Ξεκίνησε και έληξε χθες, η πολυαναμενόμενη δημόσια διαβούλευση για τις Συνενώσεις-Ιδρύσεις Σχολικών Μονάδων με ένα κείμενο που φέρει την υπογραφή της Υφυπουργού Παιδείας κ. Εύης Χριστοφιλοπούλου.
Διαβάζοντας κάποιος την τοποθέτηση αλλά και τις ερωτήσεις που τίθενται για διαβούλευση, απορεί για τον λόγο που αυτή γίνεται , αφού για το υπουργείο θεωρούνται a priori αναγκαίες οι συνενώσεις.
Αναζητούνται άλλα επιχειρήματα πλην του οικονομικού που προτάσσεται;
Βέβαια στο κείμενο της διαβούλευσης (δύο μόλις σελίδων για τόσο μεγάλο ζήτημα) αναφέρεται ότι τον πρώτο λόγο θα τον έχουν οι Τοπικές Αυτοδιοικήσεις. Δηλαδή αν τεθεί το δίλημμα σε αυτοδιοικητικές αρχές, φτωχών περιοχών, να συνενώσουν τα σχολεία αλλιώς θα πρέπει να χτίσουν καινούργια (καθώς κρίνονται ακατάλληλα τα υπάρχοντα) που θα βρουν χρήματα σε δύσκολους οικονομικά καιρούς και με τους περισσότερους Δήμους της χώρας υπερχρεωμένους; Σε ένα τέτοιο εκβιαστικό δίλημμα, δε θα συμφωνήσουν;
Και το υπουργείο που για όλα έχει λύσεις, με τις συνενώσεις προαποφασισμένες, προτείνει και λύσεις για να αντιμετωπισθούν τα έξοδα μεταφοράς των μαθητών. Λεωφορεία ναυλωμένα, ταξί και γονείς-οδηγοί!!
Εάν έχουν αποφασίσει πως συνενώσεις θα γίνουν, έχουν υποσχεθεί στην τρόικα και υπογράψει στο μνημόνιο, να σαρδελοποιήσουν τα παιδιά μας στις αίθουσες, να μειώσουν το εκπαιδευτικό προσωπικό, να κόψουν τις δαπάνες παιδείας -αντί για τα δις που είχαν ως προτεραιότητα γι' αυτήν και την Υγεία- τι άλλο θα μπορούσαμε σ' αυτό το πλαίσιο να διαβουλευθούμε πλην του ότι θα μείνουμε άφωνοι με το :
"Σ’ αυτό το πλαίσιο, η προώθηση μεταβολών στις σχολικές μονάδες υπηρετεί τη βασική αρχή της εκπαιδευτικής πολιτικής “πρώτα ο μαθητής”"
“Πρώτα ο μαθητής”
"Η λογική των συνενώσεων και των ιδρύσεων σχολείων είναι εκπαιδευτική και τα κριτήρια πρωτίστως παιδαγωγικά. Είναι κρίμα να υπάρχουν παιδιά σε ολιγοθέσια σχολεία, σε χωριά που είναι σε κοντινή απόσταση, λιγότερο από δέκα λεπτά το ένα από το άλλο.” (από τοποθέτηση της κυρίας υφυπουργού για το θέμα “συνενώσεις” στον Κυριακάτικο τύπο).
Σωστά κυρία Χριστοφιλοπούλου. "Πρώτα ο μαθητής" ως γνωστόν.
Παιδαγωγικότατο το μέτρο να ξυπνάει και να πηγαίνει στο διπλανό χωριό. Και ο γονιός του να κάνει και τον εθελοντή γονέα-οδηγό!
Είναι μέσα στα παιδαγωγικά σας κριτήρια αυτό που λέγεται ψυχολογία. To πόσο αρνητικά θα λειτουργήσει αυτή η ταλαιπωρία σ'αυτές τις τρυφερές ηλικίες. Να το μισήσει όσο γίνεται πιο νωρίς το σχολείο.
Απλά πράγματα. ΄Οσα σχολεία υπολειτουργούν αντί να τα βελτιώσουμε και να αναβαθμίζουμε έτσι τα χωριά της περιφέρειας να τα κλείσουμε.
Δεν του φτάνει η ταλαιπωρία και το βάσανο της στειρότητας, της βαθμοθηρίας και του αγχωτικού ανταγωνισμού που κάνει τα παιδιά να μισούν το σχολείο αντί να το θεωρούν χαρά της γνώσης και της δημιουργίας, να του δώσουμε κι άλλο ένα κέντρισμα κατά το υπουργείο “παιδαγωγικό”... Δεν θα μου φανεί παράξενο, αν αρχίσουμε να βλέπουμε μετακινήσεις μαθητών και των οικογενειών τους για μόνιμη εγκατάσταση σε αστικά κέντρα. Κάτι σαν αυτό που γινόταν το ’60 και το ’70.
Τελικός στόχος όμως, όπως φαίνεται, είναι να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών που θα φτάνουν στο λύκειο (όχι με εξετάσεις, αλλά με κριτήριο ουσιαστικά τη γεωγραφία της κατοικίας των γονέων και το... τοπικό κλίμα) και κατά συνέπεια και στο πανεπιστήμιο.
Σκέφτηκε ποτέ η εν λόγω κυρία, πόσο μόνα είναι τα χωριά δίχως σχολείο;
Το σχολείο είναι γι αυτά πηγή πολιτισμού, σημείο αναφοράς. Δίχως σχολείο το χωριό απογυμνώνεται από κάθε μορφωτικό και πολιτιστικό εφόδιο προσφερόμενο σ' αυτήν την μικρή κοινωνία.
' Εστω κι αν αυτά ήταν το ελάχιστο από το προσδοκόμενο και επιβεβλημένο στις αρχές του 21ου αιώνα.
Ντροπή! Θα έπρεπε κάθε υπουργός που θέλει να εφαρμόζει μέτρα, πρώτα να κάνει μια πρακτική εφαρμογή στον ίδιο, για να τεστάρει την...αποτελεσματικότητα.
Εν προκειμένω να κάνει και τον γονέα-οδηγό, πηγαίνοντας και το δικό του παιδάκι στο διπλανό που απέχει 10 λεπτά πριν αποφασίσει αν “είναι κρίμα” να λειτουργεί το σχολείο.
Τουλάχιστον διαλύουν ότι διαλύουν, αλλά να μας έκαναν και τη χάρη να μη μιλούν προκαλώντας.
' Η είναι καλύτερα έτσι μήπως και ξυπνήσουμε πιο γρήγορα;
