Ο βιασμός έχει πολλά πρόσωπα τελικά...

Ούτε εγώ την ήξερα την Αφροδίτη Αλ Σάλεχ.

Διάβασα γι'αυτήν. Και για τις δράσεις και για τις γνώσεις της.

Κι επειδή δεν είναι όλες Αλεξανδράτου να επιδιώκουν την δημόσια έκθεση, με τα "ελέη" τους, έγινα έξω φρενών με τη δημόσια έκθεση μιας γυναίκας, με αυτό το χυδαίο τρόπο, την αναπαραγωγή της φωτογραφίας σε Διαδίκτυο και ΜΜΕ, για τα σχόλια ακροδεξιών και χρυσαυγιτών,που απλά επιβεβαιώνουν την τάση σε μηχανισμούς διασυρμού, συκοφάντησης και εξόντωσης.Την τύφλα μας να μη μπορούμε να ξεχωρίσουμε, πότε μια γυναίκα δεν είναι σαν όλες αυτές που χρόνια τώρα μας παρουσιάζονται σαν "πρότυπα" και που η "δράση" τους και οι "γνώσεις" τους, εντοπίζονται μόνο μέσα από ροζ κλειδαρότρυπες.Και ακόμη πιο πολύ θύμωσα όταν σχολιάζεται η..."είδηση" από αριστερούς. Θυμός και θλίψη για σεξισμό,μισογυνισμό και ρηχότητα σκέψης.Τέτοια διάβρωση...Ο βιασμός τελικά έχει πολλά πρόσωπα...

Δεν παρακολουθώ ιδιαίτερα την κυρία Λάσκαρη.Αλλά είπε όσα έπρεπε να πουν πολλές γυναίκες για το θέμα  "Αλ Σαλέχ" πάνω και πέρα από πολιτικές πεποιθήσεις...

"Να ξεκαθαρίσω κάτι από την αρχή. Την Αφροδίτη Αλ Σαλέχ δεν την γνωρίζω προσωπικά. Δεν έχουμε συναντηθεί ούτε έχουμε μιλήσει ποτέ. Την είδα για πρώτη φορά μερικές ημέρες πριν στην εκπομπή των Καμπουράκη-Οικονομέα και εντυπωσιάστηκα με τον τρόπο που μιλούσε, με τις γνώσεις της για το μεταναστευτικό και με το πάθος που υπεράσπιζε την δουλειά της. Ήταν όμως εξοργιστικό και λυπηρό ταυτόχρονα που βρέθηκε στην ανάγκη να απολογηθεί για τον προκάτ σάλο που δημιουργήθηκε σχετικά με την εκπομπή που ετοίμαζε στην ΕΡΤ, ένα ολοφάνερα «στημένο σκάνδαλο» με εμπνευστές δυστυχώς «συναδέρφους» της. Το πυρ ομαδόν από blogs, διαδικτυακές εφημερίδες, ελευθέρους σκοπευτές-αρθρογράφους και πάσης φύσεως παπαγαλάκια πρόδωσε τον καραμπινάτο προσχεδιασμό του από όλη αυτή την σαθρή, γραφική και εκτός τόπου και χρόνου επιχειρηματολογία που στόχο είχε τον επαγγελματικό αποδεκατισμό και τον εξευτελισμό της Αφροδίτης Αλ Σαλέχ.
Η εκπομπή, που προφανώς δεν θα δούμε ποτέ, είχε τον τίτλο «Φυλές της Αθήνας» και πέρα από την ουσία και τον στόχο του περιεχομένου της – να μας φέρει πιο κοντά στην κουλτούρα των δεκάδων χιλιάδων μεταναστών που ζουν ανάμεσά μας, αναπόσπαστο τμήμα της καθημερινότητάς μας και κατ’ επέκταση να «βοηθήσει» στην ειρηνική και δημιουργική συνύπαρξη μας μαζί τους (ας θυμόμαστε που και που τους Έλληνες μετανάστες και τους αγώνες επιβίωσής τους στις χώρες που εντέλει εντάχθηκαν) – θα αποτελούσε, επιτέλους, την πρώτη σοβαρή πρωτοβουλία της ΕΡΤ – υπό την «ομπρέλα» των γνώσεων της Σαλέχ – γύρω από ένα τόσο ακανθώδες ζήτημα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και για τούτο το ζήτημα από καιρό έχει προωθήσει στην χώρα μας την σχετική κοινοτική οδηγία ενσωμάτωσης στο πρόγραμμα της κρατικής τηλεόρασης εκπομπών που σχετίζονται με τους μετανάστες στην χώρα μας.
Όπως σε κάθε προσχεδιασμένη υπονόμευση έτσι και σε αυτήν έπρεπε είτε να κατασκευαστούν «σκάνδαλα» είτε να διαστρεβλωθούν οι αλήθειες για να έχει «αιτία» και η διαπόμπευση της Αφροδίτης Αλ Σαλέχ και για να μην εκτεθούν οι εμπνευστές της. Συνάμα, μεσούσης της κρίσης – άρα και του όποιου θυμού του πλήθους – χρειαζόταν να επινοηθούν εκείνες οι επικοινωνιακές φόρμες μέσα από τις οποίες η παρουσιάστρια της εκπομπής θα εμφανιζόταν κάπως ελαφρόμυαλη, κάπως εκτός τόπου και χρόνου, αλλά και ταυτόχρονα στυγνή αριβίστρια που δεν υπολόγιζε τον δυσβάσταχτο οικονομικό ζυγό του φτωχού πολίτη μπροστά στην δημοσιότητα. Έτσι θα γινόταν ευκολότερα και αβίαστα βορά στο αιμοβόρο πλήθος που υπομένει τον ζυγό οδυνηρά ενώ εκείνη απολαμβάνει τα ελέη του Θεού μέσω των «υψηλών» γνωριμιών της. Όχι, δεν πρόκειται για συνωμοσία. Πρόκειται για απλά δημοσιογραφικά μαθηματικά σε μια χώρα μαθημένη να ανακαλύπτει την εξήγηση της όποιας επιτυχίας πίσω από κλειστές ροζ πόρτες και πολύπαθα ερωτικά κρεβάτια.
Έτσι, το βιογραφικό της Αφροδίτης Αλ Σαλέχ καταχωνιάστηκε στα ντουλάπια των ενδιαφερομένων. Δεν ήταν σύμφορο με τις προθέσεις τους. Σπουδές θεάτρου στην σχολή Βεάκη, Ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Πολιτικές Επιστήμες στην Νομική Αθηνών, διπλώματα από τα Πανεπιστήμια Sussex και Oxford, ηθοποιός για δεκαπέντε έτη και συγγραφέας δύο λογοτεχνικών βιβλίων.
