Καιρός φέρνει τα λάχανα…

Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια και τους λαχανόκηπους, που όπως μαθαίνουμε από τον τοπικό τύπο συζητά να δημιουργήσει ο Δήμος : « κατά τα πρότυπα  του εξωτερικού, προκειμένου να ανακουφίσει τους άπορους στο νησί. Οι δημοτικοί λαχανόκηποι είναι  κάποια μέτρα γης, που θα παραχωρηθούν σε άπορους πολίτες πέριξ του αστικού ιστού στη περιοχή Μόντε Σμιθ, όπου εκεί  θα μπορούν να καλλιεργούν διάφορα ζαρζαβατικά για να έχουν φαγητό!»

Θα μου πείτε… μα θα γκρινιάξεις και γι’αυτό;

Ναι! Γιατί στο εξωτερικό δεν έφτιαξαν λαχανόκηπους για να έχουν φαγητό οι άποροι , ελεώντας τους με κάποια μέτρα γης.

Μετρούν περισσότερα από 150 χρόνια οι αστικοί δημοτικοί λαχανόκηποι, στην ιστορία των πόλεων, σε Ευρώπη και ΗΠΑ, εκπαιδεύοντας τους πολίτες τους στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής τους , ενθαρρύνοντας την κοινωνική αλληλεπίδραση, την αυτονομία, ομορφαίνοντας ταυτόχρονα τις γειτονιές διατηρώντας πράσινους χώρους, δημιουργώντας ευκαιρίες για άσκηση, αναψυχή, εκπαίδευση μειώνοντας ταυτόχρονα την εγκληματικότητα, ευκαιρίες οικονομικής ανάπτυξης και αύξησης του εισοδήματος αλλά αλλά και να μπορούν να διασφαλίζουν οι κάτοικοι τα αναγκαία για τη διαβίωσή τους, όταν τα εισοδήματα τους δεν επαρκούν,

 Και άλλα… άγνωστα σε μας, όπως την ενθάρρυνση για την διαμόρφωση και εξάπλωση εθνικών και περιφερειακών κοινοτικών δικτύων, την ανάπτυξη πηγών υποστήριξης κηπευτικής και πρασίνου, της έρευνας και της ανάπτυξης εκπαιδευτικών προγραμμάτων, με στόχο την επέκταση της κοινοτικής κηπευτικής των ντόπιων προϊόντων.

Θα γκρινιάξω, γιατί τόσα χρόνια τι κάνουν;
Ποιος ασχολήθηκε και πότε με όλα αυτά;
Και πώς να ασχοληθεί, όταν η γενικότερη πολιτική έχει αφήσει χρόνια τώρα  τους ανθρώπους που ασχολούνται με την γη, έρμαια , βορά στους αέρηδες και τις ασθένειες των προϊόντων,(και στα κατσίκια ενίοτε...) της  ανύπαρκτης αγροτικής, αναπτυξιακής πολιτικής, πλην αυτής των επιδοτήσεων με τα γνωστά αποτελέσματα και κατ' επέκταση ανύπαρκτης και στην περιφέρεια, στους δήμους, για τους γνωστούς λόγους, εξαντλούμενοι  σε συσκέψεις επί συσκέψεων, αρμοδίων και συναρμοδίων φορέων, με γενικά και αόριστα «Να το δούμε», «χρειάζεται τούτο, χρειάζεται 'κείνο», «να ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητα», «να προωθήσουμε τα τοπικά προϊόντα» Να, θα, και λοιπά. Καμιά απάντηση, ουδεμία πρόταση. Και πού να τις βρουν αφού δεν υπάρχουν;

Γιατί εάν υπήρχαν

1. Οι λαχανόκηποι θα είχαν δημιουργηθεί εδώ και χρόνια, έστω για τους μισούς λόγους που υπάρχουν εδώ και χρόνια σε άλλες χώρες. 

2.Και εφ' όσον θα υπήρχαν, θα γινόταν και το αυτονόητο. Η χρησιμότητά τους σε περιόδους εκτάκτων αναγκών.Που σημαίνει, ότι δεν θα χρειαζόταν τώρα κάποιοι ελεήμονες να μοιράζουν κομμάτια γης στους απόρους για να έχουν να φάνε. Εκτός και εάν έτσι έχουν αντιληφθεί την αναπτυξιακή, αγροτική, οικονομική, πολιτιστική πρόοδο του τόπου τους.