Και ήρθαν οι πλημμύρες

Μετά τις πυρκαγιές ήρθαν οι πλημμύρες; 

Μήπως σε συνδυασμό με κάτι μπαζώματα ρεμάτων και ποταμών, ανεπάρκεια αντιπλημμυρικών έργων, καθαρισμού φρεατίων, χάρτινες υποδομές;  

'H θα μιλήσουμε πάλι για πρωτοφανές «ύψος βροχής»; 

Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το ότι οι φωτιές κάνουν στάχτη το δασικό «κάλυμμα» στις λεκάνες απορροής των ρεμάτων με συνέπεια το έδαφος να μην μπορεί να απορροφήσει ούτε σταγόνα νερού. 

«Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι εκεί όπου δημιουργείται η επιφανειακή απορροή δεν υπάρχει πια τρόπος συγκράτησής της με αποτέλεσμα οι όγκοι νερού (και οι παροχές) που κατεβαίνουν στα πεδινά να είναι σημαντικά μεγαλύτεροι. Σημαντική είναι και η αύξηση της της μεταφοράς φερτών υλικών και λάσπης» είναι η άποψη του καθηγητή κ. Γ. Τσακίρη του Κέντρου Εκτίμησης Φυσικών Κινδύνων και Προληπτικού Σχεδιασμού του ΕΜΠ, για τις πλημμύρες σε περιοχές μετά από καταστροφικές πυρκαγιές. 

Πρωτόγνωρη καταστροφή αυτό που ζει  τις τελευταίες ώρες η Ρόδος. Συχνά λέμε πως η φύση εκδικείται. Σκέφτομαι ότι αυτή η ανθρωπομορφική περιγραφή της φύσης δεν αποδίδει την πραγματικότητα γιατί η φύση ούτε θυμικό διαθέτει ούτε εκδικείται κανέναν. Μήπως όμως κάνω λάθος και τελικά η φύση πράγματι μας εκδικείται για την αλαζονεία μας απέναντί της;

Υ.Γ. Το ότι κάποιοι κουφιοκεφαλάκηδες πολιτικάντηδες ( και υποψήφιοι για χρίσμα Δημάρχου τρομάρα τους) βρήκαν ευκαιρία ( και χρόνο) πάνω από τα φουσκωμένα ρέματα, με την τραγωδία νεκρών και αγνοουμένων  εν εξελίξει, να προπαγανδίσουν την θέση τους για τον αριθμό των Δήμων στο νησί, δεν νομίζω να προξενεί σε κανέναν κατάπληξη. 

Το ότι κάποιοι, σε παρεμβάσεις τους σε ΜΜΕ  άρχισαν να παίζουν το γνωστό παιχνίδι «πετάω το μπαλάκι ευθυνών» στους άλλους και να πουλούν διεκδίκηση αποζημιώσεων ( κατόπιν ενεργειών τους) πριν ακόμη κατακάτσουν τα νερά δεν μας ρίχνει δα και από τα σύννεφα. 

Καλό θα είναι όλα αυτά και πολλά άλλα ( όπως ότι για την καταστροφή φταίει ο κυκλώνας Κλεοπάτρα, πως δεν υπήρξε η κινητοποίηση που έπρεπε γιατί «πριν την βροχή ήταν καλός ο καιρός»!!!) που θα ακούσουμε γι’ αυτό το κακό, να τα θυμηθούμε στο δρόμο για την κάλπη. 

Όπως καλό θα είναι κι όλοι αυτοί να ξέρουν πως δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή πολίτης που να μην τους θεωρεί ανεπαρκείς και λίγους. 

Πολύ λίγους να προβλέψουν, να προστατεύσουν νησί και πολίτες. 
Δεν είναι δα και καινούργιοι. Οι ίδιοι και ίδιοι εναλλάσσονται και είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι.
Και όσο μιλούν το μόνο που κάνουν είναι να προκαλούν μεγαλύτερη οργή. 
Καλύτερα να σωπάσουν ( το λέω ευγενικά). ' Ετσι όπως αρμόζει στις τραγωδίες. Σαν απλή έκφραση σεβασμού σε νεκρούς και πολίτες.

Δημοκρατική της Ρόδου

Ο Κουτούπης

Ο Κουτούπης ( έτσι το βάφτισαν οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας) είναι ένα μικρό αρσενικό ελάφι. Τραυματίστηκε ( από δόκανο μάλλον, «πανέξυπνου» λαθροκυνηγού) , ειδοποιήθηκε η Δασική υπηρεσία και  Θηροφυλακή και μεταφέρθηκε στις εγκαταστάσεις του Κυνηγετικού Συλλόγου Ρόδου  –αφού δεν υπάρχει κάποιος άλλος ειδικός  χώρος  που μπορούν να μεταφερθούν τραυματισμένα ελάφια –και δυστυχώς υπήρξαν φέτος αρκετά, κυρίως χτυπημένα από αυτοκίνητα. 

Του δόθηκαν οι πρώτες βοήθειες, δέθηκε με πρόχειρο νάρθηκα το σπασμένο του πόδι μέχρι να έρθει η κτηνίατρος. Η κυρία Δανάη Ψωμά, που ανιδιοτελώς κάθε φορά προσφέρει τις υπηρεσίες της, αλλά και ότι χρειαστεί σε φάρμακα. ‘ Ετσι κι αυτή τη φορά, έκανε την επέμβαση που χρειαζόταν, έβαλε τον κατάλληλο νάρθηκα και έδωσε και την αντιβίωση που θα χρειαζόταν να του δίνουν οι άνθρωποι που ανέλαβαν τα το περιποιούνται και να το ταϊζουν. 

Το ελαφάκι για αρκετές ημέρες,  παρ’ όλες τις λιχουδιές που του έδιναν δεν έτρωγε. Και μόνον το φαγητό θα μπορούσε να το δυναμώσει και να ξεπεράσει τον τραυματισμό του.  Με την συμβουλή της κτηνιάτρου, δοκίμασαν να του φέρουν τα δικά του. Από αυτά τα φρέσκα που έτρωγε στο δάσος. Τα κατατρόπωσε. Κι έτσι ,κάθε μέρα ο θηροφύλακας Μανώλης Στέργου, πήγαινε και του μάζευε τις δικές του γνωστές φρέσκιες λιχουδιές. 

Κι ο Κουτούπης όλο και δυνάμωνε. Τόσο, που έδιναν μαζί του «μάχη» για να του δώσουν την αντιβίωση. 

Πέρασε ενάμισης μήνας, όταν η κυρία Ψωμά, έδωσε το πράσινο φως για να ξαναγυρίσει στο φυσικό του χώρο. Κάπου στο δάσος, μεταξύ Απολακκιάς Μονολίθου, όπου και είχε βρεθεί. 

Ναρκωμένος οδηγήθηκε μέχρις εκεί, από τους θηροφύλακες Μανώλη Στέργου ,Σωτήρη Χατζηστρατή  και τον Μανώλη Σαρρή, από την ομάδα «Πλατω-νικός έρωτας». Παρούσα και η Δασική Υπηρεσία με τον κ. Χουρδάκη. 

Με υπομονή, περίμεναν να ξυπνήσει ο Κουτούπης. 

Κι εκείνος, όταν συνήλθε, σηκώθηκε κι άρχισε - δειλά- δειλά στην αρχή- να απομακρύνεται προς το δάσος του. Πριν χαθεί πίσω από τους θάμνους,  κοντοστάθηκε να τους κοιτάξει –να τους ευχαριστήσει; Να σιγουρευτεί πως πια είναι ελεύθερος;

Υ.Γ. Και να φανταστεί κανείς, πως κάποιοι «ευαίσθητοι» και «ειδήμονες» -κατά πως δηλώνουν με τα άγρια ελάφια-, πρότειναν ευθανασία. Ο Κουτούπης τους διέψευσε. Δίκαια τα χαμόγελα και η έκδηλη χαρά όλων. Δεν είναι και πολύ εύκολη υπόθεση να τα καταφέρει ένα άγριο ζώο σαν το ελάφι να επιζήσει. Χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα, σωστή τροφή, υπομονή, επιμονή  κάποιος ειδικός χώρος, φάρμακα .( Ο χώρος στο πάρκο του Ροδινιού, δεν ενδείκνυται. Θα ήταν αδύνατη η συνύπαρξή του με τα άλλα ελάφια, αλλά και για άλλους λόγους που δεν είναι του παρόντος. ) 
Πολλά εύγε σε όλους. Μια ουσιαστική, αλλά και συμβολική κίνηση 

Δημοκρατική της Ρόδου

Υποψηφιότητες προς αποφυγήν

1 : Καιροσκόποι

Η ευκολία με την οποία αλλάζει κόμμα κάποιος (στέλεχος, όχι απλός πολίτης), σαν να αλλάζει ρούχο ή κόμμωση, η ευκολία με τη οποία, διατηρώντας τον ίδιο καπηλικό και δημαγωγικό στόμφο, δίνει απλώς άλλο όνομα στο τάχα όραμά του, για να γίνει έτσι ο από τα γεννοφάσκια του Νεοδημοκράτης «ανεξάρτητος »,από «ανεξάρτητος» πάλι Νεοδημοκράτης, από παπανδρεϊκός, πιο Συριζαίος κι απ’ τον Τσίπρα, -πιθανότατα ώσπου να ξανάρθει στα πράματα το ΠΑΣΟΚ- και ουκ έστιν αριθμός κυβιστήσεων τα τελευταία χρόνια, επιβεβαιώνει ότι ο τυχοδιωκτισμός παραμένει κυρίαρχο δόγμα και σχεδόν αποκλειστική μέθοδος άσκησης της πολιτικής. Ο τυχοδιωκτισμός αυτός έχει ήδη διαβρώσει ικανό τμήμα του κοινωνικού συνόλου και θα το διαβρώνει ακόμα πιο βαθιά όσο η φθαρμένη και εν πολλοίς διεφθαρμένη κομματοκρατία (ή μήπως θα ταίριαζε καλύτερα το κομματοκρατορία;) θα συνεχίζει να φθείρει τη δημοκρατία και να διαφθείρει με το λαμπρό παράδειγμά της την κοινωνία. Ο καιροσκοπισμός σαν κατώτατο στάδιο του ιδεαλισμού, για να γυρίσουμε και τον Λένιν τα πάνω κάτω.

2: Μετανοούσες Μαγδαληνές

 Όχι να κάνουμε πάλι «μάγκες» όσους  έφεραν τα πράγματα ως εδώ. Όχι να επικυρωθούν ως σωτήρες όσοι έκαναν καριέρα με την πολιτική που οδήγησε την οικονομία στο σημείο να χρειάζεται σωτηρία. Να στερηθεί η κοινωνία, αλλά με άλλους στη δημόσια σκηνή. Είναι ενοχλητικό, ή ακόμη και αντιαισθητικό, να μοστράρουν σαν «αποφασισμένοι να μας βγάλουν από αδιέξοδα» όσοι μας έφεραν σ’ αυτά, πετώντας ένα «κάναμε την αυτοκριτική μας». Η κοινωνία θα έχει σύντομα την ευκαιρία να αναθέσει την -πραγματική- σωτήρια σε άλλους. Σε άλλα πρόσωπα, όχι απαραίτητα σε άλλα κόμματα. Σε νέους ανθρώπους ή πολιτικούς -πολιτικούς όχι τυχοδιώκτες της στιγμής. Σε αμέτοχους στα αμαρτήματα του παρελθόντος. Που θέλουν να ενισχύσουν την αυτοδιοίκηση, την Δημοκρατία  όχι να την εκμεταλλευτούν, ή ακόμη χειρότερα να τη βιάσουν. Γιατί το σημερινό πολιτικό σύστημα και με όλα τα στραβά του, μπορεί να ξαναγίνει αντιπροσωπευτικό και αξιόπιστο, αν απαλλαγεί από όσους το εξέθεσαν -είτε κόμματα είναι είτε πρόσωπα. Αρκεί να δώσουν αυτή την ευκαιρία, όσοι καταρτίζουν τις λίστες.

3: Κάτι σαν τον Γρούεζα

Βήματα αργά. Βλέμματα δήθεν σοβαρά. Σαν να βγήκαν να επιθεωρήσουν τις σκοπιές. Κάποιοι από αυτούς αυτοπροσδιορίζονται πολιτικοί. Σωστά. Χρόνια ενταγμένοι σε κομματικούς μηχανισμούς. Στην αρχή ως απλοί αφισοκολλητές. Μετά στη νεολαία. Στη συνέχεια ίσως ως μέλη νομαρχιακών επιτροπών. Είναι οι γνωστοί παρατρεχάμενοι, οι γύρω - γύρω όλοι των βουλευτικών γραφείων. Όλοι μας, θυμόμαστε τον Λάμπρο Κωνσταντάρα ως Μαυρογιαλούρο και τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο ως Γρούεζα στην ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο». Μόνο που εκείνη ήταν κωμωδία ενώ τώρα βιώνουμε μια τραγωδία. Την τραγωδία των μηδενικών να γίνουν κάτι στην κοινωνία. Πολιτικοί άνδρες εν προκειμένω. Αχ, αυτό το μπλαζέ το ύφος πόση ανασφάλεια μπορεί να κρύβει; Η έπαρση, η μικρότητα τους, η μετριότητά τους ξεχυλίζουν, ενώ βλέπω ολοένα και περισσότερους  τοπικούς  πολιτικούς να τιθασεύουν την ανασφάλειά τους φωτογραφιζόμενοι παντού και πουθενά...

4: Oι «βλαχοδήμαρχοι» (του ΣΥΡΙΖΑ)
Να τις προσέξει -ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ- κάτι υποψηφιότητες που έχει κατά νου. Κάποια ονόματα που είδαν το φως της δημοσιότητας στον τοπικό τύπο,  είναι η επιτομή του ορισμού «βλαχοδήμαρχος» που κατά τα λοιπά είπε πως θα «σαρώσει».  Ο συνδυασμός δε «καιροσκόπου» και «βλαχοδήμαρχου» είναι εκρηκτικός… Κι επειδή ο Δήμος δεν είναι Σαββατιάτικη παρέα για σούμες και κοζερί κι επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να λέγεται κάτι νέο, κάτι διαφορετικό, θα πρέπει και να το αποδείξει.


Συμπερασματικά

θα πω –και πείτε με ψηλομύτα, αν και ξέρω κι άλλους  που λένε το ίδιο- ότι η Ρόδος, έχει ανάγκη Δημάρχου, ικανότατου μάνατζερ αλλά και προσωπικότητας, αναλόγου του ειδικού βάρους του ονόματός της και της Ιστορίας της.  ‘ Οπου προσωπικότητα = Τα ιδιαίτερα ψυχικά και πνευματικά χαρακτηριστικά αλλά και οι τρόποι συμπεριφοράς ενός ατόμου. Θέλει ' Αρχοντα. Με την παλιά καλή έννοια του όρου. 


Δημοκρατική της Ρόδου