Η ύποπτη χαρτοκοπτική αφαίρεσε από το λαμπρό τούτο βιογραφικό ότι ήταν απολύτως χρήσιμο για την αποπομπή της από «το σύστημα» και την μεθεπόμενη καταγραφή της στο συλλογικό υποσυνείδητο ως «διαπλεκόμενη»: τα «χρήσιμα» στοιχεία ήταν πως υπήρξε σύμβουλος του υφυπουργού σε θέματα μετανάστευσης (ορίστε γιατί πήρε την εκπομπή στην ΕΡΤ), πως η εκπομπή θα κόστιζε πενήντα πέντε χιλιάδες ευρώ με τον δικό της μισθό να φτάνει στα πέντε χιλιάδες και ότι φωτογραφήθηκε ημίγυμνη για γνωστό περιοδικό. Η μαρκίζα ετοιμάστηκε και αναρτήθηκε εντός μερικών εικοσιτετραώρων: τι πρέπει να κάνει το κορίτσι του υπουργού για να πάει μπροστά; Και αν το κορίτσι γδύνεται τόσο εύκολα για τα μάτια των πολλών θα διστάσει να γδυθεί για τα μάτια του ενός όταν μάλιστα αυτός μπορεί να της προσφέρει μια καλή θεσούλα και έναν πολύ καλό μισθό;
Η «κερένια» Αλ Σαλέχ ήταν έτοιμη να ριχτεί στα λιοντάρια. Τα blogs «έντυσαν» το κατασκεύασμα με τα απαραίτητα accessories που λαμπύριζαν ρατσισμό, ξενοφοβία και μισογυνισμό: γυναίκα, ξενικό όνομα, εκπομπή για τους μετανάστες, γυμνή φωτογράφηση. Η ελαφρόμυαλη Σαλέχ που αδίσταχτα προσβλέπει την δημοσιογραφική εξουσία είναι ταυτόχρονα και επικίνδυνη υπερασπιζόμενη τους μετανάστες που μας παίρνουν τις δουλειές και εμείς πεινάμε.
Στην εκπομπή των Καμπουράκη-Οικονομέα αλλά και στο http://www.zoomnews.gr/?p=49452 η Αφροδίτη απάντησε ξεκάθαρα για το ύψος του μισθού της, για τις αληθινές προθέσεις της σχετικά με το περιεχόμενο της εκπομπής και για την γυμνή φωτογράφηση. Ολοφάνερα είναι ένα κορίτσι που δεν χρειάζεται συνηγόρους – θα είχε ενδιαφέρον ωστόσο να πληροφορούμασταν την θέση της ΕΡΤ και την άποψη και τις αντιδράσεις όσων βγάζουν αφρούς στις τηλεοράσεις υπερασπιζόμενοι τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών.
Η υπόθεση της Αφροδίτης Αλ Σαλέχ – η οποία εντέλει παραιτήθηκε – έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον στο μέτρο που αποτυπώνει την ιδιαίτερη κουλτούρα της υποκρισίας και του μουλωχτού μίσους μιας πολύ μεγάλης μερίδας συμπολιτών μας. Φαίνεται πως είναι ένα μίσος άνευ ορίων και έξω από ιδεολογίες, κόμματα, φιλοσοφίες. Είναι ο φθόνος για το ταλέντο, την επιτυχία ή τα όνειρα για την επιτυχία. Επιπλέον, είναι ο τρόμος πως ξάφνου, ένα ωραίο πρωί, ένας άνθρωπος με φόντα, που δεν είναι της συνομοταξίας, επιχειρεί να «μπει στο κάδρο» με εφόδιο τις γνώσεις του και με την λατρεία για την δουλειά του. Στην Ελλάδα του 2010 όμως κρατάμε στο κάδρο «τα φιλαράκια ΜΑΣ» και είναι άνευ σημασίας αν γδύθηκαν δημοσίως, αν υπήρξαν σύμβουλοι ή φίλοι υπουργών, αν πληρώνονται για υπηρεσίες που δεν προσφέρουν. Αν ξέρουμε κάτι πολύ καλά είναι να τα φέρνουμε όλα στα μέτρα μας. Τέκνα ευλογημένα του Προκρούστη."
Ζωή Λάσκαρη

http://www.mediasoup.gr/node/17842

"Περίμενα να υπάρξει μια αντίδραση προστασίας. Περίμενα να ενεργοποιηθούν τα δημόσια αντανακλαστικά. Ματαίως. Συνειδητοποίησα εγκαίρως ότι από αυτό το δημόσιο λιθοβολισμό, καθ’ όλα επικερδή, ήταν όλοι ευχαριστημένοι.

(...)όλη αυτή η φασίζουσα ρητορική εξαπολύεται εναντίον μου και νομιμοποιείται από το γεγονός της φωτογράφισης και το γεγονός ότι είμαι γυναίκα (διότι – εκ παλαιοτάτων χρόνων - για ποιον λόγο μια γυναίκα προσλαμβάνεται κάπου εάν δεν είναι ερωμένη του εργοδότη της;;;)...

Από το blog της κυρίας Αλ Σαλέχ  http://afroditealsalech.blogspot.com/