Δεν έχω ξαναφτάσει σε παραμονή Χριστουγέννων χωρίς τις χριστουγεννιάτικες πινελιές του δέντρου, των κατακόκκινων κεριών,χωρίς τα χριστουγεννιάτικα αρώματα του πορτοκαλιού και της κανέλας ν'ανακατεύονται με του ανθόνερου.
Και πως να μην φτάσω...Με τη διάχυτη ακεφιά στην εποχή των μέτρων ασφυξίας που τελειωμό δεν έχουν, η όποια αισιοδοξία είναι κάτι σαν παρανομία και όποιος μπορεί να την φέρει το λιγότερο αφελής.
Μια ευκαιρία για ανάσα σ'αυτόν τον ατέλειωτοανήφορο, μπορεί να γίνει όμως τούτη η γιορτή.
Λέω να κάνω μια προσπάθεια να πάρω ανάσες- γιορτής και με το προχριστιανικό μήνυμα των Χριστουγέννων.Της αρχαίας γιορτής του ακατανίκητου θεού ' Ηλιου( Dies Natalis Solis Invicti), που συνδέεται με το φως και το σκοτάδι,το θάνατο και την αναγέννηση.
Που μας θυμίζει ότι η ζωή κύκλους κάνει και πρέπει να τους σεβόμαστε,ότι οφείλουμε να συμμετέχουμε σεμνά με τις προσπάθειές μας-υπέρβαση της καθημερινότητάς και τελετές ευγνωμοσύνης απεναντί της.
Μαζί με το μήνυμα από το Φως της Φάτνης, αθώα κίνητρα για την μικρή ελπίδα πως όλα τούτα ίσως λειτουργήσουν σαν ξόρκια και να γλυκάνουν λίγο το γκρίζο.
Ωραία!ελπίζω να σας έπεισα.Τουλάχιστον έπεισα τον εαυτό μου.
Να πάρω βαθιά ανάσα και να γεμίσω το σπίτι με χριστουγεννιάτικες πινελιές κι αρώματα πορτοκαλιού και κανέλας.
Προλαβαίνω...
Προλαβαίνουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου