Αρνητικά και θετικά

 

΄Ενας αγαπημένος των τραπεζών λοιπόν στο τιμόνι της χώρας, ερήμην του λαού, αλλά και με πολλούς να δείχνουν  ότι τον εμπιστεύονται σ’ αυτή τη δύσκολη περίοδο και μετά από ότι ζήσαμε.

Θα μου επιτραπεί να μην πανηγυρίσω, να είμαι πολύ επιφυλακτική και ταυτόχρονα να εξακολουθώ να είμαι αντίθετη με αυτό το σχήμα που διαμορφώνεται για να κυβερνήσει την χώρα. ΄ Εστω και για το διάστημα που θα χρειαστεί μέχρι να πάμε στις εκλογές. Δεν θεωρώ, ότι μπορεί κάποιος να πάει παρακάτω εδώ που φτάσαμε, χωρίς την άποψη μας  και να υπογράψει δεσμεύσεις ετών για εμάς, χωρίς εμάς.

Ο Λουκάς Παπαδήμος δεν είναι απλά κάποιος με ένα πολύ καλό βιογραφικό.

Είναι ο πιο διακεκριμένος Έλληνας στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια, με ευρεία αποδοχή στις Βρυξέλλες  και στο παγκόσμιο οικονονομικό λόμπι.

Εκτός από τα γνωστά του βιογραφικού του, θα δούμε σε πολλά δημοσιεύματα να αναφέρεται ως μέλος της: Trilateral Commission (Τριμερής Επιτροπή http://www.trilateral.org/ ). 

Πρόκειται για οργανισμό που έφτιαξαν στη δεκαετία του ’70 εκπρόσωποι πολυεθνικών εταιρειών από  ΗΠΑ, Δ. Ευρώπη, Ιαπωνία.

Ο ιδρυτής και επίτιμος πρόεδρος της Τριμερούς Επιτροπής David Rockfeller εξήγησε το σκοπό ύπαρξής της, λέγοντας ότι «πρέπει να μειωθεί ο ρόλος της κυβέρνησης. Κάποιος πρέπει να αναλάβει αυτά που έκανε η κυβέρνηση και οι εταιρείες φαίνονται να είναι οι οντότητες που είναι πιο λογικό να το κάνουν αυτό».

Στις 7 Νοεμβρίου 2011, οι Financial Times έγραψαν: «...πρωτοκλασάτοι πολιτικοί, επιχειρηματίες και λομπίστες διενεργούν εντατικές συζητήσεις για να εντοπίσουν υποψηφίους για υπουργικές θέσεις στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας».

Επίσης,  άξιο προβληματισμού είναι ότι στην Ιταλία ένας από τους πιθανούς πρωθυπουργούς αντικαταστάτης του Μπερλουσκόνι, ο Μάριο Μόντι, είναι ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού σκέλους της Τριμερούς επιτροπής.

Το μόνο που ελπίζω είναι ότι θα φτάσουμε σε εκλογές όσο το δυνατόν συντομότερα με τις όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες και πως ακόμη συντομότερα θα κάνει ανασχηματισμό στο ασκέρι αυτό που ονομάζουν κυβέρνηση.

("Η Δημοκρατική της Ρόδου" 11/11/2011)

«Μια τόσο δα ελπίδα» μου έλεγε ένας φίλος,  με αφορμή συζήτηση για τον καινούργιο πρωθυπουργό και την επιφυλακτικότητά μου για το καινούργιο εγχείρημα . «Δείξε μια τόσο δα ελπίδα και αισιοδοξία. Δες και τα θετικά».

Να δω λοιπόν τα θετικά:

To πρώτο και καλύτερο είναι, ότι κατάλαβα από την αρχή μέχρι το τέλος, ότι έλεγε ο κ.Παπαδήμος! Μιλώντας από στήθους σωστά ελληνικά, λέγοντας αυτό που ήθελε να πει και χωρίς να χρειάζεται να ερμηνεύσω χρησμούς. Σύντομος λόγος και χωρίς  τις γνωστές πολιτικές φιοριτούρες. 

Μου έκανε καλή εντύπωση, το ότι κινείται και ζει  διακριτικά και χωρίς φανφάρες.

Διάβασα, αλλά και άκουσα από όσους τον ξέρουν,  ότι όταν είναι στην Αθήνα μένει σε ένα διαμέρισμα στο Παλιό Ψυχικό. Σε μια διακριτική πολυκατοικία και σε ένα χαμηλών τόνων διαμέρισμα για τα μέτρα της περιοχής και χωρίς… «υδατοσυλλέκτη».

Το διάστημα που ήταν αντιπρόεδρος της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας, ένα περιπολικό ήταν μόνιμα παρκαρισμένο έξω από το σπίτι του τα βράδια. Σε αντίθεση με διαφόρους …τοπικούς παράγοντες  που διαμένουν στην περιοχή ο κ.  Παπαδήμος δεν είχε μόνιμη εγκατεστημένη σκοπιά έξω από το σπίτι του.

Γενικότερα αν τον χαρακτηρίζει κάτι -όπως σημειώνουν όλοι οι φίλοι του -είναι ότι είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων.

Η αμερικανοολλανδέζα σύζυγος του, είναι ερασιτέχνης ζωγράφος  και έχει κάνει κατά καιρούς διάφορες εκθέσεις σε γκαλερί στην Πλάκα και σε άλλες περιοχές της Αθήνας. Στις εκδηλώσεις αυτές ουδέποτε προσεκλήθη η κοσμική Αθήνα , σπάνια διέρρεαν κάποιες φωτογραφίες στον τύπο, αλλά ακόμη και τότε δεν παρουσίαζαν ενδιαφέρον για τους δημοσιογράφους καθώς  δεν απεικόνιζαν διάσημους αλλά τους φίλους του ζευγαριού.

Γνωστοί που εργάζονται στην Τράπεζα της Ελλάδος εδώ στη Ρόδο, έχουν να πουν καλά λόγια για τον κ.Παπαδήμο την εποχή που ήταν Διοικητής της τράπεζας, κάνοντας λόγο για έναν ευγενή και χαμηλών τόνων άνθρωπο, αλλά όχι μαλθακό και που δεν καταλαβαίνει από πιέσεις.  Επιβεβαιώνοντας μέχρι κεραίας, τα όσα λέει γι’ αυτόν ένα παλιός κοντινός συνεργάτης του  «΄ Εχει  τρόπους. Θα μιλήσει ευγενικά, αλλά μπορεί να είναι πολύ σκληρός. Το κάνει όμως με έναν τρόπο   που δεν ταπεινώνει αυτόν που δέχεται τη ψυχρολουσία. Καθιστά  απολύτως σαφές τι σφάλμα έγινε, ποιός έχει ευθύνες για αυτό, αλλά δεν γονατίζει τον συνομιλητή του. ΄ Οταν επιπλήττει κάποιον πιστέψτε με, αυτός που δέχεταιτην επίπληξη  δεν νοιώθει άνετα. Ειναι διπλωμάτης, δεν συγκρούεται, αλλά μπορεί να είναι σκληρός.»

Οι παλιοί του συνεργάτες,  προσθέτουν ακόμη,  ότι είναι ήσυχος άνθρωπος χωρίς εξάρσεις, πολύ σοβαρός  και ιδιαίτερα ικανός διαπραγματευτής.

Φαίνεται λοιπόν,  να είναι ένας σοβαρός άνθρωπος, αξιοπρεπής, χορτασμένος από… καρέκλες, από αυτούς που δεν παθαίνουν κρίσεις μεγαλείου  και με πολύ καλά ελληνικά.

Θετικότατα  όλα αυτά.

Αλλά όμως,  που έρχονται σε

πλήρη αντίθεση με τους περισσότερους της κυβέρνησής που ηγείται. Θα εκτιμήσω,  εάν αρχίσει τις ψυχρολουσίες σε μερικούς και εάν συνεχίσει να μου μιλά τα συγκεκριμένα ελληνικά λέγοντάς μου την απόλυτη αλήθεια. ΄ Ετσι, χωρίς φιοριτούρες , έστω και εάν αυτή είναι η γλώσσα των αριθμών που κατέχει. ΄Εστω, και εάν ο σύντομος λόγος του, εξερχόμενος του Προεδρικού Μεγάρου, περιείχε 7 φορές την λέξη οικονομία και μια και μοναδική φορά ακούστηκε η « ευημερία του λαού»… Σκληρό ,απογοητευτικό και αναμενόμενο, αλλά δεν με δουλεύει, λέγοντάς μου άλλα και υποτιμώντας τη νοημοσύνη μου..

Δεν έχω ιδέα αν θα πετύχει το πείραμα Παπαδήμου.

Επιλέχθηκε ο τραπεζικός δρόμος, για τον οποίο ο νέος πρωθυπουργός κατέχει περγαμηνές. Τα υπόλοιπα  που ίσως μπορούσαν να υπάρξουν   στην πορεία των δύο χρόνων τα έκαψαν οι ανίκανοι.

Με όσες διαφωνίες και αν έχει κανείς για την επιλογή και την στρατηγική Παπαδήμου, πιστεύω ότι δεν του άξιζε μια τέτοια αρχή. Και μιλώ για την σύνθεση της κυβέρνησης. Μια κυβέρνηση, με δελφίνους του Γιώργου, του Αντώνη και γραφικούς ακροδεξιούς του Καρατζαφέρη.

Δεν σώζεται το σχήμα με 5-6 σοβαρούς που μετέχουν

( δυστυχώς γι’ αυτούς) .

Θα περίμενε κάποιος ένα  Όχι του κ. Παπαδήμου σε όλο αυτό το «μαγείρεμα», που οδήγησε μέχρι και σε αναβολή της ορκωμοσίας, για να βουλευτούν όλοι οι εκλεκτοί των κομμάτων.

Θα περίμενε κάποιος από τον κ. Παπαδήμο ότι θα επέλεγε αν μη τι άλλο στο κρίσιμο  υπουργείο οικονομικών, έναν άνθρωπο αναλόγων προσόντων και περγαμηνών, πλην αυτών: της ακατάσχετης ακαταλαβίστικης ρητορικής και μεγαλείου.

Εξακολουθώ να είμαι πολύ επιφυλακτική ( για να μην πω χωρίς πολλές ελπίδες...) σε σχέση με την πολιτική που θα ακολουθήσει ο νέος πρωθυπουργός και θα αγγίζει θετικά την καθημερινότητά μας που όλο και πιο εφιαλτική φαντάζει,  αλλά ελπίζοντας, ότι θα κόψει την φόρα πολλών, σεβόμενος αν μη τι άλλο, την νοημοσύνη μας.

( " Η Δημοκρατική της Ρόδου"13/11/2011)