Περί «διασκέδασης» και «νεκρικής σιγής»

Με αφορμή την ερώτηση του κ. Γάκη στη Βουλή με θέμα : «Άμεσα μέτρα για την προστασία της Μεσαιωνικής Πόλης της Ρόδου από την ηχορύπανση και την υποβάθμιση της περιοχής» ξανά ακούγονται φωνές δεξιά αριστερά, να ρωτούν, εάν θέλουμε, η Μεσαιωνική Πόλη να γίνει ησυχαστήριο, να κατεβάσουμε ρολά, να μην μπορεί ο επισκέπτης να διασκεδάζει, ο οποίος έρχεται εδώ γι’ αυτόν τον λόγο. 
Αναλόγως βέβαια πως εννοεί κάποιος την διασκέδαση, σε ένα Μνημείο όπως είναι η Παλιά Πόλη. Κάτι σαν εμποροπανήγυρη και υπαίθριο κλάμπ ας πούμε; 
Ανάλογα, με το εάν πιστεύουν κάποιοι πως οι επισκέπτες της Μεσαιωνικής Πόλης την κατακλύζουν, μόνο,  με σκοπό να γεμίσουν-διασκεδάσουν σε 3-4 νυχτερινά μαγαζιά. 
Ανάλογα, με το εάν πιστεύουν  ότι νεκρώνει ένα Πολιτιστικό Μνημείο, γιατί σέβεσαι τον χαρακτήρα του και δεν το αλλοιώνεις με χοροπηδηχτάδικα, περισσότερο απ’ ότι έχει αλλοιωθεί.
 Μπορούν μια χαρά να μεταφερθούν έξω από την Μεσαιωνική Πόλη και μέσα α’ αυτήν, να μείνουν όσα μπορούν να συμβαδίσουν με τον χαρακτήρα της, να τον αναδείξουν, να σεβαστούν νόμους, ποιότητα, αισθητική και κατοίκους. 
Και την συζήτηση, εάν θέλουμε να την κάνουμε, δεν την αρχίζουμε ανάποδα. Από το εάν θα λείψει από τους επισκέπτες το υπαίθριο νυχτερινό κέντρο, στο οποίο έχει μετατραπεί.
Αλλά όπως επισημαίνει ο κ. Γάκης (και η πλειοψηφία των πολιτών βλέποντας το μη περαιτέρω), εάν προστατεύεται και προβάλλεται με τρόπο που να σέβεται την εξέχουσα οικουμενική της αξία, σύμφωνα με την διακήρυξη της UNESCO 1992 και προς όφελος της τοπικής κοινωνίας.

Υ.Γ.1. Η απάντηση του κ. Γάκη, με αφορμή τα περί πρόθεσης να επιβληθεί «νεκρική σιγή» στην Παλιά Πόλη : «Μερικοί θα έπρεπε να ντρέπονται να λένε ότι είναι Ροδίτες γιατί  έχουν μετατρέψει την Ρόδο σε πόλη ...χειρότερη από την Κοζάνη. Είναι γελασμένοι επίσης αν νομίζουν ότι επικαλούμενοι την καταγωγή μου θα με μειώσουν. Εμένα οι Δωδεκανήσιοι με τίμησαν με την μέγιστη τιμή και θα κάνω το παν να τους το ανταποδώσω υπερασπισπιζόμενος την πολιτιστική μας κληρονομιά σε αντίθεση με κάποιους που θέλουν να στύψουν το πολιτιστικό απόθεμα του τόπου μας και να το μετατρέψουν σε ατομικό κέρδος. Θα με βρουν, και εμένα και πολλούς άλλους, απέναντι τους. Αποφασιστικά.


Y.Γ.2. Χαρακτηριστικές, είναι και οι απόψεις πολλών συμπολιτών στη συζήτηση που άνοιξε εξ αφορμής, στο διαδίκτυο.’ Όπως : «Από πότε η Ρόδος είναι ΜΟΝΟ ήλιος-θάλασσα- διασκέδαση; Είναι ΚΑΙ αυτά για να συμπληρώνουν την πολιτιστική κληρονομιά που οι επισκέπτες εκτιμούν ενώ κάποιοι από εμάς....όχι! Μάλλον πρόοδος σημαίνει πατημένος εμετός σε κοινή θέα στη Σωκράτους στις 9 το πρωί που τον αποφεύγουν οι τουρίστες πηγαίνοντας στο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου και όχι σε αυτό του Μετά Μεσημβρίας που σερβίρει μπόμπες ποτά!»

Δημοκρατική της Ρόδου

Χαμένα πᾶνε ἐντελῶς τὰ λόγια τῶν δακρύων

Δεν ξέρω τι να γράψω για την καινούργια φωτιά. 
Τα λένε όλα τα δελτία τύπου (πάλι), οι φωτογραφίες όλων στα μέτωπα της φωτιάς ( το καινούργιο στοιχείο είναι πλάνα  «κοιτάξτε, μοιράζουμε νερό και φαγητό στους πυροσβέστες μη και διαμαρτυρηθούν αυτή την φορά»…) και οι «φωνές» των πολιτών που βλέπουν να κινδυνεύει το «σμαραγδένιο» νησί να γίνει «εβένινο», εν μέσω πληροφοριών για εμπρηστές που ποτέ δεν βρίσκονται παρ’ όλες τις 18 απόπειρες στην περιοχή και σύγχυσης, εάν τελικά φταίνε εμπρηστές ή η αδιαφορία(;), ανικανότητα(;) των τοπικών φορέων να προστατεύσουν τις φυσικές ομορφιές του τόπου τους, κρίνοντας (δικαίως) από την ομολογούμενη ανικανότητά τους, ακόμη και να κόψουν τα χορτάρια στις νησίδες των δρόμων της πόλης. 
Κρίνοντας από το γεγονός, ότι οι επαφές με το κράτος των Αθηνών των δημοσιοσχετιστών πολιτικοφορέων  περιορίζονται στα τηλεφωνήματα και τις «κατόπιν ενεργειών» τους αποστολής ενίσχυσης πυροσβεστικών μέσων και όχι στο εάν «κατόπιν ενεργειών τους» τα τελευταία μέτρα που αποφασίστηκαν στην Αθήνα ισχύουν ΚΑΙ εδώ, μετά και την καταστροφική φωτιά της Νότιας Ρόδου.  
Δεν ξέρω τι να γράψω, βλέποντας χθες για άλλη μια φορά τις φλόγες να απειλούν τον τελευταίο πνεύμονα του νησιού, το πανέμορφο δάσος του Προφήτη Ηλία. 
Δεν ξέρω τι να γράψω. «Χαμένα πᾶνε ἐντελῶς τὰ λόγια τῶν δακρύων. Ὅταν μιλάει ἡ ἀταξία ἡ τάξη σωπαίνει -ἔχει μεγάλη πεῖρα ὁ χαμός» 

Δημοκρατική της Ρόδου   23/8/2013

Αυτή είναι πτώχευση!

‘ Εβλεπα χθες, να κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, ένα βίντεο που διαφημίζει ένα θέαμα το οποίο λέγεται «No Limits 21». Εντύπωση μου έκαναν τα καθόλου κολακευτικά σχόλια που το συνόδευαν και αποφάσισα να δω περί τίνος πρόκειται. Κάποιοι λέει «μαχητές» της «αθάνατης ελληνικής ψυχής που δεν έχει όρια», κάτι για «ελληνοτουρκικές μάχες», κάτι «αμαζόνες», φωτορυθμικά, φωτιές, ανάλογη μουσική,αίματα στην διαφημιστική αφίσα  και πρόσωπα κάτι σαν «this is Sparta»
 που θα κάνουν λέει grand είσοδο ντυμένοι… ιππότες στο θέατρο της Μεσαιωνικής Τάφρου, αισθητικής και λογικής κάτω του πατώματος. 
Θα μου πείτε -και πάλι- περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Κάποιος μπορεί σε αυτό το δρώμενο να βλέπει άθλημα και να διασκεδάζει. 
Αλλά δεν κατάλαβα, σε αυτού του είδους το «θέαμα» που τίθεται και εν αμφιβόλλω τι ακριβώς προάγει ( πάντως επ’ ουδενί την πολιτιστική κουλτούρα του νησιού και εν γένει τον ελληνικό πολιτισμό και βεβαίως το τουριστικό προϊόν) για ποιο λόγο εμπλέκονται ως «αρωγοί» οι υπεύθυνοι περί του πολιτισμού του Δήμου; 
Αντιγράφω από την διαφημιστική τους δημοσίευση διατηρώντας συντακτικό και ορθογραφία : «Αρωγός στην προσπάθεια θα είναι ο δήμος του νησιού μέσω της ΔΟΠΑΡ, ενώ παρών θα είναι επιχειρηματίες από την Ρόδο, αλλά και άνθρωποι της Νότιας περιφέρειας Αιγαίου». 
Ποιος έδωσε άδεια , να λάβει χώρα αυτό το «θέαμα», σε χώρο όπως είναι αυτός της Μεσαιωνικής Τάφρου και προστατευόμενοy Πολιτιστικoύ Μνημείου; Αντιγράφω από την ίδια διαφημιστική ανακοίνωση: «Το μεγαλύτερο show μαχητών για πρώτη φορά στη Ρόδο. Μέσα στην παλιά πόλη της Ρόδου, που βρίσκεται υπό την προστασία της UNESCO , θα διεξαχθεί το νέο No Limits της 11ης Αυγούστου. Μιλάμε για ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία της Ελλάδος και είναι σημαντικό που η Γεωργία Μπιτάκου εξασφάλισε την άδεια για να γίνουν οι αγώνες εκεί.» 
Καθόλου δεν κουράστηκε πάντως η κυρία Μπιτάκου να εξασφαλίσει την άδεια. 
Τόσο εύκολα και άκριτα που φαίνεται πως και οι ίδιοι μια κατάπληξη την ένιωσαν που θα «μάχονται» σε ένα από τα σημαντικότερα προστατευόμενα Μνημεία. 
Με ποια κριτήρια δόθηκε η άδεια; Είδαν και ρώτησαν τι είναι αυτό το «θέαμα» και τι θέλει να πουν οι ποιητές; 
Να φροντίσει μετά ο ΔΟΠΑΡ,  να τους στείλει και ευχαριστήριο επιστολή γιατί κατά πως λένε : « Αξίζει να αναφέρουμε ότι θα γίνουν ρεπορτάζ μέσω των οποίων θα διαφημιστεί το νησί». Τι ρεπορτάζ; ‘ Οποιος θέλει διαφημίζει ότι θέλει και όπως θέλει;
 ‘ Αλλο πιο χαμηλά ο πήχης έχει;
 Ο πολιτισμός βρίσκεται υπό διωγμό, σε μια εποχή που τον έχουμε ανάγκη, για να μπορέσουμε να επαναπροσδιορίσουμε την χαμένη μας πολιτιστική ταυτότητα. Και δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω πως η πτώχευση εδώ και χρόνια είναι αξιών και απόρροια αυτής η οικονομική. 
Και όπως έλεγε συμπολίτης μας : «Μπράβο υπεύθυνε του πολιτισμού μας! Εάλω το νησί! Αυτή είναι πτώχευση.»

Δημοκρατική της Ρόδου 4/8/2013

Δασοφύλακες

Βρέθηκα την Κυριακή το πρωί, στο σεληνιακό γκρίζο τοπίο της περιοχής του Αγ. Ιωάννη. Βρίσκονταν εκεί εθελοντές του "Πλατωνι-κού έρωτα" που συμμετέχουν στην προσπάθεια συλλογής ζωοοτροφών και εθελοντές της ΕΟΠΚ  CBer Δωδεκανήσου, οι οποίοι, με την καθοδήγηση υπεύθυνου από την Δασική υπηρεσία, καθάρισαν και γέμισαν νερό την δεξαμενή που βρίσκεται δίπλα στο μοναστήρι και έριξαν και χθες -όπως κάνουν κάθε ημέρα- τροφές  στην γύρω περιοχή. Βρήκα την ευκαιρία να λύσω την απορία μου, ρωτώντας τον κ. Σταμάτη Χουρδάκη, δασοφύλακα, ποιος είναι αυτή την στιγμή ο ρόλος της υπηρεσίας του, μέσα στο απέραντο τοπίο της θλίψης.
Μου απάντησε : 

« Ο πρωταρχικός,  να προστατεύσουμε τον βιότοπο των ελαφιών. Να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε τα ελάφια μέσα σ’ αυτόν, να βρίσκουν τροφή και νερό για να μην προκαλούν ζημιές στην αναζήτηση τροφής σε καλλιέργειες. 
Πρόκειται για μια περιοχή 9.000 στρεμμάτων η οποία καταστράφηκε ολοσχερώς. 

Σε δεύτερη φάση, να φροντίσουμε να κατασκευασθούν κορμοδέματα, κορμοφράγματα, για να προστατευθούν οι περιοχές από πλημμύρες. 

Και η τρίτη φάση, είναι το πρόγραμμα δενδροφύτευσης, με δεδομένο πως δεν είναι δυνατόν να γίνει φυσική αναδάσωση σε περιοχή ήδη καμένη και αναδασωμένη. 
Όπως για παράδειγμα η δεντροφύτευση του 1982 που έγινε στην θέση «Καταραμένος», με επίβλεψη της δασικής υπηρεσίας και είχε 100% επιτυχία –δηλαδή ξαναέγινε δάσος, είχε επανέλθει στην προ πυρκαγιάς κατάσταση- και κάηκε ολοσχερώς» Φαινόταν μέσα στην θλίψη για την καταστροφή του συγκεκριμένου δάσους, υπερήφανος για την 100% επιτυχία της αναδάσωσης, γιατί πολλές κατά καιρούς έχουν γίνει και έχουν αποτύχει, με δεντράκια απότιστα ή ως «λιχουδιές»  των κατσικιών. 

Όπως υπερήφανος έδειχνε, τονίζοντάς μου πως από την πρώτη στιγμή, όλοι οι άνθρωποι της Δασικής υπηρεσίας ήταν στην πρώτη γραμμή της φωτιάς:
 «Ο Γενικός Διευθυντής  κ. Θεοδωρίδης, η Διευθύντρια κυρία Μπαλατσούκα, η Υποδιευθύντρια κυρία Κιότου, όλο το επιστημονικό προσωπικό της δασικής υπηρεσίας, οι οποίοι με τους υπολογιστές τους παρακολουθούσαν την κατεύθυνση-έκταση της πυρκαγιάς και ενημέρωναν την πυροσβεστική για τα είδη της βλάστησης ( εάν καίγονται εύκολα ή όχι) δίνοντας κατευθύνσεις από την πλευρά την δική τους για την δημιουργία αντιπυρικών ζωνών». 

Η εκτίμηση του κ. Χουρδάκη για την τόσο μεγάλη έκταση της φωτιάς σε λίγη ώρα, είναι εξ αιτίας της χαμηλής βλάστησης που υπήρχε και έκανε την φωτιά να «τρέχει» με μεγαλύτερη ταχύτητα, απ’ ότι εάν αυτή συμβεί σε περιοχή με υψηλή βλάστηση. 

Θεωρεί υπερβολή τα όσα για λέγονται και ακούγονται για την ανεπάρκεια της πρόληψης, τουλάχιστον από την πλευρά της δασικής υπηρεσίας, η οποία κάνει ότι μπορεί, να διατηρήσει και καθαρίσει τους δασικούς δρόμους ή ότι αναλογεί στην αρμοδιότητά της για το θέμα αυτό, ανάλογα με τα κονδύλια που έχει στην διάθεσή της, αλλά και το ανθρώπινο δυναμικό. 
Τους εξής 10 δηλαδή για όλη την Δωδεκάνησο (!)  συν  4 άτομα που βρίσκονται στην Κάρπαθο. Οι οποίοι, δουλεύουν ακόμη και τις άδειές τους και εάν υπάρχει θέμα ακόμη και στα ρεπό τους.
 Όπως χθες για παράδειγμα ο κ. Χουρδάκης, ο οποίος ήταν εκεί για να κατευθύνει τους εθελοντές αλλά και να βοηθήσει, φορτώνοντας μια ποσότητα τροφής σε φορτηγό της υπηρεσίας του, για να μεταφερθεί άλλη ημέρα σε κάποιο άλλο σημείο. 

Και για όποιον μπορεί να ακούει δασοφύλακας και να θεωρεί πως είναι ένας ακόμη δημόσιος υπάλληλος ( με τους γνωστούς χαρακτηρισμούς...) έτσι για να βρίσκεται κάπου, μπορεί και ανεκπαίδευτος,  ο συγκεκριμένος, έχει 30 χρόνια στο πόστο αυτό, είναι εκπαιδευμένος στην δασοπροστασία-δασοπυρόσβεση από Καναδούς δασοπυροσβέστες  και έχει συμμετάσχει σε μεγάλες πυρκαγιές και εκτός νησιού. 
Το αυτό ισχύει και για τους επτά από τους δέκα συναδέλφους του δασοφύλακες ( Οι τρεις είναι υπάλληλοι της πρώην αγροφυλακής που ενσωματώθηκαν στην δασική υπηρεσία). 

Kαι ένα αίτημα

«Θα γράψετε κάτι στην εφημερίδα;» ρώτησαν οι εθελοντές της ΕΟΠΚ  CBer Δωδεκανήσου. Νόμιζα πως ήθελαν να μιλήσουν για την δράση τους. ‘ Ηθελαν μόνο να μεταφέρουν ένα αίτημα :  « ας μας αντικαταστήσει κάποιος τα παπούτσια που κάψαμε στην φωτιά».

 Είναι ένα αρκετά σεβαστό ποσό που διαθέτουν από την τσέπη τους, όσον αφορά τον εξοπλισμό τους. Γιατί πρέπει να είναι ειδικά και να αντέχουν στις ειδικές συνθήκες μιας φωτιάς. Kάτι που μου υπενθύμισαν φεύγοντας « Μην ξεχάσεις να το πεις»… 

Ας σημειώσουμε ότι ήταν παρόντες από το πρωί  και χθες Κυριακή που όλοι χαιρόμασταν τις παραλίες με τις οικογένειές μας ή τις παρέες μας και θα συνέχιζαν μετά μέχρι τις 6 το απόγευμα, βάρδια πυρασφάλειας. 

Δημοκρατική της Ρόδου