Στη μηχανή του χρόνου

Και  τι χρόνος... πικρός… Κύλησε σαν το νερό… Το νερό που γίνεται ρυάκι και ταξιδεύει μικρά κλαδάκια και τους κλέφτες που φυσάγαμε παιδιά. Το νερό που γίνεται και χείμαρρος και παρασύρει κορμούς δέντρων και αυτοκίνητα. Είναι εκπληκτικό αν σκεφτείς πόσες μορφές μπορεί να πάρει ο χρόνος που αφήνεις πίσω. Αφήνεις; Σε αφήνει; Τελοσπάντων… Οι επέτειοι είναι γιορτές. Και είναι για να κάνεις όνειρα και σχέδια. Είναι, όμως, και για αναπολήσεις και αναθεωρήσεις. Στη μηχανή του χρόνου λοιπόν, χαμένη στις σκέψεις που 12 μήνες  τώρα έκανα και με βασανίζουν ακόμη. Στους φόβους που μοιράστηκα και με στοιχειώνουν ακόμη. Σε όσα με σόκαραν και εξακολουθώ να μην μπορώ να ξεπεράσω. Σε αυτά που με θύμωναν και δεν υποχώρησαν με το χρόνο, σε όσα ένιωσα και συνεχίζουν να με γρατζουνάνε. Σε εκείνα που προέβλεψα και, δυστυχώς, συνέβησαν. Και σε αυτά που προσδοκούσα και δεν επαληθεύθηκαν ποτέ. Απ΄αυτή τη γωνιά, με τη δύναμη που έχουν οι λέξεις .Μικρά ταξίδια στην ιστορία που γράφει που γράφεται, που γράφουμε, που γράφουν… Ήμασταν εκεί. Συμμετείχαμε. Προβληματιζόμασταν. Σκεφτόμασταν. Μοιραζόμασταν. Φοβόμασταν. Αναρωτιόμασταν. Διαφωνούσαμε. Θυμώναμε. Καλούσαμε. Εγκαλούσαμε. Η αγωνία για το αύριο. Η απογοήτευση. Τα αδιέξοδα. Οι προσδοκίες. Η οικονομία που καταρρέει, το πολιτικό σύστημα που γκρεμίζεται, η κοινωνία που αποσυντίθεται, η ζωή μας που αλλάζει, τα πρόσωπα που γοήτευσαν και αυτά που απογοήτευσαν. Τα μεγάλα και σπουδαία, μπερδεμένα με τα μικρά και τα ασήμαντα.
Όλα αυτά, συναισθήματα και εικόνες που άφησε πίσω του το 2011 μας εκμυστηρεύονται συμπολίτες μας, αλλά και τις προσδοκίες τους, για τον καινούργιο που πέρασε το κατώφλι.

*Λέω αντίο σε μια χρονιά που με γέμισε απογοήτευση, πίκρα και αβεβαιότητα. Είδα κεκτημένα με αγώνες και αίμα να γίνονται στάχτη, είδα πολιτική σαπίλα, ένιωσα ενοχές, αλλά νομίζω πως το 2012 θα έχει αλλαγές προς το καλύτερο και θα φέρει μέσα μας ριζικές αλλαγές. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ! ( Χλόη Λεριά-Νοικοκυρά)

*Προβληματισμός και απογοήτευση η τελευταία γεύση του ’11 για όσα έφερε μαζί του, σε εθνικό, τοπικό, προσωπικό επίπεδο για το καθένα μας. Εικόνες που παραπέμπουν στις μέρες κατοχής που οι νεότεροι ακούσαμε σαν θλιβερό παραμύθι… Μέρες που θα ευχόμασταν να ήταν κακό όνειρο…                                                              

Με αισιοδοξία και προσαρμογή στις νέες συνθήκες μόνο μπορούμε να πορευτούμε. Πείσμα για τους στόχους, αναθεώρηση λαθεμένων επιλογών του παρελθόντος, είναι νομίζω τα απαραίτητα συστατικά για το νέο ξεκίνημα του καθενός ξεχωριστά αλλά και της κοινωνίας συνολικά. ( Χαρούλα Γιασιράνη- Δημοτική Σύμβουλος Ρόδου,Πρόεδρος της οργάνωσης Γυναίκες Χωρίς Σύνορα)

*Απογοήτευση και λύπη γιατί η έλλειψη ποιότητας ζωής στην καθημερινότητα και ο συμβιβασμός μας έγινε κανόνας στην καθημερινή επιβίωση.
Ελπίδας και χαράς, γιατί σε μεγάλες κρίσεις έρχονται οι μεγάλες ανατροπές ….. και είμαι ζωντανός και ελπίζω. (Στέλιος Κωνσταντινίδης)

*Aγωνία για την συνεχή αρνητική αλλαγή της ζωής μας . Η εικόνα της γέννησης της κόρης μας Σεβαστής(Εύα) στις 14/1/11. Το 2012 νιώθω πιο έτοιμος να συνεχίσω να αντλώ δύναμη από την όλο και περισσότερη συλλογικότητα στους ανθρώπους. Όπως έλεγε ο ΄Αρης Αλεξάνδρου: « Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους»  (Σαββής Μανώλης- Αντιδήμαρχος Δήμου Ρόδου)

*Με συναίσθημα την απαισιοδοξία και την αβεβαιότητα φεύγει το 2011. Με συγκρατημένη αισιοδοξία έρχεται το 2012. ( Κατερίνα Χαπίπη-Προφάντη)

*Ποτέ δεν μου άρεσαν οι αποχωρισμοί και οι αποχαιρετισμοί, αλλά θα αφήσω πίσω μου το 2011 καταγράφοντας μια χρονιά που το συναίσθημα της απώλειας κυριάρχησε σε όλα τα επίπεδα. Πέρα από τις μικρές κι ανώδυνες ή μεγάλες κι επώδυνες απώλειες σε προσωπικό επίπεδο, χάσαμε πολλά σαν χώρα, σαν κοινωνία, σαν εργαζόμενοι, σαν πολίτες, τόσες απώλειες που αμφιβάλω αν τις έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει απόλυτα. Χάσαμε την περηφάνια μας, την εμπιστοσύνη στους ηγέτες και το πολιτικό μας σύστημα, χάσαμε εργασιακά δικαιώματα που θεωρούσαμε κατοχυρωμένα, και κυρίως χάσαμε την πίστη μας σ’ ενα κόσμο που έχει επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι τις αγορές. Κι όλα αυτά μέσα σε μια εκκωφαντική σιωπή που στη διάρκεια της χρονιάς, διακόπηκε μόνο από την αναλαμπή των αγανακτισμένων, τους ήχους των δακρυγόνων και τα χειροκροτήματα των βουλευτών μετά κάθε ψηφοφορία των επώδυνων και απεχθών μέτρων. Είναι τόσο θλιβερό να βλέπεις μια χώρα να σκύβει, να βλέπεις τους ανθρώπους της να τυλίγονται από το σύννεφο του φόβου! Τόσο θλιβερό, που τα δάκρυα της Έλσας Φορνέρο, της Ιταλίδας Υπουργού που πνίγηκε στους λυγμούς εξαγγέλλοντας περικοπές στο συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας να είναι η εικόνα με την οποία θα «εικονογραφούσα» το 2011. Αυτή είναι η εικόνα που ταιριάζει στην Ευρώπη που πιστέψαμε, στην Ευρώπη που διαψεύδει τραγικά το όραμα της δύναμης μέσα από την ένωση της. Είναι ίσως μια από τις ελάχιστες φορές που πιστεύω ότι αντίθετα από την φύση μας, ξεκινάμε μια καινούργια χρονιά χωρίς πολλές αισιόδοξες προσδοκίες αλλά με μία και μόνη: Να μην χάσουμε τίποτα άλλο, να μην αφήσουμε να μας πάρουν τίποτα πια…
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !! ( Δέσποινα Διαμαντή-Δημοσιογράφος)

*Αποχωρίζομαι το  2011με συναίσθημα λύπης για την κατάσταση της χώρας μου και προβληματισμού για τους νέους ανθρώπους και το μέλλον τους.
Προσδοκώ για το 2012 υγεία για όλο τον κόσμο και δύναμη για να αντεπεξέλθει από όλες τις δυσκολίες που έχουν προκύψει ή θα προκύψουν στο μέλλον ώστε να αντέξει να δει κάποιες πιθανόν καλύτερες μέρες. ( Αντώνης Αντωνάκης-Διευθυντής Ξενοδοχείου)

*2011. Η Χρονιά λαίλαπας, που στη διάρκεια της παρέσυρε όλα όσα πιστέψαμε, όσα αγωνισθήκαμε (και καλά και κακά),με μια λέξη, όλη την μεταπολίτευση. Άλλαξαν όλα όσα ξέραμε και πορευόμαστε χωρίς πρόγραμμα και πυξίδα.
2012.Ο φόβος του άγνωστου, και η ελπίδα του καινούργιου. Καλό κουράγιο! ( Στάμος Παπασταματίου-Αρχιτέκτονας)

*Με κυρίαρχο συναίσθημα το θυμό για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και παντού, μετράω τις ώρες που έμειναν για να τελειώσει αυτός ο σαρωτικός χρόνος.
Θέλω το 2012 σαν ένας φοίνικας να αναγεννήσει τις αντιλήψεις μας τις αξίες μας την ανθρωπιά μας και να μας οδηγήσει στο μέλλον που το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι σίγουρα θα είναι διαφορετικό! (Κατερίνα Σταματελοπούλου-Έμπορος)

*Με απέραντη θλίψη για τα όνειρα που είχα για τα παιδιά μου και το όραμα για το τόπο μου. Έχοντας συνειδητοποιήσει το όλεθρο που έφερε η γενιά μου, η “καταραμένη’ όπως την αποκαλούν πλέον γενιά του Πολυτεχνείου στην ελληνική κοινωνία. Και πολύ θυμό, γιατί όλα αυτά τα χρόνια, εγώ τους παρακολουθούσα απαθής και τους ανέχτηκα όταν έβλεπα ότι οδηγούσαν τη χώρα μου στο γκρεμό.
Με τι προσδοκίες υποδέχεσθε το 2012;
Δίχως όνειρα και με κομμένα τα φτερά. Γιατί παρά τα μαύρα χρόνια που έρχονται για το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, δεν πιστευω πως μόνος μου έχω τη δύναμη να κάνω κάτι. Και το “σύστημα “ εξουσίας και διακυβέρνησης, μπορεί ακόμα και ποδηγετεί το λαό. Όμως νιώθω πως κάπου στο βάθος του χρόνου και όχι πολύ μακριά, για το Φοίνικα της Ελλάδας πλησιάζει η στιγμή του «Εκ Της Τέφρας Αναγεννώμαι». (Δημήτρης Κούκουλας- Οικονομολόγος)

*Θλίψη... Για την Πατρίδα μας, για τους ανθρώπους της... Θλίψη και γιατί οι συμπολίτες μας εξακολουθούν σε μεγάλο βαθμό να είναι εγκλωβισμένοι, είτε μένουν απαθείς και φοβισμένοι στην πλειονότητά τους αφήνοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων στο διεφθαρμένο και υποτελές πολιτικό σύστημα.
Η εικόνα με τη χειρονομία του αγάλματος της Αφροδίτης στο SPIEGEL με έθιξε βαθύτατα προσωπικά, επαγγελματικά, πατριωτικά... Μεγαλύτερη προσβολή και εξευτελισμό δε γινόταν να υποστούμε...
Εύχομαι και ελπίζω λοιπόν, το 2012 να είναι μια νέα αρχή για ΟΛΟΥΣ μας, με μεγαλύτερη κοινωνική και πολιτική δραστηριοποίηση. Να βρούμε το δρόμο μας - όποιον διαλέξουμε- και να τον ακολουθήσουμε, αφήνοντας πίσω τη μιζέρια, την αχρειότητα, την ανηθικότητα και την απανθρωπιά. Να εμπνευστούμε από τη γνώση της Ιστορίας μας, αλλά και να μελετήσουμε καλά το σημερινό κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι, ώστε να πατάμε γερά στα πόδια μας. Εύχομαι και ελπίζω λοιπόν, να είναι η αρχή ενός νέου νικηφόρου αγώνα για Ανεξαρτησία...
Καλή Χρονιά!!! (Μπάμπης Σταυρόπουλος – Φαρμακοποιός)

*Με την ψευδαίσθηση ότι φεύγει ένας «κακός χρόνος»
Με επιμονή και δημιουργικότητα, με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, προχωρούμε μπροστά...Θα το παλέψουμε το θεριό με θάρρος και πιστεύω ότι θα πετύχουμε καλύτερες ημέρες.
ΜΑΚΑΡΙ να μην είναι χειρότερο από το.... προηγούμενο. Χρόνια πολλά σε όλους με υγεία πάντα.(Αλέξανδρος Καλοκαιρινός-Διευθυντής Ξενοδοχείου)

*Το 2011 το αποχαιρετώ με ένα συναίσθημα σοκ και δέους σε φόντο Γκουέρνικα υπό την μουσική υπόκρουση ενός μακάβριου ρέκβιεμ της ανθρωπιάς παγκοσμίως.
Για το 2011 προσδοκώ ανάσταση νεκρών συνειδήσεων. Προσδοκώ να ημερέψουν τα άγρια αποικιοκρατικά μας ένστικτα για να επεκταθούμε στο χωράφι ή στην χώρα του διπλανού, για να εκμεταλλευτούμε τον μόχθο του υπαλλήλου μας ή των λαών.
Ας είναι αυτή η επέκτασή μας εσωτερική και σε βάθος κι ας προσθέσουμε και λίγη τρέλα για να διεκδικούμε την ουτοπία και για να ζωγραφίζουμε χρώμα και φως εκεί που υπάρχει γκρίζο και μιζέρια. (Μαρίνα Μαλιωτάκη- Δημ.Υπάλληλος)

*Η πρώτη φράση που μου έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό για το 2011, είναι "στον ..αγύριστο" ! Αισθάνομαι πικρά δικαιωμένος για την ανεπάρκεια κάποιου, που είχα επισημάνει σε χρόνο ανύποπτο, δυστυχώς, τότε μόνος τοπικά, αφού αξιώθηκα να δώ πρωθυπουργό να παραιτείται στον αρχηγό της αντιπολίτευσης και μια πανίσχυρη κοινοβουλευτική πλειοψηφία να καταρρέει χωρίς να ηττηθεί σε εκλογές!!!
Να αρχίσουν να γίνονται θαύματα! (Bασίλης Παπανικόλας-Δικηγόρος-πρώην Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ)

*Όλος ο θυμός που είχα το 2011 για τους περισσότερους πολιτικούς έφυγε σιγά σιγά, δεν είμαι θυμωμένος πια, δεν μπορώ να έχω πια αυτήν την πολυτέλεια , δεν θα μπορούσα να λειτουργήσω με αυτά τα συναισθήματα μέσα μου, έπρεπε στην θέση τους να μπούνε άλλα συναισθήματα όπως αυτά της αλληλεγγύης, της προσφοράς. Δεν υπάρχουν περιθώρια αποτυχίας, το πιστεύω ακράδαντα ότι αν προσπαθήσουμε όλοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε. Οι Φίλοι μου με αντικρούουν με το γιατί να αγωνιζόμαστε για τους διάφορους συμπολίτες μας που αδιαφορούν για τους διπλανούς τους και παρασιτούν σε βάρος του τόπου μας. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, οι δεκάδες συμπολίτες μας που νοιάζονται και αγωνίζονται για μας, όπως οι αιμοδότες, οι εθελοντές σε διάφορες ομάδες. Πως θα μπορούσαμε να τους προδώσουμε αυτούς . Πιστεύω ότι αξίζει να αγωνίζεσαι για αυτούς. Μπορούμε όλοι μαζί να δώσουμε το παρών, μπορούμε όλοι μαζί να φωνάξουμε δυνατά ...ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ! ( Μαρτίνος Κανελλάκης-Γιατρός)

 *Αυτά είναι τα τρίτα «γκρίζα» Χριστούγεννα της σύγχρονης Ελλάδας. Περισσότερο «γκρίζα» από τα περσινά, ακόμη  πιο «γκρίζα» από τα προπέρσινα. Αυτό, όμως, είναι πια και το χρώμα της κοινωνίας μας. Το γκρίζο, το εθνικό μας πλέον, χρώμα.  Διαλύθηκαν έννοιες ιερές: Σύνταγμα - Δικαιοσύνη - Ανθρώπινα δικαιώματα - Κράτος Πρόνοιας - Κοινωνική συνοχή. Πολεμήθηκαν αμείλικτα οι αδύνατοι και οι αδύναμοι. Κατάφεραν να δημιουργήσουν του "Άθλιους του 2011".  Με θράσος, με ψέμα, με απειλή και συκοφαντία. Είναι τα τρίτα πιο γκρίζα Χριστούγεννα της σύγχρονης Ελλάδας. Πιο γκρίζα και από τις καρδιές μας, πιο γκρίζα και από τις σκέψεις αυτών που μας έφεραν στην πιο γκρίζα παραμονή Πρωτοχρονιάς της 50ετίας. Δε μου μένει τίποτα από το 2011, το δικό τους,  γιατί δεν υπάρχει κάτι που πρέπει να θυμάμαι όταν δεν έχει ανθρωπιά, δικαιοσύνη, συμπόνια και συμπαράσταση.

Για το 2012 δεν μπορώ προσδιορίσω τις προσδοκίες γιατί η λέξη προσδοκία βιάστηκε βάναυσα το 2011. Ελπίδα μόνο μπορώ εκφράσω και επιθυμία παράλληλα. Να ταιριάξουν, να ενωθούν και να μεγαλώσουν οι δρόμοι των απλών ανθρώπων. Να μπει ένα τέλος στο επικίνδυνο και άπληστο πολιτικό σύστημα και να περάσει από την δική του αυτοκάθαρση ή την δική αμείλικτη επιλογή. Να αποκτήσουμε ξανά αξιοπρέπεια, αυτοσεβασμό και γνώση που δεν θα μας επιτρέψει να κάνουμε ξανά τα ίδια λάθη, ατομικά και συλλογικά, ακούσια και εκούσια.  Και σαν το μύθο τον παλιό,  ας μην ξεχνάμε, τουλάχιστον, ότι ακόμη και από το κουτί της Πανδώρας, αφού ξεπήδησαν όλα τα κακά του κόσμου, στον πάτο ξεχασμένη ξεπρόβαλε δειλά η Ελπίδα.  2012 ευχές και ελπίδες σε όλους εσάς συνάνθρωποι, για τους "άλλους" δεν μου καίγεται πραγματικά καρφί... γιατί δεν τους βλέπω και νοιώθω συνάνθρωπους. ( Γιώργος Τριάντος- Γιατρός)

*Έφυγε το 2011, μια χρονιά που κανένας μας δεν θα πεθυμήσει. Μια Χρονιά-Σταυρόλεξο που δεν κατάφερε κανείς να το λύσει. Κι ας δόθηκαν δόσεις επί δόσεων, κι ας επιβλήθηκαν φόροι επί φόρων. Και οι συνταγματικές διατάξεις τελικά χρησίμευσαν για να αιτιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Αποτέλεσμα : η πολιτική ηγεσία παραχώρησε πανηγυρικά τη θέση της σε μία άλλη κυβέρνηση, που κανείς μας δεν εξέλεξε, για να επιβάλλουν οι τεχνοκράτες (και όχι οι πολιτικοί..) και άλλα φορολογικά μέτρα που όλοι ανεξαιρέτως ξέρουμε ότι σε τίποτα δεν θα αποδώσουν. Μια Χρονιά-Σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, που δυστυχώς εκλείπουν από το παρών γίγνεσθαι της χώρας. Αντ' αυτών, οι κατέχοντες έδρανα και θέσεις αποδείκνυαν επί 365 συναπτές μέρες περίτρανα και σε όλους μας πόσο 'λίγοι' είναι..

Το φωτογραφικό στιγμιότυπο αφιερώνεται εξαιρετικά σε εκλεγέντες (αλλά και σε μάς, τους απλούς Έλληνες ψηφοφόρους).  
Για το 2012 που βρίσκεται προ των πυλών, εύχομαι απλώς "Και μη χειρότερα...!"  (Γαβριήλ Χαρίτος-Δικηγόρος)




Η Δημοκρατική της Ρόδου 1.1.2012