Είναι αδύνατον να πιστέψω, ότι τα τελευταία χρόνια το "ύψος βροχής" ήταν το μεγαλύτερο που υπήρξε ποτέ, ότι εδώ και είκοσι χρόνια δεν έχει ξαναβρέξει τόσο, ότι τώρα τελευταία τα "ακραία καιρικά" αποφάσισαν να μας επισκέπτονται ως χώρα και να πνίγουν χωριά ολόκληρα.
Κάθε φορά που συμβαίνουν τεράστιες καταστροφές από πλημμύρες, όλοι μένουμε με ανοικτό το στόμα και μιλάμε για “βιβλική καταστροφή”, “ακραία καιρικά” φαινόμενα, πρωτοφανή “θεομηνία” και άλλα πομπώδη, αλλά τόσο κοινότοπα. Κανείς όμως, ούτε οι κυβερνώντες, ούτε οι πολίτες, δεν βρίσκουν ούτε έναν λόγο αυτοκριτικής.
Πυρκαγιές του καλοκαιριού για παράδειγμα (ανθρώπων... επίτευγμα) και τα αντιπλημμυρικά έργα γίνονται από την πολιτεία με ρυθμούς... χελώνας, δεν γίνονται καθόλου ή τα περίφημα κορμοδέματα στους κρανίου τόπους, η πρώτη βροχή τα στέλνει στο πρώτο ποτάμι που είναι εκεί γύρω...
'Ελλειψη χρηματοδότησης, λανθασμένος σχεδιασμός, καθυστερήσεις λόγω γραφειοκρατίας και τσιμέντα να φυτρώνουν παντού χωρίς να σχολείται ουδείς!
Ρέματα, χείμμαροι, ποτάμια μπαζώνονται, χτίζονται και κλείνουν τρόπους διαφυγής του φυσικού φαινομένου βροχή, το οποίο όσο έντονο και να είναι δεν θα έφτανε στο σημείο να "εξαφανίζει" περιοχές ολόκληρες κάτω από τα νερά.
Βίαιες παρεμβάσεις του ανθρώπου που σε συνδιασμό με την κρατική αδιαφορία κάνουν ένα εκρηκτικό μίγμα για εικόνες "αποκάλυψης”.
Σκέπτομαι τι άραγε θα γίνει, αν χρειαστεί να βρεθούμε αντιμέτωποι με τυφώνες στυλ Αμερικής ή με βροχές στυλ Μπαγκλαντές...
Οι κλιματικές αλλαγές που συντελούνται παγκοσμίως, σίγουρα αφορούν κι εμάς. Μόνο που τις θυμόμαστε μετά από τις θεομηνίες. Κάθε ένας από εμάς χωρίς κανέναν ενδοιασμό, συμβάλλει καθημερινά στον “βιασμό” της φύσης, στην καταστροφή του περιβάλλοντος, λες και ότι γίνεται συμβαίνει στην αυλή του γείτονα, αλλά όχι στο δικό μας σπίτι. Και με πρώτη και καλύτερη την αδιάφορη πολιτεία, η οποία όχι μόνο κοιτά από μακρυά, αλλά νομιμοποιεί στις περισσότερες των περιπτώσεων αυτό το βιασμό, αποχαρακτηρίζοντας δασικές περιοχές, νομιμοποιώντας με επιβολή προστίμου τσιμέντα σε δάση και σε ρέματα και ω! του θαύματος πάντα προεκλογικά!
' Οταν υπάρχουν εκπρόσωποι της πολιτείας με σκεπτικό Βούρου - όστις σημειωτέον, εις το βιογραφικόν του, υπερηφανεύεται που είναι υποστηρικτής της WWF και της Greenpeace (όπως όλοι άλλωστε δηλώνουν ευαίσθητοι περι των οικολογικών)- , αμπελοφιλοσοφούν λέγοντας πως δεν μπορεί (η Υπουργός) να σκέπτεται πού θα γεννήσει ένας πελεκάνος και ένα αναπτυξιακό σχέδιο (ανατριχιάσατε κι εσείς ε;;) να τινάζεται στον αέρα, θα τινάζονται στον αέρα τα σπίτια και οι περιουσίες όλων μας, αλλά και θα υποβαθμίζεται η ποιότητα της ζωής μας ασφυκτιώντας ανάμεσα σε τσιμέντα και χάνοντας από το οπτικό μας πεδίο την θάλασσα αλλά και το πέρασμα σ' αυτή πίσω από από μαντρότοιχους ξενοδοχείων και μεζονετών.
Η φύση ούτε εκδικείται, ούτε προκαλεί. Απλά παλεύει να επανακτήσει το χώρο που της αφαιρέθηκε, της ανήκει και που ο άνθρωπος βίαια έχει "απαλλοτριώσει".
Y.Γ. Η φύση δεν απεφάσισε να εκδικηθεί και τα περίφημα έργα που πρέπει να μετομασθούν τιμής ένεκεν “Το Γεφύρι της ' Αρτας”.
Απλά μας έδειξε την επομένη με ποιό τρόπο οι κακοτεχνίες, η έλλειψη προνοητικότητας, οι βιασύνες, μπορούν να γίνουν σωρός, σαν τα τουβλάκια lego. Και το έχουμε μάθει τώρα το καλά το παιχνίδι της “απόδοσης ευθυνών” που καταλήγει. Στο γνωστό παιχνίδι της κολοκυθιάς: “φταίει ο εργολάβος” ”γιατί φταίει ο εργολάβος;” “φταίει η Νομαρχία” “γιατί φταίει η Νομαρχία;” “φταίει το Υπουργείο”...
Γιατί δεν υπάρχει μόνο το σκάνδαλο Βατοπεδίου και Siemens.
Yπάρχουν και τα μικρά και μεγάλα σκάνδαλα των Νομαρχιών και Δήμων.
Οι φάκελλοι αυτοί δεν έχουν ανοίξει. Κι όταν ανοίξουν θα είναι τέτοια η μπόχα που μόνο μια δυνατή βροχή θα μας σώσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου