Για το νησί μας , για τον τόπο που ζω οι φωτιές του καλοκαιριού στη Νότια Ρόδο, οι φονικές πλημμύρες και το κλείσιμο της Συνεταιριστικής Τράπεζας Δωδεκανήσου είναι τρία γεγονότα με κοινό παρανομαστή την ίδια λογική: αναζητώ λύση – και όχι πάντα δυστυχώς- μετά το πρόβλημα, αδιαφορώντας για το κόστος , είτε αυτό αφορά στον ίδιο τον τόπο και την εξέλιξή του ή ακόμη και σε ζωές που χάνονται.
Δυσκολεύτηκα να απαντήσω στο δεύτερο μέρος του ερωτήματος, όμως ο χώρος της δουλειάς μου, τα παιδιά, δείχνουν πάντα το δρόμο της ελπίδας.
Μου αρέσουν καινοτόμες δράσεις που γίνονται στα σχολεία με την ψυχή και το μεράκι συναδέλφων μου και παιδιών, που προϋποθέτουν δουλειά ομάδας, συνεργατικότητα, φαντασία.
Τα παιδιά του 1ου γυμνασίου για παράδειγμα, έδειξαν νέους τρόπους προώθησης τοπικών προϊόντων μέσω προγραμμάτων που θα μπορούσε ο Δήμος να αξιοποιήσει, μαθητές του Επαγγελματικού Λυκείου επιδιορθώνουν υπολογιστές για να τους χρησιμοποιήσουν ξανά τα σχολεία, blogs όπως τα « ουρανοποιηματάκια» του Δημ. Σχολείου Κοσκινού βραβεύονται και ξεχωρίζουν και τόσα ,τόσα άλλα..
Έντονα θυμάμαι την πυρκαγιά στην Νότια Ρόδο. Έτυχε να βρίσκομαι στην Προφύλια. Το μαύρο σύννεφο καπνού που σκέπαζε τον καλοκαιρινό ήλιο, μαύριζε και την ψυχή μου. ΄Ενα μήνα μετά που ξαναπήγα, με λυγμούς, αντίκριζα το πρώην καταπράσινο τοπίο, κρανίου τόπο.
Οι ασυνήθιστα έντονες καταστροφές από τα καιρικά φαινόμενα, θα μπορούσε να πει κανείς, ότι και αυτές είναι αποτέλεσμα της αδηφάγου ενεργοβόρας συμπεριφοράς του ανθρώπου στην γη. Ποτέ δεν θυμάμαι τόσο πολλές καταστροφές από βροχή και αέρα σε μια χρόνια. Και όπως όλοι ξέρουμε, αν είχαμε πιο καλές υποδομές σε δρόμους, χειμάρρους, θα είχαμε λιγότερες καταστροφές και δεν θα είχαμε ανθρώπινα θύματα.
Φέτος θρηνήσαμε πάλι έναν αδικαιολόγητο αριθμό θυμάτων-ως επί το πλείστον νέα παιδιά- από δυστυχήματα στην άσφαλτο. Κυρίως από έλλειψη οδηγικής παιδείας .
Στο νησί μας φέτος έχω δει τα περισσότερα καταθλιπτικά πρόσωπα από ποτέ. Οι λόγοι γνωστοί.
Στα θετικά μπορώ να πω ότι είναι ο μεγάλος αριθμός τουριστών που επισκέφτηκε το νησί, αλλά όμως τα οικονομικά οφέλη καρπώθηκε μια γνωστή ομάδα επιχειρηματιών.
Σε εθνικό επίπεδο δεν μου άρεσε η συνεχιζόμενη προσπάθεια "διάσωσης" μας που για κάποιο "ανεξήγητο" λόγο μας οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερα βάθη καθώς και τα τηλεοπτικά panels που αντί να μας ενημερώνουν μας προσέθεταν εκνευρισμό.
Μου άρεσε η πολυφωνία που φαίνεται πλέον να αναπτύσσεται ραγδαία στην πολιτική σκηνή της χώρας και μου άρεσε επίσης η πτώση στα ποσοστά τηλεθέασης του Πρετεντέρη.
Σε τοπικό επίπεδο δεν μου άρεσε ο αισθητικός, πολιτικός και οικονομικός κατήφορος της Ρόδου και το ύφος των υπευθύνων τοπικών πολιτικών ταγών που συνέχισαν να απευθύνονται στον δημόσιο λόγο τους στην κοινωνία της δεκαετίας του '70.
Μου άρεσε η στροφή στην πολιτική που συναντώ όλο και συχνότερα στους νέους συμπολίτες μας και η διαφαινόμενη τάση άτακτης φυγής των τοπικών δεινόσαυρων.
Μα ότι φεύγει ένας ακόμα ένας χρόνος, μάταιης αναμονής της πολυπόθητης και πολυδιαφημισμένης «ανάκαμψης». Και πως το μόνο που καθημερινά βιώνουμε είναι ανθρώπινο πόνο και δυστυχία σε μια κοινωνίας που πάει από το κακό στο χειρότερο, με εκατομμύρια ανέργους, καταδικασμένους πέραν από την οικονομική εξαθλίωση και σε ψυχικό ή βιολογικό θάνατο.
Και το χειρότερο, ότι αυτός ο λαός κοιτάζει μόνο για τον ουρανό που θα του φέρει κάποιο θαύμα, αφού για να σωθεί, έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στους ίδιους που τον οδήγησαν σήμερα εδώ. Τραγωδία…
Αν μου άρεσε κάτι; Ειλικρινά δε ξέρω.
Με τόσο πόνο και ανθρωπινή δυστυχία γύρω μας, ακόμα και αν κάτι όμορφο γεννήθηκε πώς να το αντιληφθείς;
Ξεχωρίζω μόνο τη φύση, που επιμένει με τους αέναους κύκλους της να θέλει να μας διδάξει πως για να γεννηθεί κάτι φρέσκο και όμορφο, πρέπει να ολοκληρωθεί η αποσύνθεση στο παλιό και το σάπιο. Και αυτό μου δίνει Ελπίδα...
.jpg)
Οι τέσσερις συνάνθρωποι μας που έχασαν την ζωή τους εν έτει 2013, είναι η χειρότερη μνήμη αυτής της χρονιάς και αντιπαλεύει εκείνες της ανεργίας και της φτώχειας που πλήττει και την χώρα και το νησί μας.
Δεν μου αρέσει που τα φυσικά πλεονεκτήματα της περιοχής μας έχουν γίνει στόχος των οικονομικών και εδαφικών κατακτητών μας. ‘Ολες οι δημόσιες και ιδιωτικές υποδομές και εκτάσεις αλλάζουν ιδιοκτήτες.
Δεν μου αρέσει που αποτελούμε το πειραματόζωο της μετατροπής μιας ολόκληρης περιοχής, της Δωδεκανήσου, αλλά ιδιαίτερα της Ρόδου και της Κω, σε ένα απέραντο τουριστικό θέρετρο.
Η κοινωνία, οι Δωδεκανήσιοι, πρέπει «να εγχειρίσουμε τον καταρράκτη» που δεν μας επιτρέπει να δούμε μακριά.
Δεν μου άρεσαν και με σοκάρισαν δύο συγκλονιστικές εικόνες: 1. Οι 2 σκοτωμένες αρκούδες με τα 3 αρκουδάκια και δίπλα τους να καμαρώνουν οι θύτες, τα δύο ανθρωποειδή που κατάφεραν με την δύναμη των όπλων να τα νικήσουν.
2. Το αποκεφαλισμένο ελάφι στο νησί μας, πιθανό θύμα «διακόσμησης» κάποιου τοίχου ενός σαλονιού.
Σαν Βουλευτής έζησα μια κορυφαία στιγμή , με έντονη πολιτική, κοινωνική και κομματική φόρτιση. ‘ Οταν εγκαταλείποντας την αίθουσα της Βουλής, κατά την συζήτηση του μεσοπροθέσμου του τρίτου μνημονίου, όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατεβήκαμε έξω στον δρόμο και ενωθήκαμε με τον κόσμο που πλημύριζε την πλατεία Συντάγματος, κλαίγοντας όλοι… Και ήταν η μόνη ίσως στιγμή που ένοιωσα την κορύφωση της ευθύνης μου.
Ευχή και δέσμευση , να μην ξαναδώ ξυπόλυτα παιδικά ποδαράκια…
Τι με ανησύχησε περισσότερο;
Οι εκπτώσεις ήθους, θεσμών και ιδεών που σκιαγραφούν μια χώρα σε κατάσταση ανάγκης.
Η κρίση ταυτότητας της χώρας, που ισχυροποιεί βίαιες τακτικές κι εγκληματικές πράξεις.
Δολοφονίες με ρατσιστικά και πολιτικά κίνητρα, θάνατοι παιδιών από αυτοσχέδια μαγκάλια, τρομοκρατικά χτυπήματα, «Μανωλάδες» ανήθικων εργοδοτών, αλλά και πολύκροτες δίκες και βαριές καταδίκες πολιτικών προσώπων συνθέτουν την άσχημη εικόνα του 2013 στη χώρα μας.
Σε τοπικό επίπεδο τo απόλυτο ξεγύμνωμα της αδιαφορίας και της αναλγησίας της κρατικής μηχανής, που είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο τεσσάρων ανθρώπων και έφερε στην "επιφάνεια" την πολυεπίπεδη αδιαφορία και την ανικανότητα των αιρετών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Το μόνο που κράτησα σαν ευχάριστο από την χρονιά που σε λίγο φεύγει, είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι, που επιλέγουν να λειτουργούν σε πείσμα των καιρών, με πνεύμα αλληλεγγύης ανθρωπιάς και αισιοδοξίας.
Μ' αρέσει αν και διαφωνώ, η επιλογή της βουβής και "αξιοπρεπούς" ατομικής διαχείρισης του προβλήματος. Πόσο όμως θα αντέξουμε;
Δεν μ' αρέσει η ανεργία των νέων ανθρώπων και ο βίαιος ξεριζωμός τους, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για παιδιά με λαμπρές σπουδές και ξεχωριστά προσόντα!
Μ' αρέσει που κάποιοι από επιλογή ή από ανάγκη, παραμένουμε εδώ, αποφασισμένοι να παλέψουμε για την επιβίωση μας και την επιβίωση του τόπου.
Δεν μ' αρέσει η προκλητική επίδειξη από τους έχοντες και κατέχοντες, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.
Μ' αρέσουν τα "δεκάρικα" μεζεδοπωλεία που προσπαθούν να κρατήσουν πόρτα ανοιχτή στην ανάγκη μας για διασκέδαση και κοινωνική συναναστροφή.
Δεν μ' άρεσε ο όλεθρος της πυρκαγιάς στη Νότια Ρόδο και οι απίστευτες καταστροφές του νησιού από τα ακραία καιρικά φαινόμενα.
Μ' αρέσει που κάποιοι προσπαθούν ν' ανοίξουν την κουβέντα όχι τόσο για την απόδοση ευθυνών, αλλά κυρίως για να μην ξαναγίνουμε στο ίδιο έργο θεατές.
Δεν μ' άρεσε το κλείσιμο της Συνεταιριστικής Τράπεζας Δωδεκανήσου και η απόλυση τόσων εργαζόμενων, χρονιάρες μέρες. Εδώ τι να μ' αρέσει; Το ότι οι λέξεις Συνεταιριστική Πρωτοβουλία, θα γίνουν το πιο σύντομο ανέκδοτο;
Δεν μ' άρεσε η βύθιση του Nour M μέσα στο λιμάνι, ενώ αυτά που ήταν μισοπέλαγα δεν έπαθαν το παραμικρό.
Μ' αρέσει το ρεκόρ Γκίνες που θα κατακτήσουμε χωρίς προσπάθεια. Σαράντα χρόνια φτιάχνουμε λιμάνι και λιμάνι δεν έχουμε!
Δεν μ' αρέσει η εκμετάλλευση της κρίσης ως δικαιολογία ξεζουμίσματος των ξενοδοχοϋπαλλήλων, των οικοδόμων ή των ιδιωτικών υπαλλήλων των κάθε λογής επιχειρήσεων.
Μ' αρέσει η αύξηση της τουριστικής κίνησης, γιατί αφήνει παράθυρο ελάφρυνσης της κρίσης. Με την προϋπόθεση διάχυσης του οφέλους στην κοινωνία.
Δεν μ' αρέσει που κάθε φορά προεκλογικά νοιαζόμαστε για τα βάρη των φτωχών, των ανέργων, των πολυτέκνων, των ΑΜΕΑ, που θυμόμαστε να ρίξουμε ασφάλτους, να κάνουμε έργα, κλπ. Τα προηγούμενα χρόνια άραγε τι είχαν; Δίσεκτα ήταν;
Μ' αρέσει που δεν είμαστε χρυσόψαρα και έχουμε λίγη μνήμη παραπάνω. Ευτυχώς ακόμα που η επανάληψη εξακολουθεί να είναι μήτηρ μαθήσεως κι έτσι το μάθαμε πια το ποίημα.
Δεν μ' αρέσει να φτιάχνουμε και να προσφέρουμε στο πιάτο ροδίτικη περιουσία στο Ελληνικό Δημόσιο κι ύστερα να ζητάμε να μας την νοικιάσει σε καλή τιμή (βλέπε Ροδιακή Έπαυλη).
Μ' αρέσει που εσχάτως κάποιοι ανακαλύπτουν πως στην άσκηση πολιτικής, υπάρχει και η διεκδίκηση, η περηφάνεια και ο τσαμπουκάς των Ροδιτών. Μακάρι να το πίστευαν βέβαια, αλλά δεν το’χουν!
Δεν μ' αρέσει το χάλι του Ροδινιού, του πεζόδρομου στις Κάτω Πέτρες, η εγκατάλειψη των υπόγειων κάδων, όπως δεν μ' αρέσουν τόσα και τόσα άλλα που δεν αρέσουν και σε σας.
Μ' αρέσει που έστω και με καθυστέρηση, θα ολοκληρωθεί το ξύλινο παραλιακό πεζοδρόμιο, ένα από τα πιο όμορφα έργα του Γιώργου του Γιαννόπουλου.
Δεν μ' αρέσει που η αδιαφορία μας να διαχειριστούμε σωστά τα σκουπίδια μας, θα μας επιβαρύνει όχι μόνο περιβαλλοντικά αλλά και οικονομικά, από δω και πέρα.
Μ' αρέσει που η κρίση είχε ένα τουλάχιστον θετικό αποτέλεσμα. Βοήθησε να μειώσουμε τα σκουπίδια που παράγουμε!
Δεν μ' αρέσει η ακραία εμπορευματοποίηση και η ποιοτική υποβάθμιση του πολιτισμού και της διασκέδασης.
Μ' αρέσει η λαϊκή πολιτιστική παραγωγή του τόπου, το Συμιακό θέατρο, η θεατρική ομάδα Κοσκινού, το Αμπερνάλλι, ο Φαέθων, το Καμάρι, το Σπήλαιο, ο Κερωνιάτης, και τόσοι άλλοι!
Δεν μ' άρεσε η απώλεια τόσων ανθρώπινων ζωών ιδίως νέων ανθρώπων, που μαύρισε ακόμα παραπάνω τη ψυχή μας.
Μ’ αρέσει η αυξανόμενη κοινωνική αλληλεγγύη η αλληλοκατανόηση και η έκφραση συμπάθειας και συμπόνοιας, σε αντίβαρο των εκδηλώσεων κοινωνικού αυτοματισμού.
Δεν μ' αρέσει που αυτά που δεν μ' άρεσαν είναι πιο πολλά απ' αυτά που μ' άρεσαν.
Δύσκολη χρονιά το 2013. Ας πάει στο καλό!
Μ' αρέσει που πάντα υπάρχει η Ελπίδα να γίνουν τα πράγματα καλύτερα. Στο χέρι μας είναι, να κάνουμε την ανατροπή! Καλή Χρονιά το 2014, για όλους μας, για τη Ρόδο μας, για την έρμη την Πατρίδα!
1. Η επανασύνδεση με κάποιους παλιούς φίλους. Ελέω συνθηκών οι δυνατότητες για εκτεταμένες και δαπανηρές κοινωνικές συνευρέσεις που περιλαμβάνουν εξόδους, ταξίδια κ.λπ. είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Ευτυχώς έχουμε ακόμα τη δυνατότητα μιας εξόρμησης για μπάνιο σε μια από τις πολλές ωραίες παραλίες της Ρόδου, πάντα με καλή παρέα.
2. Το Αυγουστιάτικο φεγγάρι. Το τιμήσαμε δεόντως στην παραλία Ενυδρείου.
3. Το Open Doors του Σεπτεμβρίου. Η Μεσαιωνική Πόλη είχε την τιμητική της.
4. Η επανεργοποίηση της Αερολέσχης Ρόδου και οι εκδηλώσεις στη γιορτή της Πολεμικής Αεροπορίας.
5. Σημαντικότερο όλων: Οι εκδηλώσεις αγάπης του κόσμου προς ένα μικρό παιδί που ταλαιπωρείται δίνοντας μια άνιση μάχη με τον καρκίνο. Η καμπάνια « Save an Angel» άγγιξε όλο τον κόσμο και πλέον το ξαδερφάκι μου είναι σε καλά χέρια στο εξωτερικό και η κατάσταση της υγείας του εξελίσσεται ικανοποιητικά.
Δεν μου άρεσε:
1. Η «ναυαρχίδα» του τουρισμού για μία ακόμα χρονιά έμεινε πίσω στον τομέα τόσο της υποδομής όσο και της παροχής υπηρεσιών. Μαρίνα δεν υπάρχει, το λιμάνι είναι σε θλιβερή κατάσταση, το αεροδρόμιο επίσης, το οδικό δίκτυο ανεπαρκές και επικίνδυνο και οι δημόσιες συγκοινωνίες σε κατάσταση μάλλον πρωτόγονη. Οι κάθε φιλοδοξία για τουρισμό 12 μηνών ή έστω για εκτεταμένη τουριστική σεζόν πάει περίπατο.
2. Η πολιτική ηγεσία σε επίπεδο Δήμου, ήταν όπως πάντα κατώτερη των περιστάσεων. Η «γύμνια» της πολιτείας γίνεται φανερή καθημερινά και οι τραγωδίες του Νοεμβρίου διέλυσαν κάθε αμφιβολία.
3. Οι παντός είδους πολιτιστικές εκδηλώσεις δεν ήταν ποτέ το «δυνατό χαρτί» της Ρόδου αλλά ειδικά την τελευταία χρονιά νομίζω ότι η αδιαφορία πέτυχε νέο ρεκόρ.
4. Η συμπεριφορά ορισμένων επιχειρηματιών-εργοδοτών οι οποίοι με το πρόσχημα της άσχημης οικονομικής κατάστασης αφήνουν συστηματικά απλήρωτους προσωπικό-προμηθευτές-συνεργάτες ενώ οι ίδιοι διάγουν προκλητικά πολυτελή βίο. Δεν είναι νέο φαινόμενο, αλλά ειδικά την τελευταία χρόνια (η οποία από άποψη προσέλευσης τουριστών ήταν πολύ καλή) δε δικαιολογείται όπως και να το δει κανείς.
5. Η στάση του κόσμου απέναντι στις αποφάσεις που παίρνουν άλλοι για εμάς ήταν για μία ακόμα φορά από παθητική έως υποτονική.
Τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά μας και ο εθισμός στην παθητικότητα δεν προμηνύει τίποτε καλό για το μέλλον του τόπου.
Η καταστροφική πυρκαγιά στην Νότια Ρόδο. Oι πλημμύρες που έγιναν και τα αντιπλημμυρικά που δεν έγιναν. Όλος ο ντόρος με τους Δήμους ( πόσοι θα γίνουν, αν σπάσουν κ.λπ.).Το ξεπούλημα της τράπεζας Δωδεκανήσου. Μου άρεσε: ‘Ότι πήγε καλά ο τουρισμός.
