Πολιτικός πολιτισμός στα τάρταρα

Οι βαριές κουβέντες που ανταλλάσσονται και εκπορεύονται από τοπικούς παράγοντες τις τελευταίες ημέρες, αποτελούν μια ακόμη υπενθύμιση του πόσο βαθιά έχει ριζώσει ο πολιτικός πολιτισμός της «μαγκιάς». Εκφράσεις και λέξεις που παραπέμπουν σε οτιδήποτε άλλο, παρά σε ανθρώπους οι οποίοι επιχειρηματολογούν, στηρίζουν τις απόψεις τους  με σοβαρότητα και κυρίως με σεβασμό σε  όσους απευθύνονται. Και σίγουρα απευθύνονται  στους πολίτες.  Δεν ξέρω πόσο θα ενημερωθεί ή θα πεισθεί ο πολίτης  όταν αποκαλεί ο ένας τον άλλον  «συμμορία» ή «βομβιστή» και  με… «πυροβολισμούς» να πέφτουν τριγύρω. Το πιθανότερο να κρυφτεί να μην τον βρει καμιά αδέσποτη.

Φαινόμενο που έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας, από όλες τις πλευρές. Κάποιοι μάλιστα προσπαθούν να ξεπεράσουν σε γραφικότητα περιπτώσεις του κοινοβουλίου. Θλιβερή η παρουσία προχθές σε τοπικό κανάλι, υποψηφίου για το Επιμελητήριο, ο οποίος χρησιμοποιούσε το εκπληκτικό πολιτικό επιχείρημα κατά των αντιπάλων του, χαρακτηρίζοντάς τους «κλώσες». Πως έγινε τόσο λούμπεν ,ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτικού κόσμου;

 Τι χρειαζόταν κάποιος για να γίνει πολιτικός κυρίως από εποχής μεταπολίτευσης και μετά; Να έχει επιβιώσει στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα του φτηνού συνδικαλισμού, να έχει γίνει «κολλητός» με μερικούς παράγοντες - δημοσιογράφους, να βγαίνει σε κανένα παράθυρο και να «τα χώνει» και να μαζεύει σταυρούς. Φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα γιατί το πολιτικομιντιακό σύστημα δόξασε και ανέδειξε σε πρότυπο τέτοιους πολιτικούς. Το «κολλητιλίκι» δούλευε όσο οι πολιτικοί ήταν «εντάξει» στις υποχρεώσεις τους. Τώρα το σύστημα χρεοκόπησε, αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς τρομάζει και ανησυχεί και τον πλέον ανυποψίαστο και όλο και περισσότεροι πολίτες απορρίπτουν τη «μαγκιά» και τις συμπεριφορές κερκίδας  και αναζητούν τον συνδυασμό - ή τέλος πάντων καιρός να τον αναζητήσουν- επάρκεια και ευπρέπεια.

Υ.Γ. Μιας και ανέφερα υποψηφίους για τις εκλογές του Επιμελητηρίου. Ατυχής η προσπάθεια πολλών να πείσουν, ότι δεν καπελώνονται από κανένα κόμμα.  Τα οποία βέβαια, υπογείως και… ησύχως δουλεύουν, με δεδομένο ότι δεν έχουν και την καλύτερη έξωθεν μαρτυρία… Στο σημείο που βρισκόμαστε, το μοναδικό μέλημα όλων, θα ήταν, ενωμένοι  να βρουν κοινό τόπο. Στις τοπικές κοινωνίες  δεν χωρούν χρώματα, παρά μόνο το πώς όλοι μαζί θα παλέψουν για την οικονομία του τόπου ΤΟΥΣ.

" H Δημοκρατική της Ρόδου"