Βρέθηκα σε κύκλο σκοτεινό
Στ’ όνειρο που είδα χθες το βράδι
Κι ήμουν απ’ τη μια του κύκλου εγώ
Κι εγώ κι από την άλλη
Κι είδα ένα παιδί, μικρό παιδί
που έπαιζε και μού ’ριχνε στα ζάρια
το ύστερο του πόθου μου φιλί
τα πρώτα παιδικά μου χάδια...
Βάδιζαν αμίλητα εμπρός μου
σύμβολα, σημεία και μυστικές μορφές
αυτού του μάταιου κόσμου
Και είκοσι αιώνες σκοτεινοί
έφταναν στο τέλος τους πια τώρα
Κι από ένα κόσμο σ’ άλλονε τελικά εμείς
περνάμε, λέει, ώρα την ώρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου