Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Λέξεις, συναισθήματα, συνθήματα


Κάθε χρόνο η ίδια αίσθηση. Μια στυφή μελαγχολία σαν ξημερώνει 17 Νοεμβρίου. Δηλώσεις, στεφάνια, διαγκωνισμοί των οργανώσεων για το πρώτο τραπεζάκι- πίστα, τσίκνα από τα «βρώμικα», βιομηχανία γαρυφάλλων ίδια μ’ αυτά που το βράδυ γίνονταν ιπτάμενα στα σκυλάδικα. Βιομηχανία «μνήμης»…
Προδομένες νεότητες που έγιναν με τα χρόνια ένας ανεπαίσθητος λεκές σε υπουργικές γραβάτες, δηλώσεις
copypaste από αδιάθετα μπαλκονάτων λόγων, εκκωφαντικά τίποτα που στήνουν χρόνια τώρα παρελάσεις πλήξης με επαναστατική εσανς από τα σαλόνια των μεταπτυχιακών τους.
Αφίσες, συνθήματα, πανό …, μολότοφ, κρότου- λάμψης, δακρυγόνα, ματωμένα πρόσωπα, καμένοι κάδοι, ΜΑΤ, κατάληψη, συλλήψεις… τα συνεργεία του Δήμου. «Η κίνηση στην Πατησίων έχει αποκατασταθεί… να περάσουμε τώρα σε άλλες ειδήσεις»…
Τριάντα οκτώ χρόνια μετά,  άραγε ποια λέξη, ποιo  συναίσθημα, ποιο σύνθημα έρχεται στο νου; Ρωτήσαμε τους συμπολίτες μας και μας είπαν :
 
Λέξη : Ανεκπλήρωτη ("Αχ, πού’ σαι νιότη πού’ δειχνες πως θα γινόμουν άλλος". Η γενιά μας, την οποία ο λαός λάτρεψε για τον αγώνα της και της ανέθεσε τις τύχες του και η οποία δυστυχώς συμβιβάστηκε, απέτυχε και άφησε το όραμα ανεκπλήρωτο).
Συναίσθημα :  Έρωτας που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε.
Σύνθημα  : Ψωμί .. ( αφού την Παιδεία λίγο πολύ την καταφέραμε, έστω και με τα παιδιά μας να σπουδάζουν στο εξωτερικό, ενώ την Ελευθερία την έχουμε, έστω και ρημάζοντας την Αθήνα κάθε βδομάδα.) 
( ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΣ)



Λέξη : ΔΙΑΨΕΥΣΗ (σήμερα πλέον μια λιτανεία βολικών μύθων για τη δικτατορία)
Συναίσθημα : ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ (Οι πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου ....π.χ.Δαμανάκη από ''φωνή του Πολυτεχνείου ''κατάντησε σε ''φωνή της Αμερικής''
Σύνθημα : ΕΞΕΓΕΡΣΗ ( ΜΑΖΑΡΑΚΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ)






Λέξη :ΠΟΛΛΟΙ...ΑΠΟΝΤΕΣ....ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ...ΠΑΡΟΝΤΕΣ
Συναίσθημα :ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ 
Σύνθημα : ΟΝΕΙΡΟ ΔΕΜΕΝΟ.....ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ( ΣΑΒΒΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ)



Αν θέλαμε να διατυπώσουμε πως κατάντησε σήμερα το πνεύμα του πολυτεχνείου και της γενιάς του, θα έλεγα ΠΑΡΑΚΜΗ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ και ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ . Αν όμως ξαναγινόταν το πολυτεχνείο σήμερα θα έλεγα ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΘΑΡΡΟΣ και ΔΕΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΜΑΣΤΕ . ( ΜΑΡΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΑΚΗΣ)




Λέξη :  Φόβος
Συναίσθημα : Θλίψη, απόγνωση, αβεβαιότητα.
Σύνθημα : Ναι στην κοινωνία των λαών, όχι στους επαίτες αγορών...( ΤΕΡΗΣ ΧΑΤΖΗΪΩΑΝΝΟΥ)






Aν ήταν λέξη η σημερινή επέτειος ποια θα ήταν;
ΕΞΕΓΕΡΣΗ
Αν ήταν συναίσθημα, αίσθηση;
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
Αν ήταν σύνθημα;
ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ Ο ΤΡΑΧΗΛΟΣ ΖΥΓΟ ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΕΙ ( ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΚΗΣ)



*Λέξη: ΠαρακμήΣυναίσθημα: Απογοήτευση αλλά και πείσμα
Σύνθημα : Παιδεία - υγεία - ελευθερία .
"Παρακμή": Όσοι από τους αγωνιστές εκείνης της περιόδου ασχολήθηκαν από την πολιτική, αφομοιώθηκαν πλήρως και έγιναν μέρος του συστήματος και καιροσκόποι. Οι αγνοί αγωνιστές, αυτοί που ήταν στο προαύλιο μπροστά στα κάγκελα του μαντρότοιχου έμειναν στην αφάνεια και αυτή τη στιγμή πιθανότατα είναι άνεργοι ή συνταξιούχοι των 400 ευρώ. Εάν αυτό δεν είναι η απόλυτη παρακμή, τι είναι?
"Απογοήτευση" αισθανόμαστε όλοι όσοι βιώνουμε αυτή την παρακμή, κυρίως διότι η γενιά του Πολυτεχνείου μεταλλάχθηκε στο τέρας που δημιούργησε και έθρεψε τη διαπλοκή, το πελατειακό κράτος και το λαϊκισμό.
"Πείσμα" διότι παρόλη την απίστευτη κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει, εξακολουθούμε να παλεύουμε. Η Ελλάδα ποτέ δεν έπαψε να βγάζει αξιόλογους ανθρώπους, τους οποίους όμως το κατεστημένο φρόντιζε να "εξορίζει" εκτός χώρας και οι οποίοι διέπρεπαν όπου τελικά κατέληγαν. Όταν θα απαγκιστρωθούμε από το ξεπερασμένο και χρεοκοπημένο πελατειακό-πολιτικό-κομματικό σύστημα, τα αποτελέσματα θα φανούν.
"Παιδεία - υγεία - ελευθερία" . Είναι τα υπέρτατα αγαθά στα οποία θα πρέπει να έχουν πρόσβαση όλοι και για τα οποία πρέπει πρωτίστως το κράτος να φροντίσει. Εάν τα έχουμε αυτά τότε μπορούμε να εξασφαλίσουμε το "ψωμί" μόνοι μας.
Ο σεβασμός στο περιβάλλον, το συνάνθρωπο, την ιστορία και τις παραδόσεις μας θα προκύψει από την παιδεία, το ίδιο και η βελτίωση του βιωτικού μας επιπέδου.
Η υγεία είναι το σημαντικότερο όλων, ο άνθρωπος εξακολουθεί να είναι ευάλωτος και η παροχή ενός συστήματος φροντίδας αποτελεί βασική υποχρέωση του κράτους. Αξιέπαινες πρωτοβουλίες (όπως η δημιουργία κοινωνικού ιατρείου και φαρμακείου από φωτισμένους συνανθρώπους μας) είναι απολύτως ευπρόσδεκτες.
Η ελευθερία είναι αγαθό το οποίο αποκτήθηκε χάρη στους αγώνες των προγόνων μας και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να απαξιωθεί η να παραχωρηθεί  ( ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΕΡΙΑΣ)





Λέξη : Ομοψυχία
Συναίσθημα: Eλπίδα 
Σύνθημα :  Oχι στη χρεοκοπία  ( ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ)








Αν ήταν λέξη θα ήταν ..."Άνεμος" !! Η λέξη "άνεμος" παραπέμπει σε δύναμη... σε ορμή... Η ιστορία μάς έχει αποδείξει ότι στις καρδιές των Ελλήνων , φυσάει πάντα ένα αεράκι που φουσκώνει την ελπίδα.. ένα αεράκι που σιγά-  σιγά δυναμώνει και γίνεται... άνεμος που παρασύρει στο πέρασμα του το "εγώ" και το φτάνει στο "εμείς " ..στο "μαζί" ! Και ναι...μπορεί κάποιες στιγμές να καταλαγιάζει , όμως αργά η γρήγορα θα ξανάρθει….
Αν ήταν συναίσθημα θα ήταν ...σιγουριά ! Αυτή που σου δίνει η αντίληψη ότι οι Έλληνες μπορούν να ελπίζουν, να τολμούν ,να προχωράνε... Κι αν στις μέρες μας το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η ανασφάλεια κι ο φόβος, έρχεται η σημερινή επέτειος για να μας θυμίζει πως Ελλάδα δεν σημαίνει μόνο αδράνεια, απογοήτευση, ανηθικότητα. . Πάντα θα υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα .. αυτή που ξέρει ν αγωνίζεται.....

Αν ήταν σύνθημα θα ήταν η γνωστή φράση του Τσε Γκεβάρα..."αξίζει να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει" !! ( ΣΤΑΥΡΟΣ ΦΛΑΜΠΟΥΡΙΑΡΗΣ)



Λέξη : Αγανάκτηση - είναι στο στόμα όλων, αν και ο καθένας εννοεί κάτι διαφορετικό.
Συναίσθημα, αίσθηση: Οργή και ελπίδα - οργή για ότι συμβαίνει, ελπίδα ότι μπορούμε αν σοβαρευτούμε εμείς και οι πολιτικοί μας, να τα καταφέρουμε.
Σύνθημα: Ψωμί - παιδεία - ελευθερία - ψωμί γιατί όπως και τότε έτσι και σήμερα η φτώχεια έχει χτυπήσει την πόρτα χιλιάδων οικογενειών, παιδεία γιατί τότε ήταν υπό διωγμό αλλά σήμερα λείπει πραγματικά από το λαό, αφού μπορεί να λέγονται τα πιό απίθανα ψέματα και ο λαός απλά να χειροκροτεί , ελευθερία, τότε από τη δικτατορία των συνταγματαρχών σήμερα από τη δικτατορία των αγορών ( ΔΗΜΤΡΗΣ ΜΟΣΧΟΓΙΑΝΝΗΣ)

Αν ήταν λέξη θα έλεγα όραμα. ΄ Ενα όνειρο που δεν εκπληρώθηκε ποτέ.
Αν ήταν συναίσθημα, θα ήταν πίκρα και μεγάλη απογοήτευση για ότι επακολούθησε στην Κύπρο.
Αν ήταν σύνθημα, θα έλεγα ότι εξακολουθεί να είναι ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, και θα συμπλήρωνα όπως σοφά φωνάζει ο λαός μας στους δρόμους, η χούντα δεν τελείωσε το 73.
Μας κυβερνά μια οικονομική χούντα, μια κυβέρνηση μαύρου μετώπου, χωρίς καμιά λαϊκή νομιμοποίηση. Ο όρος χούντα ίσως να φαντάζει υπερβολικός, γιατί προέκυψε από κόμματα εκλεγμένα του ελληνικού κοινοβουλίου, αλά είναι μια παρά φύση κυβέρνηση, γιατί προέκυψε από εξωθεσμικά κέντα αποφάσεων.
Mια κυβέρνηση σε πλήρη δυσαρμονία με τη λαϊκή θέληση. ( ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΣΤΡΙΚΟΣ)





Λέξη : Ανάμνηση
Συναίσθημα : Απαγορευμένος έρωτας
Σύνθημα : Το Πολυτεχνείο ζει... οι Έλληνες όχι ( ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΙΑΝΤΟΣ)


Της "γενιας των αφανών του 73' ” οι μνήμες.
Εδώ Πολυτεχνείο – Εδώ Πολυτεχνείο… Η κραυγή της Ψυχής και των νεανικών Ονείρων, ζωντανές μνήμες μιας άδολης Κοινωνίας Πολιτών που τότε, στα νιάτα τους, είχαν φιλοδοξήσει να πάρουν θέση στην ιστορία του τόπου τους ως “Γενιά του Πολυτεχνείου” , για να την καταντήσουν σήμερα οι “δικοί “της, τυπικούς εκπρόσωπους μιας αυτοχειριασμένης γενιάς….

Τα χρόνια της νιότης μας, οι ανέμελοι παιδικοί μας έρωτες, τα σκιρτήματα στη καρδιά, τρυφερά ζευγαράκια, όμορφες παρέες, ατελείωτες ολονυχτίες συζητήσεων σε κουτουκάκια της Καισαριανής, αναζητώντας με κρασί το δρόμο … από το Μαρξ στο Μάο Τσε Τουνγκ... που στο τέλος, κάθε φορά λίγο πριν το ξημέρωμα, οδηγούσε σε ένα μονό κρεβάτι σε ένα φοιτητικό δωμάτιο κάπου εκεί...

Φεύγοντας τότε από τα χωριά μας ονειρευόμασταν ένα καλύτερο κόσμο, διεκδικήσαμε σε δύσκολους για εκείνη την εποχή καιρούς «ψωμί- παιδεία –ελευθερία», κραυγάζαμε για μήνες στους γύρω στη Νομική και το Πολυτεχνείο δρόμους «δεν χωράει ο φασισμός παρτ’ τη χούντα σου και εμπρός», πληρώσαμε το τίμημα, και ύστερα….38 χρόνια μετά, η γενιά εκείνη, αναγκάζει ένα μεγάλο τμήμα της σημερινής κοινωνίας, τον ίδιο τον εαυτό της, να αναζητά και πάλι μια νέα χούντα… για να τη λυτρώσει από τη γενιά των «καταραμένων»… και ξαναγυρνά στο χωριό, περιμένοντας ακόμα «πότε θα κάνει ξαστεριά»… φυτών και λουλουδιών… «Άξιον Εστί, τα Πάθη» (ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΚΟΥΛΑΣ)

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ συνειδητοποιώ, πόσο δύσκολο και αμήχανο είναι, να απομονώσει κανείς την επέτειο του Πολυτεχνείου και τη σημιολογική της διάσταση από την πολυεπίπεδη κρίση της χώρας.
Σήμερα, που οι κύκλοι της μεταπολίτευσης κλείνουν ο ένας μετά τον άλλο σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο και η "γενιά του Πολυτεχνείου" με την πλάτη στον τοίχο, κάνει έναν δύσκολο και επώδυνο απολογισμό, οι λέξεις δεν είναι εύκολο να βρεθούν...
Σήμερα όμως, η ανάγκη να στηρίξουμε και να υποστηρίξουμε τα όνειρα της νέας γενιάς, δίνει στις λέξεις άλλο νόημα και στα γεγονότα την ουσιαστική τους διάσταση. Γι' αυτό...
ΟΡΜΗ...για την Ελευθερία !
ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΗ... για την αδικία !
ΔΟΥΛΕΙΑ-ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ...για όλους !
(ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΗ)


Λέξη :Υπενθύμιση. Το Πολυτεχνείο δεν πρέπει να είναι απλά ένα μνημόσυνο μιας ηρωικής και συνάμα τραγικής ημέρας, πρέπει να είναι μια διαρκής υπενθύμιση για αντίσταση στα σύγχρονα αυταρχικά καθεστώτα κάθε μορφής.

Συναίσθημα :Πεταλούδες στο στομάχι. Σαν να βγαίνεις ραντεβού με μια συγκεκριμένη γυναίκα που θέλεις να κατακτήσεις πολύ. Ένα συναίσθημα που πρέπει να μοιράζονται όλοι γύρω σου…για την ίδια γυναίκα! Η κατάκτηση της όμως είναι μια διαρκής διαδικασία. Αν νομίζεις ότι την έχεις κατακτήσει και γίνεις παθητικός, έχεις χάσει το παιχνίδι...

Σύνθημα : Το Πολυτεχνείο Ζει;;; Σε μια εποχή που οι σύγχρονοι δικτάτορες δεν φοράνε στρατιωτικές στολές για να είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι, σε μια εποχή που η αδιαφορία της εξουσίας προς τον πολίτη είναι η νέα μορφή βίας, πρέπει ίσως όλοι να κάνουμε αυτή την ερώτηση κοιτώντας τον καθρέπτη. ( ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΓΑΚΗΣ)

Το Πολυτεχνείο για μένα δεν είναι μονοδιάστατο.
Είναι το Πολυτεχνείο του χτες.
Αν ήταν λέξη :Υπέρβαση Αν ήταν συναίσθημα :Οργή Αν ήταν σύνθημα :Ψωμί-Παιδεία- Ελευθερία
Το Πολυτεχνείο του σήμερα όπως μετεξελίχθηκαν
οι άνθρωποι και οι καταστάσεις
Αν ήταν λέξη :ΠροδοσίαΑν ήταν συναίσθημα :ΠαράδοσηΑν ήταν σύνθημα :Όλα έχουν ένα τίμημα

…και το Πολυτεχνείο σύμβολο.
Αν ήταν λέξη :Ψυχή
Αν ήταν συναίσθημα :ΠίστηΑν ήταν σύνθημα :Δεν παραδίνομαι-Δεν υποχωρώ-Τον Κόσμο ν΄αλλάξω ΜΠΟΡΩ. ( ΜΑΡΙΝΑ ΜΑΛΛΙΩΤΑΚΗ)

*Η επέτειος της "Λερωμένης Ιδεολογίας".
Πόσοι από την Γενιά του Πολυτεχνείου εξελίχθηκαν σε βολεψιματίες του Συστήματος, συμβάλλοντας έτσι στην σημερινή μας κατάντια ; Του ιδίου συστήματος που (τότε) πολεμούσαν, τάχα μου, λυσσαλέα...
Πίκρα και απογοήτευση για τους αήθεις εκμεταλλευτές της Ιδέας που εξύφανε το μεγαλείο των ηρωικών θυμάτων του Πολυτεχνείου και οδύνη για την θυσία τους που φαίνεται ότι μάλλον δεν έπιασε τόπο...
 Όχι άλλα συνθήματα !
Η μοναδική τους χρησιμότητα είναι η επιφανειακή και πρόσκαιρη εκτόνωση των εκάστοτε συσσωρευόμενων πιέσεων, χωρίς να λύνουν κανένα πρόβλημα.
Τα συνθήματα, κυρίως τα επιτυχημένα, συνιστούν επικίνδυνη σημειολογία, διότι όσο πιό επιτυχημένα είναι, τόσο πιο συχνά χρησιμοποιούνται από όλο και περισσότερους, και τόσο πιό εύκολα μεταμορφώνονται σε κοινότοπες εκφράσεις άνευ ουσιαστικού αντικρίσματος (άρα άχρηστες), με αποτέλεσμα να εκφυλίζεται η αιτία που αποτέλεσε την έμπνευση της δημιουργίας τους. ( ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΟΥΡΑΪΤΗΣ)


" H Δημοκρατική της Ρόδου" 17.11.2011








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου