«Δεν έχουμε το δικαίωμα;»

Αντιγράφω ένα e-mail που έλαβα από μια κυρία : 

« Πείτε κάτι σας παρακαλώ και για την παραλία μας που την καθαρίζουνε μόνο όταν ανοίγει το ξενοδοχείο και όλο τον υπόλοιπο χρόνο είναι χειρότερα και από χωματερή. 

Προ ημερών πήγα το παιδί μου για περίπατο και κάναμε άλματα πάνω από τα σκουπίδια για να περάσουμε και να σταθούμε κάπου κάπως να απολαύσουμε την μαγευτική κατά τα άλλα θέα. Αλλά δυστυχώς προσγειωθήκαμε ανάμεσα σε χρησιμοποιημένες σύριγγες και σπασμένα μπουκάλια… 

Για ποιο λόγο εγώ να είμαι αναγκασμένη να μαζεύω χρησιμοποιημένες σύριγγες και σπασμένα μπουκάλια για να μπορεί το παιδί μου να παίξει στην παραλία άφοβα χωρίς να κινδυνεύει να κολλήσει από το πουθενά οποιαδήποτε μολυσματική ασθένεια; Δεν έχουμε δηλαδή το δικαίωμα να χαιρόμαστε τις παραλίες μας όλο τον χρόνο παρά μόνο το καλοκαίρι που έρχονται τουρίστες; Ντροπή τους… Λυπάμαι έναν τόσο όμορφο τόπο να τον έχουν καταντήσει έτσι. 

Και θέλω να σας παρακαλέσω και για κάτι άλλο. Περάστε μια βόλτα από το σχολείο, με τις εξωτερικές πόρτες που δεν κλείνουν ποτέ ( απαράδεκτο), με τα κομμένα συρματοπλέγματα που κάνει εύκολη την πρόσβαση σε οποιονδήποτε και οτιδήποτε μέσα στον προαύλιο χώρο. Με το ρημαγμένο κουτί της ΔΕΗ που πετάγονταν τα ηλεκτροφόρα καλώδια σε κοινή θέα τόσους μήνες και απλά τώρα πρόσφατα προχειροδέθηκε κάπως. Με το ετοιμόρροπο εξωτερικό ταβάνι, με τις εξωτερικές τουαλέτες που κανείς δεν έχει οπτική επαφή μαζί τους, όταν τα παιδιά μας πηγαίνουν μόνα τους δίπλα στις ορθάνοιχτες εξωτερικές πόρτες. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε και ελπίζω να γίνει κάτι, οτιδήποτε, για να μη μεγαλώσουν τα παιδιά μας σαν πολίτες τρίτης, τέταρτης κατηγορίας. Τους το χρωστάμε στην τελική! 

Υ.Γ. Ειδικά για το θέμα του σχολείου, αν δεν δω άμεσα αποτελέσματα θα το φτάσω στα άκρα. Θα χτυπήσω όποια πόρτα χρειαστεί, αρκεί αυτό το χάλι να γίνει ένα σχολείο που να αξίζει στα παιδιά μας.»

Πάντα είχα την απορία της κυρίας. Γιατί το αλσάκι,το πάρκο ή την παραλία, πρέπει να τρέχουμε και να μη φτάνουμε για να καθαρισθούν εν όψει ελεύσεως τουριστών; 

Τι είναι η πόλη, ξενοδοχείο που ετοιμάζεται και καλλωπίζεται για να υποδεχθεί τους επισκέπτες του; Δεν έχει και η πόλη και τα χωριά, τους υπόλοιπους μήνες κατοίκους που θέλουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους να το χαρούν το πάρκο, το άλσος ή την κοντινή παραλία, κάποια ηλιόλουστη μέρα; 

Ακούω πολύ συχνά από πολλούς για όσα γύρω μας μας πληγώνουν : «τι θα πουν οι τουρίστες», «θα γίνουμε ρεζίλι στους τουρίστες». 

Μια χαρά δηλαδή μπορούμε τους υπόλοιπους μήνες εμείς να τα αφομοιώσουμε αυτά και να ζήσουμε μαζί τους; 

Δεν μας προσβάλλει και δεν μας υποτιμά σαν κατοίκους σαν πολίτες της πόλης και των χωριών αυτή η άποψη και πρακτική;

Η Δημοκρατική της Ρόδου