' Αρωμα Γυναίκας διαχρονικό, καθημερινό και όχι της μιας μέρας...
Της Γυναίκας που δεν έχει χάσει προορισμό και ρόλο.
Που δεν γιορτάζει σήμερα το κακέκτυπο του γιάπι.
Tης Γυναίκας που δεν κατέθεσε τις καμπύλες της θηλυκότητάς της, στο βωμό των κοιλιακών και του ανταγωνισμού με τον 'Αντρα.
Η καμπύλη είναι αγκαλιά, είναι αποδοχή, είναι συγκατάβαση, είναι κατανόηση.
...είν' οι γυναίκες που αγαπούμε δάση
το κάθε δέντρο τους είν' κι ένα μήνυμα του πάθους
σαν μεσ' σ' αυτά τα δάση
μας πλανέψουνε
τα βήματά μας
...και χαθούμε
τότες είν'
ακριβώς
που βρίσκουμε τον εαυτόνε μας
και ζούμε
κι όσο από μακρυά ακούμε νάρχωνται οι μπόρες
ή και μας φέρνει
ο άνεμος
τις μουσικές και τους θορύβους
της γιορτής
ή τις φλογέρες του κινδύνου
τίποτε - φυσικά - δε μπορεί να μας φοβίση
ως οι πυκνές οι φυλλωσιές
ασφαλώς μας προστατεύουν
μια που οι γυναίκες π' αγαπούμε είναι σα δάση
Νίκος Εγγονόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου