Ευχάριστες εκπλήξεις

Μια εμμονή ομολογώ ότι την έχω  με ότι λέμε «Πολιτισμό». 

Πιστεύω ακράδαντα ότι μέσα από όλες τις πτυχές του, θα μπορέσουμε να κάνουμε rebranding. 

Αυτόν που ξεκινά από τα πολιτιστικά μας μνημεία ή δρώμενα και φτάνει μέχρι τα σκουπίδια. 

Τα πάντα είναι αυτά που καθορίζουν το επίπεδο του πολιτισμού. 

Παρακολουθώ λοιπόν λόγω της... εμμονής μου, τις αναφορές που κάνουν ή δεν κάνουν, οι υποψήφιοι Δήμαρχοι για το θέμα αυτό. 

Μου έκανε ευχάριστη εντύπωση πως υπάρχει ένας ( προς το παρόν) υποψήφιος Δήμαρχος που όταν αναφέρθηκε σε ζητήματα πολιτισμού , έφερε σαν παράδειγμα το ότι σκέπτεται να συμπεριλάβει στο πρόγραμμά του, να αξιοποιήσει την πρόταση-μελέτη του Πανεπιστημίου Αιγαίου και συγκεκριμένα του καθηγητή αρχαιολόγου κ. Στεφανάκη για την περιοχή της Κυμισάλας. 

Ομολόγησε ότι δεν είχε επαρκή  γνώση του θέματος, ενημερώθηκε από τα κατά καιρούς δημοσιεύματα - αναφερόμενος και στην συνέντευξη του κ. Στεφανάκη στην «δ»-  και αποφάσισε, σε συνεργασία  με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου να κάνει προσπάθεια υλοποίησης αυτής της μελέτης, πιστεύοντας ότι είναι ένας σοβαρός λόγος προβολής όχι μόνον του νησιού, αλλά και αξιοποίησης, ζωντανέματος των χωριών της περιοχής. 

Ακούγεται ενδιαφέρον και μάλιστα όταν το ακούς, μετά από δηλώσεις-όραμα Πολιτισμού τις γιορτές στα χωριά με σκοπό να «ζωντανέψουν». 

Η Δημοκρατική της Ρόδου 20/3/2014

Την περασμένη εβδομάδα, έλεγα ότι ήταν ευχάριστη έκπληξη το γεγονός πως υποψήφιος Δήμαρχος δεν δήλωσε παντογνώστης και πως για ζητήματα π.χ. Πολιτισμού θα χρησιμοποιήσει ανθρώπους σχετικούς με το αντικείμενο.  

Χθες, βρέθηκε και άλλος υποψήφιος - των περιφερειακών εκλογών αυτή την φορά- ο οποίος δήλωσε το ίδιο και πιο συγκεκριμένα μιλώντας για Τουρισμό.

’ Ελεγε, πως πάντα απευθύνεται σε ειδικούς με το αντικείμενο, για να ενημερωθεί όσο καλύτερα και πληρέστερα γίνεται και πως θεωρεί πολύ σοβαρό το ζήτημα του τουρισμού για να το χειρίζονται διάφοροι άσχετοι με αυτόν. 

Ας ελπίσουμε ότι και μετά τις εκλογές θα διατηρήσει την ίδια άποψη. 

‘ Οτι για θέματα τουρισμού θα τοποθετηθεί ένας άνθρωπος του χώρου. 

Τόσους έχει η Ρόδος που έχουν τίτλους σπουδών για το θέμα. 

Και λέω τίτλους σπουδών, γιατί καλώς ή κακώς κάποτε (και εκ των αποτελεσμάτων) θα πρέπει  να ασχολείται ο καθένας στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες του. 

Να με συγχωρούν πολλοί καλοί και άξιοι, αλλά δεν μπορεί πια σ΄ αυτόν τον τόπο όλοι να τα ξέρουν όλα. 

Με αποτέλεσμα, να βλέπουμε και σε τοπικό επίπεδο, αυτό που βλέπουμε στη χώρα ολόκληρη.  

Σε θέσεις κλειδιά όπως ο Πολιτισμός ή ο Τουρισμός, γιατρούς, δικηγόρους, εκπαιδευτικούς, δημοσιογράφους, πλαισιωμένους αναγκαστικά από κουστωδίες συμβούλων ειδικευμένους στα θέματα αυτά. 

' Ισως, κάποτε θα πρέπει, οι επικεφαλείς υποψήφιοι να αποφασίσουν να ζητούν από ανθρώπους που σκέπτονται να εντάξουν στους συνδυασμούς τους, ένα μίνιμουμ πρόγραμμα-σκέψεις-προτάσεις, για τομείς που σκέπτονται να τους χρησιμοποιήσουν. 

Και εκείνοι θα φτιάχνουν δυνατές ομάδες κι εμείς θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από το να βλέπουμε χαμογελαστές φωτογραφίες υποψηφιοτήτων στήριξης και πέραν τούτου ουδέν. 

΄Ισως, κάπως έτσι, να αλλάξει,  η παλιά δοκιμασμένη, πλην αποτυχημένη συνταγή, τοποθέτησης σε υπεύθυνες θέσεις διαχείρισης, ανθρώπων ασχέτων με το αντικείμενο που καλούνται να διαχειρισθούν.

Η Δημοκρατική της Ρόδου 28/3/2014

Κι ας άργησε...

Ο κ. Σαμαράς ανακοίνωσε την απόφαση να παραμένουν ανοιχτά από τις 8 το πρωί έως τις 8 το βράδυ, 33 μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι. 

Συζητήθηκε ακόμη με τον υπουργό Πολιτισμού και πρόγραμμα αναβάθμισής τους. 

Τόνισε ότι αυτό «είναι κάτι που έπρεπε να έχει γίνει εδώ και δεκαετίες», ότι «έχει να κάνει με την απλή λογική, πέρα και πάνω από κόμματα και «κουτάκια» ιδεολογίας». 

Ας αναγνωρίσουμε, ότι το αυτονόητο ήρθε κι ας άργησε κάτι δεκαετίες, μια θητεία του πρωθυπουργού στο υπουργείο Πολιτισμού, μια χρεοκοπία, μια οικονομική κρίση, όπου ως γνωστόν η «βαριά βιομηχανία μας» έχει θετικό πρόσημο στο ταμείο και  έχει γίνει φετίχ το  «πάνω απ’ όλα είναι ο Πολιτισμός». 

Υπομονή. Έχουμε καιρό για να μπει μπροστά και το πρόγραμμα αναβάθμισής τους. 

Τουλάχιστον να μπορεί να βρίσκει κάποιος έστω φυλλάδια στα Μουσεία και να μην βρίσκει χορτάρια στους αρχαιολογικούς χώρους. 

Η αμήχανη στιγμή που τα ακούς όλα αυτά και δεν ξέρεις εάν πρέπει να λυπηθείς ή να οργισθείς.

Oι άγνωστοι...

Εάν κάτι πρέπει να προσέξουν τα επιτελεία των υποψηφίων στις αναλύσεις που θα κάνουν από την δημοσκόπηση της Δημοκρατικής είναι πως κάποιοι υποψήφιοι Δήμαρχοι είναι… άγνωστοι σε ικανό αριθμό ψηφοφόρων. 

Και να το προσέξουν, κυρίως, όσοι πέρασαν από θέσεις εξουσίας. 

Δεν νοείται ούτε ένας πολίτης να μην ξέρει τον υποψήφιο Δήμαρχο του νησιού. 

Και σίγουρα αυτό δεν είναι ευθύνη του πολίτη. 

Επίσης, καλό θα είναι και οι πολίτες να προβληματιστούν, για ποιους λόγους είναι κάποιος άγνωστος, αλλά επίσης και τους λόγους για τους οποίους κάποιος είναι αναγνωρίσιμος… Και δεν είναι απλό…

Υ.Γ. Θα έλεγα πως αυτό θα έπρεπε να ισχύσει και για τους δημοτικούς συμβούλους, αλλά με το «τέρας» ψηφοδέλτιο του Καλλικράτη θα θέλαμε χρόνια να τους γνωρίσουμε. ‘ Ετσι, το αποτέλεσμα θα είναι το γνωστό. Επιλογή γνωστών «επωνύμων» που πάντα έχει σαν αποτέλεσμα, άνθρωποι απλοί και άγνωστοι στις διάφορες  « δεξαμενές» και μηχανισμούς αναγνωρισιμότητας, οι οποίοι κατά καιρούς θέλησαν να προσφέρουν, να τους τρώει το μαύρο σκοτάδι. 

( Ο κ. Χατζής Χατζηευθυμίου απολαμβάνει το μεγαλύτερο ποσοστό αναγνωρισιμότητας μεταξύ των συνυποψηφίων του και συγκεκριμένα το 92% δήλωσαν ότι τον γνωρίζουν. Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει η διαπίστωση ότι το 86% του δείγματος γνωρίζει τον κ. Γ. Υψηλάντη, ο οποίος είναι η πρώτη φορά που κατέρχεται στον στίβο των εκλογών και εργαζόταν σε καίριες θέσεις του Δήμου Ρόδου και συγκεκριμένα ως διευθυντής στην Δημοτική Επιχείρηση Καθαριότητας και ως αναπληρωτής διευθυντής στην Δημοτική Επιχείρηση Υδρευσης και Αποχέτευσης. Ένα 15% του δείγματος δεν γνωρίζει από την άλλη τον κ. Φώτη Χατζηδιάκο παρότι έχει υπηρετήσει από καίρια πόστα την τοπική αυτοδιοίκηση. Πιθανολογείται ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το έργο του επισκίαζε ο κ. Γιάννης Μαχαιρίδης. Το 21% του δείγματος δεν γνωρίζει τον κ. Στράτο Καρίκη, παρότι κι αυτός υπηρέτησε ως αντιδήμαρχος τον Δήμο Ροδίων αλλά και τον ενιαίο Δήμο ενώ ένα 47% δεν γνωρίζει τον υποψήφιο του ΚΚΕ κ. Πότσο Καλετό.)

Η Δημοκρατική της Ρόδου 23/3/2014

Περί σφετερισμού

Διάβαζα σε μια ανακοίνωση προχθές, τους λόγους μιας παραίτησης από κάποια ΜΚΟ. Τα πως και τα γιατί, εξηγούνται και από τις δύο πλευρές και αφήνονται στην κρίση του καθενός.

Όμως, θα ήθελα να κρατήσω μια φράση απ΄αυτή την ανακοίνωση. 

Φράση που αφορά πολλές ΜΚΟ, πολλές ΑΜΚΕ, πολλές ομάδες που άρχισαν να πολλαπλασιάζονται με γοργούς ρυθμούς από κρίσεως και μετά, στο όνομα της αλληλεγγύης και της προσφοράς. 

Και έτσι έπρεπε θα μου πείτε. Είναι ότι χρειαζόμαστε αυτόν τον καιρό. Και βέβαια χρειαζόμαστε. Χρειαζόμαστε δίκτυα αλληλεγγύης που θα σταθούν απέναντι στη φιλανθρωπία και την κοινωνική αδικία. Γιατί  τα δίκτυα αλληλεγγύης  θέλουν έναν κόσμο πιο δίκαιο, ανθρώπινο, δημιουργικό και παραγωγικό, με ευκαιρίες απασχόλησης και  αυτό είναι  που προσπαθούν να την κάνουν  πράξη και τρόπο ζωής. 

Και σε όλα αυτά, δεν χωρά η φράση -και αντιγράφω από την ανακοίνωση- : « ο σφετερισμός της αλληλεγγύης και της κοινωνικής προσφοράς». 

Δυστυχώς έχουμε παρακολουθήσει πολλές κινήσεις και προσπάθειες για θέματα περιβάλλοντος, πολιτισμού, αλληλεγγύης συνανθρώπων μας, να διαλύονται ακριβώς γι’ αυτό τον λόγους. Από κάποιους που θεώρησαν ότι μπορεί να χρησιμοποιήσουν προσπάθειες για να «χτίσουν» κοινωνικό ή πολιτικό στάτους. Από πολιτικούς που θέλησαν να χρησιμοποιήσουν ομάδες είτε για να προβληθούν, είτε για να τις «καπελώσουν», χρησιμοποιώντας τες ως Δούρειους ίππους κομμάτων-παρατάξεων. Αυτοδιοικητικούς που τις χρησιμοποιούν ως υποκατάστατα δομών και υπηρεσιών τους. Αποτέλεσμα; Οι πολίτες, που πρόθυμα και με ενθουσιασμό θέλησαν να μετέχουν σε καλέσματα, γύρισαν ήσυχα-ήσυχα στους καναπέδες τους, απογοητευμένοι με την υποβάθμιση και εξαφάνιση της πιο καθαρής και ελπιδοφόρας στάσης ζωής. Προβληματισμένοι για την κακοποιημένη στις ημέρες μας έννοια του εθελοντισμού. 

Xρηματοδοτούμενος «εθελοντισμός»

 ‘ Ισως, είναι μια απόδειξη για το μπέρδεμα ρόλων -και προβλέπεται να γίνει μεγαλύτερο-  το καινούργιο νομοθετικό πλαίσιο που προωθείται από το υπουργείο Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, με το οποίο εισάγεται νέο μοντέλο λέει «για τη χρηματοδότηση των φορέων που υλοποιούν δράσεις κοινωνικής πρόνοιας. Στο εξής θα ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝΤΑΙ οι δράσεις και όχι οι φορείς…»  Είτε πρόκειται για φορείς του δημοσίου, είτε πρόκειται για ΜΚΟ και λοιπές ομάδες που παρέχουν υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας.

’ Ολοι θα λειτουργούν κάτω από την ομπρέλα του «Πανελλαδικού Δικτύου Κοινωνικής Φροντίδας και Αλληλεγγύης»  στα πλαίσια ενός «εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού» «για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού συμβάλλοντας στον συντονισμό των δράσεων, τον συλλογικό σχεδιασμό, την καλύτερη αξιοποίηση των προγραμμάτων και τη μεγιστοποίηση της αποδοτικότητας.» 

Να μου επιτρέψετε, αλλά δεν υπάρχει εθελοντισμός με κρατική ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ. 

Ας σταματήσουν πια να κακοποιούν την έννοια του εθελοντισμού και του εθελοντή. 

Και πείτε μου τώρα. Αυτές οι χρηματοδοτούμενες «εθελοντικές» ομάδες ή ΜΚΟ δεν θα είναι πλήρως εξαρτώμενες; Δεν θα γίνεται ότι γίνεται σε αυτό το σπουδαίο κράτος μας με τις χρηματοδοτήσεις π.χ. από το υπουργείο Πολιτισμού σε διάφορους πολιτιστικούς ή αθλητικούς συλλόγους αναλόγως ποιον μπάρμπα στην Κορώνη έχουν; ‘ Η μήπως ξεχάσαμε το πάρτι των ΜΚΟ;

Υ.Γ. Λέει ακόμη το σχέδιο νόμου για τον όρο «Κοινωνική σύμπραξη» που περιλαμβάνει αυτός ο «εθνικός στρατηγικός σχεδιασμός» : «Με την «κοινωνική σύμπραξη» επιδιώκεται η οριζόντια συνεργασία σε τοπικό επίπεδο, όλων των φορέων του δημοσίου, των ΜΚΟ και των πρωτοβουλιών, που αναλαμβάνονται από πολίτες ώστε να υπάρχει ενιαία αντιμετώπιση των αναγκών που εμφανίζονται στον ίδιο κοινωνικό χώρο» 

Δεν λέω, καλός ο συντονισμός, αλλά γιατί εμένα όλα αυτά μου φαίνονται καθαρή υποκατάσταση από εθελοντικές ομάδες του κράτους και δη ελεγχόμενες ως και προς την πολιτική τους, στην ανεπάρκειά του να δομήσει το ίδιο κοινωνικές δομές;  

Να υποκαταστήσει με πρωτοβουλίες πολιτών υπηρεσίες του; Το έχουμε δει εξάλλου να συμβαίνει τα τελευταία χρόνια και χωρίς νομοθετικό πλαίσιο.

 Όχι! Ούτε δουλειά των εθελοντών είναι να υποκαθιστούν το κράτος κι ύστερα αυτό να καμώνεται πως κάνει κοινωνική πολιτική. Εάν αυτή την λύση βρήκε για να ανταποκριθεί στην επιταγή της «εργαλειοθήκης» του ΟΟΑΣΑ : «Ο ΟΟΣΑ, έθεσε την επιτακτική ανάγκη για μεταρρυθμίσεις που θα βελτιώσουν την προστασία των ασθενέστερων της κοινωνίας», είναι αλλού νυχτωμένο.

Η Δημοκρατική της Ρόδου

Επέτειος προβληματισμού

 «Δεν βλέπω, όπως νομίζω ότι και κανείς δεν μπορεί να δει, εκτός αν είναι τελείως φαντασιόπληκτος ή προγονόπληκτος, την αρχαία Ελλάδα ως πρότυπο το οποίο θα αρκούσε να το αντιγράψουμε για να βρούμε την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την ισότητα και παν το αγαθόν. Η αρχαία Ελλάδα δεν είναι πρότυπο, ούτε μοντέλο προς μίμηση, όπως άλλωστε δεν μπορεί να είναι κανένα ιστορικό έργο σε οποιονδήποτε τομέα. Θεωρώ όμως ότι πρέπει να λειτουργήσει για μας σαν γονιμοποιημένο σπέρμα, δεδομένου ότι μας επιτρέπει να δούμε εν τη γενέσει τους πληθώρα στοιχείων πάντοτε επίκαιρων – μπορεί και πρέπει να είναι για εμάς κέντρισμα, έμπνευση και πηγή ιδεών»  (Κορνήλιος Καστοριάδης). 

Πάει με την σημερινή ημέρα, εάν το επεκτείνει κάποιος και στην ιστορική στιγμή που αποτυπώνεται στην φωτογραφία αυτή, αναλογιζόμενοι, εάν στην πορεία των χρόνων, το όραμα για την ελεύθερη Πατρίδα αυτών των γονατισμένων και προφανώς δακρυσμένων ανθρώπων, βλέποντας την γαλανόλευκη να υψώνεται, αποτέλεσαν και αποτελούν για όλους μας κέντρισμα, έμπνευση και πηγή ιδεών ή χάθηκε « μὲς στὴν πολλὴ συνάφεια τοῦ κόσμου, μὲς στὲς πολλὲς κινήσεις κι ὁμιλίες...ἐκθέτοντάς την στῶν σχέσεων καὶ τῶν συναναστροφῶν τὴν καθημερινὴν ἀνοησία...». 

Κι όσο η Ιστορία δεν διδάσκει, γίνεται ακόμη πιο μελαγχολική αυτή η ημέρα και ακόμη πιο αβέβαιο το μέλλον...

Η Δημοκρατική της Ρόδου