Περικοπές της αξίας του ανθρώπου

Και τώρα ησυχάστε, γιατί ενημερωθήκαμε από τον κ. Λυκουρέντζο ότι, η υποβάθμιση του Νοσοκομείου «είναι μνημονιακή δέσμευση και αφορά όλα τα Νοσοκομεία της χώρας και όχι μόνο αυτό της Ρόδου».

Διότι, δυο ώρες δρόμος είναι να πας από την Τρίπολη στην Καλαμάτα, αν χρειαστεί. Τι σχέση έχει η Τρίπολη είπατε -εκτός του ότι είναι γενέτειρα του υπουργού-;   Ότι έχει η Ρόδος, όλα τα νησιά της Δωδεκανήσου που περιμένουν να καλυφθούν από το Νοσοκομείο της Ρόδου και η περίφημη νησιωτικότητα για τον κ. Λυκουρέντζο. Δηλαδή ΚΑΜΙΑ. 

‘Οπου μνημονιακή δέσμευση εάν καταλάβαμε καλά, σημαίνει για την «σωτηρία της χώρας».

‘ Οπου, «σωτηρία της χώρας» σημαίνει πως οι πολίτες οφείλουν να συγχωνεύσουν το Συνταγματικό τους Δικαίωμά στην Υγεία και πως πάει περίπατο η Συνταγματική επιταγή για τον σεβασμό και την προστασία της αξίας του ανθρώπου.

Τώρα, εάν στην πορεία αντιμετωπίσουν πρόβλημα, θα τους απονεμηθεί πλάκα ( εάν είναι τυχεροί και ζήσουν ή διαφορετικά θα απονεμηθεί στους συγγενείς τους) που θα γράφει «πιάνουν τόπο οι θυσίες των πολιτών».

Κι αν υποθέσουμε πως εγώ λαϊκίζω (πάλι), λαϊκίζουν και πιο αρμόδιοι από μένα. Όπως ο εκπρόσωπος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ECDC) Μαρκ Σπρένγκερ, ο οποίος τον περασμένο μήνα δήλωνε μετά την επίσκεψή του σε νοσοκομεία της χώρας : «Γνωρίζαμε ήδη ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση, αλλά μετά την επίσκεψή μου σε νοσοκομεία της χώρας έχω πειστεί ότι είμαστε στο παρά ένα να χάσουμε τη μάχη», συμπληρώνοντας   «εγώ δεν είμαι πολιτικός. Είμαι γιατρός και ανησυχώ».

Ενώ ο εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) στην Ευρώπη Ρομπέρτο Μπερτολίνι τονίζει ότι: «οι χώρες πρέπει να είναι πολύ προσεκτικές όταν επιλέγουν τι θα κόψουν και τι θα κρατήσουν. Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή υπόθεση».

Δεν αναφέρω τις διαπιστώσεις και τα SOS των ημετέρων γιατρών, γιατί ότι πουν, είναι για να «υπονομεύσουν το έργο της σωτηρίας».

Ας μην επεκταθούμε και σε πάρα πολλές έρευνες που έχουν γίνει παγκοσμίως, για τις επιπτώσεις που είχαν οι περικοπές, οι συγχωνεύσεις και η απαξίωση των συστημάτων υγείας,  σε χώρες που έζησαν περιόδους οικονομικής κρίσης . Την αύξηση νοσημάτων και την αύξηση θνησιμότητας.

 Και τέλος πάντων, δεν χρειάζονται ούτε έρευνες ούτε μελέτες ούτε καμπανάκια από κανέναν για να υπάρξει το αυτονόητο, σε μια περίοδο που όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας έχουν ανάγκη το δημόσιο νοσοκομείο, αδυνατώντας να έχουν πρόσβαση σε ιδιωτικά θεραπευτήρια. Την ώρα που όλοι διαγωνίζονται μεταξύ τους ποιος θα ρίξει τα δίχτυα κοινωνικής προστασίας.

Και κάποιος, από όλους όσους αρθρογραφούν περί νησιωτικότητος, να ενημερώσει τον κ. Λυκουρέντζο ότι η Ρόδος είναι νησί, (βρέχεται γύρω-γύρω από θάλασσα) το μεγαλύτερο ενός συμπλέγματος νησιών που λέγονται Δωδεκάνησα και πολύ κοντά στα σύνορα με την Τουρκία. Πως είναι από την Τρίπολη που αν δεν βρεις κάποια κλινική στο Νοσοκομείο να σε καλύπτει πάς στην Καλαμάτα; Ε… αυτό. Δυο ώρες δρόμος… Μπορεί να μην προλαβαίνουμε μέχρι ο υπουργός

« να ανταποκριθεί νομοθετικά για οποιαδήποτε δυσλειτουργία στο μέλλον»…

Η Δημοκρατική της Ρόδου 7.1.2012