Γύρω από το νησί είν' η Θάλασσα- πόση Θάλασσα!
ξεχειλίζει κάθε τόσο
λέει ναι, λέει όχι, πάλι όχι, όχι
σε μπλε, σε αφρό, σε κύμα
λέει όχι, πάλι όχι
αδύνατο να μείνει ήρεμη
«με λένε Θάλασσα», λέει και ξαναλέει
χτυπώντας έναν βράχο που δεν πείθει
κι έπειτα μ' εφτά πράσινες γλώσσες
μ’ εφτά πράσινες τίγρεις
μ’ εφτά πράσινα τέρατα
μ’ εφτά πράσινες θάλασσες
τον χτυπάει τον φιλάει τον καταβρέχει
πάνω στο στήθος του χορεύει κι όλο λέει
τ’ όνομά της
Ώ Θάλασσα, αυτό ας είναι τ’ όνομά σου
ω φίλε ωκεανέ
μη χάνεις χρόνο και νερό
μη χτυπιέσαι
είμαστε άνθρωποι της ακτής, φτωχοί ψαράδες
κρυώνουμε και πεινάμε
κι είσαι συ ο εχθρός μας
μη χτυπάς τόσο δυνατά, μην ουρλιάζεις έτσι
άνοιξε τον πράσινο θησαυρό σου
και δώσε μας
το καθημερινό μας ασημένιο δώρο:
το ψάρι ημών το επιούσιο.
Πάμπλο Νερούντα
συναρπαστικό!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή