Καλημέρα ήλιε! Kαληνύχτα Πυθαγόρα...

Η απάντηση στην επιστολή διαμαρτυρία, οργή αλλά και συμβολική κίνηση της Μυρσίνης Λοίζου, ήρθε σήμερα πρωί πρωί δια στόματος του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ της Σάμου κ. Βαρδίκου Πυθαγόρα. Είπε λοιπόν ο συγκεκριμένος κύριος “ Τι θα ήταν το τραγούδι του Λοίζου αν δεν γινόταν γνωστό μέσα από το ΠΑΣΟΚ; ΄Ενα τραγουδάκι σαν όλα τα άλλα. ' Ενα σαχλό τραγουδάκι.”
Στην έκπληξη του δημοσιογράφου περί “σαχλού” επέμενε! για δεύτερη φορά! “Αν δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ δεν θα γινόταν γνωστό...”.
Αυτός ο κύριος που δηλώνει εκπαιδευτικός, θα έπρεπε να ξέρει πως αν μη τι άλλο, τέτοιες απαξιωτικές αναφορές για το έργο ενός αποδεδειγμένα μεγάλου δημιουργού αλλά και ανθρώπου, είναι ΥΒΡΙΣ.
Αυτός ο κύριος που δηλώνει εκπαιδευτικός, θα έπρεπε να ξέρει το πως, πότε και το γιατί έγραψε ο Μάνος Λοίζος το “Καλημέρα ΄Ηλιε”.

' Επρεπε να ξέρει ,ότι γράφτηκε το '73, κυκλοφόρησε  "ανεπίσημα" μετά το Πολυτεχνείο και μετά από περιπέτειες λογοκρισίας και επίσημα το '74 μετά την μεταπολίτευση σε δίσκο. ' Ενα τραγούδι που “πάντρεψε” μέσα από δεκάδες συμβολισμούς ένα σωρό ελληνικές ομορφιές, την ανάγκη των λαβωμένων από τα χρόνια της επταετίας Ελλήνων να γυρίσουν σελίδα και να παλέψουν για μια χώρα δίκαιη, ελεύθερη και ανεξάρτητη. Ο ήλιος, το κρασί, το νταούλι, ο ζουρνάς, ο φίλος, τα παιδιά, η Μυρσίνη (η κόρη του αείμνηστου δημιουργού), το πράσινο, η Παναγιά...

'Ενα τραγούδι που αγαπήθηκε -ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ιδρυθεί το ΠΑΣΟΚ του κυρίου- από το σύνολο μιας κοινωνίας που ονειρευόταν και πάλευε ένα καλύτερο αύριο.
Και ποιο άλλωστε σύμβολο θα μπορούσε να αποδώσει καλύτερα την ελπίδα και τον αγώνα γι' αυτό το αύριο από τον ήλιο;
' Ενα τραγούδι που τραγουδήθηκε πολύ, μέχρι τη στιγμή που ταυτίστηκε άθελά του με συγκεκριμένο πολιτικό φορέα, όταν μετά από επιθυμία καθώς φαίνεται του ιδρυτή και τότε προέδρου του Ανδρέα Παπανδρέου, άρχισε να ακούγεται στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ.

Τα μηνύματα που κρύβουν οι στίχοι του είναι πολλά και δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο. Κι δεν είναι απλά οι στίχοι επίκαιροι. Δυστυχώς, η καταρράκωση όλων αυτών που περιγράφουν τροφοδοτεί και την επικαιρότητα τους. Γιατί ελάχιστα από αυτά τα συναισθήματα, ελάχιστες τέτοιες εικόνες έχουν μείνει να περιγράφουν την Ελλάδα του σήμερα.

Υ.Γ.Θα μου πείτε...Εδώ ο κόσμος καίγεται. Ποιός ασχολείται με τον κύριο και τις κριτικές του περί μουσικής;

Πεποιθησή μου είναι, ότι εδώ και χρόνια, αλλά και σήμερα ακόμη,η κρίση δεν είναι κρίση αριθμών. Κρίση αξιών είναι. Εκεί πτωχεύσαμε, με αποτέλεσμα να μην αντιληφθούμε και την φυσική συνέπεια της οικονομικής κατάρρευσης, από τους μέτριους που αφήσαμε να  διαχειρίζονται την τύχη αυτής της χώρας. Όσο θα εξακολουθούμε να μην εντοπίζουμε ποιοί και με ποιούς τρόπους ήθελαν αυτή την σταδιακή και μεθοδευμένη κατάρρευση αξιών, ηθών, πολιτισμού, γλώσσας, ιστορικής μνήμης, δεν υπάρχει σωτηρία, όσα δις και αν εισρεύσουν στα ταμεία.

Εφημερίδα " Η Δημοκρατική της Ρόδου"