"πάταξον µεν, άκουσον δε"

Καρατζαφέρης: "Δεν κατάλαβαν οι άνθρωποι ότι αν ο Ευρυβιάδης δεν τα είχε βρει με τον Θεμιστοκλή το 480 π. Χ. ούτε αυτούς θα έγραφε η ιστορία, ούτε την ημερομηνία" και πρόσθεσε "η καρέκλα δυστυχώς κάποιων πάνω από την Ελλάδα. Οψόμεθα"
Σαμαράς : ''Ο Θεμιστοκλής και ο Ευρυβιάδης τα βρήκαν μεταξύ τους για να πολεμήσουν και όχι για να υποκύψουν"

Δεν νομίζω πως ήταν πολύ καλοί στην ιστορία και οι δύο πολιτικοί άνδρες. Ούτε καν σ' αυτή των σχολικών εγχειριδίων, στα οποία δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κάποιος, ότι ο Θεμιστοκλής εξανάγκασε τον Ευρυβιάδη να τα...βρει μαζί του, εκβιαζοντάς τον στην ουσία.
Υπάρχουν δε "αποχρώσες ενδείξεις", ότι έναν καυγά για το ποιός θα είναι αρχηγός στη μάχη κατά των Περσών τον είχαν.
Συν του ότι ο Ερυβιάδης ήταν "όπου φυσάει ο άνεμος πάω" και κάτι τάλαντα τα "πήρε" για να μείνει να ναυμαχήσει στο Αρτεμίσιο. Πέντε τάλαντα (5) του έδωσε ο Θεμιστοκλής και 3 τάλαντα (τρία) ο Αδάμαντος (ναύαρχος των Κορινθίων). Σύνολο οκτώ (8) και μένω...
Ατυχέστατος λοιπόν ο Ευρυβιάδης ως παράδειγμα, αλλά και το γεγονός στο συνολό του.
Γιατί όπως και να συμφώνησαν, το ζητούμενο ήταν μια μάχη, ένας πόλεμος , μια νίκη εναντίον των Περσών.
Δεν χρησιμοποίησαν την “συναίνεση” ή την ευφυϊα τους για να περικόψουν μισθούς ή συντάξεις, να ξεπουλήσουν και να ισοπεδώσουν τους κατοίκους της χώρας.
Ας αφήσουν λοιπόν τα ιστορικά ευφυολογήματα και τις ιστορικές αναλογίες, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και την ανεπάρκειά τους.
Η αξία των προγόνων δεν κληρονομείται ούτε μεταφέρεται. Είναι όλοι τους κατώτεροι των περιστάσεων και μόνο υπερήφανοι δεν θα έπρεπε να αισθάνονται θυμιζοντάς μας το ένδοξο παρελθόν για να μας πείσουν.
Υπερήφανος μπορεί να είναι κάποιος, μόνο για τα πράγματα που πέτυχε ο ίδιος.
Ας ρίξουν μια ματιά γύρω τους και να μας πουν πόσο υπερήφανοι συνεχιστές της κληρονομιάς των προγόνων είναι...

" Η Δημοκρατική της Ρόδου" (Δημοσιεύθηκε την 1.6.2011)