' Ηταν ( είναι καλύτερα... γιατί η σαν παραμύθι ιστορία είναι πρόσφατη) ένας κτηνοτρόφος, του οποίου τα ζώα έχουν
μελιταίο πυρετό και έχει εντολή από τις αρμόδιες υπηρεσίες να βρίσκονται σε περιορισμένο
χώρο στα Σιάννα.
Αντ’ αυτού, περιφέρονται στην περιοχή Μεσαναγρού, Απολακκιάς,
Αρνίθας.
Περιφέρονται και στην περιοχή των καμένων πρόσφατα περιοχών.
Βρίσκουν
τροφή. Αυτή που με το υστέρημά τους οι Ροδίτες αγόρασαν και αφήνει εκεί η
δασική υπηρεσία για τα ελάφια…
Του γίνονται συστάσεις επανειλημμένως, να
μαζέψει τα ζώα του, γιατί υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης της αρρώστιας.
Οι
κοινότητες τριγύρω, κοντά τρία χρόνια τώρα, προσπαθούν με έγγραφα σε όλες τις
αρμόδιες υπηρεσίες, να βρουν άκρη.
Κοινώς, κάποιος να τον συμμορφώσει για το
επικίνδυνο της ιστορίας - αφού τα ζώα του έχουν πρόβλημα και πρέπει να
παρακολουθούνται για όσο διάστημα χρειαστεί.
Του γίνονται καινούργιες συστάσεις
επανειλημμένως, πως απαγορεύεται να
βρίσκονται σε καμένες περιοχές, πριν αυτές επανέλθουν στην προτέρα
κατάσταση.
Αντ' αυτού, δασικοί και
δημοτικοί υπάλληλοι, κινδυνεύουν να βρεθούν και με μηνύσεις στην πλάτη.
Με την
συνδρομή της δασικής υπηρεσίας, αυτοκίνητο του δήμου, οδηγεί κάποια ζώα του
κτηνοτρόφου (2-3) μαζί με κάποια άλλα αδέσποτα (χωρίς ενώτια),από τον χώρο της
καμένης περιοχής που βρέθηκαν, στον ειδικό χώρο του δήμου για τα περαιτέρω,
μετά τον έλεγχο των κτηνιάτρων.
Το αυτοκίνητο του δήμου, το σταματούν στην
Λαχανιά… απεσταλμένοι του κτηνοτρόφου
και παίρνουν τα ζώα με το έτσι θέλω και με τον οδηγό να βρίσκεται σε δύσκολη
θέση μπροστά στις άγριες διαθέσεις τους.
Κατόπιν τούτου, ο κτηνοτρόφος απειλεί
με μηνύσεις για ζωοκλοπή.
Δικαίως οι δασικοί υπάλληλοι ζητούν την
συμβουλή-συνδρομή του εισαγγελέα,γιατί όπως λένε « θα φοβόμαστε να κάνουμε τη
δουλειά μας;»
Δικαίως οι άνθρωποι των κοινοτήτων ζητούν την συνδρομή του Δήμου
να βρεθεί λύση.
Θα βρεθεί; Όχι μόνον για τον συγκεκριμένο κτηνοτρόφο αλλά για πολλούς;
‘ Ισως κάπως έτσι ξετυλιχθεί και η ιστορία των αδέσποτων κατσικιών που
κυκλοφορούν στο νησί.
Είναι άραγε όλα αυτά αδέσποτα; Δεν νομίζω…
Δημοκρατική της Ρόδου
Μια πικρή ιστορία, αυτή, της εγκατάλειψης
της υπαίθρου δεκαετίες τώρα.
Σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή, οι αγρότες γίνονταν
αστοί, βρίσκοντας πιο εύκολη ή πιο προσοδοφόρα δουλειά στη πόλη.
Η ελληνική
επαρχία σε δεύτερη μοίρα, αποψιλωμένη από κατοίκους και αγροτική παραγωγή.
Μέχρι που αρχίσαμε να βλέπουμε τα τελευταία χρόνια της κρίσης, sites που
αναφέρονται στην αγροτική παραγωγή να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια.
‘ Ερευνες, για
την τάση επιστροφής στο χωράφι. Τα ΜΜΕ να μας « βομβαρδίζουν» για πετυχημένες περιπτώσεις επιστροφής αστών στη
γεωργία και στην ύπαιθρο.
Είναι έτσι όμως; Πόσο εύκολη είναι αυτή η επιστροφή;
Είναι κάτι σαν μόδα τελικά;
Τι καλύτερο, να απαντήσουν άνθρωποι που τόλμησαν να
στραφούν στην γη, καλλιεργώντας την συστηματικά. Είχα ακούσει για την
συστηματική καλλιέργεια ροδιάς που άρχισε πριν δύο χρόνια περίπου, στην Νότια
Ρόδο και θέλησα να βρω απαντήσεις,
από την Ασπασία
και τον Σπύρο
που πρώτοι
ξεκίνησαν στην Απολακκιά.
Όντας έχοντας και οι δύο δουλειά, αποφάσισαν,
όχι μόνο να ασχοληθούν με συστηματική καλλιέργεια, αλλά καλλιεργώντας κάτι πέρα
από τις γνωστές παραγωγές.
Πως το
αποφασίσατε;
Αγαπάμε την γη. Πάντα καλλιεργούσαμε
αυτά που χρειαζόμασταν σπίτι μας. Είχαμε αρκετά στρέμματα ακαλλιέργητα και
σκεφτόμασταν με ποιο τρόπο θα μπορούσαμε να τα αξιοποιήσουμε. Ο γιός μας ήθελε
να επενδύσει χρήματα από την δουλειά του. Σκεφτήκαμε να τον βοηθήσουμε να τα
επενδύσει σε μια καλλιέργεια. Εκείνος δουλεύει στα καράβια, είναι μηχανικός.
Πως
και δεν σκεφτήκατε κάτι που να έχει σχέση με τουρισμό;
Πρώτον δεν ξέρουμε από τουρισμό. Κι
έπειτα, γιατί πιστεύουμε πως η Ρόδος δεν είναι μόνο τουρισμός. Είναι
ευλογημένος τόπος, για αγροτική παραγωγή.
Πως
μάθατε για την καλλιέργεια; Απευθυνθήκατε σε κρατικούς φορείς;
Ψάχναμε εναλλακτικές μορφές
καλλιέργειας. Απευθυνθήκαμε στον πρωτογενή τομέα του Δήμου, στον Παναγ.
Κυριακούλη. Μας πρότειναν την Ροδιά και την αλόη. Προτιμήσαμε την ροδιά, γιατί
ήταν πιο κοντινή σε μας. Την βλέπαμε στις αυλές των σπιτιών μας να ευδοκιμεί.
Το θέμα ήταν από εκεί και πέρα, ποιος θα μας βοηθούσε, από την αγορά των
δέντρων, την βοήθεια και πληροφορίες γεωπόνων, μέχρι την διάθεση των ροδιών.
Επικοινωνήσαμε με τον συνεταιρισμό του Αγ. Αθανασίου Δράμας. ‘ Ηρθαν εδώ, μας
έδωσαν πληροφορίες οι γεωπόνοι τους, μας προμήθευσαν τα δέντρα, το σύστημα
άρδευσης του χωραφιού, υπογράψαμε μαζί τους συμβόλαιο και θα παίρνουν την
παραγωγή μας.
Και
βοήθεια από εδώ ντόπια;
Μας έδωσαν διευθύνσεις και sites, έγινε και μια ημερίδα για ενημέρωση
της καλλιέργειας και τίποτε άλλο από εκεί και πέρα. ‘ Οτι χρειαστούμε, ακόμη
και συμβουλές από γεωπόνους επικοινωνούμε με την Δράμα. Αν χρειαστεί και
υπάρχει πρόβλημα έρχονται από εκεί.
‘ Ετσι όπως γίνονται όλα χωρίς πλάνο
αγροτικό-παραγωγικό υπάρχει κάποια στιγμή κίνδυνος κορεσμού; Φυτεύουμε όλοι
ροδιές γιατί είδαμε πως «περπατάει»;
Αυτό ναι είναι ένα θέμα. Δεν υπάρχουν
συνεταιρισμοί. Ο καθένας φυτεύει ότι θέλει. Δεν υπάρχει έλεγχος στην παραγωγή.
Ο συνεταιρισμός που συνεργαζόμαστε, είναι δεσμευμένος με συμβόλαιο, ότι
καλύπτει τις ανάγκες 11.000 στρεμμάτων. Πέρα από εκεί δεν φυτεύει άλλος. Αν
κάποιος ελεύθερα βάλει ροδιές, θα πρέπει να βρει και να πουλήσει τα ρόδια.
Θα
έχετε ακούσει για την προτροπή, να ασχοληθούν κυρίως νέοι άνθρωποι με την
καλλιέργεια της γης. Τι θα λέγατε σε κάποιον που το σκέπτεται;
Δεν μπορεί οποιοσδήποτε να ασχοληθεί με
την γη. Δεν γίνεται στα καλά καθούμενα και μάλιστα εάν δεν έχει καθόλου επαφή
με την ύπαιθρο. Πρέπει και να την αγαπάς , να το θέλεις και να μπορείς. Δεν
είναι εύκολη δουλειά η δουλειά του αγρότη. Πρέπει πρώτα απ’ όλα να έχεις
έκταση γης. Χωράφι. Πρέπει να έχεις κεφάλαιο. Να αγοράσεις από σπόρο μέχρι
μηχανήματα, ένα αγροτικό αυτοκίνητο να μεταφέρεις τα προϊόντα σου. Ποιος θα στα δώσει; Οι τράπεζες έκλεισαν τις
στρόφιγγες. Εμείς με χωράφι να υπάρχει, με καλλιέργεια που δεν χρειάζεται
τόσα σε μηχανήματα όσα μια άλλη καλλιέργεια, με πολύ προσωπική
εργασία, διαθέσαμε μέχρι τώρα 17.000 ευρώ. Τα είχε το παιδί μας αυτά τα
χρήματα. Από πού θα τα βρει διαφορετικά ένας άνθρωπος; Και εκτός από αυτό, ποιος θα σου δώσει κατευθύνσεις; Τι θα
φυτέψεις και πως θα τα διαθέσεις; Δεν υπάρχουν γεωπόνοι να στηρίξουν τους
αγρότες. Αποφασίζουν μόνοι τους τι αρρώστια έχουν τα φυτά τους ή τα δέντρα τους,
από μόνοι τους αγοράζουν φάρμακα … Και εάν δεν έχεις άλλο εισόδημα, μέχρι να σου
αποδώσει μια καλλιέργεια τι θα τρως; Πως μια οικογένεια θα επιβιώσει κάτω από
τις συνθήκες που ζούμε σήμερα; Εμείς δουλεύουμε και οι δύο. Τι θα τρώγαμε
ενάμιση χρόνο τώρα που περιμέναμε να μεγαλώσουν τα δέντρα ; Φέτος περιμένουμε
την πρώτη παραγωγή που δεν θα είναι τέτοια για να μείνει κέρδος. Τα ρόδια
αποδίδουν το μάξιμουμ σε μια πενταετία.
Είναι
η πρώτη σας παραγωγή φέτος. Αν όλα πάνε καλά τι σκεφτόσαστε για το μέλλον;
Είμαστε αυτή την στιγμή 25 άτομα που
ασχολούμαστε με την καλλιέργεια της ροδιάς. ‘ Ενας συνεταιρισμός είναι η
επόμενη σκέψη. Να βρεθούν άτομα με κουλτούρα συνεταιρισμού, να μπορέσουμε να
λειτουργήσουμε σαν ομάδα και όχι σαν μονάδα ή με τις παθογένειες των
συνεταιρισμών και να μπορέσουμε να κάνουμε μια μεταποιητική μονάδα.
Δημοκρατική της Ρόδου
