Kάτι αντίθετο απ' την απάτη...

Ανιαρή η παράσταση.

Αναµενόµενη, σε βαθµό αηδίας. Κι αυτή η εμμονή που επιµένει να µας γυρίζει ξανά και ξανά στις διαπιστωµένα χρεοκοπηµένες µας συµπεριφορές, µόνο µε την έξη του χαρτοπαίχτη µπορεί να συγκριθεί, του χαρτοπαίχτη που επιµένει να τζογάρει ξανά και ξανά, ενώ ξέρει ότι έχει χάσει τα πάντα.

Μαθαίνω για κάποιους γενναίους, που αποφάσισαν παρ' όλη την οσμή που αναδυόταν μέσα από τους παπύρους των 293, μέσα από τον οχετό του απαξιωμένου πολιτικού συστήματος, να συμμετάσχουν πιστεύοντας στα οράματα τα δικά μου, τα δικά σας.

Δεν πούλησαν δικό τους μέσα από πανάκριβα σποτάκια, ιλουστρασιόν ψεύτικα χαμόγελα φυλλαδίων,δεν πούλησαν φύκια για μεταξωτές κορδέλλες μέσα από ΜΜΕ,δεν είχαν από πίσω τους γραφεία βουλευτών ή κομματαρχών να τους...προωθούν ( γνωστοί οι...τρόποι...), δεν έσερναν πίσω τους σπόνσορες και τσουβάλια με ευρώ.

Μαθαίνω γι' αυτούς τους κάποιους πως ΜΟΝΟΙ τους, πόρτα πόρτα,"εξέθεταν" εαυτόν, με μοναδικό όπλο, το πάθος, την πίστη τους για τις ιδέες τους , και με όραμα έναν καλύτερο κόσμο.

΄Εναν καλύτερο κόσμο που είναι μακράν από μεταξένιους δρόμους, χρωματιστά παρκάκια,παιδικές χαρές,κορδέλες εγκαινίων, ποδηλατοδρομίες, σχέδια και προοπτικές στα ιλουστρέ φυλλάδια προπαγάνδας. Τον γνωστό οργασμό,λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές.Τον οργασμό του αυτονόητου.

' Εναν καλύτερο κόσμο ΙΔΕΩΝ και ΑΞΙΩΝ (ω!! ναι υπάρχουν και αυτά...)

Μαθαίνω για κάποιους Δον Κιχώτες , με παιδεία και αισθητική, χωρίς φανφάρες και έπαρση, απλούς και κατανοητούς ( γιατί έχουν γνώση και επίγνωση αυτού που θέλησαν να υπηρετήσουν...) πως δεν τα κατάφεραν...

(Είναι πολλά τα λεφτά ' Αρη...Είναι βαθιές οι ρίζες...)

Δεν ξέρω...δεν έχω καταλήξει σε ασφαλές συμπέρασμα, αν πρέπει να λυπηθώ ή αν πρέπει να χαρώ...

Ναι να χαρώ, που δεν μπερδεύτηκαν με τα ίδια πάλι σ@@@@...

Δεν ξέρω τι θα ήταν καλύτερο.

Να είναι εκεί και να χάνεται η φωνή τους μέσα στις άναρθρες κραυγές άσχετων,απαίδευτων επηρμένων, να παρακολουθώ το φίμωμά τους από το σύστημα (σιγά που θα τους άφηναν να τους χαλάσουν τη σούπα...) ή να τους έχω εδώ, "έξω", μαζί μου εφεδρεία, για την στιγμή που θα'ρθει(ναι θα'ρθει!!)και θα τους χρειαστώ να μπουν μπροστά, για να ξαναβρούν τα "αδειανά πουκάμισα" των ονείρων μας σάρκα και οστά.

Δεν έχω καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα...

Η ζυγαριά μου κλείνει στο:

"Θα ευχαριστιόμαστε που γινόμαστε

κάτι αντίθετο απ' την απάτη

κι αυτό είναι κάτι..."

Εμείς οι δυο πιο δυνατοί

Εμείς οι δυο- ρώτα με τι

Εμείς οι δυο - τόσο κουτοί

σταθερά

Θα ευχαριστιόμαστε που γινόμαστε

κάτι αντίθετο απ' την απάτη

κι αυτό είναι κάτι

Μετά θα βάλω το καλό μου παλτό

κι ό,τι γύρω είναι βαλτό

Έτσι απλά,μες τα σκουπίδια θα πετώ