Οι ποιητές έχουν τον τρόπο τους

Λίγο πριν πάμε να ψηφίσουμε,

"οι ποιητές έχουν τον τρόπο τους να στέλνουν τη σαϊτα στην καρδιά των πραγμάτων"

Γ.Σεφέρης

...

-Τὸ τί δὲν πρόδωσες ἐσὺ νὰ μοῦ πεῖς

Ἐσὺ κι οἱ ὅμοιοί σου, χρόνια καὶ χρόνια,

Ἕνα πρὸς ἕνα τὰ ὑπάρχοντά σας ξεπουλώντας

Στὶς διεθνεῖς ἀγορὲς καὶ τὰ λαϊκὰ παζάρια

Καὶ μείνατε χωρὶς μάτια γιὰ νὰ βλέπετε, χωρὶς ἀφτιὰ

Ν᾿ ἀκοῦτε, μὲ σφραγισμένα στόματα καὶ δὲ μιλᾶτε.

Γιὰ ποιὰ ἀνθρώπινα ἱερὰ μᾶς ἐγκαλεῖτε;

Ξέρω: κηρύγματα καὶ ρητορεῖες πάλι, θὰ πεῖς.

Ἔ ναὶ λοιπόν! Κηρύγματα καὶ ρητορεῖες.

Σὰν πρόκες πρέπει νὰ καρφώνονται οἱ λέξεις

Νὰ μὴν τὶς παίρνει ὁ ἄνεμος.

Μανώλης Αναγνωστάκης

Δὲ χάσαμε μόνο τὸν τιποτένιο μισθό μας

Μέσα στὴ μέθη τοῦ παιχνιδιοῦ σᾶς δώσαμε καὶ τὶς γυναῖκες μας

Τὰ πιὸ ἀκριβὰ ἐνθύμια ποὺ μέσα στὴν κάσα κρύβαμε

Στὸ τέλος τὸ ἴδιο τὸ σπίτι μας μὲ ὅλα τὰ ὑπάρχοντα.

Νύχτες ἀτέλειωτες παίζαμε, μακριὰ ἀπ᾿ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας

Μήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τὰ φύλλα τοῦ ἡμεροδείχτη

Δὲ βγάλαμε ποτὲ καλὸ χαρτί, χάναμε· χάναμε ὁλοένα

Πῶς θὰ φύγουμε τώρα; ποῦ θὰ πᾶμε; ποιὸς θὰ μᾶς δεχτεῖ;

Δῶστε μας πίσω τὰ χρόνια μας δῶστε μας πίσω τὰ χαρτιά μας

Κλέφτες!

Στὰ ψέματα παίζαμε!

Μ.Αναγνωστάκης

Ἐλπίζοντας πάντοτε πὼς κάποτε θὰ σταματήσει ἡ ἁλυσίδα

Ἴσως στὰ παιδιὰ τῶν παιδιῶν τους ἣ στὰ παιδιὰ τῶν παιδιῶν

            τῶν παιδιῶν τους.

Πρὸς τὸ παρόν, στὸν παλιὸ δρόμο ποὺ λέγαμε, ὑψώνεται

            ἡ Τράπεζα Συναλλαγῶν

- ἐγὼ συναλλάσσομαι, ἐσὺ συναλλάσσεσαι, αὐτὸς συναλλάσσεται-

Τουριστικὰ γραφεῖα καὶ πρακτορεῖα μεταναστεύσεως

-ἐμεῖς μεταναστεύουμε, ἐσεῖς μεταναστεύετε, αὐτοὶ μεταναστεύουν-

Ὅπου καὶ νὰ ταξιδέψω ἡ Ἑλλάδα μὲ πληγώνει, ἔλεγε κι ὁ Ποιητὴς

Ἡ Ἑλλάδα μὲ τὰ ὡραῖα νησιά, τὰ ὡραῖα γραφεῖα,

            τὶς ὡραῖες ἐκκλησιὲς

Ἡ Ἑλλὰς τῶν Ἑλλήνων.

