Οι ρεπόρτερς της άγονης γραμμής

Αγαθονήσι 'Εκεί που πεθαίνουν γιατί δεν υπάρχουν πλοία να πάνε σε νοσοκομείο

Κάθε που ένας θάνατος φτάνει σε ένα νησί της άγονης γραμμής, γίνεται πρωτοσέλιδο, επερώτηση αντιπολιτευτική στη βουλή (έκπληκτη και οργισμένη λόγω πολιτικού Αλτσχάιμερ), αγανακτισμένα πάνελ σε τηλεοπτικούς σταθμούς.

Δόξες και φώτα τότε τα νησιά των άγονων γραμμών, τα αφημένα και ξεχασμένα το χειμώνα, από την εξουσία, τους παράγοντες, τους πολιτικούς. Όλους αυτούς που θα τρέξουν μετά στα πανηγύρια, στις εκδηλώσεις του καλοκαιριού, για να δείξουν το ενδιαφέρον τους δήθεν, να σταθούν και να φανούν στις φωτογραφίες των εφημερίδων, στα τοπικά κανάλια.

Ξεχασμένοι ακρίτες, με μικρά και μεγάλα προβλήματα, που δε βλέπει κανείς, ούτε όταν νομοθετεί, ούτε όταν υπογράφει.

' Οταν σβήσουν τα φώτα του τουρισμού, όταν γίνουν έστω τα βασικά (και όχι παντού...) για τα μάτια των τουριστών, όταν καταμετρηθεί το συνάλλαγμα της τουριστικής βιομηχανίας,τα νησιά είναι σαν να μην υπάρχουν. Οι νησιώτες μένουν μόνοι,με τους βοριάδες και τις φουρτούνες τους.

Με παιδιά να θαλασσοδέρνονται σε καίκια για να πάνε σχολείο , με γέροντες να περιμένουν το επόμενο βαπόρι για εξετάσεις ρουτίνας, ετοιμόγεννες να λαχταράνε ώρα με την ώρα , να κοιτούν τον ουρανό αν θά'ρθει για το ελικόπτερο να τους πάρει, τον ορίζοντα αν θα φανεί το πλοίο και όλοι μαζί να προσεύχονται για να μην πεθάνουν στα 55 τους στο κάθε Αγαθονήσι.

Η εξουσία θα φανεί ξανά στο χειροκρότημα, στα πανηγύρια, το καλοκαίρι με τους χιλιάδες επισκέπτες που τρέχουν να απολαύσουν την ηρεμία και τη γοητεία του τόπου και των ανθρώπων του.

Θα φανεί στις εκλογές του μεγάλου συναγωνισμού των υποσχέσεων, χτυπώντας πλάτες φιλικά οι χαμογελαστοί “κατόπιν ενεργειών μου”.

Μέχρι τότε τι παραπάνω θέλετε μες τον χειμώνα τρίτης διαλογής πολίτες; 

Εγινε ο θάνατος πάλι πρωτοσέλιδο, αγανάκτησαν, φώναξαν επερωτώντας, ήταν σε...ανοικτή γραμμή μαζί σας ως όφειλαν,κατέγραψαν το πρόβλημα.

Ραντεβού για το επόμενο ρεπορτάζ τους...

Γιατί τι άλλο είναι εκτός από ρεπόρτερς πλέον, που καταγράφουν και αφηγούνται; 

Και μάλιστα κακοί ρεπόρτερς. Τους προλαβαίνει η είδηση πριν την ανακαλύψουν, όπως κάνουν οι επαγγελματίες του ρεπορτάζ.

Από το... ρεπορτάζ της 2ας Μαίου 2009 στο Αγαθονήσι (αντιπολίτευση γαρ, πλούσιο το ρεπορτάζ του νυν πρωθυπουργού)

ατενίζοντας το απέραντο γαλάζιο και την εξουσία στο δρόμο για το Αγαθονήσι

"Όσοι νομίζουν, και έχουν βγάλει τη θεωρία, ότι η καθημερινότητα δεν έχει καμία σχέση με τη διαφθορά, ας έρθουν εδώ, στο Αγαθονήσι, ας έρθουν κι ας δουν τους Φούρνους, τη Σάμο, τη Λήμνο, την Κάλυμνο, για να διαπιστώσουν πόσο έχουν υποβαθμιστεί οι υπηρεσίες υγείας, παιδείας, αλλά και των συγκοινωνιών, που θα έπρεπε να είναι πρώτης προτεραιότητας γι΄ αυτούς τους κατοίκους που βρίσκονται στην πύλη της Ελλάδας και δίνουν τη μάχη, μια μάχη εθνική... Η Ελλάδα χρειάζεται μια άλλη πορεία, μια πορεία που θα εγγυάται τα δικαιώματα όλων, την ισονομία, το δικαίωμα να αισθάνεται ο κάθε πολίτης την σιγουριά ότι έχει πρόσβαση στην υγεία, στην παιδεία, στη σωστή συγκοινωνία."

Σε ό,τι αφορά το θέμα των συγκοινωνιών ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρότεινε κατ’ αρχήν την αξιοποίηση της Συνθήκης του Αμστερνταμ για τις νησιώτικές περιοχές, ενώ επανέλαβε την δέσμευσή του για την ύπαρξη ενός πλοίου κάθε μέρα για κάθε νησί.

Παράλληλα, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην έλλειψη υποδομών που έχουν τα ακριτικά νησιά, θέμα που υποσχέθηκε να επιλύσει ως πρωθυπουργός.

Καταλάβατε ποιό είναι τό πρόβλημα αγαπητοί Αγαθονησιώτες, εσείς στη Λέρο που βάλατε λουκέτο στο νησί διαμαρτυρόμενοι, στην Κάσσο που μαζέψατε μόνοι σας χρήματα για τον απινιδωτή, στο Καστελόριζο που πάτε για γιατρό απέναντι στην Τουρκία; Δεν τους καλέσατε όλους αυτούς πρώην και νυν να ζήσουν έναν χειμώνα εκεί.

Γιατί άλλο να βλέπεις την καθημερινότητα πίνοντας εσπρεσάκι από το G.B. Corner κι άλλο να περιμένεις τον επόμενο θάνατο στο Αγαθονήσι κάποιου αγαπημένου, ακόμη και τον δικό σου, γιατί δεν έχει πλοίο να σε σώσει.

' Αλλο να ζουν εκεί τα παιδιά σου και να...”συγχωνεύονται” στο καίκι που θα τα πάει στο άλλο νησί για να μάθουν γράμματα, κι άλλο να περνάει έξω από τα μέγαρα Βορείων και Νοτίων Προαστείων το αυτοκίνητο του ακριβού σχολείου.

καταγραφή προβλημάτων για τις ανάγκες του...ρεπορτάζ

' Ισως αυτή η χώρα μπορέσει να σωθεί, αν ψήφο μπορούν να ζητούν πλην όλων των άλλων που προβλέπει το Σύνταγμα, όσοι έχουν ζήσει υποχρεωτικά το λιγότερο ένα χρόνο σε άγονες γραμμές θάλασσας και στεριάς.

Και αυτοί θα αντιληφθούν σε ποια χώρα ζουν και εμείς θα γλυτώσουμε από τα ψέματα , την ανεπάρκεια τους και το δούλεμα.

Εφημερίδα "Η Δημοκρατική της Ρόδου"