Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

Tο Kούλουμο

 ' Εκθεση Ιδεών:
TO ΚΟΥΛΟΥΜΟ είναι μια μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Επίσης, το κούλουμο είναι ένα φαγητό που τρώμε, κάθε Κούλουμο. Κάθε Κούλουμο πέφτει Καθαρά Δευτέρα και το έθιμο είναι να τρώμε όλοι από ένα κούλουμο, για το καλό του χρόνου.

Εγώ το κούλουμο δεν το τρώω γιατί μου φέρνει αναγούλα. Προτιμάω τα γαριδάκια με γεύση μπέικον. Κανονικά, όμως, πρέπει να τρώω. Γιατί το κούλουμο έχει σίδηρο που σε κάνει δυνατό και φωσφόρο που δεν σε κάνει ηλίθιο. Εγώ μια φορά, έφαγα κούλουμο για το φωσφόρο, γιατί νόμιζα ότι θα φωσφορίζω. Αλλά όλη νύχτα τριγύρναγα στο διαμέρισμα και δεν φωσφόριζα καθόλου. Κι όταν το είπα στη μαμά μου, η μαμά μου είπε:

- Τι να σου κάνει και το φωσφόρο, άμα το παιδί σου βγει βλαμμένο;

Το κούλουμο το μαγειρεύουνε οι χριστιανοί κάθε Καθαρά Δευτέρα. H Καθαρά Δευτέρα είναι μια μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Τη Καθαρά Δευτέρα τη λένε Καθαρά Δευτέρα, γιατί όλοι οι άνθρωποι πλένονται.

Παλιά, οι άνθρωποι πλένονταν κάθε Σάββατο και λούζονταν κάθε Μεγάλο Σάββατο. Εμένα μου άρεσε αυτό το ωραίο έθιμο της Χριστιανοσύνης! Και κάθε που η μαμά μου μού έλεγε για μπάνιο, ούρλιαζα ότι με δέρνει και την πηγαίνανε στο Τμήμα για κακοποίηση ανηλίκου.

Τώρα, όμως, μου είπε η μαμά μου ότι ήρθε νέα κυβέρνηση με τον Κύριο Καραμανλή - που είναι μια μεγάλη μορφή της Χριστιανοσύνης. Κι αυτός - λέει η μαμά μου - έβγαλε ένα νόμο να πλένονται οι άνθρωποι υποχρεωτικά, κάθε μέρα. Κι όποιος δεν πλένεται, τον κλείνουν φυλακή και του δίνουν να τρώει μπάμιες και κούλουμα. Κι εγώ φοβήθηκα και από τότε κάνω μπάνιο κάθε μέρα.

Το Κούλουμο είναι μια μεγάλη νηστεία της Χριστιανοσύνης όπου ξεσκιζόμαστε στο φαγητό. H δασκάλα μας μάς είπε ότι τρώμε μόνο ψαροφαγία. Αλλά εμείς στο σπίτι μας δεν μαγειρεύουμε ποτέ ψαροφαγία: μόνο χταπόδια, καλαμάρια και σουπιές. Και ταραμά. Που δεν τον τρώω εγώ, αλλά μασάει η κατσίκα ταραμά! Εμείς δεν έχουμε κατσίκα. Έχουμε ένα χάμστερ! Και δεν μασάει το χάμστερ ταραμά. Τα φαγητά αυτά είναι συμβολικά, διότι έχουν ένα συμβολισμό και συμβολίζουν κάτι με τον Ιησού Χριστό και τους δώδεκα απόστολους, στη Βηθλεέμ. Ή στην Ιερουσαλήμ. Ή στη Γεθσημανή.

Διότι στα αρχαία εκείνα χρόνια της Χριστιανοσύνης, δεν υπήρχε Χριστιανοσύνη. Υπήρχαν οι Ρωμαίοι εκατόνταρχοι. Αυτοί, για πολλές μέρες, ντύνονταν μαρκησίες και βασίλισσες της νύχτας. Και ξαφνικά, κάθε Καθαρά Δευτέρα βάζανε τη στολή στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας κι αρχίζανε να τρώνε χαλβά γεύση σοκολάτα.

Ο αετός είναι ένα μεγάλο έθιμο της Χριστιανοσύνης μας. Συμβολίζει την Ορθοδοξία που πετάει ψηλά στα ουράνια και πετάει ψωμάκια τους φτωχούς ανθρώπους.

Στα αρχαία χρόνια, οι Ρωμαίοι εκατόνταρχοι μόλις βγάζανε τη στολή της μαρκησίας, πετάγανε αετούς πάνω από τη Βηθλεέμ. Κι επειδή τότε δεν είχανε ηλεκτρισμό, ο αετός δεν σκάλωνε στους στύλους της ΔΕΗ και οι μπαμπάδες των εκατόνταρχων δεν λέγανε «άι σιχτίρ και τον πλήρωσα χρυσό, γαμώ το έθιμο, γαμώ!».

H Καθαρά Δευτέρα είναι μια μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης, που μας έρχεται απότομα. Το Χριστούγεννα είναι 25 Δεκεμβρίου. H 25η Μαρτίου είναι 25 Μαρτίου. Το Πάσχα - που όλο κουνιέται - το υπολογίζει ο μπαμπάς (που είναι δημόσιος υπάλληλος) ένα χρόνο πριν. Όμως, η Καθαρά Δευτέρα έρχεται σαν κεραμίδα. Ποτέ δεν την περιμένουμε. Και λέει η μαμά μου:

- Πω, πω, αυτή τη Δευτέρα είναι Καθαρά Δευτέρα;

Κι όλο ζει με αυτό το άγχος: Ότι η Καθαρά Δευτέρα θα πέσει Τρίτη! 
ΕΛΕΝΑ ΑΚΡΙΤΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου