Επιλεκτικές ευαισθησίες...

΄ Εχει διαφορά που ήταν πέντε χρόνια μεγαλύτεροι απ' τον Αλέξη;

΄Εχει διαφορά που η σφαίρα έφυγε από δειλό ψυχάκια συνέλληνα ή αλλοδαπό κι όχι από κάποιον ψυχάκια αστυνομικό;

Μάλλον πρέπει να υπάρχουν αυτές οι διαφορές και άλλες πολλές.

Eίχαν την ατυχία να είναι "μπάτσοι"...

Είχαν την ατυχία να αντιμετωπισθεί ο θανατός τους, σαν φυσιολογική συνέπεια της δουλειάς που έκαναν, αλλά και βάσει της...ψυχρής σχέσης μας με την αστυνομία.

Βάσει των πιθανοτήτων της επικινδυνότητας της δουλειάς μέσα από αριθμούς στατιστικής, ήταν εν δυνάμει...νεκροί.

Μια δήλωση καταδίκης τους αρκεί. 

Οι άρχοντες, οι μεγαλοσχήμονες των ΜΜΕ, θα εκπληρώσουν στο ακέραιο το καθήκον τους. 

Η πολιτεία θα δηλώσει πως θα συμπαρασταθεί στις οικογένειες εκφράζοντας τη λύπη της, οι δημοσιογράφοι θα το έχουν πρώτο θέμα στα δελτία.

Οι διαμαρτυρίες, τα ποιήματα, τα τραγούδια, οι σελίδες που γέμιζουν το διαδίκτυο, οι τοίχοι με συνθήματα είναι για θάνατο πολίτη...

Ο προοδευτισμός έγινε επιλεκτικός...

Επιλεκτική η ευαισθησία μπροστά στον θάνατο.

“Τρισάγια κάθε τόσο
γιὰ νὰ δοθεῖ ἡ ὑπηκοότητα νεκροῦ...”(Κική Δημουλά)

Εφημερίδα "Η Δημοκρατική της Ρόδου"