Μανώλης Αναγνωστάκης

...Πάντοτε ὁ καπιταλισμὸς βρίσκει περάσματα

καὶ ξεπερνᾶ τὶς δύσκολες τὶς κρίσεις.

Κι ἕνα πρωί: «Ἀπαγορεύονται τὰ ἄσματα

καὶ κοπιάστε στὸ τμῆμα γιὰ ἀνακρίσεις».

Τώρα νὰ σπάσεις δὲν μπορεῖς πιά, σὲ χρωμάτισαν

καὶ σ᾿ ἔχουν σὰν τὸν ποντικὸ μέσα στὴ φάκα

καὶ δὲν ξεφεύγεις ἀπὸ τοῦ χαφιὲ τὸ μάτι σὰν

συναναστρέφεσαι τὸν καθ᾿ ἕνα μαλάκα.

Δὲν ἄκουσες ποτὲ τὴ μάνα σου τὴν ἅγια

σ᾿ ἐνοχλοῦσε καὶ σένα τὸ κατεστημένο,

δὲν εἶδες γύρω σου χιλιάδες τὰ ναυάγια

δὲν τὸ χαμπάρισες πὼς τὸ παιχνίδι ἦταν στημένο.

"Fair Play " Μανώλης Αναγνωστάκης

Την δύσκολη ζωή μου ασφαλή να κάνω
εγώ στην Τράπεζα του Μέλλοντος επάνω
πολύ ολίγα συναλλάγματα θα βγάλω.
 

Κεφάλαια μεγάλ’ αν έχει αμφιβάλλω.
Κι άρχισα να φοβούμαι μη στην πρώτη κρισι
εξαφνικά τας πληρωμάς της σταματήσει.

 "Η Τράπεζα του Μέλλοντος" Κ.Π.Καβάφης

Είν' η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·

είν' η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.

Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι

παίρνουμ' επάνω μας· κι αρχίζουμε

νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.

Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.

Ο Αχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας

βγαίνει και με φωνές μεγάλες μας τρομάζει.--

Είν' η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.

Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη

θ' αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,

κ' έξω στεκόμεθα ν' αγωνισθούμε.

Αλλ' όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,

η τόλμη κ' η απόφασίς μας χάνονται·

ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει·

κι ολόγυρα απ' τα τείχη τρέχουμε

ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή.

Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,

στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.

Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ' αισθήματα.

Πικρά για μας ο Πρίαμος κ' η Εκάβη κλαίνε.

"Τρώες" K.Π. Kαβάφη 

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ

μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.

Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.

A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.

Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω. 

"Τείχη" Κ.Π. Καβάφης

(…)

Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,

κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,

θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.

Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,

πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.

Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.

Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη

για το αψήφιστο της εκλογής.

Βλάπτουν κι οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.

Αλλά, κατεστραμμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.

Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.

Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί

να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.

Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.

απόσπασμα από το ποίημα του

"Ας φρόντιζαν" Κ.Π.Καβάφη

Κύριε , όχι μ' αυτούς. Γνώρισα

Τη φωνή των παιδιών την αυγή

Πάνω σε πράσινες πλαγιές ροβολώντας

Χαρούμενα σα μέλισσες και σαν

τις πεταλούδες, με τόσα χρώματα.

Κύριε , όχι μ' αυτούς, η φωνή τους

Δε βγαίνει καν από το στόμα τους

Στέκεται εκεί κολλημένη σε κίτρινα δόντια.

Γιώργος Σεφέρης "Ημερολόγιο Καταστρώματος Β΄, "Υστερόγραφο"

Τα κεφάλια του Γένους και του Κράτους.

Ο βουλευτής κι ο δάσκαλος. Τα πιάσαν

όλα τα πόστα! Νους, καρδιά, δικά τους.

Δέσαν το νου· την καρδιά τη ντροπιάσαν.

Νά το ρουσφέτι νά κι η ελληνικούρα,

τ’ άρματά τους. Με κείνα μας χαλάσαν.

Η σκέψη, νούλα. Η Τέχνη, πατσαβούρα.

Ο ψευτοαττικιστής κι ο ψηφοφόρος.

Τ’ άγιο κόνισμα, μια καλικατούρα.

Στη γη που πιάνει και προκόβει ο σπόρος

κάθε λογής τζουτζέδων και πιερρότων,

κι εγώ φυτρώνω ανάξιος ριμαδόρος

μαύρων θυμών και πορφυρών ερώτων.

Kωστής Παλαμάς

Θέλω να προσευχηθώ

με την ίδια δύναμη που θέλω να βλαστημήσω

Θέλω να τιμωρήσω

με την ίδια δύναμη που θέλω να συγχωρήσω

Θέλω να προσφέρω

με την ίδια δύναμη που ήθελα στο ξεκίνημα

Θέλω να νικήσω

αφού δεν μπορώ να νικηθώ.

Αλέξανδρος Παναγούλης

...

Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.

Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια

αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες

μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα

αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στην νύχτα του πολέμου

έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς

εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ΄τις οβίδες.

Δεν έχεις καιρό

δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου

αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

"Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος "Τάσος Λειβαδίτης

Το έθνος μας απειλείται!

Υπέρ βωμών και εστιών.

Μα πρέπει να συντομεύουμε Εξοχότατε,

μας περιμένουν για το τσάι!

Εν θα ουκ εστί πόνος ου λύπη;

Ένας ζητιάνος ξύνει τ' αχαμνά του.

Ο άγνωστος στρατιώτης κρυώνει στο χιονόνερο;

Ο υπουργός χειρονομεί, μια γριά σταυροκοπιέται.

Κύριε των δυνάμεων!!!

Των δυτικών, βέβαια, δυνάμεων.

Σκασμός ,σκασμός λοιπόν μιλάει ο υπουργός!

Τα γάντια χειροκροτούν,

οι φαντάροι παρουσιάζουν όπλα,

οι τράπεζες χωνεύουν τη λεία τους,

δυο αστυνόμοι τρέχουν.

Ποιος είναι;

Τίποτα, τίποτα.

Ποιος είναι;

Ένας άνεργος λιποθύμησε. Τίποτα.

Μπορεί και να πέθανε. Τίποτα.

Σκασμός!!! Σκασμός λοιπόν μιλάει ο υπουργός!

Πρέπει να εξοπλισθώμεν δια να διασφαλίσουμε

την ασφάλεια του έθνους...

Μακάριοι οι πεινώντες και οι διψώντες;

Ω! sorry! Ε, με συγχωρείτε!

Η ελευθερία της πατρίδας ήθελα να πω;

S. O. S.

Φυσάει, φυσάει απόψε φυσάει.

Τρέχουν οι δρόμοι λαχανιασμένοι, φυσάει

κάτω από τις γέφυρες φυσάει

μες τις κιθάρες φυσάει?.

S.O.S.

Δως μου το χέρι σου φυσάει;

Δως μου το χέρι σου.

Τ.Λειβαδίτης

Στίχοι που κραυγάζουν

στίχοι που ορθώνονται τάχα σαν ξιφολόγχες

στίχοι που απειλούν την καθεστηκύια τάξη

και μέσα στους λίγους πόδες τους

κάνουν ή ανατρέπουν την απανάσταση,

άχρηστοι, ψεύτικοι, κομπαστικοί,

γιατί κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα

κα΄νενας στίχος δεν κινητοποιεί τις μάζες...

(Ποιές μάζες;...Μεταξύ μας τώρα

ποιοί σκέφτονται τις μάζες;...

Το πολύ: μια λύτρωση ατομική -αν όχι ανάδειξη!...)

Γι' αυτό και γω δεν γράφω πια

για να προσφέρω χάρτινα τουφέκια,

όπλα από λόγια φλύαρα και κούφια!

Μόνο μιαν άκρη της αλήθειας να σηκώσω

να ρίξω λίγο φως στην πλαστογραφημένη μας ζωή-

όσο μπορώ και όσο κρατήσω!...

Τίτος Πατρίκιος

...Κι όνειρα να γκρεμίζονται που χτίστηκαν

με της καταραμένης ανέχειας τον ιδρώτα,

είδηση δεν παίρνουμε

καταπλακωμένοι

μακάριοι κοιμόμαστε

σα να ΄ναι τα ερείπια θαλπωρή...

Κική Δημουλά

...Χάιντε θῦμα, χάιντε ψώνιο

χάιντε Σύμβολον αἰώνιο!

Ἂν ξυπνήσεις, μονομιᾶς

θά ῾ρτη ἀνάποδα ὁ ντουνιᾶς.

Κοίτα! Οἱ ἄλλοι ἔχουν κινήσει

κι᾿ ἔχ᾿ ἡ πλάση κοκκινήσει

κι᾿ ἄλλος ἥλιος ἔχει βγῇ

σ᾿ ἄλλη θάλασσ᾿, ἄλλη γῆς».

Ἡ μπαλάντα τοῦ κυρ-Μέντιου

Κώστας Βάρναλης

Νὰ μὴν ἀκούω καὶ νὰ μὴ βλέπω νὰ πατῶ.

Νὰ μὴ νογάω καὶ νά ῾χω τὸ στόμα βουλωτό.

Νὰ μὴ μὲ φαρμακών᾿ ἡ μπόχα τοῦ καιροῦ μου.

Χωρὶς αὐτιὰ καὶ μάτια, μύτη καὶ μυαλό,

μουγκὸς νὰ πηαίνω, ὅποτε μοῦ ῾ρθει, πρὸς νεροῦ μου,

κι ἅμα τσινάει ὁ Γάϊδαρος νὰ μὴ γελῶ.

Καὶ σὰ μὲ καρυδώνουνε μουνοῦχο σκλάβο

οἱ Ἀμερικάνοι, ἐγὼ νὰ βλαστημάω τὸ Σλάβο.

Πῶς μᾶς θέλει ἡ «ἀληθὴς δημοκρατία»

Κώστας Βάρναλης

Εἶστε ὑπὲρ ἢ κατά;

Ἔστω ἀπαντεῖστε μ᾿ ἕνα ναὶ ἢ μ᾿ ἕνα ὄχι.

Τὸ ἔχετε τὸ πρόβλημα σκεφτεῖ

Πιστεύω ἀσφαλῶς πὼς σᾶς βασάνισε

Τὰ πάντα βασανίζουν στὴ ζωὴ

Παιδιὰ γυναῖκες ἔντομα

Βλαβερὰ φυτὰ χαμένες ὦρες

Δύσκολα πάθη χαλασμένα δόντια

Μέτρια φίλμς. Κι αὐτὸ σᾶς βασάνισε ἀσφαλῶς.

Μιλᾶτε ὑπεύθυνα λοιπόν. Ἔστω μὲ ναὶ ἢ ὄχι.

Σὲ σᾶς ἀνήκει ἡ ἀπόφαση.

Δὲ σᾶς ζητοῦμε πιὰ νὰ πάψετε

Τὶς ἀσχολίες σας νὰ διακόψετε τὴ ζωή σας

Τὶς προσφιλεῖς ἐφημερίδες σας· τὶς συζητήσεις

Στὸ κουρεῖο· τὶς Κυριακές σας στὰ γήπεδα.

Μιὰ λέξη μόνο. Ἐμπρὸς λοιπόν:

Εἶστε ὑπὲρ ἢ κατά;

Σκεφθεῖτε το καλά. Θὰ περιμένω.

"Ἡ ἀπόφαση" Μ.Αναγνωστάκης

...Κι ύστερα θα καλαφατίσουμε ένα μεγάλο καράβι

Καινούριο, ολοκαίνουριο και θα το ρίξουμε στη θάλασσα

Θα 'χουμε γεράσει μα θα μας γνωρίσουνε.

Μόνο τα παιδιά μας δε θα μοιάζουνε μ' εμάς.

"To ναυάγιο" Μ.Αναγνωστάκης