Oι δράσεις της ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ, προσπαθώντας να ευαισθητοποιήσει τους συμπολίτες μας και τους ιθύνοντες στο θέμα της οδικής ασφάλειας. Δράσεις δημιουργικές, στοχεύοντας στην πρόοδο με την ελπίδα της βελτίωσης της σημερινής κατάστασης για το πώς αντιμετωπίζονται τα τροχαία συμβάντα.
Η κατάθεση του υπομνήματος για την οδική ασφάλεια και την κατάσταση του οδικού δικτύου της πόλης μας προς όλους τους φορείς προκειμένου να ενδιαφερθούν για την ασφάλεια των χρηστών.
Τι δεν μας άρεσε: Όλα αυτά που βιώνουμε όλοι μας. Όλα αυτά που εξευτελίζουν και υποβαθμίζουν τη ζωή των συνανθρώπων μας, όλα αυτά που βοηθούν στην ανάπτυξη συναισθημάτων κατωτερότητας ή εχθρότητας προς το κοινωνικό σύνολο, η κρίση αξιών και θεσμών, η παθητικότητα, η αδράνεια, ο φόβος, η απαισιοδοξία, η απόγνωση, η αβεβαιότητα, ο χαμός ανθρώπινων ζωών στην άσφαλτο που κανένας
δεν νοιάζεται.
‘Όμως η ζωή πρέπει να προχωρήσει μπροστά με αισιοδοξία, σκέψη, δημιουργία και καινοτομία.
Ιδιαίτερα πρέπει να εμφυσήσουμε και να καλλιεργήσουμε στους νέους ανθρώπους μια κουλτούρα εξωστρέφειας , κριτικής σκέψης, συμμετοχής και δημιουργίας.
Ελπίζω, πιστεύω και θέλω το 2014 να είναι ένα έτος με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, ώστε όταν έρθει η ώρα να απαντηθεί εκ νέου το ερώτημά σας να μπορεί κάποιος να επικεντρωθεί σε κάποιο συγκεκριμένο γεγονός που θα σημάνει ότι γενικότερα θα επιστρέψει το χαμόγελο στα χείλη των ανθρώπων.
Ο τόπος μας διαθέτει δυνάμεις πλούτου για όλους, αρκεί να τις αξιοποιήσουμε σωστά και να κατανέμονται δικαιότερα ( + ) - Τιμώρησε τον εφησυχασμό λόγω "χάρτινης" ευμάρειας με καταστροφές και ανθρώπινες απώλειες, δηλαδή με λάθος προτεραιότητες ( - ) ' Ωρα για περισσότερη συλλογικότητα και αλληλεγγύη. Να ρίξουμε πέτρα στην αλλαζονία και τον λαϊκισμό. ΑΓΑΘΑ ΚΟΠΟΙΣ ΚΤΩΝΤΑΙ.
Μανώλης Ηρωνίας : Η
χρονιά που φεύγει μας αφήνει γλυκοπικρόξινες γεύσεις και εξηγούμαι : μου
άρεσε (μέχρι αηδίας ;!) η υπομονή του ‘Ελληνα φορολογουμένου - ναι αυτού του
τεμπέλη όπως όλος ο κόσμος ξέρει τώρα πια - και δεν μου άρεσαν τα ανταποδοτικά
"τέλη" που αυτός εισπράττει. Δεν αντέχω να βλέπω σεβάσμια πρόσωπα να
ταλαιπωρούνται στις ουρές .... στις όποιες ουρές. Κατά τα άλλα, επειδή ο καιρός
έχει γυρίσματα, ευελπιστώ ότι θα περάσουμε και αυτόν τον κάβο.
Δημοκρατική της Ρόδου 29/12/2013
Ευχαριστώ πολύ όλους. Ζητώ συγγνώμη από όσους- για λόγους χρόνου- δεν μπορέσαμε να συμπεριλάβουμε και τα δικά τους συν/πλην για τον χρόνο που φεύγει.Εύχομαι, η καινούργια χρονιά να έχει αφήσει στον καθένα σας αλλά και στον τόπο, πολλά περισσότερα "μας άρεσε" του χρόνου τέτοια μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου