Κάτι τέτοιες στιγμές

Δεν ξέρω τι να γράψω...

Νοιώθω ανίσχυρη στο έλεος κάθε ψυχοπαθούς που παίζει με σπίρτα στα οκτώ μποφόρ, που θέλει να πουλήσει οικόπεδα, που θέλει να επεκτείνει τον βοσκότοπό του ο οποίος τυχαίνει να βρίσκεται δίπλα σε δημόσιο κτήμα, κάθε ανίκανου πολιτικού που δεν προβλέπει ποτέ μια καταστροφή, δεν έχει προτεραιότητες, παρά βγαίνει από τα μέτωπα της φωτιάς και δίνει συνεντεύξεις για την «μεγάλη καταστροφή» που προκλήθηκε, γιατί «κάποιος έχει βάλει στο μάτι την Ρόδο»

Ποιος; Είναι ελεεινό να υπαινίσσονται αιρετοί ότι υπάρχει σχέδιο καταστροφής της χώρας από αλλότριες δυνάμεις.

Να μη μιλούν καθαρά και ξάστερα για συμφέροντα που στις πλείστες των περιπτώσεων ξεκινούν από ιθαγενείς. Να μη μιλούν για την δική τους ανεπάρκεια.  Είναι ελεεινό,  γιατί οι ίδιοι υπαινιγμοί διατυπώνονται έπειτα από κάθε ανάλογη τραγωδία.

Προειδοποιούσε εδώ και ημέρες ο ψυχοπαθής ΄Ελληνας ή ξένος. Ακόμη και  τα σενάρια πρακτορικής φαντασίας να ισχύουν, θα έπρεπε να είχαν αναλάβει από καιρό την προστασία των επίφοβων περιοχών, ζητώντας ενισχύσεις.  Θα έπρεπε να έχουν ενισχυμένο εξοπλισμό όλες οι απειλούμενες περιοχές… Θα, θα, θα…

Κάτι τέτοιες στιγμές, νιώθω σαν άγριο ζώο που καταστρέφεται ο βιότοπός του και απειλείται η ύπαρξή του από την ανθρώπινη ηλιθιότητα, δίχως να καταλαβαίνει το άμοιρο γιατί γίνονται όλα αυτά. Είδη απειλούμενα γίναμε όλοι.

 Όπως τα ελάφια του Αγ. Σουλά, και κάθε λογής άγρια ζώα  που χάνουν συνεχώς κομμάτια των ζωτικών τους χώρων, των βιοτόπων τους, για να επεκτείνεται λαίμαργα και αχόρταγα η ανθρώπινη ηλιθιότητα .

Η Δημοκρατική της Ρόδου

Λόγοι εκδίκησης...

Η είδηση, ότι ύποπτος για την καταστροφική φωτιά στην Χίο, είναι ένας νεαρός γιός πυροσβέστη, ο οποίος αντέδρασε με αυτόν τον τρόπο γιατί δεν τον… προσέλαβαν στην Πυροσβεστική, μου έφερε στο νου κάτι που διάβασα πρόσφατα και με αφορμή τις τελευταίες πυρκαγιές. Λέει λοιπόν ο καθηγητής εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ καιμ συγγραφέας παιδικών βιβλίων Ευγένιος Τριβιζάς σχετικά με το προφίλ των εμπρηστών :  «Όπως και στην τυπολογία άλλων εγκλημάτων  έτσι και στον εμπρησμό  υπάρχει μια τεράστια  ποικιλία  αιτίων και κινήτρων, από τα καθαρά ωφελιμιστικά μέχρι τα παθολογικά. Όταν είχα γράψει  για παράδειγμα  το διήγημα «Ο Ερωτευμένος Πυροσβέστης»  δεν γνώριζα ότι υπάρχουν στην πραγματικότητα ακόμα και περιπτώσεις εμπρηστών οι οποίοι βάζουν φωτιές για να  εμφανίζονται ηρωικοί σβήνοντάς τις, η άλλοι που καίνε οι ίδιοι τα σπίτια τους για να  προσελκύσουν  τον οίκτο των συνανθρώπων τους». (΄Οπου ο « Ερωτευμένος Πυροσβέστης» είναι ένα παραμύθι, στο οποίο ο πρωταγωνιστής, πυροσβέστης στο επάγγελμα, βάζει φωτιά στο σπίτι της αγαπημένης του ...)

 Τις πιο έγκυρες μελέτες για το προφίλ του εμπρηστή τις έχουν κάνει Αυστραλοί εγκληματολόγοι. Σύμφωνα με αυτές, τα κυριότερα αίτια πίσω από τους εμπρησμούς είναι τα εξής: 1. Η κάλυψη ενός εγκλήματος (μιας ληστείας, ας πούμε, ή ενός φόνου) 2. Οικονομικοί λόγοι 3. Ασφαλιστική απάτη 4. Ψυχολογικοί λόγοι 5. Εκδίκηση 6. Τρομοκρατία. Οι συχνότεροι λόγοι λένε οι ειδικοί που συναντάμε στην Ελλάδα είναι οι οικονομικοί λόγοι ( οικοπεδοφάγοι κ.λ.π.) και οι ψυχολογικοί ( πυρομανείς).

Φαίνεται ότι ήρθε ο καιρός να ψάξουμε και τους λόγους εκδίκησης;; Μια συζήτηση που πρέπει να γίνει, με αφορμή  την περίπτωση του νεαρού φέρελπι πυροσβέστη της Χίου και του «άθεου» κατά δήλωσή του θεολόγου , «αδιόριστου καθηγητή» και φερόμενου τρομοκράτη  της Πάτμου, αλλά και με αφορμή τις δικές μας φωτιές εδώ στην Ρόδο και τις έρευνες τις δικαιοσύνης για την πιθανότητα ότι κάποιες απ' αυτές ...άναψαν ,για να «εκβιαστεί» η κοινή γνώμη και να ασκηθεί «πίεση» σε αρμοδίους και όχι μόνο, για το γνωστό θέμα της ΕΤΑΙΠΡΟΦΥΚΑ.
Το εύκολο, είναι, να καταδικαστούν και οι δύο για τα ομολογουμένως αποτρόπαια εγκλήματά τους , εάν αυτά αποδειχθούν και έτσι πρέπει. Το δύσκολο, είναι, να βρούμε τα τεράστια ελλείμματα της παιδείας για να αποτραπούν τα χειρότερα… Στην αποτυχία της υπάρχει το ουσιαστικό της μέρος, που είναι η μεταλαμπάδευση των αξιών του ανθρώπου και του ανθρωπισμού στους νέους. Την αδυναμία της πολιτείας να εμπνεύσει όραμα αντί οργής και μίσους, που δυστυχώς μέρα τη μέρα γιγαντώνονται και φτάνουν σε ακραία σημεία.

Η Δημοκρατική της Ρόδου

Σενάρια

Πεντακόσιες ογδόντα εννέα πυρκαγιές εκδηλώθηκαν σε όλη την επικράτεια τις τελευταίες δέκα ημέρες. Σύμφωνα με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Ν. Δένδια, την περασμένη εβδομάδα, εκδηλώνονται περί τις 100 πυρκαγιές το 24ωρο. Μέσα σε τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα ξέσπασαν 60.000 πυρκαγιές .Σ’ αυτό το διάστημα, η Αστυνομία συνέλαβε περισσότερους από 4000 υπόπτους για εμπρησμό. Καταδικάστηκαν σε πρώτο βαθμό 700. Στη φυλακή πήγε ένας.

Τι πάει στραβά; Και ποιοι είναι αυτοί, τελικά, που βάζουν τις φωτιές;

Τα σενάρια περιλαμβάνουν από πυρομανείς,  μέχρι Τούρκους πράκτορες. Εντολή στην ΕΥΠ να ψάξει για την πιθανότητα αυτή έδωσε ο κ. Δένδιας. ( Η ΕΥΠ κατόπιν εντολών ψάχνει;). 

Προσωπικά βαρέθηκα τα σενάρια συνωμοσίας. Το ίδιο είχε γίνει και στην Ηλεία το 2007, όταν όλοι μιλούσαν για ασύμμετρες απειλές, μυστικούς πράκτορες και στρατηγούς ανέμους.

 Η ΕΥΠ παρ’ όλα αυτά σε έγγραφό της αναφέρει χαρακτηριστικά ότι δεν «προέκυψαν αξιοποιήσιμα στοιχεία σχετικά με τις πυρκαγιές του νομού Ηλείας».

Κι αν είναι να μιλήσουμε για σενάρια συνομωσίας έχω ένα που θέλει απάντηση. Γιατί πέντε ιδιόκτητα ελικόπτερα της πυροσβεστικής αφέθηκαν να ρημάζουν για να νοικιάζουμε ιδιωτικά; Το 2007 που κάηκε η Ελλάδα, όπως μαθαίνουμε από τους φακέλους των ανακριτικών αρχών, αυτά τα ελικόπτερα, παρότι έτοιμα για απογείωση, δεν πήραν ποτέ εντολή να πετάξουν για τη φωτιά. Την ίδια ώρα, ένα διακομματικό επιτελείο της Πυροσβεστικής (ανάμεσά τους 3 αρχηγοί) και βέβαια οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι, υπέγραφαν συμβάσεις που ζημίωναν το ελληνικό κράτος. Για την ακρίβεια έκαναν κάποιους πλούσιους, την ώρα που καιγόταν η Ελλάδα. Επίσης, δεν έχω καταλάβει, τι ακριβώς έχει γίνει με την εισαγγελική έρευνα που τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί -για την φωτιά στην Ηλεία-,  μεταξύ άλλων  κατηγορουμένων, αιρετούς της τοπικής αυτοδιοίκησης και στελέχη της πυροσβεστικής.

Πριν πάρω απάντηση στα παραπάνω ( λίγα από πολλά «σκοτεινά» αναπάντητα) , για τα εναέρια καλώδια της ΔΕΗ μέσα σε δάση, για τις παράνομες χωματερές, για την επίγεια δασοπυρόσβεση , την πρόληψη και την φύλαξη που έχει εγκαταλειφθεί, για τα αποχαρακτηρισμένα 25 εκ. στρέμματα της Ν.Δ και τα 45 εκατ. στρέμματα του ΠΑΣΟΚ από την μεταπολίτευση και μετά ,τότε θα ασχοληθώ και με τα σενάρια των μυστικών πρακτόρων. Τα οποία μπορεί και να έχουν βάση. Αλλά  οι πυρκαγιές δεν είναι πρωτίστως αστυνομικό θέμα και θέμα των μυστικών υπηρεσιών. Είναι ζήτημα μοντέλου ανάπτυξης, προτεραιοτήτων, πρόληψης. Την καταστροφή που -όταν δεν είναι φυσικό φαινόμενο- χρεώνεται σε μεγάλο βαθμό η απρονοησία. Γιατί οι εμπρηστές είναι διαρκώς παρόντες και ανεξέλεγκτοι. Και μια πολιτεία οφείλει να παίρνει τα μέτρα της (αυξάνοντας τις περιπολίες, για παράδειγμα) εγκαίρως.

Τα τοπία (όπως και τα μουσεία) χρειάζονται φύλαξη. Προστατεύουν από την ασχήμια, όχι μόνο την έξω αλλά και τη μέσα. Χρειάζονται όμως διαρκή έγνοια και πολιτικό σχέδιο δράσης και άμυνας…

Στις εγκληματολογικές έρευνες λένε πως αν θες να δεις ποιος κάνει το έγκλημα, δες ποιος έχει κίνητρο. Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, είναι κίνητρο για πολλούς και για πολλά εγκλήματα. Πόσο μάλλον για μερικές φωτιές…

Η Δημοκρατική της Ρόδου 25.8.2012

«O φτωχός συγγενής».

Καλό άλλοθι η κρίση, δεν λέω, κ.Μαχαιρίδη. Αλλά δυστυχώς, ο καταρρέων πολιτισμός μας και ο υλικός και ο άυλος (όπως τον αποκαλεί ο κ. Τζαβάρας) δεν κατέρρευσε τα χρόνια του ΔΝΤ και τώρα που « . οι πόροι έχουν μειωθεί δραματικά και η Αυτοδιοίκηση συρρικνώνεται» τώρα που κατά πως λέτε:  «απαιτήθηκε να μειώσουμε στο ελάχιστο τους πόρους για τον πολιτισμό και τις αντίστοιχες εκδηλώσεις, αν και οι επισκέπτες μας θέλουν να βιώσουν την κουλτούρα των νησιών μας μέσα από καθημερινές πολιτιστικές δράσεις».

Κείτεται σωριασμένος, πολλά χρόνια τώρα, αδιάψευστος μάρτυρας. Δεν φτιάχνονται ερείπια σε τρία χρόνια. Θέλησε κόπο για να θαφτεί ο «φτωχός συγγενής», στην σκόνη του χρόνου και της αδιαφορίας. Και μάλιστα, σε έναν τόπο που αυτή η ανεκτίμητη κληρονομιά πέρα από την πολιτιστική ταυτότητα των κατοίκων του, αποτελεί μοναδικό «διαβατήριο» για την μόνη ανάπτυξη που είχε και έχει. Την τουριστική. Και που ήσασταν όλοι, όταν όπως λέτε: «καλλιεργούσαμε μύθους, όταν οι άλλοι επένδυαν στις τεχνολογίες και στον πολιτισμό, κι εμείς επενδύαμε, παράδειγμα, στις αμυντικές δαπάνες της χώρας» να καταδικάσετε τις άστοχες επιλογές των κυβερνήσεων που στηρίζατε; Να τους καταγγείλετε; Ποιος τους καλλιεργούσε τους… μύθους;

Σαν Ελληνίδα πολίτης, ντράπηκα πολύ, διαβάζοντας πως ένας Γερμανός ήρθε : «να αξιολογήσει σε ποιο βαθμό έχει πληγεί ο πολιτισμός και οι πολιτιστικές δράσεις από την οικονομική κρίση και πώς θα μπορούσε να συνδράμει η Γερμανική Βουλή».

Να βάλουν τάξη ΚΑΙ στον πολιτισμό της χώρας μου! Αυτόν, που απαξιώσατε όλοι σας και που ΠΑΝΤΑ για σας ήταν «ο φτωχός συγγενής». Εσείς δεν ντραπήκατε να του δείξετε όλη αυτή την απαξίωση ετών; Δεν ντρέπεστε που δεν ήσασταν ικανοί ( και όχι μόνο τώρα όπως θέλετε να το παρουσιάσετε μετά τις δραστικές μειώσεις πόρων…) να διαφυλάξετε ότι πολυτιμότερο έχει αυτή η χώρα, αυτός ο τόπος;

Υ.Γ. Έχω μια σχιζοφρενική σχέση με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου. Υπάρχουν δύο πλευρές μου: Η μία μου πλευρά λέει να τα πάρουνε όλα, να τα... αξιοποιήσουν, να τα αναδείξουν, γιατί είναι άνθρωποι οι οποίοι σέβονται το περιβάλλον, τους ανθρώπους, τα παιδιά που φέρνουν σ’ αυτόν τον κόσμο… Σε ποια χώρα θα υπήρχε αυτή η κληρονομιά και θα την άφηναν να καταρρέει;  Η μία μου πλευρά, λέει ας έρθουν κάποιοι άνθρωποι -γιατί η ζωή είναι τέχνη- που γνωρίζουν την τέχνη της ζωής, που  να κάνουν μια καλή μοιρασιά της πίτας. Γιατί όλα εκεί επικεντρώνονται. Στην πίτα. Αλλά να φαίνονται μόνο αυτοί. Όχι να έχουμε τους δικούς μας να καμώνονται φωτογραφιζόμενοι και χαμογελαστοί πως παράγουν έργο. Και να ψάξουν. Να ψάξουν που πήγαν τα χρήματα από προγράμματα για την ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Ποιους «πολιτιστικούς» συλλόγους επιχορηγούσαν, τι πολιτιστικές δράσεις και ποιά κουλτούρα βίωναν οι επισκέπτες μας.

 Και η άλλη μου πλευρά, είναι πολύ απογοητευμένη, στα όρια της απελπισίας… Ποιος ξέρει μέχρι τέλους αυτής της σχιζοφρένειας που ζούμε ποια σχιζοφρενική πλευρά θα επικρατήσει… Επικίνδυνες και οι δύο. Σε αυτή την κατάσταση μας οδήγησαν η έλλειψη παιδείας, η έλλειψη ηθικής, ο αμοραλισμός…  Και φοβάμαι πως δεν έχω μόνο εγώ τέτοιες σχιζοφρενικές τάσεις…

H Δημοκρατική της Ρόδου

Εξοπλισμός θερινών αναγκών

Κάτι ορθάνοιχτα παράθυρα
ανεβάζουν καλοκαίρι με το γερανό της μύγας.

Μετρώ και λείπουνε μιά δυό συλλαβές του
και το πόδι του λάμδα σπασμένο
Κουνιότανε από πέρυσι.

Τώρα που θα καθίσει τόση ελάττωση
κι όλη η συνοδεία των ευνούχων της.
Πάντως είναι στέρεο το ελαττούμενο
σηκώνει τόνους άλγη. Κάτσε άφοβα.

Καλού κακού θα προσθέσω στον κατάλογο
μια ξαπλώστρα εις αντικατάστασιν
του σπασμένου λάμδα.

Χρειάζομαι επίσης
Τρανζιστοράκι κολλητό στ’ αυτάκια των κυμάτων
ν’ ακούνε μουσική από σταθμούς πειρατικούς της άμμου.
Ένα τραγούδι ευσυγκίνητο κομίζει συλλαβές
ίδιες σχεδόν μ’ αυτές που βρέθηκαν να λείπουν από
το καλοκαίρι και παραπανίσιες μάλιστα. Μην τύχει
να θυμηθείς και άλλους. Να έχουν να καθίσουν.

Γυαλιά απορροφητικά, μη θυμηθώ περισσότερους.
Αν και φορώ πότε πότε καπνούς επαφής.

Καπέλο για τον ήλιο
παρόλο που δεν καίει όπως τότε
που ήσουν μέρα νύχτα εφευρέτης του.
Να δοκιμάσω από περιέργεια ένα έγκαυμα παλιό
να δω αν ξεφλούδισε ο τρελός
έρωτας της πλάτης μου για δαύτο.

Μαγιό καινούργιο –πάχυνε πολύ η κάθοδός μου.
Να πω την αλήθεια λιγουρεύομαι
κι ένα καινούργιο σώμα να κάθομαι στα μίλια του
και να χαϊδεύω τις αέρινες ρυτίδες της θαλάσσης.
Αλλά θα επικρατήσει τελικά η λογική
του σώματος ετούτου που διαθέτω.
Άπαντα τα λάμδα της θαλάσσης
προσεκτικά να τ’ ανεβάζει ένα ένα
μέσα σε διάφανα μπλε σταγονίδια μη σπάσουν
ο γερανός του γλάρου.

Ποια θάλασσα;
Σκέτο νερό πειρατής οφθαλμαπάτης.
Πρόσφυγας εκ της μακρινής κοσμογονίας.
Εκμαυλιστικά απέραντο χάρη στις βαραθρώσεις
σχιζοειδής οξυθυμίες αρχικά του σύμπαντος.
Οφθαλμοπόρνος της ιερόδουλης φυγής.

Ποια θάλασσα;
Καιρός να επικρατήσει η λογική
του σώματος ετούτου που διαθέτεις.

Ντύσου και κολύμπα.
(Απαγορεύεται η ρίψις δακρύων.
Είναι που είναι από μόνη της αλμυρή
λύσσα η ωριμότης).

Κική Δημουλά