Κάτι ασπρόμαυρες φωτογραφίες ,με χαμόγελα μυρωδιές, χρώματα, έννοιες.
Κάτι Κυριακές γεμάτες μουσική,που φτάνουν στ' αυτιά μου σαν από φυσαρμόνικα.
Μουσικές το χαμογελό σου, η ηρεμία σου,η υπομονή σου, η αγάπη σου, η αξιοπρεπειά σου.
Μια σκιά που όσο μεγάλωνω, μεγαλώνει μαζί μου,για να φρουρεί τα όνειρα, τη ζωή μου.
Σκέψεις ...κι ίσως πολλές ανείπωτες ...
΄Ομως όταν δεν μιλώ,είναι για να μη χάσω τις ασπρόμαυρες εικόνες,τη μυρωδιά του καφέ και της εφημερίδας σου.
Γιατί φοβάμαι πως μπορεί κάποια στιγμή να μείνω χωρίς άλλες εικόνες.
Μη τρομάξω τη σκιά σου και φύγει...
Κάτι Κυριακές γεμάτες μουσική,που φτάνουν στ' αυτιά μου σαν από φυσαρμόνικα.
Μουσικές το χαμογελό σου, η ηρεμία σου,η υπομονή σου, η αγάπη σου, η αξιοπρεπειά σου.
Μια σκιά που όσο μεγάλωνω, μεγαλώνει μαζί μου,για να φρουρεί τα όνειρα, τη ζωή μου.
Σκέψεις ...κι ίσως πολλές ανείπωτες ...
΄Ομως όταν δεν μιλώ,είναι για να μη χάσω τις ασπρόμαυρες εικόνες,τη μυρωδιά του καφέ και της εφημερίδας σου.
Γιατί φοβάμαι πως μπορεί κάποια στιγμή να μείνω χωρίς άλλες εικόνες.
Μη τρομάξω τη σκιά σου και φύγει...
Πολύ όμορφο κείμενο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά..