Η Δίκη...

Τα ειρωνικά έως χλευαστικά σχόλια με την επανεμφάνιση των “αγανακτισμένων” και το ραντεβού που δίνουν στις 3 Σεπτεμβρίου δίνουν και παίρνουν. 

Με ειρωνείες "σε ποιά παραλία έκαναν διακοπές", "πως ήταν στην Μύκονο", η αγανάκτιση είχε πάει διακοπές για να μαυρίσει" και άλλα  χαζά, που υπονοούν το ότι όχι μόνο πήγαν διακοπές, αλλά ξεσάλωσαν, άρα "λεφτά υπάρχουν" και τώρα έρχονται να υπονομεύσουν την σωτηρία της πατρίδος.

Δεν αναρωτήθηκε βέβαια κανείς ( ή κάνει πως δεν καταλαβάνει)  πόσοι άνθρωποι φέτος δεν μπόρεσαν όχι να πάνε διακοπές και μάλιστα χλιδάτες και ανέμελες όπως τις υπονοούν, αλλά έπρεπε να εξηγήσουν στα παιδιά τους, γιατί κάνουν μπάνιο μόνο στην μπανιέρα. 

Δεν σκέφθηκε κανείς αν μη τι άλλο, ότι είναι υποκριτικό και προκλητικό να απευθύνονται τέτοιες μομφές σε απλούς πολίτες και εργαζόμενους ( όσο κι αν δεν συμφωνούν μαζί τους) την στιγμή που όλοι διαβάζαμε ρεπορτάζ παραλίας για τις διακοπές του πολιτικού προσωπικού ( που δεν θα πήγαινε!). ( Παρεπιπτόντως, ο πρωθυπουργός κάθε μέρα που τον βλέπω όλο και πιο μαυρισμένος γυρνάει από αποδράσεις... ( που δεν θα πήγαινε!). - Λαϊκίζω; Δεν πειράζει!- 

Και τέλος πάντων δεν κατάλαβα. Ενοχοποιούνται οι διακοπές; 

Πρέπει να νιώσουμε ενοχές όσοι μπορέσαμε και απλώσαμε το πόδι μας στην θάλασσα; 

΄Οσοι μπόρεσαν και πήγαν τα παιδιά τους λίγο παραπέρα από τη βουή της πόλης; 

Ενοχοποιείται η απαίτηση που έχουμε , στην καλύτερη και ανθρώπινη διαβίωση;  

Πάτε καλά όλοι όσοι έχετε κάνει αξίωμα το“ είμαστε ένοχοι μιας καλοπέρασης” ;

Επένδυση στην ενοχή; 

Ενοχή το δικαίωμα στο όνειρο;

Και ο στόχος; 

' Ανθρωπος χωρίς επιθυμίες φυσικά. Χειραγωγείται ευκόλως. 

Κατασκευασμένη ενοχή, γιατί έτσι είναι πιο εύκολη η πειθαρχία. 

Μέσα από τον τρόμο. Ο τρόμος έχει ριζώσει στη ζωή μας. Τρόμος κατά των επιθυμιών για να περιοριστεί η καθημερινότητα μας στην άθλια μορφή.

Πολύ... Κάφκα διαβάζουν όλοι αυτοί.

“...το ξέρετε βέβαια το δικαστήριο πολύ καλύτερα από μένα, όταν μια φορά απαγγείλει κατηγορία είναι απόλυτα βέβαιο για την ενοχή του κατηγορούμενου και μόνο δύσκολα κλονίζεται από τούτη την πεποίθησή του...” (Κάφκα, Δίκη )