«O φτωχός συγγενής».

Καλό άλλοθι η κρίση, δεν λέω, κ.Μαχαιρίδη. Αλλά δυστυχώς, ο καταρρέων πολιτισμός μας και ο υλικός και ο άυλος (όπως τον αποκαλεί ο κ. Τζαβάρας) δεν κατέρρευσε τα χρόνια του ΔΝΤ και τώρα που « . οι πόροι έχουν μειωθεί δραματικά και η Αυτοδιοίκηση συρρικνώνεται» τώρα που κατά πως λέτε:  «απαιτήθηκε να μειώσουμε στο ελάχιστο τους πόρους για τον πολιτισμό και τις αντίστοιχες εκδηλώσεις, αν και οι επισκέπτες μας θέλουν να βιώσουν την κουλτούρα των νησιών μας μέσα από καθημερινές πολιτιστικές δράσεις».

Κείτεται σωριασμένος, πολλά χρόνια τώρα, αδιάψευστος μάρτυρας. Δεν φτιάχνονται ερείπια σε τρία χρόνια. Θέλησε κόπο για να θαφτεί ο «φτωχός συγγενής», στην σκόνη του χρόνου και της αδιαφορίας. Και μάλιστα, σε έναν τόπο που αυτή η ανεκτίμητη κληρονομιά πέρα από την πολιτιστική ταυτότητα των κατοίκων του, αποτελεί μοναδικό «διαβατήριο» για την μόνη ανάπτυξη που είχε και έχει. Την τουριστική. Και που ήσασταν όλοι, όταν όπως λέτε: «καλλιεργούσαμε μύθους, όταν οι άλλοι επένδυαν στις τεχνολογίες και στον πολιτισμό, κι εμείς επενδύαμε, παράδειγμα, στις αμυντικές δαπάνες της χώρας» να καταδικάσετε τις άστοχες επιλογές των κυβερνήσεων που στηρίζατε; Να τους καταγγείλετε; Ποιος τους καλλιεργούσε τους… μύθους;

Σαν Ελληνίδα πολίτης, ντράπηκα πολύ, διαβάζοντας πως ένας Γερμανός ήρθε : «να αξιολογήσει σε ποιο βαθμό έχει πληγεί ο πολιτισμός και οι πολιτιστικές δράσεις από την οικονομική κρίση και πώς θα μπορούσε να συνδράμει η Γερμανική Βουλή».

Να βάλουν τάξη ΚΑΙ στον πολιτισμό της χώρας μου! Αυτόν, που απαξιώσατε όλοι σας και που ΠΑΝΤΑ για σας ήταν «ο φτωχός συγγενής». Εσείς δεν ντραπήκατε να του δείξετε όλη αυτή την απαξίωση ετών; Δεν ντρέπεστε που δεν ήσασταν ικανοί ( και όχι μόνο τώρα όπως θέλετε να το παρουσιάσετε μετά τις δραστικές μειώσεις πόρων…) να διαφυλάξετε ότι πολυτιμότερο έχει αυτή η χώρα, αυτός ο τόπος;

Υ.Γ. Έχω μια σχιζοφρενική σχέση με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου. Υπάρχουν δύο πλευρές μου: Η μία μου πλευρά λέει να τα πάρουνε όλα, να τα... αξιοποιήσουν, να τα αναδείξουν, γιατί είναι άνθρωποι οι οποίοι σέβονται το περιβάλλον, τους ανθρώπους, τα παιδιά που φέρνουν σ’ αυτόν τον κόσμο… Σε ποια χώρα θα υπήρχε αυτή η κληρονομιά και θα την άφηναν να καταρρέει;  Η μία μου πλευρά, λέει ας έρθουν κάποιοι άνθρωποι -γιατί η ζωή είναι τέχνη- που γνωρίζουν την τέχνη της ζωής, που  να κάνουν μια καλή μοιρασιά της πίτας. Γιατί όλα εκεί επικεντρώνονται. Στην πίτα. Αλλά να φαίνονται μόνο αυτοί. Όχι να έχουμε τους δικούς μας να καμώνονται φωτογραφιζόμενοι και χαμογελαστοί πως παράγουν έργο. Και να ψάξουν. Να ψάξουν που πήγαν τα χρήματα από προγράμματα για την ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Ποιους «πολιτιστικούς» συλλόγους επιχορηγούσαν, τι πολιτιστικές δράσεις και ποιά κουλτούρα βίωναν οι επισκέπτες μας.

 Και η άλλη μου πλευρά, είναι πολύ απογοητευμένη, στα όρια της απελπισίας… Ποιος ξέρει μέχρι τέλους αυτής της σχιζοφρένειας που ζούμε ποια σχιζοφρενική πλευρά θα επικρατήσει… Επικίνδυνες και οι δύο. Σε αυτή την κατάσταση μας οδήγησαν η έλλειψη παιδείας, η έλλειψη ηθικής, ο αμοραλισμός…  Και φοβάμαι πως δεν έχω μόνο εγώ τέτοιες σχιζοφρενικές τάσεις…

H Δημοκρατική της Ρόδου