“Los Indignados”

“Οι αγανακτισμένοι”.
' Ετσι τους αποκαλεί ο τύπος.
Νέοι άνθρωποι ηλικίας 18-35, άνεργοι, υπάλληλοι , φοιτητές, που δεν ανήκουν σε κόμματα και συνδικάτα.
Μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα fb και twitter, ένιωσαν την ανάγκη να επικοινωνήσουν την ιδέα τους  για Democracia Real Ya!  (Αληθινή Δημοκρατία τώρα!) και βγήκαν στο δρόμο να απελευθερώσουν την οργή τους , για την έλλειψη προοπτικής στη χώρα τους,  για την ανεργία, το κομματικό σύστημα, τους διεφθαρμένους πολιτικούς, τις πολιτικές που τους στερούν τα ονειρά τους.
Δεν αποδέχονται τον “κόσμο των μεγάλων” και λοιδορούν τον υπερκαταναλωτισμό και την αναξιοκρατία.
Εδώ και ημέρες κατακλύζουν κατά χιλιάδες τις πλατείες πενήντα πόλεων της Ισπανίας, χωρίς ρόπαλα, καδρόνια, κουκούλες, μολότοφ και στιλέτα, έχοντας καταφέρει να κινητοπoιήσουν χιλιάδες ανθρώπους και σε άλλες χώρες που διαδηλώνουν έξω από τις Ισπανικές πρεσβείες.
Με ένα ενωτικό μανιφέστο, αφήνουν στην άκρη ιδεολογίες, κομματικές ταμπέλες, θρησκείες, και απευθύνονται σε όλους τους πολίτες που ζουν στην Ισπανία.
(Ανάλογο μανιφέστο έχει δημοσιευθεί και από πολίτες της Πορτογαλίας).
Δεν ξέρω τι θα γίνει στην Πλατεία Πουέρτα δελ Σολ.
Δεν ξέρω αν η Πλατεία Συντάγματος θα γίνει Πλατεία Πουέρτα δελ Σόλ. Λίγες ελπίδες έχουμε με τέτοια χάλια σαν αυτό εδώ το βλακώδες βίντεο
Δεν ξέρω αν οι “Αγανακτισμένοι” Ισπανοί θα εισακουστούν.
Ξέρω ότι οι έλληνες “αγανακτισμένοι”, που είναι πάρα πολλοί, είναι τόσο πιο “αγανακτισμένοι” που προτιμούν είτε να απέχουν, είτε αυτή η αγανάκτηση να αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο μειοψηφιών που ασκούν βία.
Δεν ξέρω ποιος λαός είναι πιο αγανακτισμένος.
Ξέρω όμως πως πολιτισμένα και με φαντασία διαδηλώνουν και διεκδικούν.
Ξέρω πως η διεκδίκηση και μάλιστα η ειρηνική, αυτή που δεν κρύβεται πίσω από καπνούς μολότοφ και δακρυγόνων και δεν αναγκάζει πολλούς από μας να κρυβόμαστε στους καναπέδες έχοντας μνήμες “Μarfin”, είναι επιτακτική και σημαίνει πολλά.
Κάποιο από όσα λέει το “μανιφέστο” τους θα μας κάνει. Δεν μπορεί...

“Είμαστε απλοί άνθρωποι. Είμαστε σαν κι εσάς: άνθρωποι που που ξυπνούν κάθε πρωί κάθε πρωί και πηγαίνουν να σπουδάσουν, να εργαστούν ή να βρουν δουλειά, άνθρωποι που έχουν οικογένεια και φίλους, που εργάζονται σκληρά κάθε ημέρα για να ζήσουν και να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον στους γύρω μας. Κάποιοι από εμάς είναι προοδευτικοί, κάποιοι άλλοι συντηρητικοί. Μερικοί από εμάς πιστεύουν στο Θεό, μερικοί όχι. Μερικοί έχουν συγκεκριμένη ιδεολογία, και άλλοι είναι απολίτικοι. Όλοι μας, όμως, είμαστε ανήσυχοι και εξοργισμένοι από τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις που βλέπουμε γύρω μας: τη διαφθορά των πολιτικών, των επιχειρηματιών, των τραπεζιτών… αισθανόμαστε αβοήθητοι. χωρίς φωνή. Αυτή η κατάσταση μας πληγώνει όλους καθημερινά. Όμως αν αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας, μπορούμε να την αλλάξουμε. Ήρθε η ώρα της αλλαγής, η ώρα να οικοδομήσουμε μια καλύτερη κοινωνία μαζί.
(...) -Προτεραιότητα για κάθε προηγμένη κοινωνία πρέπει να είναι η ισότητα, η εξέλιξη, η αλληλεγγύη, η ελευθερία της συμμετοχής στον πολιτισμό, η οικολογική βιωσιμότητα, η ευημερία και την ευτυχία των ανθρώπων (...) -Αυτά αποτελούν αξίες που πρέπει να διέπουν την κοινωνία μας: το δικαίωμα στη στέγαση, στην απασχόληση, στον πολιτισμό, στην υγεία, στην εκπαίδευση, στην πολιτική συμμετοχή, στην ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, τα δικαιώματα του καταναλωτή, το δικαίωμα για μια υγιή και ευτυχισμένη ζωή. (...) -Δημοκρατία σημαίνει κυβέρνηση του λαού (δήμος = λαός, κράτος = δύναμη), και αυτό θα πρέπει να συμβαίνει. Αντίθετα, ξέρουμε όλοι ότι το πολιτικό μας σύστημα δεν θέλει καν μας ακούσει. Το καθήκον των πολιτικών μας θα έπρεπε να είναι να είναι η μεταφορά της φωνή μας στα εθνικά και διεθνή θεσμικά όργανα, να διευκολύνουν την συμμετοχή των πολιτών μέσα από κανάλια άμεσης επικοινωνίας, να λειτουργούν προς όφελος της ευρύτερης κοινωνίας. Ο ρόλος τους είναι να πλουτίζουν και να ευημερούν εις βάρος εμάς, που είμαστε απλοί θεατές της δικτατορίας των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων που έχουν στην κατοχή τους στην εξουσία μέσω των μονοπωλίων του Λαϊκού Κόμματος και του Σοσιαλιστικού Κόμματος. (...)Χρειαζόμαστε μία ηθική επανάσταση. Αντί να τοποθετούμε τα  χρήματα πάνω τους ανθρώπους, ας τα φέρουμε στην υπηρεσία των ανθρώπων. Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα….
Για όλα τα παραπάνω, είμαι εξοργισμένος.
Νομίζω ότι μπορώ να τα αλλάξω.
Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.
Ξέρω ότι μαζί μπορούμε.
Γνωρίζω ότι μαζί μπορούμε .
Γνωρίζω ότι μπορώ να βοηθήσω. 
Ξέρω ότι μαζί μπορούμε.”

Εφημερίδα "Η Δημοκρατική της Ρόδου"