Ωκεανού καλέω νύμφην

Ωκεανού καλέω νύμφην, γλαυκώπιδα Τηθύν,

κυανόπεπλον άνασσαν, εύτροχα κυμαίνουσαν,

αύραις ηδυπνόοισι πατασσομένην περί γαίαν,

θραύουσ’ αιγιαλοίσι πέτρηισί τε κύματα μακρά,

ευδίνοις απαλοίσι γαληνιόωσα δρόμοισι,

ναυσίν αγαλλομένη, θηροτρόφε, υγροκέλευθε,

μήτηρ μεν Κύπριδος, μήτηρ νεφέων ερεβεννών

και πάσης πηγής νυμφών νασμοίσι βρυούσης

κλύθί μου, ω πολύσεμνε, και ευμενέουσ’ επαρήγοις,

ευθυδρόμοις ούρον ναυσίν πέμπουσα, μάκαιρα.

( "Θαλάσσης"Ορφικός ύμνος)

Επικαλούμαι την νύμφη του Ωκεανού, λαμπρόφθαλμη Τηθύν,

άνασσα μελανόπεπλο, γοργοβάδιστα που ανασηκώνει κύματα,

που σε γλυκόπνοες αύρες τρεμοσαλεύει στη στεριά,

και σπάζει τα μεγάλα κύματα σε ακρογιαλιές και βράχους,

που γαληνεύει σε απαλούς και νήνεμους δρόμους,

που ευφραίνεται απ’ τα πλοία, ω θηριοτρόφα, νεροτάξιδη,

μητέρα της Κύπριδος, μητέρα σκοτεινών νεφών

και των νυμφών κάθε πηγής πλημμυρισμένης με ύδατα.

Εισάκουσέ με, πολυσέβαστη, και ευμενής, βοήθα,

στα εύδρομα πλοία, πέμπουσα ούριον άνεμο, ω μακαρία.