Η δική σου ιστορία, το δικό σου όνειρο

΄Οσο πλησιάζει αυτή η Κυριακή τόσο χειρότερα νιώθω. Με την πλάτη διαρκώς κολλημένη στον τοίχο και την ψυχή στο στόμα όχι επειδή πρέπει να αποφασίσω αλλά γιατί ότι κι αν αποφασίσω πάλι εγώ θα φταίω.

Κι όπως μου λένε όλοι -κουνώντας το δάχτυλό τους στη μούρη μου- στο τέλος θα τιμωρηθώ για τις λάθος επιλογές μου κα θα πάρω αυτό που μου αξίζει. Υποπτεύομαι πως είναι άλλος ένας τρόπος των πολιτικών -με τη βοήθεια των πάντα πρόθυμων ΜΜΕ- να αποποιηθούν τις ευθύνες και να ρίξουν το μπαλάκι επάνω μου. Παρ’ όλα αυτά αγχώνομαι. Όταν σου λένε πως εσύ θα φταις που η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει, που τα παιδιά μας δεν θα έχουν μέλλον, που η Ευρώπη θα μας αφανίσει, είναι λογικό κι ανθρώπινο να τρομοκρατείσαι .

Το οπλοστάσιό τους ο φόβος! Το χάος της Δευτέρας και η κατστροφή, εάν εκείνοι βγουν από σκηνικό.

Δεν μου αρέσει να με απειλούν, ούτε να με τρομοκρατούν, και η λύση «το μη χείρον βέλτιστον» καθόλου μα καθόλου δεν μου αρέσει! Πάντα σε δύσκολες καταστάσεις πολύ περισσότερο σε ακραίες και οριακές όπως αυτή,αν ελπίζεις με μετριότητες, τότε απλά κοροϊδεύεις τον εαυτό σου.

Δεν μου αρέσει να μου κουνούν το δάχτυλο, προσπαθώντας να με πείσουν για την βαθιά αντιδημοκρατική αντίληψη ότι υπάρχει «υπεύθυνη» και «ανεύθυνη» ψήφος. Δεν μου αρέσει να μου λένε πως με την ψήφο μου πρέπει να τιμωρήσω. Ναι, είμαι θυμωμένη, αλλά ο θυμός μου δεν είναι αντικείμενο ψηφοθηρίας. Η ψήφος μου δεν είναι "Ο εκδικητής της ερήμου" 

Θα προτιμήσω  να θυμηθώ μέχρι το δρόμο προς την κάλπη, το «Περί φωτίσεως» του Σαραμάγκου.

Θα προτιμήσω να θυμηθώ, το αυτονόητο που παραλίγο να με κάνουν να ξεχάσω: πως σε μια δημοκρατική κοινωνία η ψήφος οφείλει και πρέπει να είναι ελεύθερη! Από φόβους, από απειλές, από συμφέροντα και από παγίδες εκλογικών νόμων.

Ότι κι αν αυτό σημαίνει, με όλες τις συνέπειες της πράξης ή της μη πράξης που θα αποφασίσω.

Στο τέλος, έτσι κι αλλιώς, μένει πάντα η ιστορία που θα έχεις να αφηγηθείς εσύ πλέον. Ήμουν εκεί και έκανα αυτό.

Γι’ αυτό αγαπητέ μου αναγνώστη, κοίτα να είναι ενδιαφέρουσα η ιστορία σου, υπερασπίσου την, πλήρωσε το τίμημα, και ανεξάρτητα αν στο φινάλε αθροιστείς στους κερδισμένους ή στους χαμένους – δύο απόλυτα σχετικές έννοιες έτσι κι αλλιώς - φρόντισε να είσαι περήφανος πως άκουσες το όνειρό σου και όχι τον φόβο σου.

Η Δημοκρατική της Ρόδου  5/5/2012