Περί σφετερισμού

Διάβαζα σε μια ανακοίνωση προχθές, τους λόγους μιας παραίτησης από κάποια ΜΚΟ. Τα πως και τα γιατί, εξηγούνται και από τις δύο πλευρές και αφήνονται στην κρίση του καθενός.

Όμως, θα ήθελα να κρατήσω μια φράση απ΄αυτή την ανακοίνωση. 

Φράση που αφορά πολλές ΜΚΟ, πολλές ΑΜΚΕ, πολλές ομάδες που άρχισαν να πολλαπλασιάζονται με γοργούς ρυθμούς από κρίσεως και μετά, στο όνομα της αλληλεγγύης και της προσφοράς. 

Και έτσι έπρεπε θα μου πείτε. Είναι ότι χρειαζόμαστε αυτόν τον καιρό. Και βέβαια χρειαζόμαστε. Χρειαζόμαστε δίκτυα αλληλεγγύης που θα σταθούν απέναντι στη φιλανθρωπία και την κοινωνική αδικία. Γιατί  τα δίκτυα αλληλεγγύης  θέλουν έναν κόσμο πιο δίκαιο, ανθρώπινο, δημιουργικό και παραγωγικό, με ευκαιρίες απασχόλησης και  αυτό είναι  που προσπαθούν να την κάνουν  πράξη και τρόπο ζωής. 

Και σε όλα αυτά, δεν χωρά η φράση -και αντιγράφω από την ανακοίνωση- : « ο σφετερισμός της αλληλεγγύης και της κοινωνικής προσφοράς». 

Δυστυχώς έχουμε παρακολουθήσει πολλές κινήσεις και προσπάθειες για θέματα περιβάλλοντος, πολιτισμού, αλληλεγγύης συνανθρώπων μας, να διαλύονται ακριβώς γι’ αυτό τον λόγους. Από κάποιους που θεώρησαν ότι μπορεί να χρησιμοποιήσουν προσπάθειες για να «χτίσουν» κοινωνικό ή πολιτικό στάτους. Από πολιτικούς που θέλησαν να χρησιμοποιήσουν ομάδες είτε για να προβληθούν, είτε για να τις «καπελώσουν», χρησιμοποιώντας τες ως Δούρειους ίππους κομμάτων-παρατάξεων. Αυτοδιοικητικούς που τις χρησιμοποιούν ως υποκατάστατα δομών και υπηρεσιών τους. Αποτέλεσμα; Οι πολίτες, που πρόθυμα και με ενθουσιασμό θέλησαν να μετέχουν σε καλέσματα, γύρισαν ήσυχα-ήσυχα στους καναπέδες τους, απογοητευμένοι με την υποβάθμιση και εξαφάνιση της πιο καθαρής και ελπιδοφόρας στάσης ζωής. Προβληματισμένοι για την κακοποιημένη στις ημέρες μας έννοια του εθελοντισμού. 

Xρηματοδοτούμενος «εθελοντισμός»

 ‘ Ισως, είναι μια απόδειξη για το μπέρδεμα ρόλων -και προβλέπεται να γίνει μεγαλύτερο-  το καινούργιο νομοθετικό πλαίσιο που προωθείται από το υπουργείο Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, με το οποίο εισάγεται νέο μοντέλο λέει «για τη χρηματοδότηση των φορέων που υλοποιούν δράσεις κοινωνικής πρόνοιας. Στο εξής θα ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝΤΑΙ οι δράσεις και όχι οι φορείς…»  Είτε πρόκειται για φορείς του δημοσίου, είτε πρόκειται για ΜΚΟ και λοιπές ομάδες που παρέχουν υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας.

’ Ολοι θα λειτουργούν κάτω από την ομπρέλα του «Πανελλαδικού Δικτύου Κοινωνικής Φροντίδας και Αλληλεγγύης»  στα πλαίσια ενός «εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού» «για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού συμβάλλοντας στον συντονισμό των δράσεων, τον συλλογικό σχεδιασμό, την καλύτερη αξιοποίηση των προγραμμάτων και τη μεγιστοποίηση της αποδοτικότητας.» 

Να μου επιτρέψετε, αλλά δεν υπάρχει εθελοντισμός με κρατική ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ. 

Ας σταματήσουν πια να κακοποιούν την έννοια του εθελοντισμού και του εθελοντή. 

Και πείτε μου τώρα. Αυτές οι χρηματοδοτούμενες «εθελοντικές» ομάδες ή ΜΚΟ δεν θα είναι πλήρως εξαρτώμενες; Δεν θα γίνεται ότι γίνεται σε αυτό το σπουδαίο κράτος μας με τις χρηματοδοτήσεις π.χ. από το υπουργείο Πολιτισμού σε διάφορους πολιτιστικούς ή αθλητικούς συλλόγους αναλόγως ποιον μπάρμπα στην Κορώνη έχουν; ‘ Η μήπως ξεχάσαμε το πάρτι των ΜΚΟ;

Υ.Γ. Λέει ακόμη το σχέδιο νόμου για τον όρο «Κοινωνική σύμπραξη» που περιλαμβάνει αυτός ο «εθνικός στρατηγικός σχεδιασμός» : «Με την «κοινωνική σύμπραξη» επιδιώκεται η οριζόντια συνεργασία σε τοπικό επίπεδο, όλων των φορέων του δημοσίου, των ΜΚΟ και των πρωτοβουλιών, που αναλαμβάνονται από πολίτες ώστε να υπάρχει ενιαία αντιμετώπιση των αναγκών που εμφανίζονται στον ίδιο κοινωνικό χώρο» 

Δεν λέω, καλός ο συντονισμός, αλλά γιατί εμένα όλα αυτά μου φαίνονται καθαρή υποκατάσταση από εθελοντικές ομάδες του κράτους και δη ελεγχόμενες ως και προς την πολιτική τους, στην ανεπάρκειά του να δομήσει το ίδιο κοινωνικές δομές;  

Να υποκαταστήσει με πρωτοβουλίες πολιτών υπηρεσίες του; Το έχουμε δει εξάλλου να συμβαίνει τα τελευταία χρόνια και χωρίς νομοθετικό πλαίσιο.

 Όχι! Ούτε δουλειά των εθελοντών είναι να υποκαθιστούν το κράτος κι ύστερα αυτό να καμώνεται πως κάνει κοινωνική πολιτική. Εάν αυτή την λύση βρήκε για να ανταποκριθεί στην επιταγή της «εργαλειοθήκης» του ΟΟΑΣΑ : «Ο ΟΟΣΑ, έθεσε την επιτακτική ανάγκη για μεταρρυθμίσεις που θα βελτιώσουν την προστασία των ασθενέστερων της κοινωνίας», είναι αλλού νυχτωμένο.

Η Δημοκρατική της Ρόδου