Ικέτες...

Σκούρο το σύννεφο και φλόγες χαμηλά.
Καμπαναριά μοναχικά, σ' εσπερινό προσευχής, ικέτες της ομορφιάς της δύσης,
Θυμιατά με καπνούς τα χρώματα.
Αγιογραφίες ο ήλιος κι η θάλασσα.
Στις αναπνοές τα σύννεφα καίγονται και μέσα απ' τον πόνο τους βγαίνουν οι ύμνοι που κάνουν τα ξωκκλήσια να μοιάζουν βγαλμένα μέσα απ' τις αράδες του Παπαδιαμάντη.
Και σταυροκοπήθηκε το βλέμμα κι έφυγε δακρυσμένο.