Ο υπερθετικός βαθμός

Mε έχει τρομάξει φέτος ο υπερθετικός βαθμός. Περισσότερη ανεργία, περισσότερη φτώχεια, περισσότερη απόγνωση, περισσότερος φόβος για το αύριο, περισσότερη φιλανθρωπία. ‘

Εχω τρομάξει με το βομβαρδισμό φιλανθρωπίας. Αυτής της εποχιακής που τάχθηκε φέτος να υπηρετήσει το πνεύμα των Χριστουγέννων και οι τρόποι που έχουν επιλεγεί έχουν βάλε στόχο να δολοφονήσουν την σκέψη της πραγματικής αλληλεγγύης.

Και για να εξηγούμαι. Είμαι της άποψης ότι ουδείς μπορεί να δικάσει τις προθέσεις κανενός. Ότι το καλό μπορεί να επιτευχθεί  από όλους τους απλούς ανώνυμους, όσο  και από κυρίες που επιδεικνύουν τις ακριβές τουαλέτες τους σε φιλανθρωπικά γκαλά, μέχρι και από κοινωνικά παντοπωλεία ως επίδειξη ευαισθησίας  μετά αναλόγων φωτογραφικών ντοκουμέντων προς μελλοντική χρήση .

Είμαι της άποψης ότι το να προσφέρεις σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη, είναι πολύ καλό. Το να δημιουργήσεις όμως τις προϋποθέσεις οι άνθρωποι αυτοί να ζουν με αξιοπρέπεια και να μην χρειάζονται βοήθειά σου, είναι ακόμα καλύτερο!

Η φιλανθρωπία, όπως όλα στην ζωή, έχουν το savoir faire τους. Αλλιώς κρύβει περισσότερες αμαρτίες από τις αρετές που κρύβει το πραγματικά στοργικό ενδιαφέρον για τον άνθρωπο.

Και το κρίσιμο ερώτημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει, είναι,  αν τέτοιες κινήσεις έχουν μακρινό χρονικό ορίζοντα.

Τι θα γίνει μετά τις γιορτές; Οι πολιτικές επιλογές που έχουν οδηγήσει συμπολίτες μας στα κοινωνικά παντοπωλεία και εμάς στην φιλανθρωπία θα εκλείψουν;

Οι λύσεις που θα πρέπει να αναζητηθούν θα πρέπει να είναι και συστηματική και μακροπρόθεσμη. Θα πρέπει να υπάρξει  από τους αρμόδιους της πρόνοιας, δηλαδή από το κράτος.

Η φιλανθρωπία και φιλευσπλαχνία δεν μπορεί και δεν πρέπει να υποκαταστήσει τις δομές μιας οργανωμένης κοινωνίας.

Οι ανάγκες των κατοίκων αυτής της χώρας αλλάζουν και αυτές οι  νέες ανάγκες πρέπει να ικανοποιηθούν με προγράμματα, όχι ανάλογα με τα κέφια των περαστικών.

Και να καταλάβουμε  όλοι ότι η ωιλανθρωπία δεν προτείνεται ως αποκλειστική δίοδος για κοινωνική δράση. Δεν είναι μόδα και «must» να κυκλοφορούμε με μια σακούλα γεμάτη μακαρόνια και γάλα στο δρόμο ούτε «in» η παρουσία μας στα bazaar και στις εκκλήσεις εθελοντών.

Οι οποίοι εθελοντές γνωρίζουν ότι φιλανθρωπία δεν είναι απαραίτητα να δίνεις από αυτά που έχεις, αλλά από αυτό που είσαι.  Οι οποίοι γνωρίζουν , ότι η φιλανθρωπία, όταν δεν συνοδεύεται από αθόρυβη πραότητα μπορεί να πληγώσει… Σε υπερθετικό βαθμό. Ειδικά η εποχιακή φιλανθρωπία που στοχεύει πιο πολύ στο να υπηρετήσει το πνεύμα των Χριστουγέννων και θέτει λιγότερο στο κέντρο της σκέψης την πραγματική αλληλεγγύη.

Και όπως έγραφε σε ένα θαυμάσιο κείμενό του στο διαδίκτυο για το θέμα ο Δημήτρης Κούκουλας:

«Πιστεύω μόνο στην αλληλεγγύη. Η φιλανθρωπία είναι κάθετη και  έτσι είναι ταπεινωτική. Πηγαίνει από την κορυφή στο κατώτατο σημείο. Δεν αμφισβητεί τίποτα και συνήθως προέρχεται από αυτούς που δημιουργούν ή συντηρούν μια κοινωνική κατάσταση φτώχειας, χρησιμοποιώντας την για να απαλύνουν ευθύνες και να εξασφαλίζουν την   κοινωνική ανοχή στα πεπραγμένα τους. Ενώ η αλληλεγγύη είναι οριζόντια. Σέβεται τον άλλο και μαθαίνει από τον άλλο. Στηρίζεται στους ανθρώπους και στην αντίστασή τους στην κοινωνική αδικία… Δημιουργώντας στο νησί μας ένα πραγματικό κίνημα αλληλεγγύης, που θα σταθεί  απέναντι στη φιλανθρωπία  που προβάλλουν σήμερα οι  συστημικές δυνάμεις. Γιατί  τα δίκτυα αλληλεγγύης  θέλουν έναν κόσμο πιο δίκαιο, ανθρώπινο, δημιουργικό και παραγωγικό, με ευκαιρίες απασχόλησης για προσπορισμό  εισοδήματος και  αυτό είναι  που προσπαθούν να την κάνουν  πράξη και τρόπο ζωής»
"H Δημοκρατική της Ρόδου" 24.12.2011