' Υβρις

Στην έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο πρωθυπουργός αφού ευχαρίστησε τους ευρωπαίους πολίτες και τα κοινοβούλια των ξένων χωρών για την αλληλεγγύη που δείχνουν, μέσω της συμμετοχής των χωρών – μελών της ΕΕ στο νέο πακέτο βοήθειας.

Αφού μας ενημέρωσε ότι “Μας έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης και η Ευρώπη, να προχωρήσουμε στις αλλαγές”.

Αφού μας ξαναδιαφήμισε στα πέρατα της οικουμένης:

“ Η Ελλάδα, δεν είναι φτωχή χώρα, αλλά είναι χώρα που υπέστη κακή διαχείριση. Η κακοδιαχείριση δεν είναι τεχνικός όρος, αλλά πολιτικός”

Αφού σκέφθηκε δυνατά: "πόσο δημοκρατικά διαχειριζόμαστε την εξουσία;" αλλά απάντηση από τους συντρόφους δεν πήρε, κατέληξε μόνος του στο συμπέρασμα της "ύβρεως". 

΄Οπου “ύβρις”είπε= "κακοδιαχείριση της χώρα= αντί για  ανοικτή διακυβέρνηση, υπήρχαν οι πελατειακές  σχέσεις, κατασπατάληση πόρων, ενίσχυση των ισχυρών έναντι των φτωχών."

Αφού παρέλαβε "οικονομικό και κοινωνικό χάος από την προηγούμενη κυβέρνηση” και μας άφησε κι εμάς και τους συντρόφους σοσιαλιστές με την απορία αν είχαμε κυβέρνηση Ν.Δ 35 χρόνια και πότε ακριβώς προσγειώθηκε στη χώρα ο πρωθυπουργός,

κράτησε το καλύτερο για το τέλος. Σύμφωνα με την λογική του, με την αντιληψή του, με ότι έχει καταλάβει τέλος πάντων ,μας είπε ότι: “αυτοί που διαδηλώνουν, δεν διαδηλώνουν μόνον για τα μέτρα, για τη λιτότητα, αλλά για την ανάγκη να υπάρξει ένα πιο δίκαιο και  πιο υπεύθυνο σύστημα. Ζητούν, όσοι διαδηλώνουν ανανέωση της Δημοκρατίας. Οι διαδηλώσεις γίνονται και για το όραμα, και για το μέλλον και για τη δημοκρατία..”

Τα οποία όλα αυτά ζητούμενα, "με την υπερψήφιση του μεσοπροθέμου , και αφού σώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη και να προχωρήσει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, διότι είναι η απαίτηση του λαού..."

Κατόπιν όλων τούτων, ας ανοίξει και ένα λεξικό. 

Ας υποθέσουμε, ότι έλειπε 35 χρόνια από την χώρα που διέπρατταν "Υβριν” (οι άλλοι...) .

Κάτι σαν φωτογραφική διάταξη της διακυβέρνησης του είναι η ερμηνεία της λέξης “΄Υβρις”. Τι θέλει και χρησιμοποιεί τέτοια δύσκολα λήμματα;

Η ύβρις ήταν βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων. Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του (σωματική αλλά κυρίως πολιτική στρατιωτική και οικονομική) , συμπεριφερόταν με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας και κυρίως απέναντι στον άγραφο θεϊκό νόμο -που επέβαλλαν όρια στην ανθρώπινη δράση-, θεωρούνταν ότι διέπραττε «ὓβριν», δηλ. παρουσίαζε συμπεριφορά με την οποία επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό τους.

Η βίαια, αυθάδης και αλαζονική αυτή στάση,συμπεριφορά, που αποτελούσε για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο παραβίαση της ηθικής τάξης και απόπειρα ανατροπής της κοινωνικής ισορροπίας και γενικότερα της τάξης του κόσμου, πιστευόταν ότι (επαναλαμβανόμενη, και μάλιστα μετά από προειδοποιήσεις των ίδιων των θεών ) οδηγούσε τελικά στην πτώση και καταστροφή του «ὑβριστοῦ» 

 Και μετά την “Υβριν” ανελάμβανε η Νέμεσις...