Ντροπή...

Δύο χρόνια τώρα, βλέπω αυτή την συμπαθέστατη γερόντισσα να στέκει στην άκρη του δρόμου. Στην Ρόδου-Λίνδου, λίγο μετά την Μαλώνα. 

Κάθε μέρα! 

Και κάθε φορά που σταματούσα για να αγοράσω πορτοκάλια, ντρεπόμουν να την ρωτήσω, τι ήταν αυτό που την έκανε να μην λείπει ούτε ημέρες με πολύ κρύο ή με δυνατό αέρα. 

Η διαφορά ήταν πως κάποιες τέτοιες ημέρες, άφηνε τα πορτοκάλια της στην άκρη του δρόμου κι εκείνη έβρισκε απάγκιο λίγο πιο πίσω στον τοίχο μιας καντίνας. 

Ντρεπόμουν προκαταβολικά, γιατί ήμουν σίγουρη ότι τα λόγια της, θα ήταν άλλη μια επιβεβαίωση για την εξαφάνιση των πολιτικώς ορθών αναφορών και του υποτιθέμενου σεβασμού  της Πολιτείας στην Τρίτη ηλικία ή αλλιώς τα «περήφανα γηρατειά». 

Το επίπεδο μιας χώρας, μιας πόλης προσδιορίζεται από το πως συμπεριφέρεται στα πιο αδύναμα μέλη της. 

Και της δικής μου χώρας, της δικής μου πόλης, χθες, έγινε ένα με το οδόστρωμα  που ήταν ακουμπισμένα τα πορτοκάλια της κυρίας Ευαγγελίας. 

Ντράπηκα μιλώντας τελικά μαζί της, για όλους  αυτούς τους ανθρώπους που περιμένοντας το εισιτήριο της «αναχώρησης» μετατρέπονται στεγνά και στυγνά, σε οικονομικό μέγεθος και αντιμετωπίζουν  πρόβλημα επιβίωσης! 

Ναι, είναι πρόβλημα επιβίωσης για την κυρία Ευαγγελία να στέκεται εκεί μέρες που θα έπρεπε να βρίσκεται στη ζεστασιά του σπιτιού της.

’ Οχι, δεν έχει σημασία να περιγράψω την ιστορία αυτής της γερόντισσας που κρύβει πολύ κούραση και πιο πολύ πόνο. 

Η εικόνα στην άκρη του δρόμου, περιγράφει από μόνη της, όλα όσα πρέπει να ξέρουμε… 

Την ρώτησα εάν μπορώ να έχω μια φωτογραφία. «Ναι» μου απάντησε. «Ξέρεις πόσοι τουρίστες σταματούν και βγάζουν;». Ντράπηκα ακόμη πιο πολύ… Κάναμε τους γέροντες τουριστική ατραξιόν. Μετά απ’ αυτό, σκέφτηκα πολύ εάν πρέπει να βάλω την φωτογραφία κινδυνεύοντας κι εγώ με αποτύπωση φολκλόρ. 

Αποφάσισα να την βάλω με την λεζάντα «Ντροπή…» 

Είναι ντροπή να βλέπουμε στη «δύση» της ζωής τους, να αναγκάζονται να σύρουν μαζί με τα κουρασμένα βήματά τους και τα τελευταία ψήγματα αξιοπρέπειας, στις άκρες των δρόμων, σε ουρές συσσιτίων, σε κάδους σκουπιδιών, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας. 

Η Δημοκρατική της Ρόδου

Αλλά υπάρχουν ...

Υπάρχουν σύλλογοι,σωματεία (και δεν αναφέρομαι στα συνδικαλιστικά),που είτε λόγω καταγωγής,είτε λόγω επαγγελματικής ενασχόλησης, αλλά και λόγω επιθυμίας και βούλησης να προσφέρουν στα κοινά, απευθύνονται στους συμπολίτες τους και οργανώνουν μαθήματα, διαλέξεις, εκθέσεις, εκδηλώσεις πολιτισμού και προβολής του τόπου τους,είτε ακόμη και ομάδες ανθρώπων που προσφέρουν εθελοντικά και αθόρυβα.  

Αλλά υπάρχουν και οι ομαδούλες, οι παρεούλες που συσπειρώνουν, ματαιόδοξους, ανέμπνευστους και αλληλολιβανίζονται, αλληλοϋποστηρίζονται και συχνά ενώνονται,  που χρησιμοποιούν (εάν δεν συκοφαντούν) άτομα ή ομάδες για να αναδειχθούν. 

Αυτούς που μέχρι πριν λίγο καιρό επιδεικτικά απαξίωναν και αδιαφορούσαν ως να μην υπήρχαν...Γιατί όπως λέει και ένας φίλος "εάν δεν είναι δική τους η ιδέα πετιέται στο καλάθι..."

Υ.Γ.Διανύουμε και προεκλογική περίοδο βλέπετε… 

Οι «έξυπνοι»

Πλούσια τα αποτελέσματα της  εξόρμησης της δασικής υπηρεσίας και της θηροφυλακής την Κυριακή,  σε ξόβεργες και «έξυπνους» λαθροκυνηγούς. Πάνω από 130 ξόβεργες και κλουβιά γεμάτα  πουλιά. Οι «κυνηγοί» οδεύουν προς τον εισαγγελέα. 

Καλές είναι τέτοιες περιπολίες και έλεγχοι, γιατί κάτι πρέπει να φοβούνται, όσοι δεν εννοούν να αντιληφθούν ότι υπάρχουν κανόνες, στο κυνήγι ή  στην κοπή ξύλων.

Επίσης καλό θα είναι, να αφήσουν τις υπηρεσίες οι πολιτικοί και λοιποί παράγοντες,  να κάνουν την δουλειά τους, χωρίς παρεμβάσεις- πιέσεις, για μη υποβολή μηνύσεων και «στραβά» μάτια. 

Δημοκρατική της Ρόδου 14/1/2014 

Τι γίνεται στον Προφήτη Ηλία;

Και όχι μόνον... ' Εχουν βάση καταγγελίες περιβαλλοντικού συλλόγου για συστηματική παράνομη κοπή δέντρων  και ελλιπών ελέγχων ; Aπάντηση δίνει η  κυρία Μπαλατσούκα, Διευθύντρια της Διεύθυνσης Δασών Δωδεκανήσου: 

«Στο δάσος του Προφήτη Ηλία, έχει δοθεί μεγάλο βάρος σε εποπτεία και ελέγχους. Ελέγχονται όλες οι καταγγελίες και έχουν γίνει και αρκετές μηνύσεις. Οι δασοφύλακες πηγαίνουν επί τόπου και άμεσα σε κάθε καταγγελία, ακόμη και στα σημεία που δημοσιεύονται φωτογραφίες από κομμένα δέντρα. 

Οι περισσότερες καταγγελίες, αφορούν δέντρα που κόβονται με έγκριση της υπηρεσίας μας ( ξερά από ασθένειες ή καμένα από φωτιές). Το μπέρδεμα που υπάρχει για κοπή υγιών δέντρων, έγκειται  στο γεγονός ότι όταν ένα δέντρο άρρωστο κοπεί, ο κορμός που βλέπουμε και απομένει δείχνει φρέσκος, σαν να έχει κοπεί ζωντανό δέντρο. Το ίδιο και με δέντρα που δεν έχουν  καεί ολοσχερώς επειδή η φωτιά ήταν περαστική και δεν είχε μεγάλη ένταση. 

Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν θεωρείται λαθροϋλοτομία η κοπή καμένων ή άρρωστων ξερών δέντρων χωρίς έγκριση. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν περιπτώσεις ανεγκέφαλων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν παραπέμπουν σε ανεύθυνα συμπεράσματα αποδεκατισμού του δάσους. 

Το 2013 από τις 18 μηνύσεις οι 4 αφορούσαν υγιή δέντρα (10 πεύκα και κυπαρίσσια μικρής και μέσης ηλικίας). 

Μέχρι και το πρώτο εξάμηνο του 2013, δίνονταν ξύλα από τις καμένες εκτάσεις  της πυρκαγιάς του 2008 και από την πυρκαγιά του Αγ. Σουλά. 

Τα δέντρα του Αγ. Σουλά τέλειωσαν και η ύπαρξη φυσικής αναγέννησης στην  καμένη περιοχή  την οποία έχουμε υποχρέωση να προστατεύσουμε, είχε σαν αποτέλεσμα μικρότερη ποσότητα ξυλείας,  προερχόμενης μόνον από ξερά δέντρα και δέντρα που έπεσαν από βροχές και ανέμους. 

Το 2013 διαθέσαμε 600 τόνους,  ικανοποιώντας 1682 αιτήσεις ( και συνεχίζουμε την διάθεση) με προτεραιότητα στις ευπαθείς ομάδες ( μετά από στοιχεία που οι κοινότητες μας έστειλαν)»    

Δημοκρατική της Ρόδου