Ακούγοντας τις δηλώσεις των πολιτικών για την καταδίκη της προχθεσινής βίας σε τηλεοπτικό στούντιο, σκέφτομαι εάν οι άνθρωποι αυτοί έχουν σκεφτεί μήνες τώρα την βία που σπέρνουν δεξιά κι αριστερά οι ίδιοι.Σαν αυτή για παράδειγμα.
΄Εχουν ιδέα για την «λεκτική βία»;
Μήνες τώρα παρακολουθούμε από τηλεοπτικά παράθυρα και πόντιουμ να μιλούν κραυγάζοντας και υστερίζοντας, με βρώμικες τρικλοποδιές και λασπερές ενοχοποιήσεις κατά πάντων.
΄Εχουμε ξαναπεί, ότι πάντα είχαν ένταση οι προεκλογικές περίοδοι, αλλά σ’ αυτήν και την προηγούμενη χάθηκε το μέτρο.
Όταν οι «προδότες» τα «τσογλάνια» ,οι «κοπρίτες», οι «πουλημένοι», οι «δωσίλογοι» παίρνουν την θέση του επιχειρήματος, είναι το τέλος της πολιτικής.
Όταν η γροθιά, παίρνει τη θέση του επιχειρήματος, είναι το τέλος της Δημοκρατίας.
Προσπαθούν τρεις μέρες τώρα να ερμηνεύσουν τις γροθιές, με την ίδια ποιότητα του διαλόγου, μια από τις πρωταρχικές αιτίες που τις γέννησε.
Δεν προβληματίστηκε κανείς για το μίσος που έχουν σπείρει στην κοινωνία. Μια ματιά στο διαδίκτυο, φτάνει για να τρομάξει κάποιος με το μίσος αναμεταξύ μας. Μια κοινωνία είχε μοιραστεί σε «φασισταριά», «παλιοκομμούνια», «πουσταριά», είναι οι λιγότερο «ευγενείς» χαρακτηρισμοί που εκτοξεύουν οι… οπαδοί του ενός κόμματος εναντίον των οπαδών των αντιπάλων κομμάτων , αντιγράφοντας πιστά τους χαρακτηρισμούς που ακούστηκαν προχθές στο στούντιο. Και σκέφτομαι, ότι δεν θέλει πολύ αυτό, να μεταφερθεί από τα τηλεοπτικά στούντιο και τις οθόνες στον δρόμο.
΄Ολες αυτές τις μέρες έρχεται στο μυαλό μου ένα κομμάτι από το «Τραγούδι της Αλληλεγγύης» του Μπρεχτ : « Οι συμμορίες εκείνων που μας κυβερνούν, ελπίζουν οι διαφωνίες και οι φόβοι μας να συνεχιστούν, τους βοηθούν να μας χωρίζουν και να μας κοροϊδεύουν και έτσι αυτοί να παραμένουν πάντα στην κορυφή».
Λόγια που περιγράφουν με τον καλύτερο τρόπο αυτό που βιώνουμε όλοι τον τελευταίο καιρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου