρεπής, χορτασμένος από… καρέκλες, από αυτούς που δεν παθαίνουν κρίσεις μεγαλείου  και με πολύ καλά ελληνικά.
Θετικότατα  όλα αυτά.

Αλλά όμως,  που έρχονται σε
πλήρη αντίθεση με τους περισσότερους της κυβέρνησής που ηγείται. Θα εκτιμήσω,  εάν αρχίσει τις ψυχρολουσίες σε μερικούς και εάν συνεχίσει να μου μιλά τα συγκεκριμένα ελληνικά λέγοντάς μου την απόλυτη αλήθεια. ΄ Ετσι, χωρίς φιοριτούρες , έστω και εάν αυτή είναι η γλώσσα των αριθμών που κατέχει. ΄Εστω, και εάν ο σύντομος λόγος του, εξερχόμενος του Προεδρικού Μεγάρου, περιείχε 7 φορές την λέξη οικονομία και μια και μοναδική φορά ακούστηκε η « ευημερία του λαού»… Σκληρό ,απογοητευτικό και αναμενόμενο, αλλά δεν με δουλεύει, λέγοντάς μου άλλα και υποτιμώντας τη νοημοσύνη μου..
Δεν έχω ιδέα αν θα πετύχει το πείραμα Παπαδήμου.
Επιλέχθηκε ο τραπεζικός δρόμος, για τον οποίο ο νέος πρωθυπουργός κατέχει περγαμηνές. Τα υπόλοιπα  που ίσως μπορούσαν να υπάρξουν   στην πορεία των δύο χρόνων τα έκαψαν οι ανίκανοι.

Με όσες διαφωνίες και αν έχει κανείς για την επιλογή και την στρατηγική Παπαδήμου, πιστεύω ότι δεν του άξιζε μια τέτοια αρχή. Και μιλώ για την σύνθεση της κυβέρνησης. Μια κυβέρνηση, με δελφίνους του Γιώργου, του Αντώνη και γραφικούς ακροδεξιούς του Καρατζαφέρη.
Δεν σώζεται το σχήμα με 5-6 σοβαρούς που μετέχουν
( δυστυχώς γι’ αυτούς) .
Θα περίμενε κάποιος ένα  Όχι του κ. Παπαδήμου σε όλο αυτό το «μαγείρεμα», που οδήγησε μέχρι και σε αναβολή της ορκωμοσίας, για να βουλευτούν όλοι οι εκλεκτοί των κομμάτων.
Θα περίμενε κάποιος από τον κ. Παπαδήμο ότι θα επέλεγε αν μη τι άλλο στο κρίσιμο  υπουργείο οικονομικών, έναν άνθρωπο αναλόγων προσόντων και περγαμηνών, πλην αυτών: της ακατάσχετης ακαταλαβίστικης ρητορικής και μεγαλείου.

Εξακολουθώ να είμαι πολύ επιφυλακτική ( για να μην πω χωρίς πολλές ελπίδες...) σε σχέση με την πολιτική που θα ακολουθήσει ο νέος πρωθυπουργός και θα αγγίζει θετικά την καθημερινότητά μας που όλο και πιο εφιαλτική φαντάζει,  αλλά ελπίζοντας, ότι θα κόψει την φόρα πολλών, σεβόμενος αν μη τι άλλο, την νοημοσύνη μας.
( " Η Δημοκρατική της Ρόδου"13/11/2011)

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Το μάθανε στην Αμοργό στην Ύδρα στο Μαντράκι



Τι μάθανε; Μα ότι ο καινούργιος υφυπουργός κ. '  Αδωνις Γεωργιάδης είπε   «΄Εχω σκοπό να γυρίσω τις επόμενες ημέρες όλα τα νησιά από το Καστελόριζο μέχρι τη Γαύδο. Θα προσπαθήσω να λύσω από ένα πρόβλημα σε κάθε νησί». Είμαι σίγουρη, ότι η νησιωτική  Ελλάδα στο άκουσμα αυτό κατέρρευσε από συγκίνηση, γιατί από εδώ και πέρα θα βρίσκεται στα χέρια του Αδώνιδος.  Είμαι σίγουρη επίσης, πως από χθες η Περιφέρεια και οι Δήμοι των νησιών συγκαλούν έκτακτα περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια και συντάσσουν επιστολές προς το νέο υφυπουργό και θέτουν υπόψη του τα προβλήματά τους. Και εδώ είμαι στην ευχάριστη θέση να σας αποκαλύψω μια  από τις επιστολές που είδαν το φως της δημοσιότητας στο «Ποντίκι» και αφορά τους δικούς μας Λειψούς. ΄Ισως αποτελέσει τυφλοσούρτη για να συντάξουν παρόμοιες ο κ.Μαχαιρίδης και ο κ.Κουσουρνάς.
 «Υφυπουργέ μας, μη μας αφήσετε λειψούς. Παρακαλούμε να συνεπικουρήσετε εμπράκτως κατά διάρκεια της θητείας σας, πριχού να φτάσουμε στα ληξιπρόθεσμα του δανείου, στην ομαλή προσάρτησή μας στη Μητροπολιτική Λειψία που όπως μαθαίνουμε έχει νοσοκομεία, έχει Πανεπιστήμια κι έχει και την Αγγελιώ του Μέρκελ για πρωθυπουργό, πράγμα που καθιστά περιττό το στρίβειν διά του Παπαδήμου. Άλλωστε ο δικός μας ο παπα- Δήμος πέθανε το καλοκαίρι κι επειδή το καραβάκι τώρα το Χειμώνα δεν πιάνει εύκολα το λιμάνι μας, παντρευόμαστε, βαφτιζόμαστε και θαυόμαστε μεταξύ μας. Με  συνοπτικές διαδικασίες. Όπως εσείς ξεπουλάτε. Ευχαριστούμε».
Και όπως εύχονται όλοι οι κάτοικοι των νησιών στις επιστολές, να ευχηθώ κι εγώ με την σειρά μου στον υφυπουργό που την είδε πρωθυπουργός Αιγαίου  « ώρα καλή στην πρύμη σας κι αέρα στα πανιά σας κι ούτε πουλί πετούμενο να μη βρεθεί μπροστά σας».
Υ.Γ. Διασταυρώνονται οι πληροφορίες,  ότι οι επισκέψεις θα γίνουν με τριήρεις ( ελλείψει καυσίμων δεν αγκαζάρεται ο στόλος) και τον ρυθμό στους κωπηλάτες θα δίνουν τα γνωστά άσματα¨:
« στην Πάρο και στην Νάξο τον αέρα μου θ’αλλάξω»,
« Πέντε βαρκάκια στη σειρά το πιο μικρό θα πάρω
να φέρω γύρα τα νησιά Μύκονο Τήνο Πάρο
Στη Σέριφο ήσουν πουλί στη Ρόδο ήσουν παγώνι
στη Σαντορίνη άσπρο σκαλί στην Άνδρο ανεμώνη…»
Οι πληροφορίες ότι τα ψάρια ετοιμάζουν διαμαρτυρία με κεντρικό σύνθημα « Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» είναι πρβοκάτσια με σκοπό να πλήξουν την λαοφιλία του ναυαρχούκου*.
( * το ναυαρχούκος έχει αντικαταστήσει το μπουμπούκος λόγω...αναβάθμισης) 


" Η Δημοκρατική της Ρόδου"

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Λέξεις, συναισθήματα, συνθήματα


Κάθε χρόνο η ίδια αίσθηση. Μια στυφή μελαγχολία σαν ξημερώνει 17 Νοεμβρίου. Δηλώσεις, στεφάνια, διαγκωνισμοί των οργανώσεων για το πρώτο τραπεζάκι- πίστα, τσίκνα από τα «βρώμικα», βιομηχανία γαρυφάλλων ίδια μ’ αυτά που το βράδυ γίνονταν ιπτάμενα στα σκυλάδικα. Βιομηχανία «μνήμης»…
Προδομένες νεότητες που έγιναν με τα χρόνια ένας ανεπαίσθητος λεκές σε υπουργικές γραβάτες, δηλώσεις
copypaste από αδιάθετα μπαλκονάτων λόγων, εκκωφαντικά τίποτα που στήνουν χρόνια τώρα παρελάσεις πλήξης με επαναστατική εσανς από τα σαλόνια των μεταπτυχιακών τους.
Αφίσες, συνθήματα, πανό …, μολότοφ, κρότου- λάμψης, δακρυγόνα, ματωμένα πρόσωπα, καμένοι κάδοι, ΜΑΤ, κατάληψη, συλλήψεις… τα συνεργεία του Δήμου. «Η κίνηση στην Πατησίων έχει αποκατασταθεί… να περάσουμε τώρα σε άλλες ειδήσεις»…
Τριάντα οκτώ χρόνια μετά,  άραγε ποια λέξη, ποιo  συναίσθημα, ποιο σύνθημα έρχεται στο νου; Ρωτήσαμε τους συμπολίτες μας και μας είπαν :
 
Λέξη : Ανεκπλήρωτη ("Αχ, πού’ σαι νιότη πού’ δειχνες πως θα γινόμουν άλλος". Η γενιά μας, την οποία ο λαός λάτρεψε για τον αγώνα της και της ανέθεσε τις τύχες του και η οποία δυστυχώς συμβιβάστηκε, απέτυχε και άφησε το όραμα ανεκπλήρωτο).
Συναίσθημα :  Έρωτας που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε.
Σύνθημα  : Ψωμί .. ( αφού την Παιδεία λίγο πολύ την καταφέραμε, έστω και με τα παιδιά μας να σπουδάζουν στο εξωτερικό, ενώ την Ελευθερία την έχουμε, έστω και ρημάζοντας την Αθήνα κάθε βδομάδα.) 
( ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΣ)



Λέξη : ΔΙΑΨΕΥΣΗ (σήμερα πλέον μια λιτανεία βολικών μύθων για τη δικτατορία)
Συναίσθημα : ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ (Οι πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου ....π.χ.Δαμανάκη από ''φωνή του Πολυτεχνείου ''κατάντησε σε ''φωνή της Αμερικής''
Σύνθημα : ΕΞΕΓΕΡΣΗ ( ΜΑΖΑΡΑΚΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ)






Λέξη :ΠΟΛΛΟΙ...ΑΠΟΝΤΕΣ....ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ...ΠΑΡΟΝΤΕΣ
Συναίσθημα :ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ 
Σύνθημα : ΟΝΕΙΡΟ ΔΕΜΕΝΟ.....ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ( ΣΑΒΒΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ)



Αν θέλαμε να διατυπώσουμε πως κατάντησε σήμερα το πνεύμα του πολυτεχνείου και της γενιάς του, θα έλεγα ΠΑΡΑΚΜΗ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ και ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ . Αν όμως ξαναγινόταν το πολυτεχνείο σήμερα θα έλεγα ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΘΑΡΡΟΣ και ΔΕΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΜΑΣΤΕ . ( ΜΑΡΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΑΚΗΣ)




Λέξη :  Φόβος
Συναίσθημα : Θλίψη, απόγνωση, αβεβαιότητα.
Σύνθημα : Ναι στην κοινωνία των λαών, όχι στους επαίτες αγορών...( ΤΕΡΗΣ ΧΑΤΖΗΪΩΑΝΝΟΥ)






Aν ήταν λέξη η σημερινή επέτειος ποια θα ήταν;
ΕΞΕΓΕΡΣΗ
Αν ήταν συναίσθημα, αίσθηση;
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
Αν ήταν σύνθημα;
ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ Ο ΤΡΑΧΗΛΟΣ ΖΥΓΟ ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΕΙ ( ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΚΗΣ)



*Λέξη: ΠαρακμήΣυναίσθημα: Απογοήτευση αλλά και πείσμα
Σύνθημα : Παιδεία - υγεία - ελευθερία .
"Παρακμή": Όσοι από τους αγωνιστές εκείνης της περιόδου ασχολήθηκαν από την πολιτική, αφομοιώθηκαν πλήρως και έγιναν μέρος του συστήματος και καιροσκόποι. Οι αγνοί αγωνιστές, αυτοί που ήταν στο προαύλιο μπροστά στα κάγκελα του μαντρότοιχου έμειναν στην αφάνεια και αυτή τη στιγμή πιθανότατα είναι άνεργοι ή συνταξιούχοι των 400 ευρώ. Εάν αυτό δεν είναι η απόλυτη παρακμή, τι είναι?
"Απογοήτευση" αισθανόμαστε όλοι όσοι βιώνουμε αυτή την παρακμή, κυρίως διότι η γενιά του Πολυτεχνείου μεταλλάχθηκε στο τέρας που δημιούργησε και έθρεψε τη διαπλοκή, το πελατειακό κράτος και το λαϊκισμό.
"Πείσμα" διότι παρόλη την απίστευτη κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει, εξακολουθούμε να παλεύουμε. Η Ελλάδα ποτέ δεν έπαψε να βγάζει αξιόλογους ανθρώπους, τους οποίους όμως το κατεστημένο φρόντιζε να "εξορίζει" εκτός χώρας και οι οποίοι διέπρεπαν όπου τελικά κατέληγαν. Όταν θα απαγκιστρωθούμε από το ξεπερασμένο και χρεοκοπημένο πελατειακό-πολιτικό-κομματικό σύστημα, τα αποτελέσματα θα φανούν.
"Παιδεία - υγεία - ελευθερία" . Είναι τα υπέρτατα αγαθά στα οποία θα πρέπει να έχουν πρόσβαση όλοι και για τα οποία πρέπει πρωτίστως το κράτος να φροντίσει. Εάν τα έχουμε αυτά τότε μπορούμε να εξασφαλίσουμε το "ψωμί" μόνοι μας.
Ο σεβασμός στο περιβάλλον, το συνάνθρωπο, την ιστορία και τις παραδόσεις μας θα προκύψει από την παιδεία, το ίδιο και η βελτίωση του βιωτικού μας επιπέδου.
Η υγεία είναι το σημαντικότερο όλων, ο άνθρωπος εξακολουθεί να είναι ευάλωτος και η παροχή ενός συστήματος φροντίδας αποτελεί βασική υποχρέωση του κράτους. Αξιέπαινες πρωτοβουλίες (όπως η δημιουργία κοινωνικού ιατρείου και φαρμακείου από φωτισμένους συνανθρώπους μας) είναι απολύτως ευπρόσδεκτες.
Η ελευθερία είναι αγαθό το οποίο αποκτήθηκε χάρη στους αγώνες των προγόνων μας και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να απαξιωθεί η να παραχωρηθεί  ( ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΕΡΙΑΣ)





Λέξη : Ομοψυχία
Συναίσθημα: Eλπίδα 
Σύνθημα :  Oχι στη χρεοκοπία  ( ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ)








Αν ήταν λέξη θα ήταν ..."Άνεμος" !! Η λέξη "άνεμος" παραπέμπει σε δύναμη... σε ορμή... Η ιστορία μάς έχει αποδείξει ότι στις καρδιές των Ελλήνων , φυσάει πάντα ένα αεράκι που φουσκώνει την ελπίδα.. ένα αεράκι που σιγά-  σιγά δυναμώνει και γίνεται... άνεμος που παρασύρει στο πέρασμα του το "εγώ" και το φτάνει στο "εμείς " ..στο "μαζί" ! Και ναι...μπορεί κάποιες στιγμές να καταλαγιάζει , όμως αργά η γρήγορα θα ξανάρθει….
Αν ήταν συναίσθημα θα ήταν ...σιγουριά ! Αυτή που σου δίνει η αντίληψη ότι οι Έλληνες μπορούν να ελπίζουν, να τολμούν ,να προχωράνε... Κι αν στις μέρες μας το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η ανασφάλεια κι ο φόβος, έρχεται η σημερινή επέτειος για να μας θυμίζει πως Ελλάδα δεν σημαίνει μόνο αδράνεια, απογοήτευση, ανηθικότητα. . Πάντα θα υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα .. αυτή που ξέρει ν αγωνίζεται.....

Αν ήταν σύνθημα θα ήταν η γνωστή φράση του Τσε Γκεβάρα..."αξίζει να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει" !! ( ΣΤΑΥΡΟΣ ΦΛΑΜΠΟΥΡΙΑΡΗΣ)



Λέξη : Αγανάκτηση - είναι στο στόμα όλων, αν και ο καθένας εννοεί κάτι διαφορετικό.
Συναίσθημα, αίσθηση: Οργή και ελπίδα - οργή για ότι συμβαίνει, ελπίδα ότι μπορούμε αν σοβαρευτούμε εμείς και οι πολιτικοί μας, να τα καταφέρουμε.
Σύνθημα: Ψωμί - παιδεία - ελευθερία - ψωμί γιατί όπως και τότε έτσι και σήμερα η φτώχεια έχει χτυπήσει την πόρτα χιλιάδων οικογενειών, παιδεία γιατί τότε ήταν υπό διωγμό αλλά σήμερα λείπει πραγματικά από το λαό, αφού μπορεί να λέγονται τα πιό απίθανα ψέματα και ο λαός απλά να χειροκροτεί , ελευθερία, τότε από τη δικτατορία των συνταγματαρχών σήμερα από τη δικτατορία των αγορών ( ΔΗΜΤΡΗΣ ΜΟΣΧΟΓΙΑΝΝΗΣ)

Αν ήταν λέξη θα έλεγα όραμα. ΄ Ενα όνειρο που δεν εκπληρώθηκε ποτέ.
Αν ήταν συναίσθημα, θα ήταν πίκρα και μεγάλη απογοήτευση για ότι επακολούθησε στην Κύπρο.
Αν ήταν σύνθημα, θα έλεγα ότι εξακολουθεί να είναι ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, και θα συμπλήρωνα όπως σοφά φωνάζει ο λαός μας στους δρόμους, η χούντα δεν τελείωσε το 73.
Μας κυβερνά μια οικονομική χούντα, μια κυβέρνηση μαύρου μετώπου, χωρίς καμιά λαϊκή νομιμοποίηση. Ο όρος χούντα ίσως να φαντάζει υπερβολικός, γιατί προέκυψε από κόμματα εκλεγμένα του ελληνικού κοινοβουλίου, αλά είναι μια παρά φύση κυβέρνηση, γιατί προέκυψε από εξωθεσμικά κέντα αποφάσεων.
Mια κυβέρνηση σε πλήρη δυσαρμονία με τη λαϊκή θέληση. ( ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΣΤΡΙΚΟΣ)





Λέξη : Ανάμνηση
Συναίσθημα : Απαγορευμένος έρωτας
Σύνθημα : Το Πολυτεχνείο ζει... οι Έλληνες όχι ( ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΙΑΝΤΟΣ)


Της "γενιας των αφανών του 73' ” οι μνήμες.
Εδώ Πολυτεχνείο – Εδώ Πολυτεχνείο… Η κραυγή της Ψυχής και των νεανικών Ονείρων, ζωντανές μνήμες μιας άδολης Κοινωνίας Πολιτών που τότε, στα νιάτα τους, είχαν φιλοδοξήσει να πάρουν θέση στην ιστορία του τόπου τους ως “Γενιά του Πολυτεχνείου” , για να την καταντήσουν σήμερα οι “δικοί “της, τυπικούς εκπρόσωπους μιας αυτοχειριασμένης γενιάς….

Τα χρόνια της νιότης μας, οι ανέμελοι παιδικοί μας έρωτες, τα σκιρτήματα στη καρδιά, τρυφερά ζευγαράκια, όμορφες παρέες, ατελείωτες ολονυχτίες συζητήσεων σε κουτουκάκια της Καισαριανής, αναζητώντας με κρασί το δρόμο … από το Μαρξ στο Μάο Τσε Τουνγκ... που στο τέλος, κάθε φορά λίγο πριν το ξημέρωμα, οδηγούσε σε ένα μονό κρεβάτι σε ένα φοιτητικό δωμάτιο κάπου εκεί...

Φεύγοντας τότε από τα χωριά μας ονειρευόμασταν ένα καλύτερο κόσμο, διεκδικήσαμε σε δύσκολους για εκείνη την εποχή καιρούς «ψωμί- παιδεία –ελευθερία», κραυγάζαμε για μήνες στους γύρω στη Νομική και το Πολυτεχνείο δρόμους «δεν χωράει ο φασισμός παρτ’ τη χούντα σου και εμπρός», πληρώσαμε το τίμημα, και ύστερα….38 χρόνια μετά, η γενιά εκείνη, αναγκάζει ένα μεγάλο τμήμα της σημερινής κοινωνίας, τον ίδιο τον εαυτό της, να αναζητά και πάλι μια νέα χούντα… για να τη λυτρώσει από τη γενιά των «καταραμένων»… και ξαναγυρνά στο χωριό, περιμένοντας ακόμα «πότε θα κάνει ξαστεριά»… φυτών και λουλουδιών… «Άξιον Εστί, τα Πάθη» (ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΚΟΥΛΑΣ)

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ συνειδητοποιώ, πόσο δύσκολο και αμήχανο είναι, να απομονώσει κανείς την επέτειο του Πολυτεχνείου και τη σημιολογική της διάσταση από την πολυεπίπεδη κρίση της χώρας.
Σήμερα, που οι κύκλοι της μεταπολίτευσης κλείνουν ο ένας μετά τον άλλο σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο και η "γενιά του Πολυτεχνείου" με την πλάτη στον τοίχο, κάνει έναν δύσκολο και επώδυνο απολογισμό, οι λέξεις δεν είναι εύκολο να βρεθούν...
Σήμερα όμως, η ανάγκη να στηρίξουμε και να υποστηρίξουμε τα όνειρα της νέας γενιάς, δίνει στις λέξεις άλλο νόημα και στα γεγονότα την ουσιαστική τους διάσταση. Γι' αυτό...
ΟΡΜΗ...για την Ελευθερία !
ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΗ... για την αδικία !
ΔΟΥΛΕΙΑ-ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ...για όλους !
(ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΗ)


Λέξη :Υπενθύμιση. Το Πολυτεχνείο δεν πρέπει να είναι απλά ένα μνημόσυνο μιας ηρωικής και συνάμα τραγικής ημέρας, πρέπει να είναι μια διαρκής υπενθύμιση για αντίσταση στα σύγχρονα αυταρχικά καθεστώτα κάθε μορφής.

Συναίσθημα :Πεταλούδες στο στομάχι. Σαν να βγαίνεις ραντεβού με μια συγκεκριμένη γυναίκα που θέλεις να κατακτήσεις πολύ. Ένα συναίσθημα που πρέπει να μοιράζονται όλοι γύρω σου…για την ίδια γυναίκα! Η κατάκτηση της όμως είναι μια διαρκής διαδικασία. Αν νομίζεις ότι την έχεις κατακτήσει και γίνεις παθητικός, έχεις χάσει το παιχνίδι...

Σύνθημα : Το Πολυτεχνείο Ζει;;; Σε μια εποχή που οι σύγχρονοι δικτάτορες δεν φοράνε στρατιωτικές στολές για να είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι, σε μια εποχή που η αδιαφορία της εξουσίας προς τον πολίτη είναι η νέα μορφή βίας, πρέπει ίσως όλοι να κάνουμε αυτή την ερώτηση κοιτώντας τον καθρέπτη. ( ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΓΑΚΗΣ)

Το Πολυτεχνείο για μένα δεν είναι μονοδιάστατο.
Είναι το Πολυτεχνείο του χτες.
Αν ήταν λέξη :Υπέρβαση Αν ήταν συναίσθημα :Οργή Αν ήταν σύνθημα :Ψωμί-Παιδεία- Ελευθερία
Το Πολυτεχνείο του σήμερα όπως μετεξελίχθηκαν
οι άνθρωποι και οι καταστάσεις
Αν ήταν λέξη :ΠροδοσίαΑν ήταν συναίσθημα :ΠαράδοσηΑν ήταν σύνθημα :Όλα έχουν ένα τίμημα

…και το Πολυτεχνείο σύμβολο.
Αν ήταν λέξη :Ψυχή
Αν ήταν συναίσθημα :ΠίστηΑν ήταν σύνθημα :Δεν παραδίνομαι-Δεν υποχωρώ-Τον Κόσμο ν΄αλλάξω ΜΠΟΡΩ. ( ΜΑΡΙΝΑ ΜΑΛΛΙΩΤΑΚΗ)

*Η επέτειος της "Λερωμένης Ιδεολογίας".
Πόσοι από την Γενιά του Πολυτεχνείου εξελίχθηκαν σε βολεψιματίες του Συστήματος, συμβάλλοντας έτσι στην σημερινή μας κατάντια ; Του ιδίου συστήματος που (τότε) πολεμούσαν, τάχα μου, λυσσαλέα...
Πίκρα και απογοήτευση για τους αήθεις εκμεταλλευτές της Ιδέας που εξύφανε το μεγαλείο των ηρωικών θυμάτων του Πολυτεχνείου και οδύνη για την θυσία τους που φαίνεται ότι μάλλον δεν έπιασε τόπο...
 Όχι άλλα συνθήματα !
Η μοναδική τους χρησιμότητα είναι η επιφανειακή και πρόσκαιρη εκτόνωση των εκάστοτε συσσωρευόμενων πιέσεων, χωρίς να λύνουν κανένα πρόβλημα.
Τα συνθήματα, κυρίως τα επιτυχημένα, συνιστούν επικίνδυνη σημειολογία, διότι όσο πιό επιτυχημένα είναι, τόσο πιο συχνά χρησιμοποιούνται από όλο και περισσότερους, και τόσο πιό εύκολα μεταμορφώνονται σε κοινότοπες εκφράσεις άνευ ουσιαστικού αντικρίσματος (άρα άχρηστες), με αποτέλεσμα να εκφυλίζεται η αιτία που αποτέλεσε την έμπνευση της δημιουργίας τους. ( ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΟΥΡΑΪΤΗΣ)


" H Δημοκρατική της Ρόδου" 17.11.2011