Oι θορυβούντες

Κυκλοφορεί τελευταία, μια σχετικά ισχνή μειοψηφία ανθρώπων, η οποία όμως φαντάζει σαφώς μεγαλύτερη λόγω του «θορύβου» που κάνει.
Οι διαφορετικές φωνές είναι πλέον πανδύσκολο να ακούγονται.
Οποιοσδήποτε τολμάει να μιλήσει (λέγοντας, σχεδόν πάντα, τα αυτονόητα) αναγκάζεται να μετράει τα λόγια του, να υπολογίζει το τίμημα, ακόμη και να αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να μην επισκέπτεται, από περιοχές του διαδικτύου καταθέτοντας απόψεις, έως συγκεκριμένες περιοχές ή εκδηλώσεις της πόλης!
Συχνά δε, η άποψη των απλά θορυβούντων, υιοθετείται και από τα ΜΜΕ, είτε για λόγους απήχησης, ακροαματικότητας, θεαματικότητας είτε από φόβο για ενδεχόμενα αντίποινα, εάν πρόσκεινται σε κάποιο κομματικό συνδυασμό οι θορυβούντες. Που συνήθως πρόσκεινται . Ο στόχος του θορύβου αυτός είναι πάντα. Να αναδειχθεί, o ασκόπως θορυβών σε παράγοντα του τόπου... 

Ο μέγας Λεμπέσης τα έχει εξηγήσει όλα αυτά στο πόνημά του και χρησιμότατο: « Ἡ Τεράστια Κοινωνικὴ Σημασία τῶν Βλακῶν ἐν τῷ Συγχρόνῳ Βίῳ»

«Ἡ ἔμφυτος τάσις τοῦ βλακός, ἐξικνουμένη συχνότατα εἰς ἀληθῆ μανίαν ὅπως ἀνήκῃ εἰς ἰσχυρὰς καὶ ὅσον τὸ δυνατὸν περισσοτέρας πάσης φύσεως ὀργανώσεις, (….)

Ἀποτελεῖ δὲ ἡ τάσις αὕτη ἀμάχητον σχεδὸν τεκμήριον περὶ τοῦ βαθμοῦ τῆς πνευματικῆς του ἀναπηρίας.
Τοιουτοτρόπως δημιουργεῖται αὐτόματος συρροὴ βλακῶν εἰς τὰς πάσης φύσεως ὀργανώσεις, αἴτινες, ἐὰν μὲν εἶναι συμφεροντολογικαί, διατηροῦν τουλάχιστον τὴν σοβαρότητα τῶν συμφερόντων των, ἐὰν ὅμως εἶναι «πνευματικαί» περιέρχονται σὺν τῷ χρόνῳ εἰς πλήρη βλακοκρατίαν(…)

Τούτων δεδομένων ἐξηγεῖται καὶ ἡ ἀτελεύτητος καὶ αὐστηροτάτη ἐπιλογὴ βλακῶν εἰς τὰ ὁμαδικὰ συστήματα ἡ ὁποία, τὴ βοηθεῖα μίας πολιτικῆς βίας, κατοχυροῦται καὶ ὡς πολιτικὸν καὶ κοινωνικὸν καθεστὼς (4η Αὐγούστου), τόσῳ μᾶλλον, ὅσο ἡ ἐλευθερία τῆς σκέψεως, χρήσιμος μόνον εἰς ἐκείνους, οἵτινες διαθέτουν σκέψιν, εἶναι μονίμως καὶ ἐξόχως ἀντιπαθητικὴ εἰς τοὺς βλάκας, διότι ἀσκουμένη ὑπὸ τῶν ἄλλων στρέφεται ἐναντίον των, ἴδια ὁσάκις οὗτοι κατέχουν ἐξουσιαστικὰς θέσεις, ἢ ἔχουν συνδέση συμφέροντα μὲ τοὺς κατέχοντας αὐτάς.

Ἡ ἔλλειψις ἰδίας γνώμης, ἡ κολακεία καὶ ἡ ρᾳδιουργία (ἴδε κατωτέρω) τοὺς προορίζουν ἄλλως τε εἰδικῶς διὰ τὰς καταστάσεις ταύτας.
Ἡ ἀκατανίκητος ἐπίσης τάσις τῶν βλακῶν πρὸς τὰς πάσης φύσεως ἀγελαίας ἐμφανίσεις (κοσμικαὶ συγκεντρώσεις καὶ causerie τρεφομένη ἐκ τῶν περιεχομένων τῶν ἐφημερίδων καὶ τῶν ραδιοφώνων, μόδα, κλπ.) καὶ διακρίσεις (τίτλοι, διπλώματα παράσημα) εἶναι κατόπιν τῶν ἀνωτέρω αὐτονόητος.»

" Η Δημοκρατική της Ρόδου" 22/3/2012