Τὶ τράβηξα δὲ λέγεται, ἀδύνατον νὰ μπῶ στὸ δύσκολο κεφάλαιο τοῦ «ἄνευ σημασίας». Ὅ,τι γιὰ μένα εἶχε, ἤτανε ἄνευ γιὰ τοὺς ἄλλους.
Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010
ET UN SOURIRE ( και ένα χαμόγελο)
Η νύχτα ποτέ δεν είναι πλήρης
Il y a toujours, puisque je le dis
Υπάρχει πάντοτε, αφού το λέω
Puisque je l’affirme
Αφού το διαβεβαιώνω
Au bout du chagrin une fenêtre ouverte
Στην άκρη της θλίψης ένα παράθυρο ανοιχτό
Une fenêtre éclairée
Ένα παράθυρο φωτισμένο
Il y a toujours un rêve qui veille,
Υπάρχει πάντοτε ένα όνειρο που αγρυπνά,
Désir à combler, faim à satisfaire,
Επιθυμία για πλήρωση, πείνα για ικανοποίηση,
Un cœur généreux
Μια γενναία καρδιά
Une main tendue, une main ouverte,
Ένα χέρι απλωμένο, ένα χέρι ανοιχτό,
Des yeux attentifs
Μάτια άγρυπνα
Une vie, la vie a se partager.
Μια ζωή, να μοιραστούμε τη ζωή.
Paule Eluard
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Οταν ήμουν μικρότερη αγαπούσα ιδιαίτερα το φθινόπωρο: τη βροχή, τα πεσμένα φύλλα, τα καινούργια τετράδια...Μεγαλώνοντας αγαπώ τα καλοκαίρια: τις μεγάλες μέρες, τη ζέστη και το αεράκι, τη θέα της θάλασσας και τη χαρά του γιού μου μέσα σε αυτήν.....
ΑπάντησηΔιαγραφή...τη θέα της θάλασσας και τη χαρά του γιού μου μέσα σε αυτήν...
ΑπάντησηΔιαγραφήTα είπες όλα!