Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Η ιστορία διδάσκει;

Έτσι μας έμαθαν απ’ το δημοτικό. Ότι διδάσκει. Ναι, αλλά με μια βασική προϋπόθεση.  Ότι την ξέρουμε ή τέλος πάντων ότι προσπαθούμε να τη μάθουμε. Χωρίς στρογγυλέματα, αυτά που βολεύουν τις εθνικές μας φαντασιώσεις.
Ένα επεισόδιο -με αφορμή την ρητορική περί «πατρίδος» από όλο το προσωπικό πολιτικό- τα χρόνια της Επανάστασης, σε μια περίσταση όντως δραματική, θα είχε πολλά να πει αν η ιστορία δίδασκε πράγματι:

Χειμώνας του 1826. Βόλια και τρόφιμα σπανίζουν στο πολιορκούμενο Μεσολόγγι. Συγκροτείται επιτροπή για να μεταβεί στο Ναύπλιο, να ζητήσει βοήθεια. Αλλα «κατά δυστυχίαν», γράφει στα Απομνημονεύματά του ο Χειμαριώτης αγωνιστής Σπυρομίλιος, «είχε προκηρυχθή να συγκροτηθή Εθνική Συνέλευσις, και εις αυτόν τον καιρόν ενεργούνται όλαι αι σκευωρίαι και αι ραδιουργίαι διά τας εκλογάς των πληρεξουσίων και των κομμάτων· άρα ήτον εις τον μεγαλύτερον βρασμόν αι φατρίαι. Και ημείς, όντες σχεδόν ένα χρόνον εις το Μεσολόγγιον, όπου δεν εσπουδάζαμε άλλο [...] από τον πόλεμον· όπου δεν ωμιλούσαμε δι’ άλλο ειμή διά κανονοστάσια, περιτειχίσματα και τάφρους· όπου δεν ηκούομεν άλλο παρά κρότους κανονίων και τουφεκίων και εκρήξεις βομβών και οβουζοβόλων, ήμεθα ως νήπια εις αυτό το νέον στάδιον». Διότι, συνεχίζει, «ούτε Κωλεττίσται ήμεθα, ούτε Μαυροκορδατίσται, ούτε και καμίας άλλης φατρίας, ειμή Ελληνες πατριώται». Αυτό ήταν το μέγα λάθος τους: Γιατί «όταν το Εθνος ευρίσκεται εις κόμματα, η αδιαφορία δεν προξενεί καλόν, αλλά μάλιστα βλάβην· και ιδού πραγματικώς τι μετά ημέρας εσυνέβη ημών των ιδίων· αφ’ ου επληροφορήθησαν τω όντι ότι δεν εμελετούσαμε να ενισχύσωμεν κανέν κόμμα, αδιαφόρεσαν όλα τα κόμματα απ’ ημάς, και εν ω τους ωμιλούσαμε διά το Μεσολόγγιον, όλοι έλεγον το “ναι, έχετε δίκαιον”, αλλά δεν εσύμπραττον υπέρ αυτού με ζήλον· εν ω αν είχομεν εγκολπωθή εν κόμμα, με τον ψήφον του Μεσολογγίου ενισχύετο, και επομένως αυτό το κόμμα ήθελε ήτο ο προστάτης του Μεσολογγίου».
Κι ενώ το Μεσολόγγι το έζωνε ο θάνατος, στο Ναύπλιο οι κομματάνθρωποι συνέχισαν να «αισχροκερδίζουν» εις βάρος του και να σπαταλούν το Δάνειο με την Αγγλία. Για να κατανοήσει έτσι ο Σπυρομίλιος ό,τι έχουν καταλάβει γενιές και γενιές: πόσο ψέμα υπάρχει κάτω από την πατριδοκάπηλη ρητορική: «Τότε εκαταλάβαμε ότι δεν είχομεν όλοι τον αυτόν σκοπόν, την σωτηρίαν της Πατρίδος δηλαδή, ότι δεν εθωρούσαμε όλοι τα πράγματα με το αυτόν όμμα· ούτως αρχίσαμε ν’ απελπιζώμεθα διά το Μεσολόγγιον [...]· ελυπούμεθα λοιπόν διότι έλειπεν το καθαρόν πνεύμα του πατριωτισμού».
Τίποτα παλιό. Και τίποτα καινούργιο…
Υ.Γ. Ο κ. Βενιζέλος στον λόγο της εκλογής του είπε «Η παράταξη έδωσε αγώνα εθνικής επιβίωσης». Δεν είναι ο μοναδικός βέβαια. Κατά καιρούς έχουμε ακούσει για την παράταξη που σήκωσε το βάρος της σωτηρίας της πατρίδας. Το λογικό και θεμιτό είναι η επιβίωση των ιδεών του ΠΑΣΟΚ, των οραμάτων του, των πολιτικών του. Αυτή η ταύτιση του κόμματος και των επιλογών του κ. Βενιζέλου με το ΄Εθνος είναι το πλέον ανησυχητικό στις εποχές τις οποίες ζούμε.  
Η ιστορία, όχι, δεν διδάσκει τελικά στην περίπτωση Βενιζέλου…

H Δημοκρατική της Ρόδου

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Oι θορυβούντες

Κυκλοφορεί τελευταία, μια σχετικά ισχνή μειοψηφία ανθρώπων, η οποία όμως φαντάζει σαφώς μεγαλύτερη λόγω του «θορύβου» που κάνει.
Οι διαφορετικές φωνές είναι πλέον πανδύσκολο να ακούγονται.
Οποιοσδήποτε τολμάει να μιλήσει (λέγοντας, σχεδόν πάντα, τα αυτονόητα) αναγκάζεται να μετράει τα λόγια του, να υπολογίζει το τίμημα, ακόμη και να αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να μην επισκέπτεται, από περιοχές του διαδικτύου καταθέτοντας απόψεις, έως συγκεκριμένες περιοχές ή εκδηλώσεις της πόλης!
Συχνά δε, η άποψη των απλά θορυβούντων, υιοθετείται και από τα ΜΜΕ, είτε για λόγους απήχησης, ακροαματικότητας, θεαματικότητας είτε από φόβο για ενδεχόμενα αντίποινα, εάν πρόσκεινται σε κάποιο κομματικό συνδυασμό οι θορυβούντες. Που συνήθως πρόσκεινται . Ο στόχος του θορύβου αυτός είναι πάντα. Να αναδειχθεί, o ασκόπως θορυβών σε παράγοντα του τόπου... 

Ο μέγας Λεμπέσης τα έχει εξηγήσει όλα αυτά στο πόνημά του και χρησιμότατο: « Ἡ Τεράστια Κοινωνικὴ Σημασία τῶν Βλακῶν ἐν τῷ Συγχρόνῳ Βίῳ»

«Ἡ ἔμφυτος τάσις τοῦ βλακός, ἐξικνουμένη συχνότατα εἰς ἀληθῆ μανίαν ὅπως ἀνήκῃ εἰς ἰσχυρὰς καὶ ὅσον τὸ δυνατὸν περισσοτέρας πάσης φύσεως ὀργανώσεις, (….)

Ἀποτελεῖ δὲ ἡ τάσις αὕτη ἀμάχητον σχεδὸν τεκμήριον περὶ τοῦ βαθμοῦ τῆς πνευματικῆς του ἀναπηρίας.
Τοιουτοτρόπως δημιουργεῖται αὐτόματος συρροὴ βλακῶν εἰς τὰς πάσης φύσεως ὀργανώσεις, αἴτινες, ἐὰν μὲν εἶναι συμφεροντολογικαί, διατηροῦν τουλάχιστον τὴν σοβαρότητα τῶν συμφερόντων των, ἐὰν ὅμως εἶναι «πνευματικαί» περιέρχονται σὺν τῷ χρόνῳ εἰς πλήρη βλακοκρατίαν(…)

Τούτων δεδομένων ἐξηγεῖται καὶ ἡ ἀτελεύτητος καὶ αὐστηροτάτη ἐπιλογὴ βλακῶν εἰς τὰ ὁμαδικὰ συστήματα ἡ ὁποία, τὴ βοηθεῖα μίας πολιτικῆς βίας, κατοχυροῦται καὶ ὡς πολιτικὸν καὶ κοινωνικὸν καθεστὼς (4η Αὐγούστου), τόσῳ μᾶλλον, ὅσο ἡ ἐλευθερία τῆς σκέψεως, χρήσιμος μόνον εἰς ἐκείνους, οἵτινες διαθέτουν σκέψιν, εἶναι μονίμως καὶ ἐξόχως ἀντιπαθητικὴ εἰς τοὺς βλάκας, διότι ἀσκουμένη ὑπὸ τῶν ἄλλων στρέφεται ἐναντίον των, ἴδια ὁσάκις οὗτοι κατέχουν ἐξουσιαστικὰς θέσεις, ἢ ἔχουν συνδέση συμφέροντα μὲ τοὺς κατέχοντας αὐτάς.

Ἡ ἔλλειψις ἰδίας γνώμης, ἡ κολακεία καὶ ἡ ρᾳδιουργία (ἴδε κατωτέρω) τοὺς προορίζουν ἄλλως τε εἰδικῶς διὰ τὰς καταστάσεις ταύτας.
Ἡ ἀκατανίκητος ἐπίσης τάσις τῶν βλακῶν πρὸς τὰς πάσης φύσεως ἀγελαίας ἐμφανίσεις (κοσμικαὶ συγκεντρώσεις καὶ causerie τρεφομένη ἐκ τῶν περιεχομένων τῶν ἐφημερίδων καὶ τῶν ραδιοφώνων, μόδα, κλπ.) καὶ διακρίσεις (τίτλοι, διπλώματα παράσημα) εἶναι κατόπιν τῶν ἀνωτέρω αὐτονόητος.»

" Η Δημοκρατική της Ρόδου" 22/3/2012

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

΄Αρωμα Γυναίκας

 

' Αρωμα Γυναίκας διαχρονικό, καθημερινό και όχι της μιας  μέρας...
Της Γυναίκας  που δεν έχει χάσει προορισμό και ρόλο.
Που δεν γιορτάζει σήμερα το κακέκτυπο του γιάπι.
Tης Γυναίκας που δεν κατέθεσε τις καμπύλες της θηλυκότητάς της, στο βωμό των κοιλιακών και του ανταγωνισμού με τον 'Αντρα.
Η καμπύλη είναι αγκαλιά, είναι αποδοχή, είναι συγκατάβαση, είναι κατανόηση.






...είν' οι γυναίκες που αγαπούμε δάση
το κάθε δέντρο τους είν' κι ένα μήνυμα του πάθους
σαν μεσ' σ' αυτά τα δάση
μας πλανέψουνε
τα βήματά μας
...και χαθούμε
τότες είν'
ακριβώς
που βρίσκουμε τον εαυτόνε μας
και ζούμε
κι όσο από μακρυά ακούμε νάρχωνται οι μπόρες
ή και μας φέρνει
 

ο άνεμος
τις μουσικές και τους θορύβους
της γιορτής
ή τις φλογέρες του κινδύνου
τίποτε - φυσικά - δε μπορεί να μας φοβίση
ως οι πυκνές οι φυλλωσιές
ασφαλώς μας προστατεύουν
μια που οι γυναίκες π' αγαπούμε είναι σα δάση 
 
Νίκος Εγγονόπουλος

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

Η φωτογραφία


Βλέπω ημέρες τώρα αυτή τη ομολογουμένως συγκινητική φωτογραφία να κάνει τον γύρω του διαδικτύου, συνοδευόμενη από φορτισμένες απόψεις, για τον φετεινό εορτασμό της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα,
Προσπαθώ να φαντασθώ, τι ακριβώς να σκεπτόντουσαν 64 χρόνια πριν οι άνθρωποι αυτοί που γονατισμένοι και σίγουρα δακρυσμένοι, έβλεπαν την γαλανόλευκη να υψώνεται στον ιστό.
Τι εικόνες ξεδιπλώθηκαν από το μέλλον στην αγκαλιά της μητέρας πατρίδας;
Η σκέψη, ότι σίγουρα θα σκεφτόντουσαν τα καλύτερα για τον τόπο τους, για το μέλλον των παιδιών τους, με κάνει και μελαγχολώ τόσο, που η φωτογραφία γίνεται για άλλους λόγους πια συγκινητική...
Πολλές εικόνες μπορεί να πέρασαν απ' αυτούς τους γονατισμένους ανθρώπους, όση ώρα ανέβαινε η σημαία στον ιστό, αλλά είμαι σίγουρη πως ούτε στους χειρότερους εφιάλτες τους δεν θα μπορούσαν να φανταστούν μια πατρίδα "εμπόρευμα" που βγαίνει σε πλειστηριασμό και με το κεφάλαιο του τόπου της, τα νέα παιδιά, το μέλλον για το οποίο αγωνίστηκαν, να παίρνει τους δρόμους της οικονομικής μετανάστευσης. 
Και μια επέτειος μνήμης που μέρες τώρα  βγαίνει στην πλειοδοσία των ανακοινώσεων κατά πως βολεύει τον καθένα...
Μια φωτογραφία που πνίγηκε το ιστορικό της νόημα, το μήνυμα που αποτυπώνεται σ' αυτή  " μὲς στὴν πολλὴ συνάφεια τοῦ κόσμου, μὲς στὲς πολλὲς κινήσεις κι ὁμιλίες...ἐκθέτοντάς την στῶν σχέσεων καὶ τῶν συναναστροφῶν τὴν καθημερινὴν ἀνοησία...".
Κι όσο η Ιστορία δεν διδάσκει, γίνεται ακόμη πιο μελαγχολική αυτή η ημέρα και ακόμη πιο αβέβαιο το μέλλον... 

H Δημοκρατική της Ρόδου 7/3/2012

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Προσεχώς ελάφι στα κάρβουνα;

Διαβάζω δημοσιεύματα για  αύξηση των ανθρώπων που επιδίδονται στο «σπορ» κυνηγιού ελαφιών, ταυτόχρονα και με την αύξηση των ελαφιών, σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από έρευνα της  Διεύθυνσης Δασών Δωδεκανήσου.


Από την άλλη μαθαίνουμε για την έλλειψη θηροφυλάκων.  
Αλήθεια χρειαζόμαστε αστυνόμευση για να προστατευθεί ο  ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ πληθυσμός dama-dama που ζει στο νησί;  
Αδυνατώ να πιστέψω ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι Ροδίτες, που μεγάλωσαν με  το ελάφι να συμβολίζει το νησί τους  και να ταυτίζεται με την πολιτιστική του ταυτότητα.  
Αδυνατώ να πιστέψω ότι με δεδομένη αυτή την κατάσταση και της αύξησης των ελαφιών και της αύξησης των κουφιοκεφαλάκηδων , οι αρμόδιοι, αφήνουν  ένα πολιτιστικό , περιβαλλοντικό και τουριστικό  κεφάλαιο του τόπου στην τύχη του.
Κατά τα λοιπά, μη ξεχάσετε κύριοι αρμόδιοι, να μας ξαναματαπείτε περί εναλλακτικού τουρισμού και άλλα τέτοια σχέδια επί χάρτου.
Κι επειδή ο «ιατρικός» δεν βλέπω να έχει… μέλλον επί αυτοκρατορίας ΔΝΤ, μήπως να ψάχνατε κάτι πιο εύκολο,  που είναι μπροστά στα πόδια σας και γύρο σας;
Λέγεται φύση και περιβάλλον της Ρόδου. Μέσα εκεί ζει αυτό το πανέμορφο ζώο και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ πληθυσμός επαναλαμβάνω.
Εκτός εάν  σας/μας αρκεί να πουλιέται αποτυπωμένο πάνω σε σουβενίρ των τουριστικών καταστημάτων και προσεχώς έτσι όπως πάει, να δούμε και στο μενού ταβέρνας «ελάφι στα κάρβουνα» , σαν αυτό που δημόσιος λειτουργός, γεύτηκε με την παρέα του στη Νότια Ρόδο κατά τα δημοσιεύματα…
Οι φωτογραφίες είναι του Μ.Σαρρή

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Τίποτε δεν γίνεται τυχαία

Ρίχνοντας κάποιος μια ματιά στην ιστοσελίδα της «Ομάδας εθελοντικής δράσης νομού Πιερίας» "Ο τόπος μου" ,μένει έκπληκτος από τις δράσεις της. Ασχολούνται με τα πάντα! Ενεργοποιώντας τους πολίτες, με συνεχή ενημέρωση , με δράσεις ευφάνταστες που ξεφεύγουν  από το σύνηθες κάλεσμα συμμετοχής. Ρίξτε μια ματιά στην περιγραφή που κάνουν για το ποιοι είναι :

«Η Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας (ΕΟΔνΠ) ιδρύθηκε το Σεπτέμβριο του 2007, λίγο μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές της Πελοποννήσου, είναι μια ανοιχτή κίνηση πολιτών, δεν εξαρτάται από κανένα πολιτικό φορέα και αποτελεί σημείο επαφής υπεύθυνων ανθρώπων, οι οποίοι μέσω της εθελοντικής προσφοράς επιδιώκουν: την ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και δραστηριοποίηση των πολιτών σε θέματα : 1. προστασίας του περιβάλλοντος  2. την ανάδειξη των οικολογικών, οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών ζητημάτων μέσα από την κοινωνική, οικονομική και την πολιτική τους διάσταση.

Μέσα από επιλεγμένες δράσεις, ενώνουμε τις δυνάμεις μας, για να υπερασπιστούμε το περιβάλλον, την ποιότητα του βιοτικού μας επιπέδου, την ποιότητα των υπηρεσιών που μας παρέχονται από το κράτος ή οποιοδήποτε άλλο φορέα, επηρεάζουν όμως την ποιότητα της ζωής μας και την αξιοπρέπειά μας.
Επίσης, ενώνουμε τις δυνάμεις μας και προσπαθούμε, με κάθε πρόσφορο μέσο, να πληροφορήσουμε, να ευαισθητοποιήσουμε και να συσπειρώσουμε τους πολίτες απέναντι σε φαινόμενα καταπάτησης των δικαιωμάτων τους.

Η ΕΟΔνΠ αρνείται να οργανωθεί στη βάση ενός κλασσικού συλλόγου, σωματείου ή ΜΚΟ και δεν διαθέτει Διοικητικό Συμβούλιο και γραφεία.  Τα μέλη της είναι ισότιμα, δεν υπάρχουν οργανωτικά επίπεδα και μόνιμος διαχωρισμός καθηκόντων. Η ομάδα είναι ανοιχτή σε κάθε ευαισθητοποιημένο συμπολίτη που θα ήθελε να πάρει μέρος στις πρωτοβουλίες και εκδηλώσεις της. Μέλος της Ομάδας θεωρείται ο/η πολίτης που συμφωνεί με τις γενικές αρχές της και ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΕΝΕΡΓΑ στη λήψη και στην εκτέλεση των αποφάσεων. Ολιγομελείς επιτροπές που εναλλάσσονται, συντονίζουν τις δραστηριότητες της ομάδας. Η ΕΟΔνΠ έχει μηδενικό budget,  αρνείται να διαχειριστεί χρήματα ή να δεχτεί οποιαδήποτε οικονομική ενίσχυση. Οι υλικές ανάγκες των δράσεών της καλύπτονται ή από τα ίδια της τα μέλη ή από τη διάθεση των απαιτούμενων μέσων από τρίτους. Όλες οι δράσεις της «στεγάζονται» στον ιστότοπο  http://www.otoposmou.gr/
Πάγια αρχή της ΕΟΔνΠ είναι η πολιτική της ανεξαρτησία, κάτι που μέχρι τώρα έχει διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού. (Για την Ομάδα Η.Τσολακίδης, Κ. Τζομίδης)

Καταλάβατε; Δεν έγινε γιατί είναι της μόδας τελευταία. Δεν έγινε από κάποιους στην προσπάθεια να αναδειχθούν και να χτίσουν κοινωνικό και βεβαίως πολιτικό status. Δεν χάνουν χρόνο με προέδρους, γραμματείς και φαρισαίους, το όνειρο κάθε πικραμμένου για ν’αναδειχθεί, βγάζοντας πανηγυρικούς στις συγκεντρώσεις. Δεν έχουν καν γραφεία. Και μια χαρά τις πουλάνε τις πατάτες και χωρίς γραφεία τελικά. 
Διαφυλάττουν ως κόρη οφθαλμού την καταστροφή κάθε εθελοντικής δράσης, το πολιτικό «καπέλωμα». Που σημαίνει, ότι a priori,  με την ισότιμη συμμετοχή, με το ότι όλοι είμαστε τα πάντα, έχουν απομονώσει το δήθεν, το θεαθήναι και τους φερέλπιδες πολιντικάντηδες να βρουν βήμα.
Σημαντικά, για ενώσουν τους Κατερινιώτες, να γίνουν όλοι μια ομάδα, να μη κατακερματισθούν σε διάφορες «δράσεις» για να’χουμε να λέμε και να φτάσουν στα αποτελέσματα που παρακολουθούμε όλοι εμείς  έκπληκτοι σήμερα.
Προς προβληματισμό όλων! Και κυρίως, όσων ψάχνουν, γιατί οι πολίτες δεν συμμετέχουν σε «εθελοντικές» δράσεις. Γιατί οι πολίτες συμμετέχουν ενθουσιωδώς στην αρχή κάποιας κίνησης, καθ’όλα ενδιαφέρουσας και μετά ξαναβουλιάζουν στον καναπέ τους, αφήνοντας τους φελλούς να επιπλέουν με την ησυχία τους…