Ακραία παραδείγματα

Ένα e-mail που έλαβε ο κ. Βενιζέλος από μια μητέρα 16 παιδιών στάθηκε, μεταξύ άλλων, η αφορμή να επανεξετάσει το υπουργείο Οικονομικών το ενδεχόμενο να μην κόβεται το ρεύμα σε οικογένειες που αδυνατούν να πληρώσουν το χαράτσι για τα ακίνητα.  Αμέσως μετά ο κ. Βενιζέλος, σύμφωνα πάντα με όσα είπε ο ίδιος, επικοινώνησε με τη διοίκηση της ΔΕΗ και ζήτησε: «όχι απλώς να μην εισπραχτεί το τέλος, αλλά και το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος να είναι πάγια χορηγία της ΔΕΗ σε μια τέτοια οικογένεια. Και φυσικά θα την απαλλάξουμε και από το ειδικό τέλος και πρέπει να δούμε και τι άλλα μέτρα θα πάρουμε», πρόσθεσε. Καλά όλα αυτά, μέχρι που χαρακτήρισε
 « ακραίο » το παράδειγμα.

Καιρό έχει να βγει στον πραγματικό κόσμο ο κ. Βενιζέλος. Ένα σύνηθες φαινόμενο είναι, που όσο περνούν οι ημέρες γίνεται μέρος της καθημερινότητας μας.  Και μάλιστα αφορά ανθρώπους που δεν έχουν 16 παιδιά αλλά ένα, δύο ή και κανένα.  
΄Οχι, σίγουρα κ. ευαίσθητε κ. Βενιζέλο, δεν φτάσαμε  όλοι  -τουλάχιστον όχι ακόμη- στο χείλος της αβύσσου.
Δεν φτάσαμε ακόμη στο επίπεδο της Λετονίας, όπου αυτοκίνητα των Δήμων μαζεύουν κοκαλωμένους ανθρώπους από τα παγκάκια.
Προφανώς γι’ αυτό δεν αντιλαμβάνεσθε το σύνηθες.
Μας βλέπετε ακόμη όρθιους να περπατάμε και νομίζετε ότι ζούμε σαν εσάς. Με τη σιγουριά των 8.000-10.000 ευρώ ( το λιγότερο), με τα σπίτια μας ( πληθυντικός αριθμός) με τους «υδατοσυλλέκτες» μας, με τα παιδιά μας στο εξωτερικό να σπουδάζουν, με τα αυτοκινητά μας ( πληθυντικός αριθμός) με τη δεξαμενή γεμάτη πετρέλαιο, με τις Φιλιππινέζες να γεμίζουν καλάθια με του πουλιού το γάλα, με τις καβάντζες της αποταμίευσης χρόνων σκληρής πολιτικής καριέρας ( και όχι μόνον…).

Είναι αδιανόητο  και σε σας και στους περισσότερους συναδέλφους σας, να αντιληφθείτε, ότι πολλοί  έχουν περάσει από τη σχετικά άνετη διαβίωση ( για την οποία μας εγκαλείτε και μας τιμωρείτε)  στη στέρηση, από τη συμμαζεμένη και μετρημένη  ζωή στη φτώχεια, από την ένδεια στην εξαθλίωση, με πολλές οικογένειες να μην  έχουν ούτε αυτόν τον έναν εργαζόμενο που ήταν το όραμα του προέδρου σας για την «νέα Ελλάδα»  και το φαινόμενο της προσφυγής σε συσσίτια, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ψυχολογική και υλική στήριξη, είναι περισσότερο από φανερό.

Βλέπετε πολλούς ακόμη μέσα από τα τζάμια του ακριβοπληρωμένου θωρακισμένου υπουργικού σας αυτοκινήτου, να πηγαινοερχόμαστε όρθιοι, αλλά με τα τζάμια κλειστά που να αντιληφθείτε ότι «Μέσα  στο  φόβο  και  στες  υποψίες,με  ταραγμένο  νου  και  τρομαγμένα  μάτια,  λυώνουμε  και  σχεδιάζουμε  το  πως  να  κάνουμε  για  ν'  αποφύγουμε  τον  βέβαιο τον  κίνδυνο  που  έτσι  φρικτά  μας  απειλεί.» (Κ.Π.Καβάφης)

΄Οτι  η φτώχεια, μας αναγκάζει  να αποδυθούμε  σε ένα νυχτοήμερο σισύφειο αγώνα για τα ζωτικώς αναγκαία και δεν μας αφήνει το περιθώριο να προβληματιστούμε για τον εκούσιο πολιτικό αποκλεισμό μας, που μας μετατρέπει από πολίτες σε υπηκόους.

Μόνο καλό είναι να έχετε κατά νου, ότι όταν δεν σέβεσθε τον πολίτη, να φοβάστε τον όχλο…

"Η Δημοκρατική της Ρόδου"

"