Το σπασμένο μολύβι

«Μπορεί να είναι ένα επιχειρηματικό ναυάγιο, αλλά συνάμα αποτελεί και κοινωνικό κεφάλαιο, αιχμή και καταφυγή ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας.

Η Ελευθεροτυπία δεν είναι ούτε ο τίτλος, αν θέλετε δεν είναι ούτε οι άνθρωποι της.

Είναι οι ιδέες και η μνήμη που μεταφέρει, είναι το ηχείο μιας προοδευτικής φωνής που μίλησε για δεκαετίες στην κοινωνία.» έγραφε ο Κ.Γιαννακίδης.

Eιπώθηκαν πολλά:

" Όταν κλείνει μια εφημερίδα, σωπαίνει μια φωνή της δημοκρατίας… Κλείνει ένα παράθυρο στο φως της ενημέρωσης."

Κλείνει κι ένα "παράθυρο" στον υπολογιστή μου, απ' αυτά που άνοιγαν για να συνοδέψουν τον πρωϊνό καφέ, διαβάζοντας εφημερίδες.

Και τα μανταλάκια έχουν μείνει  άδεια και ξεχασμένα στη θέση που την έβρισκα κάθε Κυριακή στο περίπτερο.

΄Αλλη βλέπετε η αίσθηση του χαρτιού να σε συντροφεύει στον καφέ.

Μου λείπει τελικά  η "Ελευθεροτυπία"....

Υ.Γ. Κι αυτό το σπασμένο μολύβι στο τελευταίο σκίτσο του "Στάθη", είπε ότι είπαν και δεν είπαν όλα τα άρθρα μαζί για το θέμα "Ελευθεροτυπία".

"H Δημοκρατική της Ρόδου" 24.12.2011