Πείτε το καινούργιο σχέδιο Μάρσαλ

Μάθαμε από συνέντευξη της κυρίας Μέρκελ ότι:  

Η Ευρωπαϊκή Ενωση δημιούργησε μια task force η οποία θα έχει το ένα πόδι στην Αθήνα και το άλλο στις Βρυξέλλες. Το σώμα αυτό θα μεθοδεύσει τόσο την αποκρατικοποίηση όσο και την εισροή των ως τώρα “αζήτητων” κονδυλίων των διαρθρωτικών ταμείων στην Ελλάδα, με στόχο τη χρηματοδότηση παραγωγικών έργων. Παράλληλα, υπενθύμισε, η γερμανική κυβέρνηση προετοιμάζει διμερή συνεργασία στρατηγικής ολκής με την Ελλάδα. 

 “Η πρώτη συμφωνία για αυτό έγινε τον Μάρτιο του 2010, κατά την επίσκεψη του Γιώργου Παπανδρέου στο Βερολίνο” είπε. Τώρα, η συμφωνία παίρνει σάρκα και οστά υπό την εποπτεία του αντικαγκελάριου και υπουργού Οικονομίας Φίλιπ Ρόσλερ και σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Γερμανών Βιομηχάνων BDI. Πρόκειται για μεγάλη δέσμη δράσεων και μέτρων...Αν θέλετε, ονομάστε το καινούργιο σχέδιο Μάρσαλ”.

Το μόνο σίγουρο και από αυτά που η κυρία Μέρκελ είπε, αλλά και από τα συμφραζόμενα των υπολοίπων αξιωματούχων της ΕΕ για το λεγόμενο σχέδιο Μάρσαλ, είναι, ότι (ευτυχώς) δεν πρόκειται να βάλουν χέρι για να το διαχειρισθούν... ελληνικές κυβερνήσεις. 

Την ευθύνη για την εφαρμογή του θα έχουν απ΄ευθείας τεχνοκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Με άλλα λόγια ας μην περιμένουν πολιτικοί, κομματικοί παράγοντες, δημόσιοι “λειτουργοί”, μεσάζοντες, παεατρεχάμενοι και φίλοι κομμάτων, παρατάξεων, κυκλώματα της τοπικής αυτοδιοίκησης (κυρίως) και άλλα τρωκτικά, ότι οι “κουτόφραγκοι” θα μας χαρίσουν λεφτά (όπως τα γνωστά

ΜΟΠ και οι επιδοτήσεις ) για να τα σκορπίσουμε εξαγοράζοντας ψήφους και χτίζοντας πελατειακές σχέσεις με επιχειρηματικούς... και άλλους... κύκλους. Από το φθινόπωρο και για 30 χρόνια οι μεταρρυθμιστικές οικονομικές αποφάσεις, η διαχείριση πόρων, και οι κάθε μορφής παροχές, θα περάσουν στα χέρια της ΕΕ και των ανθρώπων της που θα εγκατασταθούν στην Αθήνα για να ελέγχουν το πώς θα δαπανάται από το πρώτο μέχρι το τελευταίο ευρώ των δανεικών.

Η απορία μου είναι πως θα υπερβούν τα κομματικά τείχη που έχουν κτιστεί , απ' άκρη σ' άκρη στην Ελλάδα, επενδυτές και τεχνοκράτες. 

Η άλλη απορία μου είναι, τι σχέδια θα τους παρουσιάσουμε, αν πάνε σε έναν τόπο και ρωτήσουν για βιομηχανική, βιοτεχνική ή τουριστική επένδυση π.χ. Σε ποιό χωροταξικό και σε ποιό πολεοδομικό σχέδιο, αφού σε πολλές περιοχές δεν υπάρχουν σαφή συμπεράσματα για το τι και που επιτρέπονται. 

Για την φορολογική πολιτική το λύσανε μόνοι τους. Γιατί ποιός θα έρθει να κάνει επένδυση με ένα φορολογικό σύστημα που αλλάζει κάθε τρεις μήνες και χωρίς κίνητρα για κάθε είδους δραστηριότητα;

Από την εφημερίδα Handelsblatt, μαθαίνουμε, ότι το σχέδιο, φέρεται να περιλαμβάνει πρόταση για τη δημιουργία ειδικών οικονομικών ζωνών. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας, στις ζώνες θα ισχύει ειδική εργατική και φορολογική νομοθεσία, ενώ θα υπάρχει σύνδεσμος, μέσω του οποίου οι επενδυτές που δραστηριοποιούνται εκεί θα έχουν επαφές με την πολιτεία.

Για την ειδική εργατική νομοθεσία να το συζητήσουμε ή δεν έχει πλέον καμια σημασία κάτω από την απόγνωση της ανεργίας; 

Δεν έχω καλή απάντηση να δώσω σε όσους σε συζητήσεις για το θέμα της “καθόδου” των Γερμανών με το συγκεκριμένο σχέδιο, λένε: “ Δεν με νοιάζει..Αρκεί να έχουν δουλειά τα παιδιά μου για να ζουν αξιοπρεπώς...”. Ακόμη πιο πολύ δεν παλεύεται η απάντηση νέων ανθρώπων :“Μακάρι...΄Οχι μόνο θα έχω δουλειά, αλλά θα ξέρω ότι αξιοκρατικά θα την έχω...”

Τι επιχειρήματα επιστρατεύεις εδώ, για να τους θυμήσεις , την συμβολή του λεγόμενου σχεδίου Μάρσαλ στη δημιουργία ενός κράτους όχι κυρίαρχου αλλά υποτελούς για δεκαετίες;

Για αλλού τραβήξαμε...για αλλού

'Επιασα τον εαυτό μου όλο το Σαββατοκύριακο, να ψάχνει, ότι κυκλοφορεί σε έντυπο και ηλεκτρονικό μέσο, για φαντς, selective default, restricted default, cds, EFSF, δηλώσεις του Γιουνκέρ, της Μέρκελ, του Μπαρόζο και το χειρότερο... να ανταλάσσω και απόψεις με φίλους αν θα κρατικοποιηθούν οι τράπεζες ή αν θα απορροφηθούν από τις ξένες...Στα όρια παράνοιας; ΄Οχι.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της κυβερνητικής και αντιπολιτευτικής πολιτικής.

Να μας έχει πιάσει καημός για τους δανειστές, τα hedge funds, τα spreads, τις τράπεζες, πράγματα που αφορούν τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ και όχι για τα παιδιά μας που αν αρρωστήσουν θα νοσηλευθούν στα νοσοκομεία του Λοβέρδου, του Αβραμόπουλου, του Σιούφα, της Ξενογιαννακοπούλου, του Κακλαμάνη ( και των δύο...), του ΄Εβερτ και για να μην ξεχάσω κανένα όνομα και τον...αδικήσω των 13 υπουργών υγείας της Ν.Δ και των 13 του ΠΑΣΟΚ της μεταπολίτευσης ( μοιρασμένα τα πράγματα...).

Η επιτυχία του συστήματος. 

Σκεφτόμαστε αφηρημένα μεγέθη και καιγόμαστε για το μέλλον άυλων προϊόντων παραβλέποντας το κεντρικό διακύβευμα που είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η ευημερία. 

"Η Δημοκρατική της Ρόδου" 

Καίτοι πῶς χρὴ ταύτην τὴν πολιτείαν ἐπαινεῖν ἢ στέργειν;

37η επέτειος σήμερα από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

Ξέρετε... Δημοκρατία. 

Tο πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. 

Και η οποία Δημοκρατία, κατά γενική ομολογία δικών και ξένων γεννήθηκε στην Ελλάδα. 

Αυτήν που εορτάζεται κάθε χρόνο στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου. Η οποία γιορτή -όπως όλα άλλωστε- μετεξελίχθηκε κάτι ανάμεσα σε πασαρέλα και την χαρά του life style. (Eυτυχώς μας γλύτωσε απ' αυτό πέρσι ο κ.Παπούλιας...). 

Φέτος δεν τους διαβάζει -εκεί που θα πίνουν λόγω λιτότητος την πορτοκαλάδα τους- αντί άλλων πανηγυρικών τον “Ισοκράτους Αεροπαγιτικόν”;

Δυο αποσπασματάκια...

"Καίτοι πῶς χρὴ ταύτην τὴν πολιτείαν ἐπαινεῖν ἢ στέργειν τὴν τοσούτων μὲν κακῶν αἰτίαν πρότερον γενομένην, νῦν δὲ καθ’ ἕκαστον τὸν ἐνιαυτὸν ἐπὶ τὸ χεῖρον φερομένην; πῶς δ’ οὐ χρὴ δεδιέναι μὴ τοιαύτης ἐπιδόσεως γιγνομένης τελευτῶντες εἰς τραχύτερα πράγματα τῶν τότε γενομένων ἐξοκείλωμεν; “

“Οἱ γὰρ κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον τὴν πόλιν διοικοῦντες κατεστράφησαν πολιτείαν οὐκ ὀνόματι μὲν τῷ κοινοτάτῳ καὶ πραοτάτῳ προσαγορευομένην, ἐπὶ δὲ τῶν πράξεων οὐ τοιαύτην τοῖς ἐντυγχάνουσι φαινομένην, οὐδ’ ἣ τοῦτον τὸν τρόπον ἐπαίδευε τοὺς πολίτας ὥσθ’ ἡγεῖσθαι τὴν μὲν ἀκολασίαν δημοκρατίαν, τὴν δὲ παρανομίαν ἐλευθερίαν, τὴν δὲ παρρησίαν ἰσονομίαν, τὴν δ’ ἐξουσίαν τοῦ ταῦτα ποιεῖν εὐδαιμονίαν, ἀλλὰ μισοῦσα καὶ κολάζουσα τοὺς τοιούτους βελτίους καὶ σωφρονεστέρους ἅπαντας τοὺς πολίτας ἐποίησεν. “

Πως γίνεται να επαινούμε και να ευνοούμε αυτό το πολίτευμα που έγινε η αιτία τόσων κακών και σήμερα φαίνεται να πηγαίνει προς το χειρότερο; Πως γίνεται να μην φοβόμαστε ότι, αφού η κατάσταση πάει προς το χειρότερο, δεν θα καταντήσουμε σε κατάσταση ακόμα πιο άσχημη από την εποχή εκείνη;

Διότι εκείνοι που διοικούσαν την πόλη τότε (αναφέρεται στην εποχή του Σόλωνα και του Κλεισθένη), δεν δημιούργησαν ένα πολίτευμα το οποίο μόνο κατ’ όνομα να θεωρείται το πιο φιλελεύθερο και το πιο πράο από όλα, ενώ στην πράξη να εμφανίζεται διαφορετικό σε όσους το ζουν• ούτε ένα πολίτευμα που να εκπαιδεύει τους πολίτες έτσι ώστε να θεωρούν δημοκρατία την ασυδοσία, ελευθερία την παρανομία, ισονομία την αναίδεια και ευδαιμονία την εξουσία του καθενός να κάνει ό,τι θέλει, αλλά ένα πολίτευμα το οποίο, δείχνοντας την απέχθειά του για όσους τα έκαναν αυτά και τιμωρώντας τους, έκανε όλους τους πολίτες καλύτερους και πιο μυαλωμένους.

Αφιερωμένο από την στήλη, στους εορτάζοντες πατέρες του ΄Εθνους...

"Η Δημοκρατική της Ρόδου" 

Η βία της πείνας

Ενα κομμάτι σχοινί...' Ενα “γκροτέσκο σύμβολο” ενός μέρους της Αφρικής που πεθαίνει από ασιτία...

' Εβλεπα την φωτογραφία, διάβαζα και τον λόγο που ένα κομμάτι σκοινί ήταν τυλιγμένο γύρω από το στομάχι και ανατρίχιαζα...

 “Στη μαύρη γη, όπου ακόμα και σήμερα μια από τις συνηθέστερες αιτίες θανάτου είναι η χρόνια ασιτία, οι γυναίκες συνηθίζουν να δένουν τα στομάχια τους με σκοινιά για να απαλύνουν τον πόνο της πείνας και να αφήνουν την ελάχιστη διαθέσιμη τροφή για τα παιδιά τους!

Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Εθνη, 11.000.000 άνθρωποι κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους εξαιτίας της χρόνιας διατροφικής κρίσης που κορυφώνεται στο κέρας της Αφρικής. Ο Φίλιπ Κιλόνζο, της ActionAid, αναφερόμενος στην απάνθρωπη και συχνά φονική συνήθεια των Αφρικανών γυναικών, υπογραμμίζει πως "η συγκεκριμένη πρακτική, που αποδεικνύει πόσο απελπισμένα πεινασμένες είναι οι Αφρικανές, μπορεί να αποβεί μοιραία, αφού πολλές φορές οι γυναίκες πεθαίνουν μόλις λύσουν το στομάχι τους και αφού έχει βρεθεί τροφή"

Ημερολόγιο του Καύσωνα

"Το βράδυ ανοίγω τα παράθυρα καταβρέχω τις βεράντες και περιμένω - εκεί γύρω στα μεσάνυχτα - να δροσίσει. Κοιμάμαι ανήσυχα, ξυπνάω για να πιω νερό. Το πρωί, κατά τις εννιά, κλείνω τα πάντα ερμητικά. Και μετά κατεβαίνω στο υπόγειο.

Εκεί βρίσκεις πάντα λίγη δροσιά - ακόμα κι αν έξω έχει σαράντα βαθμούς. Όταν έρχεται κανένας επισκέπτης λέει: "Α, εδώ έχετε αιρ-κοντίσιον" και απαντάω: "ναι, και τελείως αθόρυβο". Καημένη γη, πόσο μας φροντίζεις, πριν να μας σκεπάσεις! Δωρεάν δροσιά, αν καταδεχτούμε την αγκαλιά σου. Αλλά όχι, όλοι θέλουν ψηλά, τέταρτος, έκτος όροφος, ρετιρέ. Τα υπόγεια είναι για τους φτωχούς και τους παράνομους.

Ας βράζουνε τώρα οι κύριοι των ρετιρέ. Ποτέ δεν χώνεψα τους ορόφους. Μου φαίνεται αφύσικο να μην αγγίζω γη. Να κοιμάμαι είκοσι μέτρα πάνω από το έδαφος. Δεν είμαι πουλί να υπερίπταμαι. Η θέα μ' αρέσει από βουνά, όχι από μπαλκόνια(...)
 
Θυμάμαι άλλα παλιά καλοκαίρια. Τότε η πόλη ήταν φιλική, τα πρόσωπα οικεία. Διασχίζοντας μια πλατεία (όχι μόνο της γειτονιάς σου αλλά και κεντρική) έβλεπες μόνο γνωστούς. Τώρα αυτά τα συσπασμένα πρόσωπα, κοντά στον πανικό, την υστερία, την απόγνωση - μια φορά τα βλέπεις, δεν θα τα ξανασυναντήσεις(..)

Καύσων - Νέφος. Έχουμε τόσο εγκλωβιστεί μέσα στις λανθασμένες επιλογές μας, που μας είναι αδύνατο να κάνουμε πίσω. Έτσι φοβάμαι πως Θα πεθάνουμε (καθόλου ηρωικά) επιμένοντας στον λανθασμένο τρόπο ζωής που διαλέξαμε.
Ποίος μπορεί να μας σώσει; Ποιος θα επωμισθεί το πολιτικό κόστος μιας πραγματικής αλλαγής; Και πόσο θα την θελήσουν οι κοντόθωροι μικροαστοί; Θα ψηφίσουν αυτόν που θα τους γκρεμίσει το αυθαίρετο, θα αποσύρει από την κυκλοφορία το σαράβαλο τους, θα κλείσει την βιοτεχνία τους που ρυπαίνει;
Δεν έχω αυταπάτες. Άλλωστε, στην φύση της τραγωδίας είναι να βλέπεις την επερχόμενη καταστροφή - και να μην μπορείς ούτε καν να φωνάξεις. (Έτσι σου κλείνει το στόμα ο εφιάλτης).
 
Από το "Ημερολόγιο του Καύσωνα" ( Νίκος Δήμου)

Περί αισθητικής

“Η εικόνα αυτή αδικεί την Αθήνα και την Ελλάδα και πλήττει τον τουρισμό” απεφάνθη ο κ.Μ.Παπαϊωάννου για τα “τσαντήρια” της πλατείας Συντάγματος.

“Κάποια στιγμή θα πρέπει να πάψει η κεντρική πλατεία της χώρας να είναι κάμπινγκ» συνέχισε ο Δήμαρχος Αθηναίων κ.Καμίνης, συνεπικουρούμενος από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη ο οποίος θα συνδράμει με την αστυνομία να φύγουν τα “τσαντήρια”.

“Οσοι θέλουν να διαμαρτύρονται θα πρέπει να σέβονται την αισθητική, την ιστορικότητα της πλατείας που θα πρέπει να θέλεις να τη δεις και όχι να μην πλησιάσεις» και δίνει την δική του διάσταση περί αισθητικής ο κ. Νικητιάδης ο οποίος έκανε λόγο για “τσαντίρια που δεν συνάδουν με την αισθητική του Έλληνα και της ίδιας της πλατείας”.

Ενώ συνάδει με την αισθητική των Ελλήνων και δεν πλήττει και αδικεί τον τουρισμό η εικόνα μιας τρικοσμοσμικής χώρας που περιέγραψε στην Βουλή ο υφυπουργός Υγείας κ. Μ.Τιμοσίδης:

“Ναρκομανείς, αλλά κυρίως ιερόδουλες σε μικρές ηλικίες, βγαίνουν κατά εκατοντάδες στην περιοχή της Ομόνοιας μόλις αρχίζει να σουρουπώνει και το πρόβλημα αυτό αποτελεί για εμάς κεντρικό ζήτημα”.

Μια εικόνα του κέντρου της Αθήνας που καταγράφεται μια δραματική αύξηση της πορνείας από νεαρότατες κοπέλες, με το αλισβερίσι των ναρκωτικών να “δίνει και να παίρνει” και με ανθρώπους ερείπια νά κάνουν χρήση εν μέση οδώ όπως χαρακτηριστικά είπε ο υφυπουργός, με αύξηση του AIDS και άλλων μεταδιδομένων σεξουαλικών νοσημάτων, αύξηση κρουσμάτων της ηπατίτιδας C και Β αλλά και φυματίωσης.

Ακριβώς! Αυτό είναι το θέμα και το κεντρικό ζήτημα. Και προσβάλλει την ίδια την ζωή. Προσβάλλει και ευτελίζει τον ίδιο τον άνθρωπο πρώτα απ' όλα, πέρα από την αισθητική και τον τουρισμό.

΄Ενα θέμα που ποτέ δεν έχει γίνει το κεντρικό ζήτημα χρόνια τώρα από κανέναν. 

Και που τώρα ήρθε να γιγαντωθεί,έτσι όπως όλα αυτά γιγαντώνονται μέσα σε κρίσεις και οδηγούν τις κοινωνίες σε τρικοσμικές εικόνες.

Και όχι μόνο αυτών των δυστυχισμένων χιλιάδων νέων που σέρνουν τα κορμιά τους λιωμένα από την πρέζα χρόνια τώρα και που το μόνο το οποίο έβρισκε η πολιτεία να κάνει ήταν να τους εξοβελίζει (βλέπε Ολυμπιακούς 2004) για να μην χαλάσει η “βιτρίνα” της.

Tώρα δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι και μικρά κορίτσια που γίνονται πόρνες. Είναι άστεγοι που κοιμούνται στα παγκάκια σε όλες τις πλατείες. Είναι γέροι που ψάχνουν στους κάδους σκουπιδιών σε όλες τις πόλεις, τουριστικά θέρετρα και μη.

Τα “τσαντήρια” είναι εύκολο να τα δουν γιατί είναι κάτω από τα παραθυρά τους.

Παραπέρα τα υπουργικά τους αυτοκίνητα δεν πάνε.

Εκτός αν την πλατεία Ομονοίας δεν την θεωρούν κέντρο.

Εκτός κι αν απαγορεύσουν στους τουρίστες να κυκλοφορούν εκεί...

Και πέρα από τις εικόνες του υφυπουργού, σε κάθε περίπτωση, το μεγαλύτερο πλήγμα στην αισθητική, αλλά και στην ηθική της πλατείας, ήταν η επίθεση της Αστυνομίας στις γιαγιάδες και στους παππούδες που εξασκούν το δημοκρατικό δικαίωμα στη διαμαρτυρία. H υφήλιος έφριξε από τις εικόνες της "περήφανης" ΕΛ.ΑΣ. να ξυλοκοπεί, όχι τους μπαχαλάκηδες, αλλά ειρηνικούς διαδηλωτές. Οι επισκέπτες αποφεύγουν τώρα την Αθήνα φοβούμενοι μήπως κατά λάθος πέσουν στα "τρυφερά" χέρια των ένστολων φρουρών μιας ημιθανούς, κατ' επίφασιν πλέον, δημοκρατίας. Στοιχηματίζω ότι ένας ταξιδιώτης που έχει έρθει από την άκρη του κόσμου για να προσκυνήσει τον Παρθενώνα, είναι απίθανο να ενοχληθεί από τα “τσαντήρια”, αλλά είναι σίγουρο, ότι θα νιώσει άσχημα το λιγότερο, από τις τριτοκοσμικές εικόνες που θα συναντήσει λίγο πιο κάτω και που περιέγραψε ο υφυπουργός.

Υ.Γ. Αγαπητέ κ. Νικητιάδη, χωρίς να διακατέχομαι από επαναστατικό μένος και ευχαρίστως να συμφωνήσω μαζί σας περί αισθητικής της πλατείας Συντάγματος. Αλλά , πλην όλων των παραπάνω ανατριχιαστικών που ανέφερε ο συναδελφός σας -και αν δεν γίνει το κεντρικό σας θέμα θα γίνει σε λίγο θέμα και πρόβλημα ολόκληρης της Ελλάδας-, εδώ στην Ρόδο υπάρχει σεβασμός της αισθητικής και της ιστορικότητας του τόπου; 

Αν θέλουμε να μιλάμε για αισθητική, η οποία εκτός από επιστημονικός κλάδος, δεν έχει επιλεκτικές εφαρμογές...

" Η Δημοκρατική της Ρόδου" 

“1984”

Φανατικοί του ΄Οργουελ και του "1984" . 

Εφευρίσκουν λέξεις καινούργιες, δυσνόητες, εφευρήματα κάθε εξουσίας για εξυπηρέτηση στόχων,που με τις γνωστές σε μας λέξεις και έννοιες δεν θα γινόντουσαν αποδεκτοί.

Γιατί άλλο να λες " Μη εθελοντικές αποχωρήσεις". 

' Ετσι μετέφρασαν τις απολύσεις στο επικαιροποιημένο μνημόνιο, αναφορικά με τους δημοσίους υπαλλήλους που εργάζονται σε οργανισμούς που θα κλείσουν ή θα συγχωνευθούν, και των οποίων οι εργαζόμενοι θα μπουν σε "εργασιακή εφεδρεία" ( συναινετικό το εφεύρημα...) ενός χρόνου.

Η κυβέρνηση που υπέγραψε με την τρόικα αυτή την επικαιροποίηση δεν τολμά λένε όλοι ούτε τη σωστή μετάφραση να κάνει. ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ.

Δεν είμαι τόσο σίγουρη πια ότι δεν τολμά.

Με όλους αυτούς τους νεολογισμούς που από την αρχή της θητείας της εφευρίσκει.,Μεθοδικά  προσπαθεί να γίνουμε όλοι Γουίνστον Σμιθ. Ο ήρωες της νουβέλας του ΄Οργουελ.

Για να επιτευχθεί ο στόχος του ελέγχου της σκέψης χρησιμοποιείται η γλώσσα.

Το σύστημα αποσκοπεί στη μη σκέψη, σύμφωνα με τον 'Οργουελ, μέσω της καταστροφής των λέξεων και την καθιέρωση της Νέας Ομιλίας (Newspeak) .

Ακούμε " Μή εθελοντικές αποχωρήσεις" και είναι σαν να ακούμε την "Thought Police" ( αστυνομία σκέψης) στο "1984" να μας λέει:

"Δε βλέπεις ότι ο σκοπός της Νέας Ομιλίας είναι να στενέψει τα όρια της σκέψης; Στο τέλος θα κάνουμε κυριολεκτικά αδύνατο το έγκλημα της σκέψης, γιατί δε θα υπάρχουν λέξεις για να το εκφράσει κανείς. Κάθε γενική έννοια που μπορεί ποτέ να εκφραστεί θα καλύπτεται με μια μόνο λέξη, που το νόημά της θα είναι αυστηρά καθορισμένο και όλες οι παραπλήσιες έννοιές της θα έχουν εκλείψει και ξεχαστεί. Η Παλαιά Ομιλία θα εκτοπιστεί μια για πάντα και θα σπάσει και ο τελευταίος κρίκος με το παρελθόν".

Εφημερίδα "Η Δημοκρατική της Ρόδου" 

Eσείς καταδικάζετε την βία;

Δεν σας έχουν πει κ.Καρχιμάκη και αγαπητοί κύριοι βουλευτές -που βγήκατε σε ότι ΜΜΕ υπάρχει για να διαμαρτυρηθείτε για την βία που βιώνετε-, ότι η βία έχει πολλά πρόσωπα; 

Δεν σας είδα να δείχνετε την ίδια έφεση, να κατακλύσετε τα μέσα ενημέρωσης και να καταγγείλετε και την άλλου είδους βία...

Εμείς έχουμε πάρει ξεκάθαρη θέση απέναντι στη βία. Kαταδικάζουμε την βία από όπου κι αν προέρχεται. ΕΣΕΙΣ;;; 

Γιατί :

Βία είναι οι πένητες, οι ανέστιοι, οι άστεγοι των μητροπόλεων που εκλιπαρούν για ένα άγγιγμα αγάπης, ένα πιάτο φαγητό, ένα ζεστό ρούχο.

Βία είναι τα δελτία ειδήσεων των ΜΜΕ-χειραγωγών που συστηματικά τρομοκρατούν, μέσα από καταστροφολογίες, θέτοντας το ότι ζει και κινείται, σε μια συνεχή πολεμική ζώνη, ενός ακήρυκτου πολέμου από έναν αόρατο εσωτερικό ή εξωτερικό -ανάλογα τις συνθήκες- εχθρό.

Βία είναι οι ανά τον πλανήτη στρατιωτικές επεμβάσεις των ισχυρών, βαφτίζοντας λαούς και θρησκείες σαν τρομοκράτες και με πρόσχημα την “παγκόσμια ασφάλεια” μακελεύουν χιλιάδες ανθρώπων και καταληστεύουν τις πλουτοπαραγωγικές τους πηγές.

Βία είναι οι χιλιάδες των νέων που σέρνουν τα κορμιά τους λιωμένα από τη πρέζα και που η ίδια η πόλη προσπαθεί να τους εξοβελίσει από τη “βιτρίνα” της πετώντας τους σε φυλακές και ψυχιατρεία, αντί να τους βοηθήσει.

Βία είναι η εκμετάλλευση των ανθρώπων σαν φτηνού εργατικού δυναμικού με μισθούς πείνας, χωρίς καμία ασφάλιση και ιατρική περίθαλψη.

Βία είναι τα άδεια από ελπίδα μάτια και από φαγητό στομάχια, εκατομμυρίων παιδιών στον “τρίτο” κόσμο, η πείνα και η δίψα που σκοτώνουν κάθε ένα λεπτό πενήντα χιλιάδες από αυτά.

Βία είναι να μην μπορείς να σπουδάσεις το παιδί σου , γιατί δεν έχεις χρήματα.

Bία είναι να κλείνεις σχολεία.

Βία είναι να παρακαλάς να μην αρρωστήσει κανένα αγαπημένο σου πρόσωπο, εάν μένεις σε νησί ή σε κανένα ξεχασμένο χωριουδάκι της στεριάς.

Βία είναι ο τουλάχιστον ένας άνεργος σε κάθε σπίτι.

Βία είναι να παίρνεις σύνταξη 400 ευρώ και να σου ζητούν να βάλεις “πλάτη”.

Βία είναι να βλέπεις τους γέροντες γονείς σου, στις αναξιοπρεπείς ουρές του ΙΚΑ.

Βία είναι να βλέπεις το γείτονα σου να ψάχνει στα σκουπίδια για να φάει.

Βία είναι να σου χρεώνουν την αποτυχία μια πολιτικής που εσύ ποτέ δεν επέλεξες (αφού δεν σε ρώτησαν).

Βία είναι να σε πετάνε στον δρόμο, γιατί ο μισθός σου είναι -μετά από 3 πτυχία- πάνω από 500 ευρώ.

Βία είναι το κάψιμο των δασών και η καταπάτηση τους .

Βία είναι οι “τακτοποιήσεις” και “περαιώσεις”.

Βία είναι η λεκτική βία που πηγάζει μέσα από τα έδρανα του κοινοβουλίου.

Βία είναι η απαξίωση του κοινοβουλίου από εσάς, όταν σε μια συζήτηση που θα αλλάξει ακόμη χειρότερα τη ζωή των πολιτών, με το ζόρι και ανόρεχτα παρευρίσκεσθε από τους 300, μόνο 15.

Βία είναι να σου λένε ότι είσαι “κοπρίτης “.

Βία είναι τα ΜΑΤ της περασμένης εβδομάδας.

Bία είναι να ξεπουλάνε την χώρα σου κι εσύ να πρέπει να πιστέψεις πως είναι για το καλό σου.

Βία είναι η δολοφονία της ελπίδας και του μέλλοντος των παιδιών μας.

Υ.Γ. Αν δεν φτάνουν αυτά και άλλα τόσα, σας παραπέμπω στην λεκτική βία του πρωθυπουργού: “ “Αν δεν λάβουμε μέτρα για την αποκατάσταση του αισθήματος δικαίου, θα μας πάρουν όλους με τις πέτρες” (Ιούνιος 2010) 

Εφημερίδα " Η Δημοκρατική της Ρόδου"

' Υβρις

Στην έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο πρωθυπουργός αφού ευχαρίστησε τους ευρωπαίους πολίτες και τα κοινοβούλια των ξένων χωρών για την αλληλεγγύη που δείχνουν, μέσω της συμμετοχής των χωρών – μελών της ΕΕ στο νέο πακέτο βοήθειας.

Αφού μας ενημέρωσε ότι “Μας έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης και η Ευρώπη, να προχωρήσουμε στις αλλαγές”.

Αφού μας ξαναδιαφήμισε στα πέρατα της οικουμένης:

“ Η Ελλάδα, δεν είναι φτωχή χώρα, αλλά είναι χώρα που υπέστη κακή διαχείριση. Η κακοδιαχείριση δεν είναι τεχνικός όρος, αλλά πολιτικός”

Αφού σκέφθηκε δυνατά: "πόσο δημοκρατικά διαχειριζόμαστε την εξουσία;" αλλά απάντηση από τους συντρόφους δεν πήρε, κατέληξε μόνος του στο συμπέρασμα της "ύβρεως". 

΄Οπου “ύβρις”είπε= "κακοδιαχείριση της χώρα= αντί για  ανοικτή διακυβέρνηση, υπήρχαν οι πελατειακές  σχέσεις, κατασπατάληση πόρων, ενίσχυση των ισχυρών έναντι των φτωχών."

Αφού παρέλαβε "οικονομικό και κοινωνικό χάος από την προηγούμενη κυβέρνηση” και μας άφησε κι εμάς και τους συντρόφους σοσιαλιστές με την απορία αν είχαμε κυβέρνηση Ν.Δ 35 χρόνια και πότε ακριβώς προσγειώθηκε στη χώρα ο πρωθυπουργός,

κράτησε το καλύτερο για το τέλος. Σύμφωνα με την λογική του, με την αντιληψή του, με ότι έχει καταλάβει τέλος πάντων ,μας είπε ότι: “αυτοί που διαδηλώνουν, δεν διαδηλώνουν μόνον για τα μέτρα, για τη λιτότητα, αλλά για την ανάγκη να υπάρξει ένα πιο δίκαιο και  πιο υπεύθυνο σύστημα. Ζητούν, όσοι διαδηλώνουν ανανέωση της Δημοκρατίας. Οι διαδηλώσεις γίνονται και για το όραμα, και για το μέλλον και για τη δημοκρατία..”

Τα οποία όλα αυτά ζητούμενα, "με την υπερψήφιση του μεσοπροθέμου , και αφού σώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη και να προχωρήσει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, διότι είναι η απαίτηση του λαού..."

Κατόπιν όλων τούτων, ας ανοίξει και ένα λεξικό. 

Ας υποθέσουμε, ότι έλειπε 35 χρόνια από την χώρα που διέπρατταν "Υβριν” (οι άλλοι...) .

Κάτι σαν φωτογραφική διάταξη της διακυβέρνησης του είναι η ερμηνεία της λέξης “΄Υβρις”. Τι θέλει και χρησιμοποιεί τέτοια δύσκολα λήμματα;

Η ύβρις ήταν βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων. Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του (σωματική αλλά κυρίως πολιτική στρατιωτική και οικονομική) , συμπεριφερόταν με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας και κυρίως απέναντι στον άγραφο θεϊκό νόμο -που επέβαλλαν όρια στην ανθρώπινη δράση-, θεωρούνταν ότι διέπραττε «ὓβριν», δηλ. παρουσίαζε συμπεριφορά με την οποία επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό τους.

Η βίαια, αυθάδης και αλαζονική αυτή στάση,συμπεριφορά, που αποτελούσε για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο παραβίαση της ηθικής τάξης και απόπειρα ανατροπής της κοινωνικής ισορροπίας και γενικότερα της τάξης του κόσμου, πιστευόταν ότι (επαναλαμβανόμενη, και μάλιστα μετά από προειδοποιήσεις των ίδιων των θεών ) οδηγούσε τελικά στην πτώση και καταστροφή του «ὑβριστοῦ» 

 Και μετά την “Υβριν” ανελάμβανε η Νέμεσις...

Ποιά Δημοκρατία;

Η κυβέρνηση, λοιπόν...κέρδισε τη μάχη στη Βουλή, αλλά έχασε ΑΛΛΗ ΜΙΑ στην κοινωνία.
Το αποτέλεσμα έγινε δεκτό με θετικά σχόλια των δανειστών στο εξωτερικό, με τα μεγαλύτερα δίκτυα ενημέρωσης, σε απευθείας σύνδεση με την ελληνική βουλή, με την εικόνα χωρισμένη στα δύο. Η μισή οθόνη έδειχνε την ψηφοφορία και η άλλη μισή την κόλαση έξω στους δρόμους. Με αναμεταδόσεις των...πολεμικών ανταποκριτών τους όλη
την ημέρα . Άλλωστε για πρώτη φορά, σε καιρό δημοκρατικής ομαλότητας, οργανώθηκε τόσο μεγάλη αστυνομική επιχείρηση προκειμένου να λειτουργήσει η Βουλή και να εξασφαλιστεί η ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ.
Κανένα σχέδιο και καμια πρόθεση να διασφαλισθεί το δικαίωμα των πολιτών να διαδηλώσουν και να εκφράσουν την αντιθεσή τους.
Κανένα σχέδιο και καμια πρόθεση να διασφαλισθεί η ασφάλεια των ξένων τουριστών των δύο μεγάλων ξενοδοχείων του Συντάγματος. Πολλές απορίες από όλα αυτά που αποσβολωμένοι παρακολουθήσαμε.
Οι εικόνες και τα βίντεο, μάρτυρες μιας και μοναδικής προσπάθειας, ενός οργανωμένου κρατικού σχεδίου:

"Αρκετά με την πλατεία. Πρέπει ν' αδειάσει και να είναι τέτοια η τρομοκρατία που να μην μπορέσει να ξαναγεμίσει."
Ναι. Αυτό ήθελαν. Δεν υπάρχει και δεν μπορεί να σταθεί άλλη εξήγηση.
΄Εκαναν ό,τι μπορούσαν για να διαλύσουν το φιλειρηνικό μεγάλο πλήθος των “αγανακτισμένων”.
Αν υπήρχε επεξεργασμένο σχέδιο προστασίας των διαδηλωτών από τα “ακραία στοιχεία” και απέτυχε, οι υπεύθυνοι, σε όλες τις βαθμίδες, οφείλουν πάραυτα να παραιτηθούν.
' Οχι μόνον αυτό δεν έγινε, αλλά εξαφανίσθηκε από προσώπου γης ο αρμόδιος υπουργός “Προστασίας του Πολίτη” ( λέμε τώρα Προστασίας...) όλη τη διάρκεια της χθεσινής ημέρας.
 ΄Οτι έγινε, έγινε για να  διαλυθεί το κίνημα των “αγανακτισμένων”, ώστε να μπορέσει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα να κυλήσει χωρίς φωνές και αντιρρήσεις.
Κοντεύει να ξημερώσει, και μετά μια τέτοια μέρα, μέρα απροκάλυπτης βίας, μουδιάσματος, και διαψεύσεων και των τελευταίων μύθων της δημοκρατίας, μέρα που κάποιοι είναι έτοιμοι να απογοητευτούν, άλλοι έχουν περισσότερη δύναμη να συνεχίσουν, άλλοι νιώθουν θλίψη και οργή, κάποιοι απόγνωση.

Τουλάχιστον το ξημέρωμα μας βρίσκει εμείς να  ξεμπερδεύουμε με τις όποιες αυταπάτες μας κι αυτοί με τα όποια άλλοθί τους…
Υ.Γ. Ναι, κοντεύει να ξημερώσει τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές. Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ. Δεν το χωράει το μυαλό μου αυτό που έζησα χθες, βλέποντας και ακούγοντας εκκλήσεις γιατρών για , φάρμακα, εθελοντές γιατρούς γάζες, φωτιές, αίματα...
Να ακούω για 500 τραυματίες και πρόχειρα ιατρεία...Η φωνή του Παπαχρήστου και της Δαμανάκη έλειπαν από το déjà vu...
Mμήμες που ζωντάνεψαν, μιας νύχτας που χαράχτηκε στην εφηβική μνήμη μου.
Μια νύχτα που ήταν η απαρχή για τον δρόμο στη Δημοκρατία. Ποιά Δημοκρατία;
Αυτή που ξημέρωσε σήμερα ;
Όσο ανεβαίνει η ήλιος, τόσο η θλίψη της νύχτας διαλύεται και δίνει τη θέση της στην οργή. Γιατί αυτό κατάφεραν. Να οργίσουν και τους πιο ψύχραιμους. Μόνο που :"Ειναι βαριά και επικίνδυνη η φωνή του λαού όταν κυριεύεται από την οργή."ΑΙΣΧΥΛΟΣ
Εφημερίδα"Η Δημοκρατική της Ρόδου"  1.7.2011